رفع مشكل خرابی و هنگ كردن كامپيوتر ویندوز 10 مرحله به مرحله

 

 

دلایل زیادی برای بروز مشکل خرابی یا هنگ کردن ویندوز 10 وجود دارد، مانند خراب شدن فایل ها یا خرابی سخت افزار. ما در ادامه این متن از سلام دنیا به شما روش حل مشکل خرابی یا هنگ کردن ویندوز 10 را آموزش دادیم.

 

 

 

 

 

هنگامی که به موسیقی گوش می دهید یا به مهلت کارهای خود فکر می کنید، رایانه ویندوز 10 شما هنگ میکند و نمی دانید چه کاری انجام داده اید که باعث هنگ کردن ویندوز شده است و این ناامید کننده است. ما در این مقاله از بخش کامپیوتر سلام دنیا، راه حل رفع خرابی و هنگ کردن ویندوز 10 را به شما آموزش دادیم. با ما همراه باشید.

چرا ویندوز 10 خراب می شود؟

دلایل زیادی برای این مشکل وجود دارد، مانند خراب شدن فایل ها یا خرابی سخت افزار. اما نگران نباشید! راهکارهایی برای رفع مشکل وجود دارد. قبل از پرتاب کردن کامپیوتر خود از پنجره، این راه حل ها را امتحان کنید.

 

7 راه حل مشکلات خرابی و هنگ کردن ویندوز 10

در اینجا راه حل هایی وجود دارد که در حل مشکلات خرابی کمک کننده بوده است. مجبور نیستید همه آنها را امتحان کنید؛ فقط راه حل مورد نظر خود را پیدا کنید تا همه چیز دوباره کار کند.

---

---

توجه: اگر نمی توانید وارد رایانه ویندوز خود شوید، ابتدا باید حالت Safe Mode را انتخاب کنید، سپس راه حل ها را امتحان کنید.

راه حل 1 مشکل خرابی و هنگ کردن ویندوز 10: اتصال دستگاه های خارجی را قطع کنید

هر دستگاه خارجی را که به رایانه خود وصل کرده اید، میتواند باعث خرابی سیستم ویندوز شود، زیرا ممکن است مشکلی در ارتباط بین دستگاه شما و سیستم Windows 10 وجود داشته باشد. باید دستگاه های خارجی مانند هدست، بلوتوث و SSD را از برق جدا کرده یا آن را قطع کنید، سپس رایانه خود را مجدداً راه اندازی کنید تا ببینید آیا مشکل خرابی ویندوز 10 برطرف می شود یا خیر.

• اگر خرابی کامپیوتر شما رفع شد، مشکل را پبدا کرده اید. می توانید یکبار دیگر دستگاه خارجی را متصل کرده و رایانه خود را مجدداً راه اندازی کنید تا علت آن مشخص شود.

راه حل 2 مشکل خرابی و هنگ کردن ویندوز 10: link state power managment را خاموش کنید

گزینه PCI Express Link State Power Management بخشی از مشخصات PCI-E است و با active state power managment کار می کند. ممکن است مشکلی در مدیریت قدرت در رایانه شما وجود داشته باشد ، بنابراین باید Link State Power Management را خاموش کنید. در اینجا نحوه انجام آن آمده است:

1) Control Panel را در کادر جستجو در دسکتاپ خود تایپ کنید و روی Control Panel کلیک کنید تا باز شود.

2) روی Power Options کلیک کنید (مطمئن شوید که Control Panel را با نمادهای کوچک یا نمادهای بزرگ مشاهده می کنید).

3) روی تغییر برنامه تنظیمات هر power plan که انتخاب کرده اید کلیک کنید. مثلا من باید روی Change plan settings for High Performance کلیک کنم.

---

حتما بخوانید: آموزش مرحله به مرحله تغییر زبان ویندوز 10

---

4) روی Change advanced power settings کلیک کنید.

5) به پایین بروید و روی PCI Express دوبار کلیک کنید تا بزرگ شود.

6) روی Link State Power Management دوبار کلیک کنید و آن را به Off تغییر دهید.

7) روی Apply و OK کلیک کنید تا تنظیمات ذخیره شوند.

رایانه خود را مجدداً راه اندازی کنید. باید مشکل خرابی ویندوز 10 را برطرف کند.

راه حل 3 مشکل خرابی و هنگ کردن ویندوز 10: درایورهای موجود را به روز کنید

درایور مفقود شده یا قدیمی در رایانه شما می تواند باعث خرابی سیستم شما شود، بنابراین باید درایورهای موجود در رایانه خود را به روز نگه دارید و موارد قدیمی را به روز کنید. دو راه برای به روز رسانی درایورها وجود دارد: دستی و خودکار.

درایور را به صورت دستی به روز کنید: به وب سایت سازنده دستگاه سخت افزاری خود بروید، جدیدترین درایور سازگار با سیستم عامل خود را پیدا کنید، سپس آن را بارگیری و در رایانه خود نصب کنید. این امر به زمان و مهارت های کامپیوتری نیاز دارد.

به طور خودکار درایور را به روز کنید: اگر وقت یا حوصله ندارید، می توانید این کار را به طور خودکار با Driver Easy انجام دهید.

Driver Easy به طور خودکار سیستم شما را تشخیص داده و درایورهای مناسب را برای آن پیدا می کند. نیازی نیست که دقیقاً بدانید رایانه شما روی چه سیستمی کار می کند، نیازی به بارگیری و نصب درایور اشتباه ندارید و نیازی نیست نگران اشتباهات هنگام نصب باشید.

می توانید درایورهای خود را به صورت خودکار یا با نسخه رایگان یا حرفه ای Driver Easy به روز کنید. اما با نسخه Pro، فقط 2 کلیک طول می کشد (و پشتیبانی کامل و 30 روز ضمانت بازگشت پول را دریافت خواهید کرد).

1) Driver Easy را بارگیری و نصب کنید.

2) Driver Easy را اجرا کرده و دکمه Scan Now را کلیک کنید. Driver Easy سپس رایانه شما را اسکن کرده و هرگونه مشکل درایور را تشخیص می دهد.

3) روی دکمه Update در کنار دستگاه پرچم دار کلیک کنید تا نسخه صحیح درایور به صورت خودکار بارگیری شود (می توانید این کار را با نسخه رایگان انجام دهید) ، سپس درایور را در رایانه خود نصب کنید.

---

حتما بخوانید: رفع مشکل آپدیت نشدن ویندوز 10

---

یا روی Update All کلیک کنید تا به صورت خودکار نسخه صحیح همه درایورهایی را که مفقود شده یا قدیمی هستند بر روی سیستم بارگیری و نصب شود (این امر به نسخه Pro نیاز دارد - با کلیک روی Update All از شما خواسته می شود که سرویس خود را ارتقا دهید)

پس از به روزرسانی ، رایانه خود را مجدداً راه اندازی کنید تا موثر واقع شود.

راه حل 4 مشکل خرابی و هنگ کردن ویندوز 10: تعمیر فایل های سیستمی

مشکل خرابی ویندوز 10 ممکن است مربوط به فایل های سیستمی باشد. هنگامی که فایل های سیستمی خراب می شوند ، ممکن است مشکل "صفحه آبی" ایجاد شود. 2 راه برای حل آن وجود دارد. در اینجا توضیح داده شده است:

• تعمیر و جایگزینی فایل های سیستمی خراب با Reimage
• دستور sfc/scannow را اجرا کنید

تعمیر و جایگزینی فایل های سیستم خراب با Reimage

Reimage یک ابزار قدرتمند برای تعمیر و بازسازی ویندوز است.
Reimage Windows Repair بر اساس سیستم خاص شما طراحی شده است و به صورت خصوصی و خودکار کار می کند. هیچ آسیبی به کامپیوتر شما وارد نمی شود بنابراین نگران از دست دادن برنامه ها و اطلاعات شخصی خود نباشید.

1) Reimage را بارگیری و نصب کنید.

2) Reimage را باز کرده و یک اسکن رایگان اجرا کنید. ممکن است چند دقیقه طول بکشد.

3) خلاصه مشکلات شناسایی شده را در رایانه خود مشاهده خواهید کرد. روی شروع تعمیر کلیک کنید تا همه مشکلات به طور خودکار برطرف شوند. (باید نسخه کامل آن را خریداری کنید. دارای 60 روز ضمانت بازگشت وجه است ، بنابراین اگر Reimage مشکل شما را برطرف نکرد ، در هر زمان می توانید بازپرداخت دریافت کنید).

توجه: در صورت نیاز به کمک ، روی علامت سوال در گوشه سمت راست بالای نرم افزار کلیک کنید.

دستور sfc /scannow را اجرا کنید

System File Checker (SFC) یک ابزار داخلی ویندوز است که فایل های سیستمی خراب را اسکن و تعمیر می کند. اگر فایل های سیستمی خراب در رایانه شما وجود داشته باشد ، بدون شک سیستم شما خراب می شود. بنابراین برای رفع مشکل باید SFC را اجرا کنید. برای انجام این کار:

1) cmd را در کادر جستجو در دسکتاپ خود تایپ کنید. روی Command Prompt (یا در صورتی که از Windows 7 استفاده می کنید cmd) راست کلیک کنید سپس Run as administrator را انتخاب کنید و بعد برای تأیید UAC روی Yes کلیک کنید.

2) پس از مشاهده خط فرمان ، sfc /scannow را تایپ کرده و Enter را فشار دهید.

---

حتما بخوانید: چگونه فایل زیپ (rar) را در ویندوز 10 باز کنیم؟

---

3) اکنون ویندوز فایل های سیستمی را تأیید کرده و به طور خودکار هر گونه مشکل را برطرف می کند.

4) پس از اتمام ، از Command Prompt خارج شوید و سعی کنید برنامه ای را که به شما خطا می دهد را اجرا کنید.

اگر ویندوز 10 هنوز خراب است ، نگران نباشید. ما راه دیگری برای امتحان داریم.

راه حل 5 مشکل خرابی و هنگ کردن ویندوز 10: نرم افزارهای مخرب و ویروس را بررسی کنید

اگر رایانه ویندوز 10 شما آلوده به بدافزار یا ویروس است ، هر از گاهی رایانه شما را خراب می کند. بنابراین لازم است یک اسکن کامل از طریق سیستم انجام شود.

متأسفانه، Windows Defender به تنهایی کافی نیست، بنابراین شما باید یک برنامه آنتی ویروس شخص ثالث مانند McAfee یا Norton را نیز امتحان کنید. اگر مشکلی تشخیص داده شد، دستورالعمل های ارائه شده توسط برنامه آنتی ویروس را برای رفع مشکل دنبال کنید. سپس کامپیوتر خود را مجدداً راه اندازی کنید.

راه حل 6 مشکل خرابی و هنگ کردن ویندوز 10: راه اندازی سریع را غیرفعال کنید

فعال شدن قابلیت راه اندازی سریع می تواند باعث خرابی رایانه ویندوز 10 شما شود، بنابراین مطمئن شوید که راه اندازی سریع را غیرفعال کنید. برای انجام این کار:

1) Control Panel را از کادر جستجو در دسکتاپ خود تایپ کنید و روی Control Panel کلیک کنید تا باز شود.

2) روی Power Options کلیک کنید (حتماً Control Panel را با نمادهای کوچک یا نمادهای بزرگ مشاهده کنید).

3) روی Choose what the power buttons در سمت چپ کلیک کنید.

4) اگر تنظیمات خاموش شدن خاکستری است و قابل تغییر نیست، روی تغییر تنظیماتی که در حال حاضر در دسترس نیستند کلیک کنید.

5) سپس تیک کنار Turn on fast startup را بردارید. و روی ذخیره تغییرات کلیک کنید.

کامپیوتر خود را مجدداً راه اندازی کنید و ببینید آیا مشکلات خرابی ویندوز 10 برطرف می شود یا خیر.

راه حل 7 مشکل خرابی و هنگ کردن ویندوز 10: بازیابی به حالت قبلی

اگر اخیراً برنامه یا برنامه جدیدی نصب کرده اید یا سیستم ویندوز خود را ارتقا داده اید ، احتمالاً باعث خرابی ویندوز 10 می شود. بنابراین می توانید به حالت قبلی برگردید.

---

حتما بخوانید: حل مشکل کار نکردن کلیدهای ترکیبی در ویندوز 10

---

راه 1: برنامه هایی را که اخیراً نصب شده اند را حذف کنید

اگر برنامه ها یا برنامه های جدیدی را نصب کرده اید ، آنها را حذف و دوباره نصب کنید.

1) در صفحه کلید خود، کلید لوگوی Windows و R را همزمان فشار دهید تا کادر Run فراخوانی شود.

2) appwiz.cpl را تایپ کرده و روی OK کلیک کنید.

3) برنامه ای را که اخیراً نصب کرده اید انتخاب کرده و آن را حذف نصب کنید.

در صورت وجود بیش از یک برنامه، باید حذف نصب را تکرار کنید. سپس کامپیوتر خود را مجدداً راه اندازی کنید تا مشکل خرابی برطرف شود.

راه دوم: بازیابی سیستم را انجام دهید

شما می توانید خرابی ویندوز 10 را با بازگرداندن سیستم خود به حالت قبلی برطرف کنید. برای انجام این کار ، باید از گزینه System Restore استفاده کنید.

توجه: قبل از اینکه بتوانید این راه حل را امتحان کنید ، باید یک نقطه بازیابی سیستم در سیستم شما ایجاد شود.

1) بازیابی را در کادر جستجو در دسکتاپ خود وارد کرده و روی Recovery در لیست نتایج کلیک کنید.

2) روی Open System Restore کلیک کنید.

3) بر روی Choose a different restore point کلیک کنید و قبل از وقوع خرابی سیستم، نقطه بازیابی را انتخاب کنید.

برای پایان بازیابی ، دستورالعمل های روی صفحه را دنبال کنید.

سخن آخر

همین - هفت راه حل موثر برای رفع مشکلات خرابی ویندوز 10 در رایانه شما. امیدوارم این پست مفید واقع شود و به حل مشکل شما کمک کند. سوالات و نظرات خود را با ما در بخش نظرات در میان بگذارید.

آموزش ساخت اکانت کامپیوتر در ویندوز ۷ ، ۸ و ۱۰

 

امروز می‌خواهیم روش های ساخت اکانت کامپیوتر در نسخه‌های مختلف ویندوز، از XP تا 7، 8 و 10 را به صورت تصویری آموزش دهیم. در این بخش همچنین با روش ساخت یوزر مخفی، مهمان و ادمین در ویندوز نیز آشنا خواهید شد.

 

یکی از ویژگی‌های بسیار خوب سیستم عامل ویندوز، امکان ساخت اکانت برای افراد مختلف است. این قابلیت به شما اجازه می‌دهد تا علاوه بر تعیین سطح دسترسی افراد، به آنها اجازه دهید فضای ویندوز را متناسب با سلایق و نیازهای خود شخصی‌سازی کنند. روش انجام این کار در نسخه‌های مختلف ویندوز، کمی متفاوت است؛ از همین رو، امروز تصمیم گرفتیم نحوه ساخت اکانت جدید در کامپیوتر را گام به گام و به صورت کاملا تصویری آموزش دهیم.

ساخت اکانت کامپیوتر در ویندوز XP

اگرچه ویندوز ایکس پی سال‌ها پیش عرضه شده، اما هنوز هم کاربران بسیاری در ایران دارد. آماری که در ابتدای سال 2021 توسط �ورج� منتشر شد نیز نشان می‌دهد که هم‌چنان بیش از 100 میلیون نفر در دنیا از این سیستم عامل قدیمی استفاده می‌کنند. برای ساخت یوزر جدید در ویندوز XP کافیست مراحل زیر را به ترتیب دنبال کنید:

1. پیش از هر چیز باید اکانت Administrator یا همان �حساب کاربری مدیریتی� وارد ویندوز شوید.

2. روی منوی استارت کلیک کرده و Control Panel را انتخاب کنید.

3.روی User Accounts کلیک کنید تا به بخش مدیریت حساب های کاربری ویندوز منتقل شوید.

 

4.روی Create a new account کلیک کنید.

5. در این بخش نام یوزر جدید را انتخاب کرده و Next را بزنید.

6. در این مرحله می‌توان سطح دسترسی کاربر را مشخص کرد. Administrator به معنی �مدیر�، به تمام بخش‌های ویندوز دسترسی کامل دارد؛ در حالی که Limited به معنی �محدود� بوده و در بسیاری از بخش‌ها نمی‌تواند هیچ تغییری ایجاد کند. بعد از مشخص کردن سطح دسترسی، روی Create Account کلیک کنید تا کاربر جدید به ویندوز اضافه شود.

7. کار ساخت حساب کاربری تمام شده است. حالا با کلیک بر روی گزینه Change the picture می‌توانید عکس یوزر جدید را تغییر دهید.

8. برای گذاشتن رمز نیز کافیست مطابق تصویر ضمیمه‌شده روی Create a password کلیک کنید. گفتنی‌ست اجباری در انتخاب کلمه عبور وجود ندارد.

 

اگر با اکانت ادمین (Administrator) لاگین کرده باشید، از همین بخش می‌توانید نام اکانت های کامپیوتر و سطح دسترسی آنها را مجددا تنظیم کنید.

ساخت اکانت در ویندوز ۷

روش ساخت یوزر در ویندوز 7 تا حد زیادی مشابه XP بوده و بعد از ورود به کنترل پنل، باز هم باید User Accounts را انتخاب کنید.

در آموزش ساخت یوزر ادمین در ویندوز 7، همان‌طور که اشاره کردیم، لازم است باز هم پنجره User Accounts را باز کنید:

سپس مراحل زیر را به ترتیب دنبال کنید:

1. روی Manage another account کلیک کنید.

2. در اینجا لیست یوزرهای ساخته‌شده، نمایش داده خواهد شد. از بخش پایینی، Create a new account را انتخاب کنید.

3. مطابق با تصویر ضمیمه‌شده، در این بخش باید نام یوزر جدید را مشخص کرد. در اینجا همچنین دو حالت مختلف استاندارد (Standard
user) و ادمین (Administrator) وجود دارد که بسته به نیاز، یکی را باید انتخاب کرد.

 

4. در نهایت، روی Create Account در بخش پایینی کلیک کنید تا حساب کاربری جدید شما ساخته شود.

۵. برای تغییر دادن عکس یا قرار دادن کلمه عبور کافیست روی حساب مورد نظر کلیک کنید تا همانند بخش قبل، انتخاب تصویر و رمز به سادگی چند کلیک امکان‌پذیر باشد.

همان‌طور که مشاهده کردید، شیوه ساخت یوزر جدید در ویندوز ۷ اصلا سخت نیست.

ساخت اکانت کامپیوتر در ویندوز ۸ و ۸.۱

اگرچه ویندوزهای ۸ و ۸.۱ در مقایسه با دیگر نسخه‌های این سیستم عامل محبوبیت کمتری دارند، اما آمارها نشان می‌دهد که میلیون‌ها نفر در حال استفاده از آنها هستند.

ساخت یوزر در ویندوز 8 بسیار ساده است و همانند ویندوز 7، برای دسترسی به لیست حساب های کاربری ویندوزهای 8 و 8.1 می‌توان از Control Panel استفاده کرد. یک روش دیگر نیز برای انجام این کار هست:

1. از روی نوار Charms در بخش راستی، وارد منوی تنظیمات شده و PC Settings را انتخاب کنید.

2.از منوی سمت چپ روی Users کلیک کرده و مطابق با تصویر ضمیمه‌شده، Add a user را انتخاب کنید.

 

۳. در این مرحله باید ایمیل کسی را که قصد ساخت حساب کاربری برای او دارید، وارد کنید.

4. در نهایت با کلیک بر روی Finish، یک یوزر جدید به ویندوز اضافه خواهد شد. در این بخش گزینه‌ای وجود دارد که مخصوص کودکان بوده و اگر تیک آن را بزنید، می‌توانید گزارشی از عملکرد فرزند خود را دریافت کنید.

5. حالا وارد Control Panel شده و بعد از انتخاب User Accounts، روی Manage another account کلیک کنید.

6. در اینجا لیستی از اکانت های ویندوز نمایش داده می‌شود. بعد از ساخت اکانت، حالا نوبت به تعیین سطح دسترسی آن است. یوزر مورد نظر را انتخاب کرده و سپس روی Change the account type کلیک کنید.

7. در حالت پیش‌فرض، تمام حساب‌های کاربری با دسترسی استاندارد (و نه Admin) ساخته می‌شوند. در صورتی که نمی‌خواهید این یوزر تمام مجوزها برای انجام کارهای مختلف را داشته باشد، از این مرحله عبور کنید؛ در غیر این صورت، مطابق با تصویر ضمیمه‌شده، Administator را انتخاب و روی Change Account Type کلیک کنید.

8. کاربران جدیدی که قصد همگام‌سازی دستگاه با اکانت خود را دارند، باید توسط شما تایید شوند. برای این کار کافیست از بخش Users و صفحه مربوط به حساب مورد نظر، Trust this PC را انتخاب کنید. با این کار، یک ایمیل حاوی کد فعال‌سازی برای شمال ارسال می‌شود که باید آن را در این بخش وارد کنید.

در ویندوز 8.1، سطح دیگری از دسترسی به نام مهمان (Guest) وجود دارد که در بخش بعدی، در مورد آن صحبت خواهیم کرد.

ساخت اکانت در ویندوز ۱۰

روش اکانت ساختن در ویندوز ۱۰ کمی متفاوت‌تر از سایر نسخه‌های ویندوز است. البته، نگران نباشید! ما اینجا هستیم تا همه چیز آسان‌‌تر از همیشه باشد.

برای اضافه کردن کاربر جدید به ویندوز 10، روی منوی استارت کلیک کرده و سپس Settings را انتخاب کنید. یک راه دیگر برای باز کردن این بخش، فشردن هم‌زمان کلیدهای Windows I است؛ سپس Accounts را انتخاب کنید:

در پنجره بازشده، وارد بخش Family & other people شده و سپس روی Add someone else to this PC کلیک کنید. در این بخش گزینه دیگری به نام Add a family member نیز وجود دارد که نیازمند ساخت اکانت مایکروسافت و اختصاص دادن آن به هریک از اعضای خانواده است. این ویژگی بیشتر زمانی کارآمد است که مثلا بخواهید بر فعالیت‌های فرزند خود نظارت داشته باشید.

در بخش بعدی، از شما یک ایمیل یا شماره تلفن خواسته می‌شود؛ این پیغام را نادیده گرفته و در عوض روی I don’t have this person’s sign-in information در بخش پایینی کلیک کنید:

در قسمت بعدی، باز هم پیامی مبنی بر ساخت یک اکانت آنلاین نمایش داده می‌شود؛ توجهی به این پیام نداشته باشید و مطابق با تصویر ضمیمه‌شده، Add a user without a Microsoft account را انتخاب کنید:

اگر عکس‌هایی را که در بخش‌های قبلی ضمیمه شده‌اند دیده باشید، احتمالا این بخش برای شما آشنا خواهد بود. پس از اینکه نام کاربری، کلمه عبور و یک جمله برای نشانه‌گذاری کلمه عبور (جمله‌ای که یادآور رمز عبور برای شما باشد تا در صورتی فراموش آن، بتوانید با استفاده از این جمله، کلمه عبور را به خاطر آورید) را نوشتید، Next را بزنید:

حالا به پنجره‌ای هدایت می‌شوید که پیش‌تر دیده بودید؛ با این تفاوت که حساب کاربری جدید شما نیز به لیست اصلی اضافه شده است:

همانند گذشته، سطح دسترسی تمام یوزرهای ویندوز 10 به صورت پیش‌فرض در حالت استاندارد و محدود است. در صورتی که بخواهید دسترسی ادمین را به یوزرهای جدید بدهید، کافیست روی نام کاربری آنها کلیک کرده و سپس Change Account Type را انتخاب کنید.

روش ساخت اکانت مهمان یا ادمین در ویندوز ۱۰ بسیار ساده و کاملا یکسان بوده و تنها تفاوت آن در تعیین سطح دسترسی است.

چگونه یوزر مخفی در ویندوز ۱۰ بسازیم؟

مخفی کردن یک حساب کاربری با سطح دسترسی بالا، بیشتر زمانی مهم است که افراد زیادی به صورت مشترک از یک سیستم استفاده می‌کنند. اگر به هر دلیلی قصد انجام این کار را دارید، کافیست مراحل زیر را به دقت انجام دهید:

تذکر: با توجه به اینکه رجیستری ویندوز محل نگهداری اطلاعات حساس سیستم عامل است و هرگونه ویرایش نادرست در آن می‌تواند به آسیب دیدن سیستم عامل منتهی شود، توصیه می‌کنیم حتما از رجیستری ویندوز بکاپ بگیرید!

1. کلیدهای Windows R را به صورت هم‌زمان فشار دهید تا پنجره Run باز شود؛ سپس عبارت “netplwiz” را تایپ کرده و اینتر را بزنید تا پنجره‌ای به نام User Accounts باز شود. حال اکانتی که قصد مخفی کردنش را دارید، انتخاب کرده و روی Propertis کلیک کنید:

۲. نام اکانت را کپی کرده و پنجره را ببندید.

3. بار دیگر دکمه‌های Windows R را فشار داده و در پنجره Run، عبارت regedit را تایپ و روی OK کلیک کنید. در حقیقت ما می‌خواهیم اطلاعات رجیستری ویندوز را ویرایش کنیم. مسیر زیر را دنبال کنید:

HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Windows NT\CurrentVersion\Winlogon

4. روی Winlogon راست کلیک کرده و از منوی New، روی Key کلیک کنید. نام این کلید را به “SpecialAccounts” تغییر دهید:

5. حال در زیرمجموعه این کلید، یک کلید دیگر به نام UserList بسازید:

6. روی UserList راست کلیک کرده و سپس DWORD (32-bit) Value را انتخاب کنید:

7. کلید DWORD را به نام یوزر مورد نظر تغییر دهید. برای اطمینان از صحت انجام کار می‌توانید از عبارتی که پیش‌تر کپی کرده بودیم استفاده کنید. با راست‌کلیک روی کلید مورد نظر قادر به تغییر نام آن خواهید بود.

8. کلید جدید را انتخاب کرده و مقدار Value Data را برابر 0 قرار دهید و اوکی کنید:

با انجام این کار، دیگر نام اکانت مورد نظر شما در پنجره اولیه ورود ویندوز و البته هیچ جای دیگر ویندوز (حتی Control Panel) نمایش داده نخواهد شد. در صورتی که مایل به نمایش اکانت باشید، کافیست به همین بخش مراجعه کرده و Value Data را روی 1 تنظیم کنید:

ساخت اکانت کامپیوتر در ویندوز با استفاده از دستورات CMD

ساخت یوزر در ویندوز با CMD یکی دیگر از روش‌های اضافه کردن کاربر جدید به کامپیوتر است که شاید در نگاه اول کمی سخت به نظر رسد، ولی می‌تواند تا حد زیادی در زمان شما صرفه‌جویی کند. بدین منظور، کافی‌ست مراحل زیر را به ترتیب دنبال کنید:

1. روی منوی استارت کلیک کنید.
2. عبارت “CMD” را جستجو کرده و بعد از نمایش داده شدن “Command Prompt”، روی آن راست‌کلیک کرده و گزینه Run As Administrator را انتخاب کنید.
3. حال عبارت زیر را تایپ کرده و سپس کلید اینتر را فشار دهید:

   net user USER_NAME PASSWORD /add

   توجه داشته باشید که در اینجا، به جای USER_NAME باید نام کاربری دلخواه و به جای PASSWORD، رمز دلخواه را نوشت. در این مثال، نام کاربری انتخابی ما “admin2” است. در صورتی که نمی‌خواهید هیچ رمزی برای این حساب کاربری جدید انتخاب کنید، کافی‌ست عبارت PASSWORD را به همان صورت و بدون هیچ ویرایشی، مطابق با عکس، بنویسید.
4. این مرحله کاملا اختیاری است و فقط سطح دسترسی کاربر جدید را مشخص می‌کند. به صورت پیش‌فرض، کاربر جدید نقش �مهمان� را دارد. اگر می‌خواهید سطح دسترسی مدیر را به آن بدهید، باید عبارت زیر را در پنجره CMD وارد کنید:

   net localgroup administrators USER_ACCOUNT /add

   در اینجا هم مطمئن شوید که به جای USER_ACCOUNT، نام کاربری مورد نظر را وارد کرده‌اید.

سخن پایانی

خوشبختانه مایکروسافت با شناخت نیازهای کاربران، امکانات گسترده‌ای را در سیستم عامل خود گنجانده است که ساخت اکانت کامپیوتر و اضافه کردن کاربر جدید، از جمله آنهاست. در این مقاله، ما تلاش کردیم روش های مختلف ساخت اکانت کامپیوتر در همه نسخه های ویندوز را آموزش دهیم.

در صورتی که به هر دلیلی قصد حذف هریک از حساب‌های کاربری موجود را دارید، حتما آموزش نحوه حذف اکانت کامپیوتر را مطالعه کنید.

خوشبختانه روش اضافه کردن کاربر جدید به ویندوز ۱۱ هم بسیار ساده است و کاربران صرفا با چند کلیک ساده می‌توانند یوزرهای جدید را به ویندوز ۱۱ هم اضافه کنند.

آموزش ساخت اکانت کامپیوتر در ویندوز ۷ ، ۸ و ۱۰

 

امروز می‌خواهیم روش های ساخت اکانت کامپیوتر در نسخه‌های مختلف ویندوز، از XP تا 7، 8 و 10 را به صورت تصویری آموزش دهیم. در این بخش همچنین با روش ساخت یوزر مخفی، مهمان و ادمین در ویندوز نیز آشنا خواهید شد.

 

یکی از ویژگی‌های بسیار خوب سیستم عامل ویندوز، امکان ساخت اکانت برای افراد مختلف است. این قابلیت به شما اجازه می‌دهد تا علاوه بر تعیین سطح دسترسی افراد، به آنها اجازه دهید فضای ویندوز را متناسب با سلایق و نیازهای خود شخصی‌سازی کنند. روش انجام این کار در نسخه‌های مختلف ویندوز، کمی متفاوت است؛ از همین رو، امروز تصمیم گرفتیم نحوه ساخت اکانت جدید در کامپیوتر را گام به گام و به صورت کاملا تصویری آموزش دهیم.

ساخت اکانت کامپیوتر در ویندوز XP

اگرچه ویندوز ایکس پی سال‌ها پیش عرضه شده، اما هنوز هم کاربران بسیاری در ایران دارد. آماری که در ابتدای سال 2021 توسط «ورج» منتشر شد نیز نشان می‌دهد که هم‌چنان بیش از 100 میلیون نفر در دنیا از این سیستم عامل قدیمی استفاده می‌کنند. برای ساخت یوزر جدید در ویندوز XP کافیست مراحل زیر را به ترتیب دنبال کنید:

1. پیش از هر چیز باید اکانت Administrator یا همان «حساب کاربری مدیریتی» وارد ویندوز شوید.

2. روی منوی استارت کلیک کرده و Control Panel را انتخاب کنید.

3.روی User Accounts کلیک کنید تا به بخش مدیریت حساب های کاربری ویندوز منتقل شوید.

 

4.روی Create a new account کلیک کنید.

5. در این بخش نام یوزر جدید را انتخاب کرده و Next را بزنید.

6. در این مرحله می‌توان سطح دسترسی کاربر را مشخص کرد. Administrator به معنی «مدیر»، به تمام بخش‌های ویندوز دسترسی کامل دارد؛ در حالی که Limited به معنی «محدود» بوده و در بسیاری از بخش‌ها نمی‌تواند هیچ تغییری ایجاد کند. بعد از مشخص کردن سطح دسترسی، روی Create Account کلیک کنید تا کاربر جدید به ویندوز اضافه شود.

7. کار ساخت حساب کاربری تمام شده است. حالا با کلیک بر روی گزینه Change the picture می‌توانید عکس یوزر جدید را تغییر دهید.

8. برای گذاشتن رمز نیز کافیست مطابق تصویر ضمیمه‌شده روی Create a password کلیک کنید. گفتنی‌ست اجباری در انتخاب کلمه عبور وجود ندارد.

 

اگر با اکانت ادمین (Administrator) لاگین کرده باشید، از همین بخش می‌توانید نام اکانت های کامپیوتر و سطح دسترسی آنها را مجددا تنظیم کنید.

ساخت اکانت در ویندوز ۷

روش ساخت یوزر در ویندوز 7 تا حد زیادی مشابه XP بوده و بعد از ورود به کنترل پنل، باز هم باید User Accounts را انتخاب کنید.

در آموزش ساخت یوزر ادمین در ویندوز 7، همان‌طور که اشاره کردیم، لازم است باز هم پنجره User Accounts را باز کنید:

سپس مراحل زیر را به ترتیب دنبال کنید:

1. روی Manage another account کلیک کنید.

2. در اینجا لیست یوزرهای ساخته‌شده، نمایش داده خواهد شد. از بخش پایینی، Create a new account را انتخاب کنید.

3. مطابق با تصویر ضمیمه‌شده، در این بخش باید نام یوزر جدید را مشخص کرد. در اینجا همچنین دو حالت مختلف استاندارد (Standard
user) و ادمین (Administrator) وجود دارد که بسته به نیاز، یکی را باید انتخاب کرد.

 

4. در نهایت، روی Create Account در بخش پایینی کلیک کنید تا حساب کاربری جدید شما ساخته شود.

۵. برای تغییر دادن عکس یا قرار دادن کلمه عبور کافیست روی حساب مورد نظر کلیک کنید تا همانند بخش قبل، انتخاب تصویر و رمز به سادگی چند کلیک امکان‌پذیر باشد.

همان‌طور که مشاهده کردید، شیوه ساخت یوزر جدید در ویندوز ۷ اصلا سخت نیست.

ساخت اکانت کامپیوتر در ویندوز ۸ و ۸.۱

اگرچه ویندوزهای ۸ و ۸.۱ در مقایسه با دیگر نسخه‌های این سیستم عامل محبوبیت کمتری دارند، اما آمارها نشان می‌دهد که میلیون‌ها نفر در حال استفاده از آنها هستند.

ساخت یوزر در ویندوز 8 بسیار ساده است و همانند ویندوز 7، برای دسترسی به لیست حساب های کاربری ویندوزهای 8 و 8.1 می‌توان از Control Panel استفاده کرد. یک روش دیگر نیز برای انجام این کار هست:

1. از روی نوار Charms در بخش راستی، وارد منوی تنظیمات شده و PC Settings را انتخاب کنید.

2.از منوی سمت چپ روی Users کلیک کرده و مطابق با تصویر ضمیمه‌شده، Add a user را انتخاب کنید.

 

۳. در این مرحله باید ایمیل کسی را که قصد ساخت حساب کاربری برای او دارید، وارد کنید.

4. در نهایت با کلیک بر روی Finish، یک یوزر جدید به ویندوز اضافه خواهد شد. در این بخش گزینه‌ای وجود دارد که مخصوص کودکان بوده و اگر تیک آن را بزنید، می‌توانید گزارشی از عملکرد فرزند خود را دریافت کنید.

5. حالا وارد Control Panel شده و بعد از انتخاب User Accounts، روی Manage another account کلیک کنید.

6. در اینجا لیستی از اکانت های ویندوز نمایش داده می‌شود. بعد از ساخت اکانت، حالا نوبت به تعیین سطح دسترسی آن است. یوزر مورد نظر را انتخاب کرده و سپس روی Change the account type کلیک کنید.

7. در حالت پیش‌فرض، تمام حساب‌های کاربری با دسترسی استاندارد (و نه Admin) ساخته می‌شوند. در صورتی که نمی‌خواهید این یوزر تمام مجوزها برای انجام کارهای مختلف را داشته باشد، از این مرحله عبور کنید؛ در غیر این صورت، مطابق با تصویر ضمیمه‌شده، Administator را انتخاب و روی Change Account Type کلیک کنید.

8. کاربران جدیدی که قصد همگام‌سازی دستگاه با اکانت خود را دارند، باید توسط شما تایید شوند. برای این کار کافیست از بخش Users و صفحه مربوط به حساب مورد نظر، Trust this PC را انتخاب کنید. با این کار، یک ایمیل حاوی کد فعال‌سازی برای شمال ارسال می‌شود که باید آن را در این بخش وارد کنید.

در ویندوز 8.1، سطح دیگری از دسترسی به نام مهمان (Guest) وجود دارد که در بخش بعدی، در مورد آن صحبت خواهیم کرد.

ساخت اکانت در ویندوز ۱۰

روش اکانت ساختن در ویندوز ۱۰ کمی متفاوت‌تر از سایر نسخه‌های ویندوز است. البته، نگران نباشید! ما اینجا هستیم تا همه چیز آسان‌‌تر از همیشه باشد.

برای اضافه کردن کاربر جدید به ویندوز 10، روی منوی استارت کلیک کرده و سپس Settings را انتخاب کنید. یک راه دیگر برای باز کردن این بخش، فشردن هم‌زمان کلیدهای Windows + I است؛ سپس Accounts را انتخاب کنید:

در پنجره بازشده، وارد بخش Family & other people شده و سپس روی Add someone else to this PC کلیک کنید. در این بخش گزینه دیگری به نام Add a family member نیز وجود دارد که نیازمند ساخت اکانت مایکروسافت و اختصاص دادن آن به هریک از اعضای خانواده است. این ویژگی بیشتر زمانی کارآمد است که مثلا بخواهید بر فعالیت‌های فرزند خود نظارت داشته باشید.

در بخش بعدی، از شما یک ایمیل یا شماره تلفن خواسته می‌شود؛ این پیغام را نادیده گرفته و در عوض روی I don’t have this person’s sign-in information در بخش پایینی کلیک کنید:

در قسمت بعدی، باز هم پیامی مبنی بر ساخت یک اکانت آنلاین نمایش داده می‌شود؛ توجهی به این پیام نداشته باشید و مطابق با تصویر ضمیمه‌شده، Add a user without a Microsoft account را انتخاب کنید:

اگر عکس‌هایی را که در بخش‌های قبلی ضمیمه شده‌اند دیده باشید، احتمالا این بخش برای شما آشنا خواهد بود. پس از اینکه نام کاربری، کلمه عبور و یک جمله برای نشانه‌گذاری کلمه عبور (جمله‌ای که یادآور رمز عبور برای شما باشد تا در صورتی فراموش آن، بتوانید با استفاده از این جمله، کلمه عبور را به خاطر آورید) را نوشتید، Next را بزنید:

حالا به پنجره‌ای هدایت می‌شوید که پیش‌تر دیده بودید؛ با این تفاوت که حساب کاربری جدید شما نیز به لیست اصلی اضافه شده است:

همانند گذشته، سطح دسترسی تمام یوزرهای ویندوز 10 به صورت پیش‌فرض در حالت استاندارد و محدود است. در صورتی که بخواهید دسترسی ادمین را به یوزرهای جدید بدهید، کافیست روی نام کاربری آنها کلیک کرده و سپس Change Account Type را انتخاب کنید.

روش ساخت اکانت مهمان یا ادمین در ویندوز ۱۰ بسیار ساده و کاملا یکسان بوده و تنها تفاوت آن در تعیین سطح دسترسی است.

چگونه یوزر مخفی در ویندوز ۱۰ بسازیم؟

مخفی کردن یک حساب کاربری با سطح دسترسی بالا، بیشتر زمانی مهم است که افراد زیادی به صورت مشترک از یک سیستم استفاده می‌کنند. اگر به هر دلیلی قصد انجام این کار را دارید، کافیست مراحل زیر را به دقت انجام دهید:

تذکر: با توجه به اینکه رجیستری ویندوز محل نگهداری اطلاعات حساس سیستم عامل است و هرگونه ویرایش نادرست در آن می‌تواند به آسیب دیدن سیستم عامل منتهی شود، توصیه می‌کنیم حتما از رجیستری ویندوز بکاپ بگیرید!

1. کلیدهای Windows + R را به صورت هم‌زمان فشار دهید تا پنجره Run باز شود؛ سپس عبارت “netplwiz” را تایپ کرده و اینتر را بزنید تا پنجره‌ای به نام User Accounts باز شود. حال اکانتی که قصد مخفی کردنش را دارید، انتخاب کرده و روی Propertis کلیک کنید:

۲. نام اکانت را کپی کرده و پنجره را ببندید.

3. بار دیگر دکمه‌های Windows + R را فشار داده و در پنجره Run، عبارت regedit را تایپ و روی OK کلیک کنید. در حقیقت ما می‌خواهیم اطلاعات رجیستری ویندوز را ویرایش کنیم. مسیر زیر را دنبال کنید:

HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Windows NT\CurrentVersion\Winlogon

4. روی Winlogon راست کلیک کرده و از منوی New، روی Key کلیک کنید. نام این کلید را به “SpecialAccounts” تغییر دهید:

5. حال در زیرمجموعه این کلید، یک کلید دیگر به نام UserList بسازید:

6. روی UserList راست کلیک کرده و سپس DWORD (32-bit) Value را انتخاب کنید:

7. کلید DWORD را به نام یوزر مورد نظر تغییر دهید. برای اطمینان از صحت انجام کار می‌توانید از عبارتی که پیش‌تر کپی کرده بودیم استفاده کنید. با راست‌کلیک روی کلید مورد نظر قادر به تغییر نام آن خواهید بود.

8. کلید جدید را انتخاب کرده و مقدار Value Data را برابر 0 قرار دهید و اوکی کنید:

با انجام این کار، دیگر نام اکانت مورد نظر شما در پنجره اولیه ورود ویندوز و البته هیچ جای دیگر ویندوز (حتی Control Panel) نمایش داده نخواهد شد. در صورتی که مایل به نمایش اکانت باشید، کافیست به همین بخش مراجعه کرده و Value Data را روی 1 تنظیم کنید:

ساخت اکانت کامپیوتر در ویندوز با استفاده از دستورات CMD

ساخت یوزر در ویندوز با CMD یکی دیگر از روش‌های اضافه کردن کاربر جدید به کامپیوتر است که شاید در نگاه اول کمی سخت به نظر رسد، ولی می‌تواند تا حد زیادی در زمان شما صرفه‌جویی کند. بدین منظور، کافی‌ست مراحل زیر را به ترتیب دنبال کنید:

1. روی منوی استارت کلیک کنید.
2. عبارت “CMD” را جستجو کرده و بعد از نمایش داده شدن “Command Prompt”، روی آن راست‌کلیک کرده و گزینه Run As Administrator را انتخاب کنید.
3. حال عبارت زیر را تایپ کرده و سپس کلید اینتر را فشار دهید:

   net user USER_NAME PASSWORD /add

   توجه داشته باشید که در اینجا، به جای USER_NAME باید نام کاربری دلخواه و به جای PASSWORD، رمز دلخواه را نوشت. در این مثال، نام کاربری انتخابی ما “admin2” است. در صورتی که نمی‌خواهید هیچ رمزی برای این حساب کاربری جدید انتخاب کنید، کافی‌ست عبارت PASSWORD را به همان صورت و بدون هیچ ویرایشی، مطابق با عکس، بنویسید.
4. این مرحله کاملا اختیاری است و فقط سطح دسترسی کاربر جدید را مشخص می‌کند. به صورت پیش‌فرض، کاربر جدید نقش «مهمان» را دارد. اگر می‌خواهید سطح دسترسی مدیر را به آن بدهید، باید عبارت زیر را در پنجره CMD وارد کنید:

   net localgroup administrators USER_ACCOUNT /add

   در اینجا هم مطمئن شوید که به جای USER_ACCOUNT، نام کاربری مورد نظر را وارد کرده‌اید.

سخن پایانی

خوشبختانه مایکروسافت با شناخت نیازهای کاربران، امکانات گسترده‌ای را در سیستم عامل خود گنجانده است که ساخت اکانت کامپیوتر و اضافه کردن کاربر جدید، از جمله آنهاست. در این مقاله، ما تلاش کردیم روش های مختلف ساخت اکانت کامپیوتر در همه نسخه های ویندوز را آموزش دهیم.

در صورتی که به هر دلیلی قصد حذف هریک از حساب‌های کاربری موجود را دارید، حتما آموزش نحوه حذف اکانت کامپیوتر را مطالعه کنید.

خوشبختانه روش اضافه کردن کاربر جدید به ویندوز ۱۱ هم بسیار ساده است و کاربران صرفا با چند کلیک ساده می‌توانند یوزرهای جدید را به ویندوز ۱۱ هم اضافه کنند.

چگونه رجیستری ادیتور ویندوز را اجرا و از آن استفاده کنیم

چگونه رجیستری ادیتور ویندوز را اجرا و از آن استفاده کنیم؟؟

برای اجرا کردن ویرایشگر رجیستری یا Registry Editor در محیط سیستم عامل ویندوز، دسترسی Administrator نیاز است. حساب کاربری معمولی نمی‌تواند به رجیستری دسترسی پیدا کرده و تغییرات خطرناک در سطح سیستم ایجاد کند.

برای اجرا کردن رجیستری ادیتور در ویندوز، می‌توانید عبارت regedit یا registry editor را در منوی استارت جستجو کنید و به نتایج توجه کنید، روی regedit.exe کلیک کنید تا اجرا شود.

روش دیگر این است که ابتدا با فشرده همزمان کلیدهای Windows + R‌  پنجره‌ی Run ویندوز را مشاهده کرده و در آن عبارت regedit را وارد کنید و سپس کلید Enter را فشار دهید (مطابق شکل زیر).

ممکن است پیام دسترسی ادمین نمایش داده شود، گزینه‌ی Yes‌ را کلیک کنید و ادامه دهید.

برای ایجاد فولدر یا کلید جدید در یک فولدر یا کلید دیگر، کافی است روی آن راست ‌کلیک کرده و گزینه‌یNew  و سپس Key را انتخاب کنید. اگر در سمت راست صفحه و در فضای خالی نیز راست‌ کلیک کنید، همین گزینه‌ها را خواهید دید و ایجاد Key جدید امکان‌پذیر است.

برای تغییر دادن تنظیمات و به طور کلی آیتم‌های موجود در کلیدهای رجیستری، کافی است روی مقدار موردنظر، دبل‌کلیک کنید و در فیلد Value، عدد یا عبارت جدید را وارد کنید.

برای ایجاد یک مقدار جدید، می‌بایست در فضای خالی یا روی کلید (فولدر) موردنظر، راست‌کلیک کرده و گزینه‌ی New و سپس نوع مقدار جدید که یکی از موارد موجود مثل DWORD و QWORD و همین ‌طور استرینگ یا String Value و ... است را انتخاب کنید.

گاهی برای تغییر دادن تنظیمات، می‌بایست مقدار جدیدی را ایجاد کرد و صرفاً نام آن را به شکل خاصی وارد کرد.

معمولاً برای اعمال شدن تنظیمات جدید که از طریق ویرایش مقادیر رجیستری صورت گرفته، می‌بایست سیستم را از نو راه‌اندازی کرد. به جای Restart کردن، می‌توان Log Off و Login کردن را نیز امتحان کرد.

چگونه با کنترل پنل انویدیا گرافیک بازی‌های پی‌سی را بهبود ببخشیم؟

اگر درایورهای مخصوص کارت گرافیک‌های انویدیا را نصب کنید، به همراه آن‌ها دو نرم‌افزار دیگر هم نصب می‌شوند: Nvidia GeForce Experience و Nvidia Control Panel. شاید در ابتدا GeForce Experience با رابط کاربری تمیز خود و قابلیت بهینه‌سازی خودکار بازی‌ها بیشتر جلب توجه کند، اما این کنترل پنل است که حتی با وجود طراحی ویندوز XP مانندش، اجازه تنظیم گرافیک بازی‌هایتان را می‌دهد.

 

ما در این راهنمای انویدیا، می‌خواهیم نگاهی به بخش تنظیمات 3D کنترل پنل انویدیا داشته باشیم و بهترین تنظیماتی که می‌توانید برای بهبود گرافیک بازی‌تان انجام دهید را معرفی کنیم.

اولین قدم‌ها

برای شروع، وارد کنترل پنل انویدیا شوید. در سمت چپ صفحه، میان زیرشاخه‌های 3D Settings گزینه Adjust Image Settings With Preview را انتخاب کنید. در این صفحه، گزینه Use the advanced 3D image settings را تیک بزنید. این کار اجازه می‌دهد که تمام تغییرات انجام شده عملی شوند.

 

حالا، زیر همان زیرشاخه 3D Settings، وارد Manage 3D Settings شوید. اینجاست که می‌توانید تنظیمات گرافیکی خود را انجام دهید.

بیشتر تنظیماتی که در Global Settings می‌بینید را بهتر است همان طور که هستند نگه دارید. به طور مثال، Shader Cache بهتر است همیشه فعال باشد، چرا که شیدرهای بازی را روی هاردتان ذخیره و Precompile می‌کند. این کار باعث افزایش سرعت لودینگ و راندمان بازی می‌شود (مخصوصا در بازی‌های جهان-باز).

شاید هم وسوسه شوید که گزینه Power Management Mode را در بالاترین حالت ممکن، یا Maximum Performance قرار دهید. اما این کار باعث می‌شود تا نهایت توان کارت گرافیکتان از آن کار بکشید – بسیار بیشتر از آن چیزی که واقعا نیاز دارید. این کار در دراز مدت به GPUتان صدمه می‌زند، پس این گزینه را روی حالت Optimal Performance نگه دارید.

بیشتر تنظیمات موجود در بخش 3D کنترل پنل انویدیا آنقدر تاثیرگذار نیستند. پس اگر ما به یک گزینه خاص اشاره نکرده‌ایم، بهتر است آن را روی همان حالت پیش‌فرض نگه دارید.

Anisotropic Filtering – AF

در بازی‌های اول – و سوم – شخص، شما قطعا زمان زیادی را صرف نگاه کردن به در و دیوار خواهید کرد. هر چقدر که Texture Filtering شما پایین‌تر باشد، بافت‌ها نیز از فاصله نزدیک‌تری با شما تار می‌شوند (جزئیاتشان را از دست می‌دهند). در واقع، فیلترینگ پایین مانند این است که چشمان شخصیت اصلی نزدیک‌بین شده باشد. به طور مثال دو عکس زیر از The Witcher 3 را در نظر بگیرید. هنگامی که AF خاموش باشد، جزئیات بافت مسیر روبروی گرالت در فاصله‌ای خیلی نزدیک کاهش می‌یابد، اما در حالت 16x بافت مسیر تا فاصله‌ای بسیار دورتر کیفیت خود را حفظ می‌کند.

هدف از تکسچرینگ پایین قاعدتا این است که راندمان بازی بهتر شود، اما این روزها اکثر GPUها می‌توانند به راحتی از پس فیلترینگ 16x برآیند. در تنظیمات کنترل پنل انویدیا نیز شاید با گزینه Texture Filtering – Anisotropic Sample Optimization برخورد کنید. این گزینه هنگامی که شما AF را روشن گذاشته‌اید، می‌تواند در ازای کاهش کیفیت فیلترینگ به راندمان بازی بیافزاید. تنها هنگامی از آن استفاده کنید که AF در بازی شما تاثیر منفی گذاشته باشد.

تنظیمات AF موجود در کنترل پنل انویدیا شاید بهتر از تنظیمات AF داخل خود بازی عمل کنند، اما این تضمینی ندارد و در اکثر مواقع هم هیچ فرقی به حالتان نمی‌کند (به طور مثال همین The Witcher 3). پس بهتر است ابتدا هر دو روش را امتحان کنید و سپس تصمیم بگیرید که کدام را ترجیح می‌دهید.

DSR

DSR یا Dynamic Super Resolution یکی از بهترین گزینه‌هاییست که در سال‌های اخیر به کنترل پنل انویدیا اضافه شده. با تیک زدن باکس‌های DSR – Factors، می‌توانید رزولوشن‌های بالاتری را برای بازی‌هایتان باز کنید (مثلا در یک مانیتور 1080p، گزینه‌های 1.75x و 4x به ترتیب رزولوشن‌های 1440p و 4K را باز خواهند کرد). DSR – Factors را در بخش Global Settings فعال کنید، و سپس تنظیمات گرافیکی داخل بازی خود را چک کنید. رزولوشن‌های جدید باید لیست شده باشند.

DSR عملا به این معنیست که بازی شما با رزولوشنی بالاتر از مانیتورتان رندر می‌شود و سپس تصویر را به اندازه مانیتور کوچک می‌کند. این کار باعث می‌شود که بافت‌ها شفاف‌تر به نظر برسند و کمتر شاهد لبه لبه شدن اجسام باشید. اما مشکلی هم که وجود دارد این است که استفاده از این تکنیک، از نظر فشار وارده روی کارت گرافیکتان، عملا هیچ فرقی با رندر کردن عادی بازی در رزولوشن بالاتر ندارد. پس قطع به یقین این کار روی فریم ریت بازی تاثیر چشمگیری خواهد گذاشت.

با این حال، اگر یک بازی دارید که کامپیوترتان آن را با بالاترین تنظیمات عین هلو اجرا می‌کند – به عبارت دیگر، هنوز جا دارد که بیشتر از توانایی GPU استفاده کنید – آن وقت این گزینه ارزش یک بار امتحان را دارد. این کار روی بازی‌های قدیمی‌تری که به طور رسمی از Anti-Aliasing پشتیبانی نمی‌کنند هم جواب می‌دهد، اما حواستان باشد که این کار، رابط کاربری این بازی‌ها را بسیار کوچک می‌کند.

دو عکس بالا از Dishonored 2 تفاوت بین کیفیت بافت روی یک صفحه 1080p بدون DSR و با DSR 4x (یا همان 4K) نشان می‌دهد. در حالت DSR جزئیات صفحه بسیار نمایان‌ترند، اما فریم ریت بازی هم از ۷۵ به ۳۰ رسیده است.

یک گزینه DSR – Smoothness هم وجود دارد که تعیین می‌کند چقدر blur یا تار شدن روی صفحه اعمال می‌شود. این کار می‌تواند ایرادات تصویری ناشی از رزولوشن downsample شده را بپوشاند. ما این را روی همان ۳۳% پیش‌فرض قرار می‌دهیم، اما خودتان می‌توانید بسته به بازی امتحان کنید.

Anti-Aliasing

آن قدر گزینه‌های Anti-Aliasing داخل تنظیمات کنترل پنل انویدیا زیاد است که شاید برایتان گیج‌کننده باشد. آیا همه آن‌ها برای همه بازی‌ها کار می‌کنند؟ آیا می‌توانید همه‌شان را با هم روشن کنید تا بازی‌تان را از کوچک‌ترین نوع لبه لبه شدن خالی کنید؟

پاسخ هر دو سوال ‘نه’ است. سازگاری این گزینه‌های AA بازی با بازی فرق دارد، پس تا حد زیادی خودتان باید امتحان کنید. می‌توانیم برای شروع کمی کمکتان کنیم.

Antialiasing – FXAA: جدا از کار بقیه روش‌های AA، گزینه FXAA مقداری هم لبه‌ها را صاف‌تر می‌کند که باعث تارتر شدن صفحه هم می‌شود. این کار تاثیر پایینی روی راندمان بازی می‌گذارد.

این کار به ندرت برای بازی‌های مدرن‌تر جوابگو است، اما در بازی‌های قدیمی‌تر خوب کار می‌کند – مخصوصا اگر با DSR ترکیبش کنید. بعضی معتقدند که FXAA بیش از حد تصویر را تار می‌کند، پس بهتر است بازی به بازی آن را امتحان کنید. مثلا در این تصاویر Civilization 4، می‌توانید گرافیک لبه لبه بازی را به وضوح مشاهده کنید.

Antialiasing – Gamma Correction: تا حد زیادی منسوخ شده است. بیشتر به این درد می‌خورد که اشیاء نازک‌تر بیشتر با تصویر پشت صحنه‌شان هماهنگ باشند. این کار تنها روی بازی‌های قدیمی‌تری که از روش‌های MSSA و CSAA استفاده می‌کنند تاثیر می‌گذارد، اما روشن گذاشتنش هم ضرری ندارد؛ شاید یک درصد به کیفیت تصویر بازی کمک کند.

Antialiasing – Mode/Setting: بهتر است آن را تقریبا همیشه خاموش نگه دارید. اگر یک بازی تنظیمات Anti-Aliasing خودش را داشته باشد، قطعا کارش را بهتر از کنترل پنل انویدیا انجام می‌دهد. می‌توانید گزینه Enhance Application Setting را امتحان کنید، اما انتظار معجزه نداشته باشید. این کار تنها هنگامی ارزش دارد که بازی مد نظر تنظیمات AA خودش را نداشته باشد. اما حتی در این حالت هم نتیجه گرفتن قطعی نخواهد بود. بهترین کار برای از بین بردن لبه‌ها در این بازی‌ها همان DSR است، پس بهتر است مستقیم سراغ همان بروید.

Antialiasing – Transparency: لبه‌های بافت‌های آلفا (بافت‌هایی که افکت‌های transparency دارند، همچون برگ‌های درخت یا فنس) را صاف می‌کند. آن را تنها برای بازی‌هایی به کار ببرید که جا برای کار کشیدن بیشتر از GPU داشته باشید (هرچند که بعید است با اکثر بازی‌های جدید کار کند).

در عکس‌های زیر از بازی FEAR، می‌توانید ببینید که این گزینه چگونه حالت پیکسلی شده و زشت فنس را صاف می‌کند. چیزی که شما در این عکس نمی‌بینید این است که بدون Transparency، آن پیکسل‌های فنس انگار در حال چشمک زدن هستند. با فعال کردن این گزینه، فنس ما زیبا و بدون مشکل می‌شود. برای بازی‌های قدیمی‌تر این افکت بسیار ارزشمند است.

Multi-Frame Samlpled AA – MFAA: یک افکت نسبتا جدید برای بازی‌های DirectX 10 به بعد. MFFA کارش را روی MSAA انجام می‌دهد، به طوری که افکت‌های آن را بهبود می‌بخشد و تاثیر کمی هم روی راندمان بازی می‌گذارد.

اگر به طور تخمینی بخواهیم حرف بزنیم، اگر MSAA 2x فعال داشته باشید، MFAA آن را به 4x افزایش می‌دهد. یا در صورت فعال داشتن MSAA 4x، با MFAA به 8x می‌رسد. این تکنیک روی همه بازی‌ها کار نخواهد کرد، اما شاید بد نباشد آن را در Global Settings روشن بگذارید. شاید در یک بازی تاثیرش را بتوانید ببینید.

آشنایی با AutoPlay در پنجره control panel

آشنایی با AutoPlay در پنجره control panel

1398/12/21 ویندوز محمد خیری

یکی از موضوعاتی که همیشه مورد سوال قرار می گیرد در مورد صفحه ای که بعد از قرار دادن یک فلش و یا CD یا DVD و نرم افزارهای نصبی داخل اپتیکال درایو نمایش داده می شود، است:

آیا می شود تنظیمات این صفحه را تغییر داد یا آن را غیر فعال کرد تا هنگامیکه یکفلش و یا  CD یا DVD داخل اپتیکال درایو قرار می دهیم نمایش داده نشود ؟

پیشنهاد می شود این صفحه را غیر فعال نکنید چون یک صفحه کاربردی می باشد که بسیار راحت شما می توانید فایل مورد نظر را در داخل لوح فشرده یا فلش مموری جستجو کنید و فایل مورد نظر را با نرم افزارهای پیش فرض اجرا نمایید . برای انجام اینکار ابتدا وارد کنترل پنل شوید .

1- ابتدا وارد کنترل پنل شوید. (مسیر در تصویر زیر مشخص شده است)

 

2- از میان آیکون هایی که در صفحه کنترل پنل مشاهده می کنید بر روی آیکون Autoplay کلیک کنید .

 

3- همانطور که در تصویر زیر مشاهده می کنید صفحه مربوط به تنظیمات گزینه Autoplay نمایش داده می شود .
در صورتیکه نمی خواهید بعد از قرار دادن CD.DVD ، نرم افزار های نصبی و Device های اکسترنال صفحه ای باز شود ، تیک گزینه USE Autoplay for all and device  را بردارید .

 

4- همانطور که مشاهده می کنید این صفحه از دو قسمت Media و Device تشکیل شده است . شاید از خود سوال کنید که این همه گزینه با لیست های کشویی در این صفحه چه کاربردی دارد . شما می توانید برنامه ای که برای تصاویر ، موزیک ، فایل های تصویری ، نرم افزارهای نصبی و غیره در این صفحه مشخص شده است را تغییر بدهید تا از حالت پیش فرض تغییر کند .به عنوان مثال می خواهید فایل های صوتی توسط نرم افزار Winamp اجرا شوند یا تصاویر توسط نرم افزار Picasa

آموزش Action Center در ویندوز 7

ویندوز 7 یک روش ساده برای مرور وضعیت سیستم و یافتن راه حلی برای مسائل امنیتی و همچنین نگهداری ارائه داده است. این ویژگی که این کارها را تسهیل کرده است Action Center (مرکز عملیات) نامیده می شود. در واقع این ویژگی بر اساس Windows Security Center که اولین بار در ویندوز XP سرویس پک 2 ارائه شد، ساخته شده است. در این مقاله،با آموزش Action Center در ویندوز 7 تمامی کارکردهای Action Center (مرکز عملیات) را توضیح خواهیم داد و چگونگی پیکره بندی آن را نیز به شما نمایش خواهیم داد، در نتیجه شما فقط اطلاعیه هایی را که مطلوب شما باشد، دریافت خواهید کرد.

Action Center چیست ؟

Action Center (مرکز عملیات) یک ویژگی در ویندوز 7 می باشد که به طور مداوم وضعیت امنیتی سیستم شما را مانیتور می کند. اگر متوجه هر نوع مشکلی شود، مثلاً غیر فعال شدن آنتی ویروس شما، فوراً شما را مطلع می کند، در نتیجه شما می توانید اقدامات اصلاحی مقتضی را به عمل آورید. همچنین یکسری کارهای مرتبط با نگهداری سیستم را نیز مانیتور می کند: بررسی می کند که آیا هیچ نوع بک آپ سیستمی را برنامه ریزی کرده اید یا خیر، سعی می کند تا راه حلی برای مشکلاتی که به تازگی برای کامپیوتر شما پیش آمده است پیدا کند، مشکلات مربوط به نگهداری سیستم را بررسی می کند، و غیره. هنگامی که برنامه Action Center (مرکز عملیات) مشکلی را شناسایی کند، کاربر را مطلع می کند و همینطور او را راهنمایی می کند تا بتواند مشکل را حل کند. شخصاً خودم این ویژگی را خیلی دوست دارم، چون کاربر در زمینه نگهداری سیستم و همینطور در زمینه امنیت سیستم درگیر می شود و در نهایت تصمیم گیری نیز بر عهده کاربر می باشد.

نمایش پیامها توسط Action Center

شما احتمالاً متوجه آیکون یک پرچم کوچک و سفید در notification area (فضای آگاه سازی) شده اید. این آیکون Action Center (مرکز عملیات) می باشد. هنگامی که پیامی برای کاربر موجود باشد یک آیکون کوچک دیگر نیز روی این آیکون پرچم قرار می گیرد. معمولاً یک علامت x قرمز رنگ و یا یک ساعت سیاه رنگ روی آن قرار می گیرد. هنگامی که آیکون x قرمز رنگ را روی آیکن پرچم می بینید، به این معنا می باشد که پیام مهمی برای مشاهده دارید، بنابراین باید به آن توجه کنید. علامت ساعت سیاه رنگ به این معنا می باشد که یک عملیات زمان بندی شده در پشت صحنه در حال انجام می باشد (بعنوان مثال یک اسکن کردن زمان بندی شده ویروسها توسط آنتی ویروس defender مایکروسافت ممکن است در حال انجام باشد).

اگر نشانگر ماوس را روی آیکن پرچم ببرید یک متن راهنما (tooltip) مانند تصویر زیر نمایان می شود، و اطلاعاتی را به صورت خلاصه وار در مورد اینکه چه اتفاقاتی در سیستم شما در حال اتفاق افتادن می باشد، به شما نمایش می دهد.

برای مشاهده لیست پیامها می توانید بر روی آیکون Action Center (آیکون پرچم) کلیک کنید.

چگونه پیامهای Action Center را مرور کنیم؟

برای باز کردن Action Center و مرور پیامهای آن، بر روی لینک Open Action Center کلیک کنید.

یک روش دیگر اینست که واژه action را در جستجوی ویندوز بگردیم و در نتایج جستجو بر روی Action Center کلیک کنیم. در پنجره Action Center (مرکز عملیات) مسائل مربوط به امنیت سیستم (security) و همینطور مسائل مربوط به نگهداری سیستم (maintenance) در گروههای جداگانه ای نمایش داده می شوند. همچنین در مورد هر مساله جزئیات آن و گزینه هایی برای رفع آن مساله نمایش داده می شود. تصویر زیر سه پیام مهم را در گروه مسائل امنیتی (Security group) که با رنگ قرمز مشخص شده اند نمایش می دهد، و یک پیام معمولی هم در گروه نگاهداشت سیستم (Maintenance group) که با رنگ زرد نمایش داده شده است.

تمامی پیامها این قانون رنگها را رعایت می کنند: قرمز به این معناست که پیام بسیار مهم است و شما نباید آن را نادیده بگیرید، زرد به معنای اینست که پیام یک توصیه و پیشنهاد است که شما امکان نادیده گرفتن آن را نیز دارید.

معرفی پیامهای خطای Action Center

Action Center (مرکز عملیات) هنگامی که مشکلات زیر رخ بدهند شما را مطلع می کند:

• Windows Update (Important): اگر در تنظیمات Windows Update شما گزینه never check for updates (هرگز آپدیت ها را بررسی نکن) انتخاب کرده باشید، در واقع کامپیوتر خود را در مقابل انواع مختلفی از ریسک ها رها کرده اید. تنظیم پیشنهادی برای گزینه Windows Update اینست که آن را بر روی گزینه automatically download and install updates (به صورت اتوماتیک آپدیتها را دانلود و نصب کن) قرار بدهید. برای مشاهده گزینه های موجود، بر روی دکمه Change settings کلیک کرده و گزینه مناسب برای آپدیت را انتخاب کنید.
• Spyware and unwanted software protection (Important): به شما هشدار می دهد که آنتی ویروس ویندوز دفندر (Windows Defender) و یا سایر آنتی ویروس های موجود بر روی سیستم شما غیر فعال شده اند. برای مشاهده گزینه های موجود بر روی View antispyware programs کلیک کنید.
• Virus protection (Important): اگر آنتی ویروسی روی کامپیوتر شما نصب نشده باشد، غیر فعال باشد و یا از آخرین تاریخ بروز رسانی آن مدت زیادی گذشته باشد، این پیام را خواهید دید. اکیداً توصیه می شود که اولاً حتما آنتی ویروس نصب کنید، اگر نصب شده است حتماً آن را فعال کنید، و به طور مداوم آن را بروز رسانی نمایید. در مورد بروز رسانی آنتی ویروس ها بهتر است روی گزینه بروز رسانی اتوماتیک تنظیم باشند که معمولاً اگر دستکاری نکرده باشید همینطور هم هستند.
• User Account Control (Important): این هشداری به شما است که User Account Control غیر فعال شده است. مکانیزم User Account Control یک مکانیزم امنیتی بسیار خوب است که در آموزش های دیگری به جزئیات آن خواهیم پرداخت. اگر با این ویژگی آشنایی دارید فراموش نکنید که هرگز نباید آن را غیر فعال کنید.
• Network firewall (Important): این هشدار به شما یادآوری می کند که فایروال ویندوز شما و یا سایر فایروال های احتمالی نصب شده بر روی کامپیوتر شما (مثلاً ESET, ZoneAlarm, Symantec) غیر فعال شده اند. شما باید همیشه اطمینان حاصل کنید که فایروال شما روشن باشد. برای مشاهده گزینه های ممکن بر روی View firewall options کلیک کنید. فایروال یا دیوارۀ آتش، نقش بسیار مهمی در تامین امنیت کامپیوتر دارد.
• Internet security settings (Important): این هشدار زمانی اتفاق می افتد که برخی از تنظیمات مرورگر اینترنت اکسپلورر (Internet Explorer) پایینتر از سطح پیش فرض اصلی شان باشند. در این وضعیت با کلیک بر روی Restore settings به سادگی می توانید آنها را به وضعیت پیش فرض اولیه باز نشانی کنید.
• Network Access Protection: معنای این گزینه حفاظت از دسترسی به شبکه می باشد. در واقع این گزینه اشاره به یک ویژگی امنیتی دارد که معمولاً در محیطهای سازمانی برای مدیریت اطلاعات سلامت کامپیوترهای کلاینت در یک شیوه متمرکز شده مورد استفاده قرار می گیرد. این تنظیم بستگی به لایه های امنیتی خاصی دارد و برای کاربران خانگی یک صورت مساله نمی باشد.
• Set up backup: این هشدار به شما می گوید که باید یک برنامه تهیه نسخه پشتیبان یا همان بک آپ را برنامه ریزی کنید. این هشدار به اندازه هشدارهای امنیتی حائز اهمیت نمی باشد اما فراموش نکنید که تهیه نسخه پشتیبان یکی از مهمترین کارها، مخصوصاً در کامپیوترهایی که فایلهای مرتبط با شغلتان را در آن مدیریت می کنید، می باشد. در صورتی که روی هارد دیسکتان فضای کافی دارید، حتماً یک برنامه پشتیبان گیری منظم را روی کامپیوتر فعال نمایید.
• Check for solutions to problem reports: این هشدار در ارتباط با خطاها و مسائلی است که شما گزارش آن را به مایکروسافت داده اید. اگر راه حلی برای این مشکلات ارائه شده باشد می توانید راه حل های ارائه شده را بررسی نمایید.
• Check for updates: اطلاع رسانی در مورد آپدیتهای غیر ضروری، مثلاً آپدیت کامپوننتهای نصب شده بر روی ویندوز و یا آپدیتهای مرتبط با سایر محصولات مایکروسافت.
• Troubleshooting: System Maintenance: در مورد مسائل مربوط به نگهداری سیستم و اینکه چگونه کامپیوتر شما نرم تر و روان تر کند، اطلاع رسانی های لازم را انجام می دهد.

چگونه پیامهای Action Center ویندوز را غیر فعال کنیم؟

تمامی مسائلی که در بالا لیست کردیم، دارای یک لینک با نام Turn off messages about می باشند که به شما اجازه می دهد پیامهای مربوط به آن موضوع خاص را غیر فعال کنید.

غیرفعال کردن پیامها مساله را حل نمی کند، اما جلوی پیامها را می گیرد تا مدام به شما یادآوری نکنند. بنابراین اصلاً ایده خوبی نیست که پیامها را غیر فعال کنید، مخصوصاً پیامهای مرتبط با فایروال شبکه، یا سایر مسائل امنیتی کامپیوتر. به هر حال اگر قصد دارید تا پیامهای نمایش داده شده در اکشن سنتر ویندوز را غیر فعال کنید، یک روش ساده تر هم این است که در پنجره Action Center بر روی لینک Change Action Center settings که در سمت چپ قرار دارد، کلیک کنید.

یک پنجره دیگر باز میشود و لیستی از تمامی ویژگیهایی که توسط Action Center مانیتور می شود، به شما نمایش داده خواهد شد. اگر می خواهید پیامها را در مورد یک یا چند ویژگی فعال یا غیرفعال کنید، کافیست تا تیک آن را بردارید و بر روی OK کلیک کنید. اگر هم قصد فعال کردن مجدد داشتید، تیکش را بزنید.

من شدیداً به شما توصیه می کنم که هیچکدام از پیامهای موجود در گروه Security را غیر فعال نکنید، دلایل این هم واضح است: در صورت غیر فعال کردن هشدارهای گروه امنیت، شما هشدارهای بسیار مهم مربوط به مشکلات امنیتی را از دست می دهید و کامپیوتر شما پتانسیل ابتلا به مسائل حاد امنیتی را پیدا خواهد کرد. شخصاً تنها گزینه ای که معمولاً غیر فعال می کنم، پیامهای مربوط به بک آپ گیری است که دلیلش هم اینست که از مکانیزم های دیگری برای این کار بهره می برم. همچنین اگر از مکانیزم های عیب یابی (troubleshooting) در ویندوز استفاده نمی کنید، می توانید پیامهای این بخش را نیز غیر فعال کنید.

معرفی و آشنایی با انواع کنترل پنل ویندوزی و کاربرد هرکدام از آن ها

 

در این مقاله قصد داریم انواع کنترل پنل های هاست ویندوزی را برای شما عزیزان معرفی کنیم. برای آشنایی با آن ها با ما همراه باشید.

مقدمه

در این مقاله به معرفی اصل کنترل پنل می پردازیم و سپس بعد از معرفی کنترل پنل، انواع کنترل پنل های ویندوزی را برای شما عزیزان معرفی خواهیم کرد. شما بعد از مطالعه این مقاله با کار اصلی کنترل پنل و کنترل پنل های ویندوزی آشنا خواهید شد.

کنترل پنل چیست؟

کنترل پنل هاست در واقع رابطی بین سرور و کاربر می باشد که شما با کمک آن می توانید اداره وب سایت ها، پایگاه داده ها، ایمیل و موارد دیگر را انجام دهید. امروزه، تقریباً همه شرکت های ارائه دهنده هاست و سرور مانند ممتازسرور، کنترل پنل های مختلف را حتی روی VPS ها و حتی هاست های اشتراکی شان، ارائه می دهند و شما با توجه به تخصص و نوع آشنایی که با کنترل پنل دارید، می توانید سرویس مورد نظرتان را برای مدیریت هاستتان، انتخاب کنید.

معرفی انواع کنترل پنل های ویندوزی

در بخش زیر جدولی تهیه کرده ایم تا تفاوت های کنترل پنل های ویندوزی با یکدیگر را بهتر بررسی کنیم.

IPV6	زبان برنامه نویسی	آخرین نسخه	متن باز	هزینه	نام
دارد	Perl	2017-03-05	هست	ندارد	webmin
دارد	php	2017-04-27	نیست	دارد	plesk
ندارد	php	2014-09-17	هست	ندارد	ZPanel
ندارد	java	2013-12-02	نیست	دارد	H-Sphere
ندارد	java	2012-01-31	نیست	دارد	vDeck
دارد	.NET	2018-01-26	نیست	دارد	Hosting Controller

webmin

Webmin یک رابط مبتنی بر وب برای مدیریت سیستم برای یونیکس و ویندوز است. با استفاده از هر مرورگر وب مدرن، می توانید حساب های کاربری، آپاچی، DNS، اشتراک فایل و موارد دیگر را به وسیله این کنترل پنل مدیریت کنید. وبمین نیاز به ویرایش دستی پرونده های پیکربندی یونیکس مانند / etc / passwd را برطرف می کند و به شما امکان می دهد سیستمی را از کنسول یا از راه دور مدیریت کنید. همچنین تا امروز آخرین نسخه وبمین منتشر شده نسخه 6.08 می باشد. یکی دیگر از وجه های تمایز این کنترل پنل قدرتمند، این است که به صورت رایگان در بین کاربران منتشر می شود و شما بدون پرداخت هزینه لایسنس، می توانید از آن استفاده کنید.

plesk

Plesk یک پانل کنترل کاربری آسان و با کاربرد راحت و کاربر پسند می باشد که تجربه مدیریت میزبانی وب کاربر را بسیار ساده می کند. ما مدیریت پلسک را در بسته های میزبانی کامل کنترل، میزبانی وردپرس مدیریت شده، میزبانی مشاغل و بسته های میزبانی VPS ارائه می دهیم تمامی این پلن ها بسته به نیاز کاربر تغییر می کند. اگر نمی توانید بسته مورد نیاز خود را تشخیص دهید، با مشاوران ممتاز سرور تماس بگیرید.

ZPanel

منبع آزاد بودن یک نکته بسیار مهم است، زیرا اگر تمایل داشته باشید می توانید اتفاقاتی که در پشت پرده اتفاق می افتد را مشاهده نمایید. می توانید ببینید. کنترل پنل زد پنل نه تنها این نکته مثبت را دارد، بلکه ZPanel به صورت رایگان نیز ارائه می شود و ارائه دهنده سرور شما تنها می تواند هزینه راه اندازی را از شما دریافت کند. ZPanel تقریباً مانند سایر صفحه های کنترل مانند cPanel کار می کند. شما می توانید از آن برای مدیریت تقریبا همه جنبه های سرور وب خود، از جمله حساب های ایمیل، پایگاه داده های MySQL، دامنه ها، DNS ،FTP و پیکربندی پیشرفته تر مانند کارهای Cron و مدیریت سهمیه استفاده کنید. همه این موارد با یک رابط کاربری بسیار قابل انعطاف و قدرتمند بسته بندی شده است.

H-Sphere

کنترل پنل H-Sphere توسط شرکت Positive Software توسعه داده شده است. این کنترل پنل هاست نیز یکی دیگر از کنترل پنل های قدرتمند ما می باشد. این کنترل پنل ویژگی های بسیاری دارد و محیط کار کردن با آن مانند محیط های دیگر کنترل پنل ها بسیار راحت و ساده می باشد.

H-Sphere یک راه حل میزبانی وب چند رده مقیاس پذیر برای لینوکس (از جمله FreeBSD) و ویندوز است! این نرم افزار دارای چندین گزینه پیشرفته و یک سیستم صدور صورت حساب پیشرفته برای خودکار سازی و بهبود وظایف میزبانی وب شما است. H-Sphere برای کار، بر روی چندین ماشین طراحی شده است و می توان با اضافه کردن تعداد بیشتری سرور وب، پست الکترونیکی، بانک اطلاعاتی و DNS بیشتر بدون هیچگونه خرابی مقیاس بندی کرد. این یک رابط وب ساده و آسان برای استفاده است که می تواند از هر رایانه ای با اتصال به اینترنت استفاده شود.

نصب H-Sphere بسیار ساده است. H-Sphere یک نرم افزار مدیریت میزبانی وب اکثرا برای هاست های اشتراکی است. از این رو Softaculous باید بر روی هر بخش به طور جداگانه نصب شود.

vDeck

vDeck یک صفحه کنترل است که به مدیران وب اجازه می دهد تا به راحتی تمام خدمات میزبانی شده خود را در یک رابط مبتنی بر وب مدیریت کنند. برخی از شرکت های میزبان کنترل پنل اختصاصی خود را دارند. با این حال، بیشتر ارائه دهندگان هاستینگ معمولاً پانل های کنترل شخص ثالث را ارائه می دهند که برای نشان دادن نام تجاری خود تنظیم شده اند. vDeck یک پانل کنترل محبوب است که توسط شرکت های میزبان ارائه می شود.

نظرات در مورد vDeck با هم متفاوت است، برخی از کاربران آن را بهترین و بصری ترین صفحه کنترل اضافه شده به بازار می دانند، برخی دیگر احساس می کنند که هنوز هم نیاز به توسعه بیشتر دارد تا بتواند با پنل های کنترل پیشرو مانند cPanel رقابت کند.

Hosting Controller

میزبان کنترلر یک کنترل پنل اتوماسیون میزبان وب کامل است که برای میزبانی وب طراحی شده است تا هر دو سرور ویندوز و لینوکس را از طریق یک رابط متمرکز در یک محیط خوشه ای مدیریت کند. ماژول های HC Enterprise راه حل هایی را برای Microsoft Exchange ،Blackberry ،SharePoint ،OCS و Dynamics CRM ارائه می دهند.

برای ثبت نام آسان و سریع نام دامنه می توانید از ماژول Realtime Register استفاده کنید. برای اینکه کاربران میزبان کنترلر بتوانند از Realtime Register برای ثبت نام دامنه از طریق نرم افزار HC استفاده کنند، می توانند از Hosting Controller استفاده کنند.

امیدوارم از خواندن مقاله معرفی انواع کنترل پنل ویندوزی نهایت استفاده را برده باشید.

معرفی ابزار های کنترل پنل (Control panel

معرفی ابزار های کنترل پنل (Control panel)

 

در این مقاله با معرفی ابزار های کنترل پنل (Control panel) قصد داریم شما را با ابزار های مختلف آن آشنا کنیم ، و به شما بیاموزیم که چه تنظیماتی در قسمت های مختلف کنترل پنل وجود دارد .

کنترل پنل چیست ؟

Control Panel مرکز تنظیمات کل ویندوز است.

 

کنترل پنل برای ایجاد هر نوع تغییری، از تغییر در ماوس و کیبورد گرفته تا صدا و اسپیکرها و صفحه نمایش و… طراحی شده است.

 

کنترل پنل را مکانی فرض کنید برای مدیریت هر چیزی در ویندوز.

 

 چگونه Control Panel را باز کنیم ؟

 

– در نسخه های جدید ویندوز، کنترل پنل از طریق پوشه System32 و همچنین لیست برنامه ها در منوی استارت قابل دسترسی است.

 

– در نسخه های قدیمی ویندوز، کنترل پنل ار طریق منوی استارت و بخش Settings اجرا میشود.

 

– همچنین با تایپ Control در CMD در همه ی نسخه های ویندوز، کنترل پنل باز میشود.

 

– با تایپ کلمه Control در منوی جستجو داخل استارت نیز میتوان به کنترل پنل دسترسی پیدا کرد.

 

معرفی ابزار های کنترل پنل

در مرحله اول بعد از وارد شدن به پنجره کنترل پنل (Control panel) مانند تصویر زیر در گوشه بالا سمت راست گزینه های برای تقسیم بندی ابزار های کنترل پنل وجود دارد که پیشنهاد می شود که آن را در حالت Large icons قرار دهید ، تا بتوانید به راحتی تمام ابزار های کنترل پنل را مشاهده کنید .

با قرار دادن آن در حالت Large icons ، حالت نمایش به صورت تصویر زیر در می آید .

خوب حال با هم به معرفی انواع ابزار های کنترل پنل (control panel) می پردازیم .

• Action Center

  • پیغام هایی که توسط ویندوز داده میشود در این بخش قابل مشاهده است و راه کارهایی برای حل آنها نیز ارائه شده است.

برای آموزش Action Center در ویندوز 7 کلیک کنید.

• Administrative Tools

  • مربوط به تنظیمات مدیریتی کامپیوتر میباشد، تنظیمات سیستمی، سرویس ها، فایروال پیشرفته و …

برای آشنایی با ابزار های Administrative Tools کلیک کنید .

• AutoPlay

  • در این قسمت میتوانید تنظیمات پیش فرض دستگاه های DVD ،CD و پلیر ها را برای پخش آهنگ و ویدیو تغییر دهید.

برای آشنایی با ابزار autoplay و آموزش تنظیمات آن کلیک کنید .

• Backup And Restore

  • از تمام فایل ها و تنظیمات مربوط به ویندوز شما میتواند پشتیبان گیری کند و در صورت نیاز آن را بازگرداند.

• BitLocker Drive Encryption

  • برای رمز گذاری روی درایو های هارد دیسک استفاده میگردد.

• Color Management

  • تغییرات پیشرفته رنگ برای مانیتور، پرینتر و اسکنر در ویندوز.

• Credential Manager

  • مدیریت گواهینامه ها در ویندوز، که مربوط به سایت های پرداخت و بانک ها میشود.

• Date And Time

  • تنظیم تاریخ و ساعت ویندوز.

• Default Program

  • تغییر برنامه های پیش فرض، که هر فایلی با چه برنامه ای باز شود.

• Desktop Gadgets

  • ابزار هایی برای استفاده در صفحه دسکتاپ شما در اختیارتان قرار میدهد.

• Device Manager

  • مربوط به شناسایی سخت افزار و به روز رسانی درایور آن ها.

• Devices And Printers

  • دستگاه های جانبی نصب شده مانند پرینتر و اسکنر در این قسمت تنظیماتشان قابل مشاهده میباشد.

• Display

  • تنظیمات مربوط به صفحه نمایش

• Ease Of Access Center

  • تنظیماتی برای ساده کار کردن با ویندوز را دارا میباشد.

• Folder Options

  • تنظیمات مربوط به نمایش فایل ها و پوشه ها.

• Fonts

  • محل قرار گیری فونت های ویندوز.

• Getting Start

  • آموزش درباره ویژگی های ویندوز و نحوه استفاده از آن.

• Home Group

  • برای ساخت و استفاده از شبکه های Home Group.

• Indexing Options

  • تغییر چگونگی فهرست بندی آیتم های ویندوز برای جستجو سریعتر.

• Internet Options

  • تنظیمات نمایش اینترنت شما و تنظیمات کانکشن های اینترنت.

• Keyboard

  • تنظیمات مربوط به صفحه کلید در این قسمت قرار دارد.

• Locations And Other Sensors

  • تنظیمات مربوط به سنسور های کامپیوتر شما در صورت وجود در این قسمت قرار دارد.

• Mouse

  • تنظیمات مربوط به ماوس.

• Network And Sharing Center

  • اتصال، نمایش و تنظیمات مربوط به شبکه وایرلس و یا LAN در این قسمت قرار دارد.

• Notification Area Icons

  • تنظیم نمایش آیکون ها در نوار ابزار پایین ویندوز.

• Parental Control

  • قسمت کنترل خانواده بر عملکرد کودکان، قفل گذرای و ایجاد محدودیت در قسمت های مختلف.

• Performance Informations And Tools

  • اطلاعاتی در مورد عملکرد سیستم و سرعت آن به همراه راه حل های بهبود عملکرد میدهد.

• Personalization

  • شخصی سازی محیط دسکتاپ ویندوز

• Phone And Modem

  • برای نصب و تنظیمات مودم دیال آپ.

• Power Options

  • کنترل مصرف انرژی کامپیوتر.

• Programe And Features

  • نصب و حذف برنامه ها و اضافه کردن ویژگی های ویندوز.

• Recovery

  • ساخت ریکاوری در زمان مشخص از ویندوز و باز گرداندن آن بعد از ایجاد مشکل در ویندوز برای حل مشکل.

• Region And Language

  • تغییر و اضافه کردن زبان ویندوز.

• Remote And Desktop Connections

  • برای وصل شدن از راه دور به کامپیوتر های دیگر.

• Sound

  • تنظیمات مربوط به کارت صدا و افکت های ویندوز.

• Speech Recognition

  • تنظیم نحوه تشخیص صدای شما برای متن.

• Sync Center

  • همگام سازی فایل ها بین کامپیوتر شما و پوشه های شبکه.

• System

  • اطلاعات درباره کامپیوتر و تغییر تنظیمات سخت افزار در این قسمت قرار دارد.

• Taskbar And Start Menu

  • تنظیمات مربوط به منو استارت ویندوز و نوار تسکبار.

• Troubleshooting

  • راهنمای جامع برای حل مشکلات پیش آمده در ویندوز.

• User Account

  • ایجاد و تغییر یوزر های ویندوز و انتخاب پسورد برای آن ها.

• Windows Card Space

  • محل نگهداری اطلاعات کارت ها برای استفاده از سرویس های آنلاین.

• Windows Defender

  • محافظت کننده ویندوز از نرم افزار های جاسوسی.

• Windows Firewall

  • تنظیمات فایروال ویندوز.

• Windows Update

  • برای بروز رسانی ویندوز

 

Control Panel در ویندوز چیست

Control Panel در ویندوز چیست؟

 

 

 

 

Control Panel مرکز تنظیمات کل ویندوز است.

 

کنترل پنل برای ایجاد هر نوع تغییری، از تغییر در ماوس و کیبورد گرفته تا صدا و اسپیکرها و صفحه نمایش و... طراحی شده است.

 

کنترل پنل را مکانی فرض کنید برای مدیریت هر چیزی در ویندوز.

 

 

چگونه Control Panel را باز کنیم؟

 

- در نسخه های جدید ویندوز، کنترل پنل از طریق پوشه System32 و همچنین لیست برنامه ها در منوی استارت قابل دسترسی است.

 

- در نسخه های قدیمی ویندوز، کنترل پنل ار طریق منوی استارت و بخش Settings اجرا میشود.

 

- همچنین با تایپ Control در CMD در همه ی نسخه های ویندوز، کنترل پنل باز میشود.

 

- با تایپ کلمه Control در منوی جستجو داخل استارت نیز میتوان به کنترل پنل دسترسی پیدا کرد.

 

 

چگونه از Control Panel استفاده کنیم؟

 

کنترل پنل در خود دارای یک مجموعه کامل از تنظیمات و بخش های مختلف است که هر کدام به تنظیمات دیگری باز میشوند.

 

 

اینها تنها بخشی از صدها کاری که میتوان با کنترل پنل انجام داد هستند:

 

- تغییر رمز عبور کاربر فعلی

 

- تغییر رمز عبور یک کاربر دیگر

 

- ساخت رمز عبور برای اکانت خودتان

 

- تنظیم تاریخ و ساعت

 

- حذف رمز عبور از اکانت ها

 

- تهیه بکاپ از ویندوز

 

- باز کردن بخش Device Manager

 

- تغییر تنظیمات Internet Explorer

 

- تغییر منطقه و زبان

 

- نصب آپدیت های ویندوز

 

- تغییر تنظیمات اینترنت

 

- تغییر رنگ های ویندوز

 

- تغییر اندازه صفحه نمایش

 

- تغییر نرخ ریفرش مانیتور

 

- تغییر تنظیمات موس و کیبرد

 

- مشاهده نسخه ویندوز نصب شده

 

- تغییر عکس پس زمینه، اسکرین سیور و تغییر صداهای ویندوز

 

- نمایش فایل های مخفی

 

- افزودن یک پرینتر به کامپیوتر

 

- ایجاد تغییر در منوی استارت و تسک بار

 

- تغییر تنظیمات فایروال

 

- تغییر رمز فعال سازی ویندوز

 

- مشاهده 32 و یا 64 بیتی بودن نسخه ویندوز

 

- غیر فعال کردن ریپورت ارور ها

 

- نصب مجد برنامه ها

 

 

حالت های نمایش گزینه ها و تنظیمات در Control Panel:

 

ویندوز 7، 8، 8.1 و 10: تنظیمات و گزینه های کنترل پنل میتوانند به حالت آیکون های بزرگ و کوچک و یا یک لیست مشاهده شوند.

 

ویندوز ویستا: در حالت گروه بندی و حالت کلاسیک قابل مشاهده است.

 

ویندوز XP: گروه بندی و یا کلاسیک و یا آیکون های جدا جدا از هم.

 

نکته: کنترل پنل در نسخه های مختلف ویندوز تفاوت هایی دارد.

چگونه آپدیت خودکار ویندوز ۷ را متوقف کنیم

چگونه آپدیت خودکار ویندوز ۷ را متوقف کنیم

غیرفعال کردن آپدیت ویندوز ۷ به راحتی امکانپذیر است. درست است که به روز رسانیهای ویندوز به دلیل حل مشکلات امنیتی و پاکسازی آسیب رسانی سیستم و همچنین دریافت ویژگیهای جدید می باشند، اما دلایلی مانند حجم اینترنتی کم برای دانلود آپدیت یا کاهش سرعت سیستم در هنگام اپدیت ویندوز ممکن است شما را وادار به جلوگیری از آپدیت ویندوز ۷ نماید.

غیرفعال کردن آپدیت اتوماتیک ویندوز ۷ ، غیرفعال کردن آپدیت ویندوز ۷ ، حذف آپدیت اتوماتیک ویندوز ۷ ، خاموش کردن آپدیت ویندوز ۷ ، جلوگیری از آپدیت ویندوز ۷

دو روش کاربردی برای خاموش کردن آپدیت ویندوز ۷ وجود دارد. بنابراین در ادامه با نحوه غیرفعال کردن آپدیت ویندوز ۷ همراه ما باشید.

غیرفعال کردن آپدیت ویندوز ۷ از طریق کنترل پنل

۱- برای حذف آپدیت اتوماتیک ویندوز ۷ ابتدا روی دکمه استارت ویندوز و سپس Control Panel کلیک کنید تا کنترل پنل باز شود.

۲- روی System and Security کلیک کنید. سپس در زیر قسمت Windows Update روی Turn automatic updating on or off کلیک کنید.

۳- گزینه Never check for updates (not recommended) را انتخاب کرده و سپس برای ذخیره تغییرات انجام شده روی Ok کلیک کنید.

با انجام مراحل فوق یک پیغام در قسمت تسک بار در کنار ساعت ظاهر می شود و خاموش کردن آپدیت ویندوز ۷ را تایید می کند.

غیر فعال کردن آپدیت ویندوز ۷ از طریق رجیستری

۱- برای جلوگیری از آپدیت ویندوز ۷  ابتدا روی دکمه استارت ویندوز و سپس Run کلیک کنید.7

۲- در پنجره Run دستور زیر را تایپ کرده و کلید اینتر را فشار دهید.

services.msc

۳- گزینه Windows Update را پیدا کنید. سپس روی آن راست کلیک کرده و Properties را انتخاب کنید.

۴- ابتدا روی دکمه Stop و سپس Apply کلیک کنید تا تغییرات ذخیره شود.

۵- با انجام مراحل فوق آپدیت ویندوز به صورت موقت غیر فعال می شود. برای غیرفعال کردن آپدیت اتوماتیک ویندوز ۷ بصورت دائمی باید روبروی قسمت Startup Type گزینه Disabled را انتخاب کنید. سپس برای ذخیره کردن تغییرات روی Apply کلیک نمایید.

 

آموزش بوتیبل کردن فلش بدون نیاز به نرم افزار

برای استفاده از کامپیوتر نیاز داریم تا ویندوزی بر روی آن نصب باشد. معمولا انجام این کار توسط CD یا DVD انجام می گرفت ولی با حذف درایور نوری از روی لپ تاپ های جدید مجبور به استفاده از پورت USB  هستیم . پس برای نصب ویندوز نیاز به فلش مموری داریم ولی بطور پیش فرض نصب ویندوز از طریق فلش امکانپذیر نیست و قبل از این کار ابتدا باید فلش بوتییل شود. در این مقاله قصد داریم بوت كردن فلش را بدون نرم افزار و از طریق خود ویندوز آموزش بدهیم.

بوتیبل (Bootable)، شناخت نرم افزاری کامپیوتر برای شروع نصب از یک حافظه خارجی می باشد.

چگونه فلش را بوتیبل کنیم ؟

• قبل از انجام دستورات برای بوت كردن فلش ، ابتدا فلش مموری را به سیستم متصل کنید و مطمئن شوید که مادربرد قابلیت Boot از طریق USB را داشته باشد.
برای بوت کردن فلش از طریق دستور CMD باید مراحل زیر را به ترتیب انجام دهیم.

1. پنجره CMD را باز کنید.
باز کردن پنجره CMD در ویندوز به 2 روش امکانپذیر می باشد :
روش اول :
از طریق نوار استارت کافیست عبارت CMD را جستجو و سپس روی آن راست کلیلک کرده و گزینه Run As Administrator را انتخاب کنید.( اگر پیغامی روی صفحه ظاهر شد بر روی گزینه Yes کلیک کنید تا پنجره CMD برای شما باز شود)

روش دوم :
با استفاده از کلیدهای ترکیبی ” Win+R ” پنجره Run را باز کرده و در کادر آن عبارت CMD را تایپ کرده و گزینه OK را انتخاب کنید.

2. در پنجره باز شده عبارت diskpart را تایپ کرده و اینتر را بزنید.

3. پنجره diskpart باز شده و در آن عبارت List Disk را تایپ کنید. (بین کلمه Disk و List  باید فاصله باشد)

 در این بخش مشخصات حافظه هایی که به سیستم متصل هستند به نمایش در می آید. در حالت عادی و با داشتن یک هارد دیسک بر روی سیستم، Disk 0 همان هارد کامپیوتر است و Disk 1 فلش مموری متصل شده به سیستم می باشد. (که در اینجا یک فلش مموری 32 گیگ می باشد)

4. عبارت Select Disk X را تایپ کرده و اینتر را بزنید. (به جای حرف X، شماره دیسک مربوط به فلش خود را تایپ کنید)

5. در این مرحله دستور Clean را تایپ کرده و دکمه اینتر را بزنید .

نکته 1 : در این مرحله خیلی دقت کنید و اگر اطلاعات مهمی بر روی USB درایو خودتان دارید، یک کپی از آن تهیه کنید (دستور Clean تمامی اطلاعات فلش را پاک می کند)

نکته 2 : دقت کنید تا به اشتباه Disk مربوط به هارد کامپیوتر را انتخاب نکنید. (در این صورت اطلاعات به صورت کامل حذف خواهد شد)

6. دستور Create Partition Primary را تایپ کرده و اینتر کنید.

7. بعد از اجرای دستور Create Partition Primary ، عبارت Select Partition X را تایپ نمایید و اینتر را بزنید.(به جای حرف X، شماره دیسک مربوط به فلش خود را تایپ کنید که در اینجا شماره دیسک، 1 می باشد.)

8. برای فرمت کردن فلش مموری از دستور زیر استفاده می کنیم .

Format fs=ntfs quick

نکته 1: مدت زمان کامل شدن فرمت فلش بسته به حجم فلش مموری می باشد و این روند با نوشتن اعداد 0 تا 100 نشان داده می شود. (صبر کنید Percent Completed 100 نمایش داده شود در غیر اینصورت دوباره در CMD بر روی دکمه اینتر بزنید)

نکته 2. برای نام گذاری فلش می توانید از دستور زیر در انتهای دستور فرمت، استفاده کنید.

lable =” نام مورد نظر برای فلش “

9. بعد از اینکه فلش بصورت کامل فرمت شد، عبارت assign را تایپ کرده و اینتر کنید .

10. حالا می توانید پنجره CMD را ببندید. ( با دستور Exit از CMD خارج شوید)

11. اکنون فلش بدون نیاز به نرم افزار خاصی بوت شده و برای انتقال فایل های نصبی ویندوز آماده است و می توانید به راحتی ویندوز را از طریق پورت USB نصب کنید. تغییرات بایوس (Bios) را بر روی بوت از طریق یو اس بی گذاشته و مراحل نصب ویندوز را انجام دهید.

12. کلیه فایل های نصبی را کپی کرده و به داخل فلش منتقل کنید . (در داخل فلش پوشه ای ایجاد نکنید و فایل ها را در Root فلش کپی کنید)

اگر فایل نصبی شما با فرمت iso می باشد بر روی آن راست کلیک کرده و گزینه Mount  را انتخاب نمایید . در ادامه تمامی فایل های خارج شده را در داخل فلش کپی کنید. (برای خارج کردن فایل ها از حالت iso نیاز به نرم افزار Winrar می باشد)

در اینجا به آخر آموزش بوت كردن فلش رسیده ایم و اکنون شما یک فلش بوت شده برای نصب ویندوز 10 در اختیار دارید. برای اینکه فلش خود را از حالت بوتیبل خارج کنید کافی است آن را فرمت نمایید. این کار را به دو صورت می توان انجام داد:

دستورات را از ابتدا تا مرحله 11 اجرا کنید یا بر روی فلش خود راست کلیک کرده و گزینه فرمت را انتخاب کنید .

ساخت فلش بوت ویندوز ۷، ۸ و ۱۰ — گام به گام و تصویری

اگر قصد نصب ویندوز را روی رایانه خود دارید، اما لپ‌تاپ یا رایانه‌تان درایو CD یا DVD نداشته باشد، باید این کار را از طریق یک فلش انجام دهید. به این منظور باید یک فلش بوت ویندوز بسازید و فایل‌های نصب ویندوز را داخل آن بریزید. در این مقاله با روش ساخت فلش بوت ویندوز برای نسخه‌های مختلف این سیستم عامل آشنا خواهیم شد.

 

در ادامه این راهنما یک درایو USB ساده ایجاد می‌کنیم که به مثابه یک DVD نصب ویندوز عمل می‌کند. به این ترتیب می‌توانید یک نسخه از ویندوز را روی کامپیوتر یا لپ‌تاپ خود نصب کنید. امکان ساخت فلش بوت ویندوز که حاوی چند نسخه از ویندوز باشد، وجود دارد، اما مراحل کار متفاوت از روشی است که در ادامه توضیح می‌دهیم.

• مطلب پیشنهادی: برای ساخت فلش بوت ویندوز ۱۰ می‌توانید این نوشتار را مطالعه کنید.

گام اول: ساخت یا دانلود فایل ISO نصب ویندوز

پیش از آن که بتوانید درایو نصب ویندوز را بسازید، باید فایل‌های نصب ویندوز را به صورت یک فایل ISO در اختیار داشته باشید. اگر DVD نصب ویندوز را در اختیار دارید، می‌توانید از یک نرم‌افزار مانند imgBurn برای ساخت فایل ISO استفاده کنید. اما اگر یک چنین DVD در اختیار ندارید، باید فایل ISO مربوطه به ویندوز 7، 8 یا 10 را مستقیماً از وب‌سایت مایکروسافت دانلود کنید. توجه کنید که این فایل‌های دانلود شده حاوی نسخه ارجینال ویندوز هستند و برای استفاده از آن باید لایسنس قانونی تهیه کنید. اگر امکان این کار را ندارید، باید فایل ISO نصب ویندوز را از وب‌سایت‌های شخص ثالث که نسخه‌های فاقد لایسنس ویندوز را عرضه می‌کنند تهیه کنید.

برای نصب ویندوز از طریق فلش درایو باید یک فلش با حداقل فضای 4 گیگابایت داشته باشید تا فایل نصب‌کننده را ایجاد کنید. قبل از ساخت فلش بوت ویندوز مطمئن شوید که همه فایل‌های داخل آن را جابجا کرده‌اید، چون در این فرایند، فلش فرمت شده و همه داده‌های آن پاک خواهند شد. زمانی که فلش و فایل ISO را آماده کردید، آماده ادامه کار هستید.

گام دوم: ساخت USB درایو با ابزار Windows USB/DVD Download

اکنون فایل ISO مورد نظر خود را روی رایانه ذخیره کرده‌ایم و گام بعدی این است که ابزار Windows USB/DVD Download را دانلود (+) و نصب کنیم. در صفحه دانلود این نرم‌افزار توضیح‌های مختلفی در مورد شیوه ساخت فلش بوت ویندوز 7 و نصب این نسخه از ویندوز مشاهده می‌کنید، اما این مسئله نباید موجب نگرانی شما شود، چون این ابزار برای همه نسخه‌های ویندوز از جمله 7،8 و 10 کارآمد است.

زمانی که این ابزار را نصب کردید، می‌توانید در طی فرایندی کاملاً سراست یک فلش بوت ویندوز ایجاد کنید. این ابزار را اجرا کرده و دسترسی‌های لازم را برای ایجاد تغییر در رایانه به آن بدهید. روی Browse کلیک کنید تا فایل ISO ویندوز را پیدا کنید و سپس روی Next کلیک کنید.

در صفحه بعد، روی USB device کلیک کنید. این ابزار می‌تواند ISO را در صورت نیاز روی یک DVD نیز بنویسد.

با استفاده از منوی بازشدنی می‌توانید فلش USB که قرار است استفاده کنید را انتخاب نمایید. اگر این فلش را هنوز به رایانه وصل نکرده‌اید، این کار را هم‌اینک انجام دهید و سپس روی دکمه Refresh کلیک کنید. زمانی که درایو صحیح را انتخاب کردید روی Begin copying کلیک کنید.

اگر درایو USB حاوی برخی داده‌ها باشد، در ادامه یک هشدار ملاحظه می‌کنید که به شما اخطار می‌کند این درایو فرمت خواهد شد و همه داده‌هایی که روی آن ذخیره شده‌اند، پاک می‌شوند. اگر مشکلی با این موضوع ندارید روی Erase USB Device کلیک کنید. توجه کنید که اگر از یک درایو USB فرمت شده استفاده کنید، این هشدار را مشاهده نخواهید کرد.

گام سوم: کپی داده‌ها به فلش بوت ویندوز

اینک کافی است صبر کنید تا این فرایند تکمیل شود. این فرایند معمولاً چیزی بین 15 تا 20 دقیقه طول می‌کشد و در طی آن درایو فرمت شده و فایل‌های ویندوز روی فلش کپی می‌شوند.

زمانی که فرایند کار پایان گرفت، می‌توانید این ابزار را ببندید.

اکنون اگر در فایل اکسپلورر نگاهی به فلش بیندازید، می‌بینید که همان فایل‌هایی که روی DVD نصب ویندوز قرار داشتند، داخل آن کپی شده‌اند.

سخن پایانی

اکنون که درایو USB نصب ویندوز را در اختیار دارید، می‌توانید از آن استفاده کرده و یک رایانه را بوت کنید تا بتوانید ویندوز را رویش نصب نمایید. توجه کنید که ممکن است برای انجام این کار لازم باشد برخی تنظیمات بایوس سیستم خود را تغییر دهید تا سیستم از فلش بوت شود. همچنین باید به نوع بایوس خود توجه داشته باشید تا در فرایند استفاده از فلش بوت ویندوز با مشکلی مواجه نشوید.

آموزش نصب ویندوز 7 با فلش به سادگی در 3 مرحله

پیش از هر چیز در نظر داشته باشید که ویندوز 7 دیگر از طرف مایکروسافت پشتیبانی نمیشود و قدیمی شده است. اما محبوب ترین و بدون مشکل ترین ویندوز در بین نسخه های موجود است.

میخواهید با دی وی دی ویندوز 7 نصب کنید ؟

اقدامات ضروری قبل از نصب ویندوز

اقدامات ضروری پس از نصب ویندوز

نصب تمام درایور ها به صورت اتوماتیک و خودکار

ابزار های مورد نیاز:

فلش حداقل ۴گیگ ترجیحا 7 گیگ

فایل ایزوی ویندوز 7

آموزش نصب ویندوز 7 با فلش : مرحله اول آماده سازی فایل ها

۱- بک آپ گیری از فایل ها

در صورت نصب ویندوز ممکن است فایل های شما تمامی پاک شوند.

پس فایل های مورد نیاز خود را همگی به یک فلش یا هارد اکسترنال انتقال دهید.

اگر فلش یا هارد ندارید در یک درایو دلخواه ( به جز درایو c ) مثلا درایو d ( که از این به بعد هر بار از d صحبت کردیم منظور همان درایوی است که فایل های خود را در آن گذاشته اید) یک پوشه بسازید و تمام فایل ها را به آنجا انتقال دهید. مقدار حافظه درایوی که در آن بکاپ ریختید را حفظ یا یادداشت کنید ، چرا که از طریق آن بعد ها میتوانید درایو حاوی بکاپ را شناسایی کنید و از فرمت کردن محتوای آن پرهیز کنید.

۲.فایل ایزوی ویندوز خود را دانلود کنید.

با سرچ کردن “دانلودفایل iso ویندوز 7” قابلیت دانلود این فایل را از هر سایتی دارید.

۳. برنامه ی rufus

برنامه ی روفوس را دانلود و نصب و اجرا کنید. نصب این برنامه به شدت ساده است.

 

 

آموزش نصب ویندوز 7 با فلش : مرحله دو آماده کردن فلش

فلش خود را به دستگاه متصل کنید.

روی فلش خود کلیک راست کرده و فرمت را انتخاب کرده و تایید کنید.

برنامه روفوس را اجرا کنید.

در قسمت device فلش خود را انتخاب کنید.

در کنار create a bootable disk usingدآیکون یک دیسک قرار دارد روی آن کلیک کنید. و فایل ایزوی خود را انتخاب کنید.

سپس partition scheme را روی gpt و target system را روی uefi تنظیم کنید.

بر روی دکمه ی start کلیک کنید.

صبر کنید تا مراحل پایان یابد.

 

آموزش نصب ویندوز 7 با فلش : مرحله سه نصب ویندوز

۱.انتخاب سخت افزار

بگذارید فلش روی دستگاه بماند و کامپیوتر را ریستارت کنید.

هنگام روشن شدن کامپیوتر متداوما دکمه ی F12 یا F2 یا delete را بفشارید. تا یک منو از سخت افزار های کامپیوتر شما بالا بیاید.

در این منو نام فلش خود را که احتمالا درر کنار آن کلمه ی ویندوز نوشته شده انتخاب کنید.

فلش شما در این لیست قرار ندارد ؟ رفع مشکل سریع و ساده

صفحه ی نصب ویندوز بالا خواهد آمد.

 

۲. خیلی مهم : فایل هایی که در D بکاپ کردید

در صفحه ی نصب ویندوز روی custom install کلیک کنید حال شما به صفحه ای هدایت میشوید که مشخصات درایور های شما قرار دارد.

همه درایو ها به جز D (از روی حجم تشخیص دهید) را فرمت کنید. ابدا درایوی که در آن فایل های بکاپ ریختید(ما در این مقاله در درایور D ریختیم.) را فرمت نکنید ! وگرنه فایل های شما برای همیشه از دست میرود.دیگر درایو ها را ترجیحا فرمت کنید بهتر است اما اجباری نیست (به جز درایو c که باید فرمت شود) .

 

دراینجا میتوانید حتا مقدار حافظه های آنها را تغییر دهید.

به فرض اگر مقدار درایو C (درایوی که کنار ان کلمه سیستم نوشته شده) شما کم است. بر درایوری که میخواهید از حجم آن کاسته و به C بیافزایید کلیک کرده و delete را انتخاب کنید.

سپی بر c کلیک کرده و delete را انتخاب کنید.

سپس بر گزینه تازه آمده ی unallocated space کلیک کنیدو new را انتخاب کنید. و درایور جدید خود را بر حسب گیگ انتخاب کنید.اولین درایو ی که بسازید همان c است. حجم دراو باید بر اساس مبنای دو باشد. (تعداد گیگ مورد نظر شما ضرب در ۱۰۲۴ )حال بر روی درایو سی کلیک کنید و به قدم بعدی نصب ویندوز بروید.

حال ویندوز به صورت اتوماتیک نصب خواهد شد.

در حین نصب ممکن است کامپیوتر شما چند بار ریستارت شود. نگران نشوید و هیچ دکمه ای را فشار ندهید.

در انتهای نصب ویندوز از شما برای انتخاب نام و رمز وشبکه ی اینترنت و حالت ویندوزتان سوالاتی میپرسد .

تبریک. نصب ویندوز 7 بلخره به اتمام رسید

چگونگی نصب ویندوز هفت بر روی مک بوک

• محمدباقر پورمنصوری

• آموزش

• ۶۲ دیدگاه ها

سال گذشته به همراه یکی از دوستان برای خرید یک نوت بوک به پاساژ پایتخت رفتم. آن زمان تصمیم بر خرید یک نوت بوک از شرکت Dell بود که مشخصات بالای نیز داشت. نوت بوک مورد نظر من از سری XPS بود و طراحی فوق العاده ای نیز داشت. قیمت نسبتا خوبی هم داشت. اما خوشبختانه یا متاسفانه این دوست همراه من از آن خوره های اپل بود و آنقدر بالا پایین زد و رو مخ من کار کرد که من پذیرفتم یک نوت بوک اپل بخرم. خوب قیمت چند؟ همان قیمت نوت بوک XPS دل، ولی با مشخصات سخت افزاری دقیقا نصف Dell! حال ما آن را خریدیم و رفتیم در کافی نت که دوستم برایم ویندوز نصب کند. از آنجایی که تازه سیستم عامل اسنولئوپارد ارایه شده بود، ابتدا سیستم عامل Mac OS X را به ویرایش جدید آپدیت کرد. و سپس شروع به نصب ویندوز کرد. بعد برایم توضیح داد که در پاساژ پایتخت ۱۰۰ هزار تومان می گیرند و این کار را انجام می دهند. امروز که بعد از مدت ها این رفیقم را دیدم آن خاطره زده شد و تصمیم به نوشتن این آموزش گرفتم تا شاید کمی کمتر پول بی زبانمان را در جیب این قشر (وای بر کم فروشان) بریزیم.

 

 

تنها چیزی که نیاز دارید یک رایانه اپل با پردازنده اینتل و سیستم عامل لئوپارد یا اسنو لئوپارد است. راستی تهیه نسخه پشتیبان یادتان نرود که در صورت خرابکاری سر من خراب نشوید!(من مسئولیتی ندارم)

ابتدا به مسیر Applications –> Utilities رفته و برنامه Boot Camp Assistant را اجرا کنید.

تمام مراحل را دنبال کنید و به توصیه های برنامه هم توجه ای نکنید. (استیو با مایکروسافت خوب نیست برای هم این چیزا رو می نویسه!) حال حجمی را که می خواهید به سیستم عامل ویندوزتون اختصاص بدهید را انتخاب کنید. این عمل با کشیدن نقطه بین سیستم عامل ها انجام نی شود. به نظر من اگر می خواهید ویندوز ۷ نصب کنید خصاصت به خرج ندهید و زیر ۲۰ گیگابایت اختصاص ندهید! من به شخصه عدالت را رعایت کردم و فضای هارد را نصف نصف تقسیم کردم. (البته یه ۲ گیگ به مک بیشتر اختصاص دادم تا عمو استیو ناراحت نشه!) پس از انتخاب حجم بر روی دکمه Partition کلیک کنید.

پس از پایان کار آیکون Boot Camp بر روی میزکار شما قرار خواهد گرفت. حال نوبت قرار دادن DVD نصب ویندوز ۷ است که باید درون درایو نوری قرار دهید. حال دکمه Start Installation را بفشارید.

هم اکنون ویندوز شما ریستارت می شود و عملیات نصب ویندوز هفت همانند باقی رایانه ها شروع می شود که فکر نکنم نیاز به توضیح کاملی برای این قسمت باشد. فقط توجه کنید زمانی که می خواهید پارتیشن نصب ویندوز را انتخاب کنید به اسم Boot Camp و یا حجمی که ساخته اید دقت کنید تا کار را درست انجام دهید. بر روی Drive Options (advanced) کلیک کنید تا گزینه Format ظاهر شود. سپس به فرمت پارتیشن ای که قرار است ویندوز بر روی آن نصب شود اقدام نمایید.

یه نیم ساعتی بی خیال رایانه شوید و بروید سراغ یه کار دیگه مثل تماشای تلوزیون! خوب حال که برگشتید نام رایانه و این جور چیزا را وارد کنید تا به محیط ویندوز راهنمایی بشید.

بسیار عالی فعلا هیچ درایوری در ویندوز نصب نیست، چه کنیم؟ به سراغ لوح فشرده Mac OS X که همراه رایانه اپلتان به شما ارایه شده است می روید و آن را درون درایو نوری قرار می دهید. به پیغام Remote Install Mac OS X نیز هیچ توجه ای نمی کنید. حال به Computer بروید و بر روی درایو نوری خود راست کلیک کرده و Open را انتخاب کنید. حال که وارد DVD مکینتاش خود شدید به دنبال پوشه BOOTCAMP بگردید و بر روی setup.exe کلیک کنید. نصاب BOOTCAMP اجرا می شود و تمامی مراحل را فقط با انجام عمل Next پشت سر بگذارید.

زمانی که به صفحه زیر رسیدید عبارت Apple Software Update for Windows را به حالت انتخاب در بیاورید.

حال BOOTCAMP عمل نصب درایور ها را شروع می کند. به بدبخت وقت دهید تا کارش را تموم کند.

پس از اتمام کار بر روی Finish کلیک کنید و یک بار همان گونه که از شما خواسته می شود سیستم را ریستارت کنید.

سیستم بوت هم کمی متفاوت از PC ها است. برای انتخاب سیستم عامل باید کلید Alt یا (Option) را  پس از صدای دینگ نگه دارید تا گزینه زیر ظاهر شود. سپس با کلیدهای چهارجهته به انتخاب سیستم عامل بپردازید.

نکته: سیستم پیشفرض هم از درون سیستم عامل مکینتاش و همان برنامه BOOTCAMP قابل تغییر است.

حال به راحتی و زیبایی؛ و با تمام قدرت اپل از سیستم عامل قدرتمند مایکروسافت استفاده کنید! پول بی زبان هم به این پایتختی ها ندهید!

امیدوارم این مطلب نیز مورد توجه شما دوستان عزیز قرار گرفته باشه. ما رو از پلاس وان هاتون دریغ نکنید!

آموزش کامل و تصویری ] نصب ویندوز 7/8/10 روی مک با boot camp

اگر دارید این مطلب را می خوانید ، پس شما یک لپ تاپ یا کامپیوتر مک دارید، اما می خواهید ویندوز را بر روی آن اجرا کنید؟ این کار شدنی است:  مدت کوتاهی پس از اینکه اولین مک های مبتنی بر اینتل در سال 2009 وارد بازار شدند ، اپل ابزاری را به نام بوت کمپ ( Boot Camp ) منتشر کرد که صاحبان مک را قادر می ساخت  با فشار دادن یک دکمه سیستم عامل ویندوز را بر روی آن راه اندازی کنند. شما با بوت کمپ می توانید با هر بار روشن کردن سیستم خود بین مک و ویندوز سوییچ کنید

احتمالا رایج ترین دلیل برای اینکه دارندگان مکینتاش بخواهند از Boot Camp  استفاده کنند ، بازی های ویندوزی می باشد که برای مک وجود ندارد . به عنوان مثال، بازی هایی مانند Star Trek Online، Tera و Star Wars که فقط در ویندوز اجرا می شوند. بوت کمپ در اجرای نرم افزار ویندوز بهتر از ماشین های مجازی مانند Parallels یا VMWare Fusion که ویندوز را در سیستم عامل مک شبیه سازی می کنند ، عمل می کند. در ادامه  چگونگی راه اندازی Boot Camp و نصب ویندوز را آموزش می دهیم.

• بررسی نیازمندی های سیستم و انتخاب ویندوز مناسب

اول از همه شما نیاز به نسخه 64 بیتی ویندوز دارید. کدام نسخه  بودن آن نیاز به دانستن سن مکینتاش شما می باشد.  کسانی که مک بوک آن ها مربوط به اواسط سال 2012 و  نسخه های جدیدتر می باشد می تواننداز ویندوز 8 و 10 استفاده کنند، در حالی که مدلهای قبل از اواسط سال 2012 تنها می توانند ویندوز 7 و 8 را نصب کنند.

پیشنهاد می کنیم:

پس از دانستن این مرحله نسخه مورد نظر خود را می توانید از سایت های مختلف ایرانی دانلود نمایید.

از آنجا که نسخه های مختلف ویندوز ، نیازمند به مقادیر مختلفی از رم، فضای هارد دیسک و سرعت پردازنده هستند،  این موضوع را در مورد مک بوک خود چک کنید تا از این بابت مشکلی نداشته باشید. برای این کار:

1. پس از تهیه نسخ مورد از ن ویندوز خود : ویندوز 10، ویندوز 8 یا ویندوز 7.
2. روی منوی Apple در سمت راست بالا کلیک کنید و About This Mac را انتخاب کنید.

   

3. حال مشخصات مک خود مانند پردازنده و حافظه با نسخه ویندوزی که می خواهید نصب کنید ، مقایسه کنید.
4. اگر مک شما مشخصات ویندوز مورد نظر را نداشته باشد باید ، ویندوز پایین تری را برای این کار انتخاب نمایید.

• اطمینان حاصل کنید که مک شما دارای فضای هارد کافی می باشد

برای استفاده از Boot Camp، شما باید حداقل 55 گیگابایت فضای آزاد بر روی هارد دیسک مک خود داشته باشید. بوت کمپ می گوید که فقط 50 گیگابایت نیاز است ، اما پشتیبانی خود اپل 55 گیگابایت را توصیه می کند.

1. 1. 1. برای مشاهده فضای  موجود، روی منوی Apple در سمت چپ بالا کلیک کنید و سپس About This Mac را انتخاب کنید.
      2. بر روی Storage کلیک کنید تا بتوانید فضای آزاد فضای هارد دیسک خود را ببینید.

         

      3. اگر شما 55 گیگابایت فضای آزاد نداشته باشید، مجبورید فایل ها را حذف یا انتقال دهید تا زمانی که این فضا آزاد شود.

• بروزرسانی و تهیه بکاپ

قبل از اینکه بوت کمپ را اجرا کنید، اپل توصیه می کند که سیستم شما آخرین بروزرسانی را داشته باشد و از فایل های مهم خود بکاپ تهیه کنید.

نصب ویندوز

زمان مرحله اصلی یعنی نصب ویندوز بر روی سیستم مک فرا رسیده است. اگر شما یک سیستم مک از سال 2015 به بعد دارید مراحل کار ساده تر می باشد. اما اگر نسخه قدیمی تری دارید و یا یک کپی از ویندوز بر روی دی وی دی یا فلش دارید ، قضیه کمی متفاوت می باشد . البته هر دو روش به صورت جداگانه در ادامه آورده شده است . پس نگران چیزی نباشید.

این روش احتمالا ساده ترین راه برای نصب ویندوز است، اما تنها برای مکینتاش های از سال 2015 به بعد  کار می کند.

1. 1. 1. نسخه  ISO ویندوز را دانلود کنید.
      2. تمام برنامه های باز ببندید و سپس پنجره جست و جو  را باز کنید. بر روی Applications کلیک کنید و سپس به پوشه Utilities بروید.

         

      3. Boot Camp Assistant را باز کرده و سپس روی Continue کلیک کنید.
      4. اکنونChoose را بزنید و فایل ISO را انتخاب نمایید.
      5. گام بعدی این است که مقداری از فضای خود را به ویندوز اختصاص دهید. شما یک نوار لغزنده را خواهید دید که می توانید به کمک آن این مقدار را مشخص کنید.

         

      6. اسلایدر را حرکت دهید تا فضای بیشتری را برای پارتیشن ویندوز خود داشته باشید. به خاطر داشته باشید که هر مقدار فضایی که بر می دارید از فضای موجود شما برای Mac کم می شود.
      7. هنگامی که پارتیشن خود را تعیین کردید، Install را بزنید. با این کار مک وارد مرحله نصب ویندوز می شود.
      8. هنگامی که فرایند نصب از شما برای نصب ویندوز سوال کرد، مطمئن شوید که درایوی با نام BOOTCAMP را برای آن انتخاب کنید.
      9. ویندوز شروع به نصب خواهد کرد. سپس شما باید برخی از انتخاب ها را برای چیزهایی مانند زبان، تم و  صفحه کلید انجام دهید. چندین دقیقه طول خواهد کشید تا روند راه اندازی به پایان برسد.
      10. در نهایت، شما به صفحه دسکتاپ ویندوز خواهید رسید. حال  Boot Camp باید در یک پنجره جدید ظاهر شود. شرایط را قبول کنید و پس از آن نصب درایور های ضروری آغاز می شود. بعد از اینکه نصب شد، از شما خواسته می شود سیستم را دوباره راه اندازی کنید، روی Yes کلیک کنید.
      11. اگر ویندوز 10 را نصب کردید، باید از Apple Software Update برای جلوگیری از مشکلات احتمالی در در شناختن درایور ها استفاده کنید. اطمینان حاصل کنید که شما به اینترنت متصل هستید و سپس روی دکمه Start در پایین سمت چپ کلیک کرده و Apple Software Update را باز کنید. ( البته شاید برای نسخه های کپی آپدیت لازم نباشد).
      12. در بالا باکس ، تمام به روز رسانی های موجود را انتخاب کنید و سپس روی Install Items کلیک کنید. ویندوز می پرسد آیا اجازه می دهید Apple Software Update تغییرات را اعمال کند، روی Yes کلیک کنید.
      13. پس از نصب کامل، از شما خواسته می شود تا restart کنید. روی Ok کلیک کنید و اکنون مک شما باید در یک نسخه کاملا از ویندوز 10 راه اندازی مجدد شود!

          

برای جابجایی بین مک و ویندوز، در طول بوت و یا دنباله راه اندازی مجدد کلید Option را نگه دارید تا منوی OS-selection برای شما نمایان شود.

1. 1. • نصب ویندوز در مک های قبل از 2015

روند نصب ویندور در سیستم های مک قبل از 2015 روند کمی پیچیده تر است. روش ساده تر (و گزینه مورد نظر ما) استفاده از Boot Camp Assistant است، اما شما همچنین می توانید این کار را از روی یک فلش یا دیسک انجام دهید.

اجرا از طریق Boot Camp Assistant

1. 1. 1. تمام برنامه های باز را ببنید و سپس پنجره جست و جو را باز کنید. روی Applications کلیک کنید و سپس به Utilities بروید.

         

      2. در پوشه Utilities دوبار روی Boot Camp Assistant کلیک کنید.  روی Continue کلیک کنید تا تنظیمات شروع شود.

         

      3. اطمینان حاصل کنید که آخرین Windows support software از Apple را دانلود کرده اید. این نرم افزار به شما اجازه می دهد تا درایورهای فعلی را بر روی ویندوز نصب کنید. اکنون روی Continue کلیک کنید.

         

      4. در صورت درخواست مجوزهای administrative  ، آنها را وارد کنید. سپس برای اینتر کلیک کنید تا روند دانلود نرم افزار ها شروع شود.  شما باید Windows support software را در یک USB که به مک خود متصل نموده اید ، نصب کنید.

         

      5. پس از اتمام دانلود، assistant شما را به ایجاد یک پارتیشن برای ویندوز دعوت خواهد کرد. این عمل مقدار فضای لازم برای اختصاص دادن به ویندوز را بدون پاک کردن MacOS ، جدا می کند.
      6. در این مرحله، یک نوار لغزنده را مشاهد می کنید که هارد دیسک شما را نشان می دهد. در اینجا می توانید تصمیم بگیرید چه مقدار از فضای هارد دیسک را به ویندوز خود اختصاص دهید.

         

      7. هنگامی که مقدار مورد نظر را تعیین کردید ، روی Partition کلیک کنید. OS X آغاز به ساختن پارتیشن خواهد کرد. این روند ممکن است چند دقیقه ای وقت شما را بگیرد.

         

نصب ویندوز ار روی فلش یا درایو اپتیکال اکسترنال

این روش کمیصبوری می خواهد. ( یک جایگزین بهتراستفاده از نرم افزار های مدیریت ISO مانند Toast Titanium می باشد که نیاز شما را به فلش درایو یا دی وی دی بر طرف می کند.)

1. 1. 1. فلشی که درون آن ویندوز قرار دارد به سیستم متصل کنید.
      2. هنگامی که media  در Finder ظاهر  شدند،  بر روی Go کلیک کنید و سپس Utilities> Disk Utility را انتخاب کنید.

         

      3. در Disk Utility، درایو نوری  یا USB را انتخاب کنید تا هایلایت شود.
      4. در قسمت File، گزینه New Image را انتخاب کرده و DVD یا فلش درایو ویندوز را انتخاب کنید.

         

      5. از منوی فر Image Format، گزینه DVD / CD را انتخاب کنید و None را برای encryption انتخاب کنید.

         

      6. فایل را با یک نام ذخیره کنید و در صورت درخواست، نام کاربری و رمز عبور خود را وارد کنید. یک نوار پیشرفت ظاهر خواهد شد و ممکن است چند دقیقه تکمیل آن به طول انجامد.
      7. پس از انجام، دی وی دی ویندوز یا فلش خود را جدا کنید.
      8. با Finder ، آدرس فایلی را که در مرحله 6 ذخیره کرده اید قرار دهید. فقط یک بار کلیک کنید تا آن انتخاب شود. و سپس برای تغییر نام فایل ، اینتر را بزنید. شما باید آن را با فرمت فایل “.iso” در انتهای نام تغییر دهید. یک پنجره نمایش داده می شود که شما باید“Use .iso” را انتخاب کنید.

         

      9.  به  Applications > Utilities بروید و سپس Boot Camp Assistant را باز کنید. اطمینان حاصل کنید که باکس های زیر تیک می خورند:  یک دیسک نصب ویندوز 8 یا بالاتر را ایجاد کنید ؛ آخرین Windows support software را از اپل دانلود کنید و  سپس ویندوز 8 یا نسخه بعدی را نصب نمایید.

         

      10. فایل ISO تغییر نام داده شده خود را هنگامی که درخواست شد تعیین کنید و برای شروع نصب ویندوز روی OK کلیک کنید.

      • نحوه انتخاب سیستم عامل در هنگام راه اندازی

حالا که شما MacOS و ویندوز را روی مک خود نصب کرده اید، می توانید انتخاب کنید که سیستم عامل در هنگام راه اندازی با کدامیک راه اندازی شود.

1. 1. 1. هنگامی که کامپیوتر خود را روشن یا راه اندازی مجدد کنید، کلید Option را برای انتخاب منوی OS-selection نگه دارید.

         

      2. در این مرحله سیستم عامل مورد نظر خود را با دو بار کلیک کردن راه اندازی کنید..

11 ترفند ساده و کاربردی ویندوز 10

۱۱ ترفند ساده و کاربردی ویندوز 10

 

 

ویندوز 10 ترفندهای آشکار و مخفی زیادی دارد که استفاده از آن‌ها باعث می‌شود کامپیوتر عملکرد بهتر و سرعت بیشتری داشته باشد.

 

ویندوز 10 ترفندهای آشکار و پنهان و قدیمی و جدید زیادی دارد که ممکن است از آن‌ها اطلاعی نداشته باشید؛ حتی ممکن است کاربران حرفه‌ای نیز از این ترفندها اطلاعی نداشته نباشند. استفاده از این ترفندها می‌تواند سرعت سیستم را به میزان محسوسی افزایش دهد و عملکرد آن را بهبود ببخشد؛ به‌عنوان‌ مثال دست‌‌یابی به منوی مخفی و تنظیمات موجود برای کاهش مصرف باتری، دو مورد از کاربردی‌ترین ترفندهای ویندوز 10 محسوب می‌شوند.

مقاله‌های مرتبط:

• آموزش نصب ویندوز 10

مایکروسافت برخلاف اپل ترفندهای مخفی سیستم‌عامل خود را به‌صورت رسمی منتشر نمی‌کند و این موضوع باعث می‌شود کاربران نتوانند از قابلیت‌های کامپیوترشان و سیستم‌عامل آن، تا حداکثر میزان ممکن بهره‌مند شوند. ترفندهایی که در ادامه بیان خواهیم کرد، مختص کامپیوتری با برند خاصی نیست و تمام کاربران ویندوز 10 می‌توانند با کمک آن‌ها از قابلیت‌های بیشتری استفاده کنند و سیستم مرتب‌تری داشته باشند.

۱. مینیمایز‌کردن تمام پنجره‌های بدون استفاده

حتما بسیاری از مواقع وجود تعداد زیادی از پنجره‌های باز که از آن‌ها هیچ استفاده‌ای نمی‌کنید، آزارتان می‌دهد و این بی‌نظمی حتی می‌تواند تمرکزتان را به هم بزند. مینیمایز‌کردن تک تک پنجره‌های بدون استفاده، وقت زیادی از شما می‌گیرد و حتی ممکن است پنجره‌ای را به اشتباه مینیمایز کنید. آیا می‌دانید تنها با یک کلیک می‌‌توانید تمام پنجره‌های باز را مینیمایز کنید و تنها پنجره‌ای که در‌حال استفاده از آن هستید، تغییری نکند؟

برای انجام این کار تنها کافی است با دکمه‌ی سمت چپ موس روی نوار عنوان پنجره‌‌ای که در‌حال‌استفاده از آن هستید، کلیک کنید و در‌حالی‌که این دکمه را پایین نگه داشته‌اید و نشانگر موس روی نوار عنوان قرار دارد، موس را برای چند لحظه به سمت چپ و راست حرکت دهید تا سایر پنجره‌های باز مینیمایز شوند.

۲. بازکردن منوی مخفی

آیا می‌دانید ویندوز 10 علاوه‌بر منوی استارت، منوی دیگری به‌نام منوی مخفی نیز دارد؟ استفاده از منوی مخفی ویندوز 10 دسترسی به بخش‌‌های اصلی ویندوز مثل خط فرمان، کنترل پنل و تسک منیجر را بسیار راحت‌تر کند. برای دستیابی به این منوی مخفی که درحقیقت منوی استارت دوم ویندوز محسوب می‌شود، تنها کافی است دکمه‌های ویندوز و X را هم‌زمان با هم بزنید یا روی منوی استارت راست‌کلیک کنید.

۳. افزودن یادداشت جدید به تقویم بدون نیاز به بازکردن آن

در جدیدترین به‌روزرسانی ویندوز 10 قابلیت جدیدی برای افزودن یادداشت جدید (جهت یادآوری) از نوار وظیفه به تقویم مایکروسافت بدون نیاز به بازکردن آن ایجاد شده است. برای انجام این کار مراحل زیر را دنبال کنید.

۱. در سمت راست نوار وظیفه روی قسمتی که دربردارنده‌ی زمان و تاریخ است، کلیک کنید.

۲. تاریخ موردنظر خود را انتخاب کنید.

۳. عنوان، زمان و مکان جلسه یا قرار ملاقات‌تان را وارد کنید. چنانچه چند اپلیکیشن تقویم روی سیستم خود دارید، می‌توانید با کلیک روی فلشی که سر آن به سمت پایین قرار دارد، تقویم موردنظر را انتخاب و یادداشت‌تان را به آن اضافه کنید.

۴. با کلیک‌کردن روی دکمه‌ی Save، یاداشت‌تان جهت یادآوری ذخیره می‌شود و می‌توانید آن را در اپلیکیشن تقویم (Calender) سایر دستگاه‌های خود مشاهده کنید.

۴. گرفتن اسکرین‌شات

گرفتن اسکرین‌ شات یکی از ساده‌ترین کارها در ویندوز 10 است و تقریبا تمام کاربران با نحوه‌ی اسکرین‌شات ‌گرفتن آشنا هستند؛ اما ممکن است با روش‌های مختلف انجام این کار آشنا نباشید. ساده‌ترین روش برای ثبت اسکرین‌شات از تمام صفحه‌ی نمایشگر، زدن دکمه‌های ویندوز و print screen (عبارت PrtSc SysRq روی این دکمه درج شده) است؛ پس از زدن این دو دکمه، تصویر گرفته‌شده در پوشه‌ی Screenshot folders که در پوشه‌ی Pictures قرار گرفته، ذخیره می‌شود. در‌صورتی‌که می‌خواهید تنها از بخشی از صفحه اسکرین‌شات بگیرید، دکمه‌های win+shift+s را بزنید تا ابزاری به اسم Snip & Sketch باز شود که به وسیله‌ی آن می‌توانید با کلیک‌کردن و کشیدن موس روی بخش مورد نظرتان، آن بخش را انتخاب کنید. اسکرین‌شات‌های ایجاد‌شده با این روش در بخش کلیپ‌بورد ذخیره می‌شوند.

۵. بازکردن اپلیکیشن‌های موجود در نوار وظیفه با‌استفاده‌از کلیدهای صفحه‌کلید

چنانچه برخی از اپلیکیشن‌ها و نرم‌افزارهای خود را در نوار وظیفه پین (سنجاق) کرده باشید، لازم نیست برای اجرا روی آیکون‌ها کلیک کنید، بلکه می‌توانید تنها با زدن دکمه‌ی ویندوز و دکمه‌های عددی، اپلیکیشن‌های موردنظرتان را باز کنید. برای مثال با زدن دکمه‌های ویندوز و ۲ می‌توانید دومین اپلیکیشن نوار وظیفه را باز و اجرا کنید.

این قابلیت زمانی بیشتر به کار می‌آید که با سرعت در‌حال تایپ هستید و نمی‌خواهید انگشتان خود را از صفحه‌کلید جدا کنید. ویندوز ۱۰ کلید‌های میانبر دیگری هم دارد که می‌توانند کار شما را راحت‌تر کنند.

۶. مشاهده‌ی حجم اپلیکیشن‌های نصب‌شده روی سیستم

اشغال‌شدن فضای زیادی از هارد باعث کاهش سرعت به میزان کاملا محسوسی می‌شود. کاربران ویندوز 10 می‌توانند با مشاهده‌ی حجم اپلیکیشن‌ها، اپلیکیشن‌های حجیم را که از آن‌ها هیج استفاده‌ای نمی‌کنند، به‌راحتی شناسایی و با حذف آن‌ها فضای زیادی از هارد را آزاد کنند. برای مشاهده‌ی حجم اپلیکیشن‌ها، پس از دنبال‌کردن مسیر Settings > System > Storage، درایو موردنظر برای جست‌وجو را انتخاب (که معمولا درایو C است) و در نهایت گزینه‌ی Apps & games را برای مشاهده‌ی حجم اپلیکیشن‌های مختلف انتخاب کنید.

۷. حذف تبلیغات از منوی استارت

چنانچه ویندوز با تنظیمات پیش‌فرض اجرا شود، زمانی‌که منوی استارت را باز می‌کنید، مجموعه‌ای از اپلیکیشن‌های پولی تحت‌عنوان پیشنهادها یا suggestions در سمت راست منو نمایش داده می‌شود که در حقیقت تبلیغ مایکروسافت برای فروش اپلیکیشن‌های مایکروسافت استور است. برای حذف این تبلیغات، پس از دنبال‌کردن مسیر Settings > Personalization > Show suggestions occasionally in Start، گزینه‌ی Show suggestions occasionally in Start را خاموش کنید.

۸. متوقف‌کردن فعالیت‌های اپلیکیشن‌های در‌حال‌ اجرا در پس‌زمینه‌ی سیستم‌عامل

حتی زمانی‌که کاربران از اپلیکیشن‌های در‌حال اجرا در پس‌زمینه‌ استفاده نمی‌کنند، همیشه در‌حال دریافت اطلاعات، ارسال نوتیفیکیشن و به‌روزرسانی‌شدن هستند. بدون تردید چنین قابلیتی ویژگی خوبی محسوب می‌شود؛ اما از سوی دیگر باعث افزایش مصرف باتری و حجم اینترنت می‌شود و فعالیت مداوم این اپلیکیشن‌ها کاربرانی را که از اینترنت موبایل استفاده می‌کنند، اصلا خوشحال نمی‌کند.

برای توقف فعالیت اپلیکیشن‌های در‌حال اجرا در پس‌زمینه‌ به‌منظور کاهش مصرف باتری و حجم اینترنت، پس از دنبال‌کردن مسیر Settings > Privacy > Background apps، گزینه‌ی Let apps run in the background را غیرفعال کنید. درضمن می‌توانید تنها اپلیکیشن‌های موردنظرتان را در همین صفحه به‌صورت دستی غیرفعال کنید.

۹. اسکرول‌کردن در پنجره‌های غیرفعال

کاربران ویندوز 10 می‌توانند در پنجره‌هایی که به‌صورت مستقیم با آن‌ها کار نمی‌کنند نیز اسکرول کنند. این ویژگی زمانی می‌تواند به کاربران کمک کند که پنجره‌های زیادی را باز کرده باشند و بخواهند آن‌ها را هم‌زمان بررسی کنند؛ به‌عنوان مثال اگر می‌‌خواهید گزینه‌های زیرمجموعه‌ی منوهای یکی از پنجره‌ها را ببینید، برای صرفه‌جویی در زمان تنها باید نشانگر موس را روی همان صفحه به سمت راست و چپ حرکت دهید.

برای امتحان‌کردن این ویژگی دو اپلیکیشن (مثلا مرورگر و ورد) را هم‌زمان با هم باز کنید. وقتی این دو اپلیکیشن کنار هم قرار می‌گیرند، می‌توانید بخشی از متن آن‌ها را مشاهده کنید. پس از باز‌کردن پنجره‌‌ها، زمانی‌که در‌حال کارکردن در یکی از پنجره‌ها هستید، نشانگر موس یا تاچ‌پد را به سمت پنجره‌ی دوم حرکت دهید و در آن اسکرول کنید، حتی اگر در آن پنجره فعال نباشید، می‌توانید محتوای آن را به سمت بالا و پایین اسکرول کنید.

این ویژگی معمولا به‌صورت پیش‌فرض فعال است؛ درصورتی‌که این‌چنین نیست، باید پس از دنبال‌کردن مسیر Settings > Devices > Mouse، گزینه‌ی scroll inactive windows when I hover over them را فعال کنید. پس از فعال‌کردن این گزینه، نشانگر موس را روی پنجره‌ی موردنظرتان در پس‌زمینه حرکت دهید و در آن اسکرول کنید.

۱۰. نمایش پسوند فایل‌ها در فایل اکسپلورر

پسوند فایل‌های موجود در فایل اکسپلورر ویندوز 10 در حالت معمول دیده نمی‌شود. این موضوع برای افرادی که به‌دنبال فایلی با پسوند خاص هستند، آزاردهنده است؛ اما به‌راحتی می‌توان این مشکل را برطرف کرد. برای نمایش فایل‌ها در فایل اکسپلورر مراحل زیر را دنبال کنید:

۱. عبارت File Explorer Options را در نوار جستجوی پایین صفحه‌نمایش تایپ و آن را جست‌وجو کنید (گزینه‌های دیگری نیز برای دسترسی به گزینه‌های فایل اکسپلورر وجود دارد؛ اما این روش سریع‌ترین روش است).

۲. در پنجره‌ی ظاهرشده گزینه‌ی View Tab را انتخاب کنید.

۳. تیک گزینه‌ی Hide extensions for known file types را بردارید و پس از آن روی گزینه‌‌های Apply و OK به ترتیب کلیک کنید. پس از طی این مراحل، پسوند تمام فایل‌های فایل اکسپلورر نمایش داده می‌شود. درضمن در منوی File Explorer Options، گزینه‌هایی نظیر نمایش درایوهای خالی (show empty drives)، نمایش فایل‌ها و پوشه‌های مخفی (hidden files and folders) و گزینه‌های دیگری نیز وجود دارد.

۱۱. کنترل میزان نمایش نوتیفیکیشن‌ها با ویژگی Focus Assist

قطعا نمایش نوتیفیکیشن‌های مشکلی آزاردهنده است که می‌تواند هر کاربری را کلافه می‌کند؛ اما Focus Assist که از به‌روزرسانی آوریل ۲۰۱۸ به ویندوز 10 اضافه شده است، این مشکل را به‌راحتی حل می‌کند و با‌استفاده‌از این ویژگی می‌توانید مشخص کنید که چه تعداد از نوتیفیکیشن‌ها نمایش داده شوند.  

برای استفاده از این ویژگی پس از دنبال‌کردن مسیر Settings > System > Focus assist، یکی از گزینه‌های OFF (نمایش تمام نوتیفیکیشن‌های مرتبط‌با تمام اپلیکیشن‌ها و مخاطبان)، Priority (نمایش نوتیفیکیشن‌های مختلف از فهرست اپلیکیشن‌های مهم و اولویت‌داری که کاربر آن را سفارشی‌سازی کرده است) و Alarms (نمایش‌ندادن تمام نوتیفیکیشن‌ها به استثنای نوتیفیکیشن‌های هشداردهنده) را متناسب با نیازتان انتخاب کنید.

همچنین می‌توانید این ویژگی را طوری تنظیم کنید که تنها در ساعت‌های مشخص‌شده یا حین انجام فعالیت‌های خاصی مثل بازی فعال شود. امیداواریم این مقاله از سری مقالات آموزش ویندوز 10 برای شما سودمند بوده باشد.

 

نصب ویندوز ۱۰ در کنار ویندوز ۸٫۱ و ویندوز ۷

اگر می‌خواهید ویندوز ۱۰ را بدون جایگزین کردن آن با ویندوز ۸٫۱ یا ۷ فعلی‌تان امتحان کنید، می‌توانید از Microsoft’s Windows 10 media creation استفاده کنید. با این ابزار می‌توان یک فایل بوتیبل به صورت ISO یا DVD یا USB recovery media ایجاد کرد. از این ابزار برای نصب ویندوز ۱۰ در کنار ویندوز ۸٫۱ یا ۷ به صورت dual boot هم می‌توان استفاده کرد.

روش دوگانه کردن بوت ویندوز ۱۰ در مقابل روش آپگرید، این نقطه‌ضعف را داره که در این روش نمی‌توان ویندوز را اکتیو کرد. یعنی در این روش نمی‌توانید ویندوز ۱۰ را شخصی سازی کنید و واترمارکی در گوشه پایین سمت راست نشون داده میشه که از شما می‌خواهد که ویندوز را اکتیو کنید. با این وجود، اینکه ویندوز ۱۰ را امتحان کرده و قبل از آپگرید مطمئن شوید که برایتان به خوبی کار خواهد کرد ایده خوبیست.

قبل از شروع باید بگیم که این روش برای کاربرانی که با کار کردن با بایوس و نیز پارتیشن بندی آشنا نیستند توصیه نمی‌شود. اگر این آشنایی رو ندارید و خیلی مشتاق به انجام این مراحل هستید، قبل از آن در خصوص این موارد مقداری تحقیق و جستجو انجام دهید. خب، حالا بدون مطلب دیگری به سراغ آموزش می‌رویم:

۱ – از لینک زیر ابزار Microsoft’s Windows 10 media creation رو دانلود کنید:

http://www.microsoft.com/en-us/software-download/windows10

۲ – در ویندوز به کنترل پنل بروید سپس به این مسیر بروید: System and Security > Create and manage hard disk partitions (ممکنه این مسیر در Administrator tools باشه) و بعد بر روی پارتیشنی که ویندوز ۸٫۱ یا ویندوز ۷ نصب می‌باشد (که همون پارتیشن C هست) راست کلیک کرده و Shrink Volume رو انتخاب و بعد مقدار فضایی که می‌خواهید به ویندوز ۱۰ اختصاص بدهید را مشخص کنید.

۳ – حال بر روی فضای خالی‌ای که ایجاد شده راست کلیک کنید و گزینه Create Simple Volume را انتخاب کنید و فرمت آن را هم NTFS تعیین کنید.

۴ – وقتی‌که پارتیشن مربوط به ویندوز ۱۰ را ایجاد کردید ابزار Windows 10 media creation را که دانلود کرده‌اید اجرا کنید. سپس Create installation media for another PC را انتخاب و بعد زبان و ورژن ویندوز ۱۰ را که می‌خواهید نصب کنید انتخاب کنید. به چارت پایینی آن برای انتخاب این که کدام ورژن را نصب کنید رجوع کنید.

۵ – سپس فایل نصبی را ایجاد کنید.

۱.  اگر می‌خواهید که ویندوز ۱۰ را از روی DVD نصب کنید در نرم افزار نوع ISO را انتخاب و آن را در جایی ذخیره کنید. وقتی‌که فایل ISO ساخته شد (که ممکنه مدتی طول بکشد تا ویندوز ۱۰ دانلود شود ) یک DVD خالی را داخل DVD درایو قرار دهید. با برنامه Windows Disk Image Burner فایل ISO ساخته‌شده را باز کنید و آن را بر روی DVD رایت کنید.

۲ . اگر می‌خواهید ویندوز ۱۰ را از روی فلش یا کارت SD نصب کنید، فلش خود را به دستگاهتان متصل و در برنامه media creation آن را انتخاب کنید.

۶ – از روی فلش دستگاهتان را بوت کنید

۱. اگر ویندوز ۸٫۱ دارید به این مسیر بروید: Settings > Update and Recovery > Recovery بعد در تب Advanced Startup بر روی Restart now کلیک کنید. سپس وقتی ویندوز ریستارت شد و به صفحه recovery وارد شدید بر روی Use another operating system کلیک کرده و بعد بر روی وسیله ای که فایل نصبی ویندوز بر روی آن هست کلیک کنید.

۲. اگر ویندوز ۷ دارید کامپیوتر خود را خاموش کنید و در هنگام بوت دستگاهتان به صفحه انتخاب بوت بروید (بعد از فشار دادن کلید power، کلیدی که کارخانه سازنده دستگاهتان برای این کار قرار داده را بزنید که معمولاً ESC یا DEL یا F1 یا F2 هست) و سپس وسیله ای که فایل نصبی ویندوز ۱۰ بر روی آن قرار دارد را انتخاب کنید.

۷ – در صفحه شروع ویندوز ۱۰، زبان و نسخه ای از ویندوز که می‌خواهید را انتخاب کنید. اگر فقط می‌خواهید ویندوز ۱۰ را امتحان کنید می‌توانید صفحه وارد کردن product key را رد کنید یا اینکه اگر آن را دارید شماره های آن را وارد کنید. در صفحه با عنوان? Which type of installation do you want گزینه Custom: Install Windows only advanced را انتخاب کرده و پارتیشنی که برای ویندوز ۱۰ ساخته‌اید را انتخاب و بر روی next کلیک کنید. حال ویندوز ۱۰ بر روی کامپیوترتان نصب می‌شود.

وقتی این کارها را انجام دادید، کامپیوترتان را ریستارت کنید و دستورالعمل‌های ویندوز برای نصب ویندوز ۱۰ را انجام دهید. بعد از آن، هر وقت که کامپیوترتان را ریستارت می‌کنید می‌توانید بین ویندوز فعلی ای که دارید و ویندوز ۱۰ یکی را انتخاب کنید. اگر بخواهید به جای آپگرید کردن همین وضعیت dual boot را داشته باشید خیلی راحت می‌توانید نسخه کامل ویندوز را از برنامه Store بخرید.

 

نصب ویندوز XP و 7 در کنار هم

نصب ویندوز XP و 7 در کنار هم

اگر می خواهید همزمان دو سیستم عامل Xp و 7 را روی سیستم خود نصب کنید، ابتدا باید ویندوز xp را نصب کرده و سپس ویندوز 7 را در درایو دیگر نصب نمایید. اگر ابتدا ویندوز 7 را نصب نمایید به دلیل اینکه ویندوز xp قادر به شناسایی بوت ویندوز 7 نیست، عملیات نصب با مشکل روبرو می گردد.
در سیستم های جدید که از پردازنده های پرقدرت خانواده اینتل از قبیل Core i5 ، Core i3 و Core i7 استفاده می نمایند، پیشنهاد می شود ویندوز XP نصب گردد. دلیل: موجود نبودن درایورهای سیستم برای ویندوز XP.

راه حلی برای نصب ویندوز XP بعد از ویندوز 7 :

اگر بعد از نصب ویندوز 7 ویندوز XP نصب کنید ویندوز 7 را از دست خواهید داد. اما نگران نباشید. راه حل ساده است:

  
نصب ویندوز 7 و XP

بعد از نصب ویندوز XP، کافی است سیستم خود را از طریق CD ویندوز 7 بوت کنید. در پنجره ظاهر شده گزینه Repair Your Computer را انتخاب کنید.

  
نصب ویندوز 7 و XP

حال منتظر بمانید تا ویندوز 7 شما شناسایی شود. در کادر زیر ویندوز خود را انتخاب کرده، Next بزنید.

 

 
نصب ویندوز 7 و XP

در پنجره زیر Startup Repair را انتخاب کنید و بعد از اتمام Repair، سیستم را Restart کنید.
در خیلی از موارد مشکل حل می‌شود و شما ویندوز XP و 7 را همزمان خواهید داشت.

  
نصب ویندوز 7 و XP

اما در مواردی که ویندوز7 باز می‌گردد اما ویندوز XP از دست می‌رود چه کنیم؟
راحت‌ترین روش استفاده از نرم‌افزار EasyBCD است. بعد از نصب نرم‌افزار و اجرای آن در محیط ویندوز7 در پنجره برنامه، در سمت چپ گزینه Add New Entry را انتخاب کنید. در قسمت Windows در بخش Type ویندوز XP را انتخاب کنید. سپس نام دلخواه و همچنین تیک گزینه Automatically را نیز فعال کنید. کلید Add Entry در سمت راست را بزنید. با Restart کردن سیستم هر دو ویندوز قابل دسترسی خواهند بود.

مطالب پیشنهادی

آموزش تنظیمات کاربردی ویندوز ۱۰ برای افزایش حداکثری بهره‌وری و سرعت

آموزش تنظیمات کاربردی ویندوز ۱۰ برای افزایش حداکثری بهره‌وری و سرعت

 

در اینجا برخی از تنظیمات سفارشی سیستم‌عامل ویندوز ۱۰ برای افزایش کارایی و سرعت پیاده‌سازی دستورها بسیار کاربردی هستند که در این مطلب آن‌ها را معرفی می‌کنیم.

تنظیمات پیش‌فرض سیستم‌های عامل، مواردی هستند که تولیدکننده و توسعه‌دهنده‌ی اصلی برای کارایی‌های مرسوم تنظیم می‌کند. درواقع، این پیکربندی‌ها و تنظیمات با تمرکز روی کاربر نهایی انجام نشده‌اند و شاید نیازهای او را ازلحاظ بهره‌وری برطرف نکنند. شما به‌عنوان کاربر اصلی خصوصا در ویندوز ۱۰ باید تنظیمات و پیکربندی‌ها را به‌گونه‌ای انجام دهید که هم‌مسیر با نیازهای خودتان باشند. البته گاهی اوقات برای پیداکردن پیکربندی‌های کاربردی به ساعت‌ها تحقیق و جست‌وجو نیاز پیدا می‌کنید.

درادامه‌ی این مطلب ، برخی از تنظیمات و پیکربندی‌های کاربردی را در ویندوز ۱۰ بررسی می‌کنیم که سرعت انجام کارها را تا حدودی افزایش می‌دهند. البته مزیت اصلی تنظیمات در تمیزترکردن محیط کاری و حواس‌پرتی‌های کمتر هنگام انجام وظایف دیده می‌شود.

تنظیمات کاربردی پایه‌ی ویندوز ۱۰

تنظیمات پایه‌ی نواروظیفه

نواروظیفه برای اکثر کاربران ویندوز ۱۰ کارایی حیاتی دارد. دسترسی سریع به اپلیکیشن‌ها و فرمان‌ها و اضافه و حذف‌کردن آن‌ها، به‌صورت پیش‌فرض کارایی را در ویندوز افزایش می‌دهد. با برخی تنظیمات ساده نیز می‌توان کارایی را تا حدودی افزایش داد. دو پیکربندی اولیه برای نواروظیفه بدین ترتیب پیشنهاد می‌شوند: ابتدا روی نواروظیفه (Taskbar) کلیک‌راست و پس از ورود به بخش Taskbar Settings، گزینه‌های زیر را فعال کنید.

• Lock the taskbar
• Use small taskbar buttons

در بخش Taskbar location، گزینه‌ی ‌Bottom را انتخاب کنید تا نواروظیفه همیشه در همان موقعیت پیش‌فرض باقی بماند. تجربه‌های متعدد نشان می‌دهد که جابه‌جایی نواروظیفه به کنار یا بالای نمایشگر، تأثیر مثبتی روی بهره‌وری کاری نمی‌گذارد. گزینه‌ی کاربردی دیگر هم در بخش تنظیمات به‌نام Combine Taskbar Buttons وجود دارد. پیشنهاد می‌شود این گزینه را در حالت When taskbar is full قرار دهید. تمامی گزینه‌های دیگر تنظیمات نواروظیفه را در حالت غیرفعال قرار دهید. درواقع، باید گزینه‌های اضافی همچون Show taskbar on all displays را غیرفعال کنید.

آیکن‌های بزرگ کارایی آن‌چنانی در ویندوز ۱۰ ندارند. فضای زیادی از نمایشگر را اشغال می‌کنند و تقریبا بی‌فایده هستند. تنظیمات Combine Taskbar Buttons هم به این دلیل تغییر کرد که جابه‌جایی بین فایل‌های متعدد باز در اپلیکیشن را آسان می‌کند. تصویر زیر، نوار ابزاری را با تنظیمات بهره‌وری مناسب نشان می‌دهد. در این پیکربندی، هر فایل بازی به‌خوبی دیده می‌شود و به‌سرعت می‌توان فایل‌ها را پیدا کرد. نوار ابزار نیز بسیار کوچک است و کمتر از ۳ درصد از فضای نمایشگر را اشغال می‌کند.

 

تصویر پایین، تنظیمات مناسبی برای نوار ابزار ویندوز ۱۰ نشان نمی‌دهد. آیکن‌ها بسیار بزرگ هستند و نام فایل‌های باز را نمایش نمی‌دهند. همان‌طورکه می‌بینید، فضای اضافه‌ی زیادی در صفحه دیده می‌شود و نوار ابزار نزدیک به ۱۰ درصد از فضای نمایشگر را اشغال می‌کند.

 

 

اگر از پیکربندی بالا برای نوار ابزار استفاده کنید، در زمان بازکردن فایل‌های متعدد در اپلیکیشن واحد (اتفاقی که احتمالا زیاد رخ می‌دهد)، ابتدا باید روی آیکن اپلیکیشن کلیک و پس از نمایان‌شدن پیش‌نمایشی از فایل، باید فایل مدنظر خود را انتخاب کنید.

تنظیمات کاربردی بیشتر برای نواروظیفه

مخفی‌کردن کورتانا: روی نواروظیفه راست‌کلیک و گزینه‌ی Show Cortana button را غیرفعال کنید. برای استفاده از کورتانا، به این دکمه نیازی ندارید. فراموش نکنید که با غیرفعال‌کردن دکمه، کورتانا غیرفعال نمی‌شود.

مخفی‌کردن آیکن جست‌وجو: روی نواروظیفه کلیک و در زیرمجموعه‌ی Search، گزینه‌ی Hidden را انتخاب کنید.

گزینه‌ی نمایش وظایف: پیشنهاد می‌شود که دکمه‌ی Task View (آیکن سمت راست منو استارت در تصویر بالا) را غیرفعال نکنید. این گزینه قابلیتی کاربردی از ویندوز ۱۰ را نشان می‌دهد. البته با ترکیب دکمه‌های Windows+Tab هم می‌توانید از قابلیت‌های آن استفاده کنید.

غیرفعال‌کردن همه‌ی نوارابزارها: روی نواروظیفه راست‌کلیک و از بخش Toolbars همه‌ی گزینه‌ها را غیرفعال کنید تا فضای نواروظیفه خلوت‌تر بشود.

مخفی‌کردن مخاطبان: نمایش نام مخاطبان کاربرد چندانی در نواروظیفه ندارد. با راست‌کلیک کردن روی نواروظیفه و غیرفعال‌کردن گزینه‌ی Show People on the taskbar، فضای بیشتری در نواروظیفه فعال کنید.

مخفی‌کردن آیکن‌های بی‌فایده در نواروظیفه ویندوز ۱۰: وقتی آیکن‌های بدون کاربرد را از نواروظیفه حذف کنید، فضای بیشتری دراختیار خواهید داشت. از آیکن‌های کاربردی می‌توان به تنظیمات باتری و صدا و وایرلس یا اپلیکیشن‌های کاربردی ذخیره‌سازی ابری مانند گوگل درایو اشاره کرد.

حذف اپلیکیشن‌های اضافی از نواروظیفه: کاربر عادی ویندوز به‌احتمال زیاد در نوار ابزار بسته به شغلش به میان‌بر اپلیکیشن‌هایی همچون اکسپلورر و کروم و چند اپلیکیشن کاربردی نیاز دارد. پیشنهاد می‌شود که به‌جز این اپلیکیشن‌ها، موارد اضافی دیگری را در نواروظیفه ثابت نکنید تا از شلوغی آن جلوگیری شود. درنهایت فراموش نکنید که با فشاردادن دکمه‌ی ویندوز و یک عدد، می‌توانید به‌سرعت اپلیکیشن‌های چسبانده‌شده در نواروظیفه را اجرا کنید.

پیکربندی‌ها کاربردی حرفه‌ای در ویندوز ۱۰

تغییر تصویر پس‌زمینه به خاکستری تیره: شاید در نگاه اول رنگ و طرح تصویر پس‌زمینه تأثیری روی کارایی و بهره‌وری شما نداشته باشد؛ اما فراموش نکنید که ترکیب رنگ‌ها و طرح‌ها خصوصا در خسته شدن در هنگام کار تأثیر زیادی خواهد داشت. برای تنظیم تصویر پس‌زمینه روی دسکتاپ راست‌کلیک کرده و Personalize را انتخاب کنید. سپس در بخش Background گزینه‌ی Solid را پیدا کرده و رنگ خاکستری تیره را انتخاب کنید. شاید ترجیح بدهید که تصاویر جذابی را در پس‌زمینه‌ی دسکتاپ مشاهده کنید؛ اما همین تغییر احتمالا تأثیر زیادی روی بهره‌وری شما خواهد داشت.

حذف تمامی آیکن‌ها از دسکتاپ: برخی کاربران حرفه‌ای پیشنهاد می‌کنند که دسکتاپ ویندوز ۱۰ را تاحدممکن خلوت کنید. اکثر ما آیکن‌های بسیار زیادی روی دسکتاپ داریم و فایل‌های متعدد خود را هم در همان محل ذخیره می‌کنیم. اگر به خلوت و خالی بودن دسکتاپ عادت کنید، مجبور می‌شوید از ابزارهای کاربردی‌تر ویندوز ۱۰ استفاده کنید که بهره‌وری بسیار زیادی هم دارند. در بخش‌های بعدی، برخی از قابلیت‌های حرفه‌ای اکسپلورر را معرفی می‌کنیم که در ایجاد این عادت جدید کاربرد زیادی دارند.

فعال‌کردن تم تاریک: استفاده از تم تاریک، خصوصا برای کاهش حواس‌پرتی در فعالیت‌های روزمره، بسیار کاربردی خواهد بود. برای فعال‌کردن تم تاریک، از منو راست‌کلیک دسکتاپ وارد بخش Personalize شوید و Colors را انتخاب کنید. سپس از منو کشویی Choose your color، گزینه‌ی Dark را فعال کنید.

تنظیم مقیاس نمایشگر: یکی از گزینه‌هایی که احتمالا تجربه‌ی کاربری شما را در نمایشگرهای کوچک بهبود می‌دهد، مقیاس‌دهی آیکن‌ها و صفحه‌ها است. در اغلب لپ‌تاپ‌ها، مقیاس‌دهی ۱۱۰ تا ۱۵۰ درصد برای بهبود تجربه‌ی کاربری پیشنهاد می‌شود. برای این کار پس از راست‌کلیک روی دسکتاپ و ورود به بخش Display settngs، مقیاس مدنظر خود را از Scale and layout انتخاب کنید.

پیکربندی‌هایی که درادامه معرفی می‌کنیم، همگی به تغییر تنظیماتی در ویندوز نیاز دارند. نکته‌ی مهم اینکه اغلب آن‌ها با فشاردادن دکمه‌ی ویندوز و نوشتن دستور یا تنظیمات نهایی قابل دسترسی هستند؛ اما در آموزش‌های پیش ‌رو، مسیر دستی هریک را نیز ذکر می‌کنیم.

تنطیم اعلان‌ها: ویندوز ۱۰ تنظیماتی حرفه‌ای را برای بخش اعلان‌ها (Notification) دراختیار کاربر قرار می‌دهد. پیشنهاد می‌شود اغلب اعلان‌ها را غیرفعال کنید تا بهره‌وری بیشتری در زمان کار داشته باشید. البته اعلان‌های مرتبط با پیام‌های کاری در ساعت‌های کاری باید فعال بمانند. برای غیرفعال‌کردن اعلان‌ها از مسیر Settings > System > Notifications & actions وارد شوید و همه‌ی گزینه‌ها را غیرفعال کنید. بخش مرکز اعلان‌ها (آیکن سمت راست و پایین نمایشگر) نیز قابلیت شخصی‌سازی دارد. بهترین گزینه در آن را می‌توان Focus Assist نامید که پیشنهاد می‌شود گزینه‌ی Alarms Only را در این بخش فعال کنید.

برای دسترسی سریع به بخش اعلان‌ها، میان‌بر Windows + A را فراموش نکنید.

فعال‌سازی Windows Hello‌: اگر لپ‌ تاپ شما قابلیت‌های تشخیص هویت بیومتریک مانند اثرانگشت یا دوربین هوشمند را دارد، فعال‌کردن این گزینه خالی از لطف نخواهد بود. گزینه‌ی مذکور برای ورود سریع‌تر به محیط سیستم‌عامل و حتی برخی از اپلیکیشن‌ها در ویندوز ۱۰ اضافه شده است. برای پیکربندی آن باید از مسیر Settings > Home > Sign-in options وارد شوید و گزینه‌ی Windows Hello را پیکربندی کنید. همان‌طورکه گفته شد، گزینه‌ی مذکور اغلب تنها برای لپ‌تاپ‌های مدرن و حرفه‌ای اجرا می‌شود و شاید کامپیوتر سازمانی شما از آن پشتیبانی نکند.

فعال‌سازی تاریخچه‌ی کلیپ‌بورد: از مسیر Start > Settings > System > Clipboard، وارد تنظیمات کلیپ‌بورد شوید و Clipboard history را فعال کنید. از این به‌بعد با فشاردادن دکمه‌های Windows + V، تمامی موارد کپی‌شده در ویندوز را یک‌جا مشاهده می‌کنید که قطعا کاربرد زیادی خواهد داشت.

رمزنگری داده‌ها به‌ویژه برای کاربرانی حیاتی به‌نظر می‌رسد که از لپ‌تاپ استفاده می‌کنند

فعال‌سازی رمزنگاری: یکی از تنظیمات امنیتی مهم ویندوز ۱۰، رمزنگاری فایل‌ها و کل کامپیوتر است. با ورود به مسیر Settings > Update & Security > Device encryption، تنظیمات اصلی رمزنگاری را مشاهده می‌کنید. با فعال‌کردن آن‌ها، درصورت گم‌شدن یا به سرقت رفتن کامپیوتر شخصی، از بابت داده‌های خود نگرانی خاصی نخواهید داشت. کارشناسان پیشنهاد می‌کنند که خصوصا در لپ‌تاپ‌ها، گزینه‌ی رمزنگاری داده را فعال کنید. در کامپیوترهای سازمانی، اغلب نرم‌افزارهای جانبی برای رمزنگاری و حفظ داده‌های شرکتی وجود دارند.

افزایش حساسیت ماوس: این تنظیمان کمی به تجربه‌ی کاربری هر شخص و ترجیح او بستگی دارد؛ اما کمی افزایش حساسیت احتمالا برای همه کارساز خواهد بود. وارد بخش Settings > Home > Mouse > Additional mouse options > Pointer options > Motion شوید و کمی حساسیت را افزایش دهید. اگر از لپ‌تاپ استفاده می‌کنید، در مسیر Settings > Devices > Touchpad وارد تنظیمات تاچ‌پد شوید تا تجربه‌ی کاربری با آن را نیز کمی بهبود دهید. پیشنهاد می‌شود حساسیت نشانگر تاچ‌پد را روی ۶ یا بیشتر تنظیم کنید. تمامی گزینه‌های انتخاب با یک یا دو بار لمس را باید برای تاچ‌پد فعال کنید. همچنین، تنظیمات حرکت یا انتخاب با سه و چهار انگشت هم باید به‌صورت بهینه تنظیم شوند.

تنظیم Fn در لپ‌تاپ: این دکمه در لپ‌تاپ‌ها برای فعال‌ یا غیرفعال کردن دکمه‌های عملکردی (فانکشن) استفاده می‌شود و در برخی نمونه‌ها، به‌جای کلید کنترل در پایین‌ترین نقطه و سمت چپ کیبورد قرار دارد. در این لپ‌تاپ‌ها، می‌توان از تنظیمات بایوس برای جابه‌جای کردن دکمه و عملکرد Fn استفاده کرد و در تنظیمات ویندوز هم بخشی برای غیرفعال‌کردن کامل دکمه وجود دارد. برخی کاربران ترجیح می‌دهند برای استفاده از دکمه‌های F از کلید میان‌بر Fn استفاده نکنند؛ به‌همین‌دلیل، آن را غیرفعال می‌کنند. دراین‌صورت برای اجرای دستورهایی همچون کاهش و افزایش صدا باید از دکمه‌های خود ویندوز استفاده کنید.

تنظیمات کاربردی ویندوز اکسپلورر

اغلب کاربران حرفه‌ای اعتقاد دارند که اکسپلورر پیش‌فرض ویندوز یکی از ابزارهای عالی در مرور فایل‌ها و اسناد است. برخی از تنظیمات کاربردی در این اپلیکیشن، بهره‌وری استفاده از آن را تا حد زیادی افزایش می‌دهد.

از میان پیکربندی‌های کاربردی ویندوز اکسپلورر می‌توان به اضافه‌کردن پوشه‌های کاربردی به بخش دسترسی سریع Quick Access اشاره کرد. پیشنهاد می‌شود که ۱۰ تا ۱۵ پوشه‌ی پرکاربرد را در این بخش اضافه و دسکتاپ را از آن حذف کنید. همان‌طورکه قبلا گفتیم، بهتر است هرچه کمتر از پوشه‌ی دسکتاپ برای ذخیره‌ی فایل‌ها استفاده کنید. پوشه‌های پیش‌فرض دیگر در بخش دسترسی سریع هم کاربرد زیادی برای شما نخواهند داشت. 

ویندوز اکسپلورر سه میان‌بر اصلی دارد که بهتر است آن‌ها را به‌خاطر بسپارید:

• Control + Shift + N: برای ایجاد پوشه‌ی جدید و خالی استفاده می‌شود.
• F2: برای تغییر نام فایل‌ها کاربرد دارد.
• Alt > V > HF: برای نمایش دادن یا ندادن پسوند فایل‌ها

انتخاب پوشه‌ی دانلود به‌عنوان پوشه‌ی پیش‌فرض: هر بار که روی آیکن ویندوز اکسپلورر کلیک می‌کنید، پوشه‌ی Quick Access به‌صورت پیش‌فرض باز می‌شود که احتمالا کاربرد زیادی برای شما ندارد. پیشنهاد می‌شود پوشه‌ی Downloads را به‌عنوان پوشه‌ی پیش‌فرض انتخاب کنید که کارایی بیشتری دارد. برای این کار، باید کمی تغییرات دستی در رجیستری ویندوز ایجاد کنید. برای تغییرات مدنظر، پس از فشاردادن دکمه‌ی ویندوز کلمه‌ی Registry را تایپ کنید تا وارد تنظیمات اصلی شود. سپس مسیر زیر را دنبال کنید:

HKEY_CURRENT_USER\SOFTWARE\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Explorer\Advanced

در بخش Value data، عدد ۳ را وارد کنید تا پوشه‌ی دانلود به‌صورت پیش‌فرض در زمان بازکردن ویندوز اکسپلورر نمایش داده شود. مقادیر پیش‌فرض برای پوشه‌های دیگر شامل موارد زیر هستند:

عدد ۱: پوشه‌ی Qucik Access

عدد ۲: پوشه‌ی This Pc

عدد ۳: پوشه‌ی Downloads

تنظیم نمای details به‌عنوان پیش‌فرض: ویندوز ۱۰ گزینه‌های متعددی برای نحوه‌ی نمایش فایل‌ها و پوشه‌ها دراختیار شما قرار می‌دهد. از میان همه‌ی آن‌ها، نمای Details جزئیات بهتری از هر فایل را نشان می‌دهد و کاربردی‌تر به‌نظر می‌رسد. با فعال‌سازی نمای مذکور، به‌راحتی می‌توانید جزئیات و گزینه‌های متعدد هر فایل مانند نام و تاریخ و نوع و ابعاد را مشاهده کنید. گزینه‌های بیشتری همچون Author و Cration Date نیز قابل فعال‌سازی هستند. درنهایت، همان گزینه‌های پیش‌فرض برای مشاهده‌ی جزئیات فایل کافی به‌نظر می‌رسند. همان‌طورکه می‌دانید، مرتب‌کردن فایل‌ها نیز در نمای Details بسیار آسان‌تر است. برای تنظیم نمای Details به‌راحتی می‌توانید از منو View در ویندوز اکسپلورر آن را فعال کنید.

تنظیمات جزئی نوار روبان ویندوز ۱۰

نوار روبان (Ribbon Bar) در ویندوز ۱۰ در اپلیکیشن‌های اکسپلورر و آفیس ۳۶۵ کاربرد زیادی دارد. کاربران می‌توانند میان‌برهای متعددی را در این نوار فعال کنند. در ویندوز اکسپلورر، پیشنهاد می‌شود که نوار مذکور را مخفی کنید؛ چون فضای زیادی را در بالای اپلیکیشن اشغال می‌کند. البته در آفیس ۳۶۵ کاربردهای بسیاری برای این نوار وجود دارد و پیشنهاد می‌شود آن را در وضعیت پیش‌فرض نگه دارید. برای نمایش دادن یا ندادن نوار روبان، می‌توانید از میان‌بر Ctrl + F1 یا آیکن فلش کوچک در سمت راست نوار استفاده کنید.

اگر ریزه‌‌کاری‌های کاربردی نوار روبان را در ویندوز ۱۰ بشناسید، استفاده از آن بسیار جذاب خواهد بود. کلیدهای میان‌بر متعددی برای فعال‌کردن گزینه‌ها وجود دارند. وقتی نوار روبان در اکسپلورر مخفی باشد، می‌توانید با فشاردادن دکمه‌ی Alt، گزینه‌های متعدد قابل‌انتخاب را مشاهده کنید. با فشاردادن هر حرف، یک منو نوار روبان فعال می‌شود. درنهایت، پیشنهاد می‌شود با یادگیری میان‌برها در ویندوز ۱۰ و اپلیکیشن‌های پرکاربرد، سرعت کار خود را در سیستم‌عامل افزایش دهید.

تنظیمات و میان‌برهای کاربردی آفیس ۳۶۵

آفیس ۳۶۵ و ابزارهای ویرایش سند آن از اپلیکشن‌های پرکاربرد کاربران ویندوز هستند. برخی تنظیمات و میان‌برها، کاربری اپلیکیشن‌ها را برای شما چندبرابر می‌کنند و قطعا باعث افزایش سرعت و بهره‌وری می‌شوند. یکی از پیکربندی‌های مهم، در شخصی‌سازی نوار دسترسی سریع (Quick Access Toolbar) دیده می‌شود. پیشنهاد می‌شود گزینه‌های زیر را در نوار مذکور اضافه کنید.

• Save File
• Undo و Redo
• Copy format
• Font color
• Fill color

برای اضافه‌کردن گزینه‌های بالا، تنها باید روی دکمه‌ی مدنظر کلیک و گزینه‌ی Add to Quick Access Toolbar را انتخاب کنید.

کلیدهای میان‌بر کاربردی در آفیس ۳۶۵ و خصوصا اکسل

• Control + F1: نمایش دادن یا ندادن نوار روبان که خصوصا در لپ‌تاپ‌های با نمایشگر کوچک بسیار کاربردی خواهد بود.
• Control + Shift +1 تا ۵: تغییر فرمت سلول‌های در اکسل
• F11: ساخت سریع نمودار از داده‌‌‌های انتخاب‌شده
• Alt > N > V: ساخت سریع جدول پیووت
• Alt + Shift + 0: جمع‌کردن تمامی سلول‌های بالای یک سلول در اکسل
• + + Control: اضافه‌کردن سلول جدید. با استفاده از – + Control نیز می‌توانید سلول انتخاب‌شده را حذف کنید.

فراموش نکنید که مایکروسافت برخی اوقات کلیدهای میان‌بر را در اپلیکیشن‌های خود تغییر می‌دهد. اگر با به‌روزرسانی اپلیکیشنی شاهد تغییر میان‌برها بودید، از آموزش رسمی مایکروسافت برای یادگیری کلیدهای جدید استفاده کنید.

پیکربندی و تنظیمات کاربردی گوگل کروم

اغلب کاربران ویندوز ۱۰ از گوگل کروم به‌عنوان مرورگر پیش‌فرض استفاده می‌کنند؛ درنتیجه، آشنایی با تنظیمات و ابزارهای کاربردی آن برای افزایش بهره‌وری بسیار مفید خواهد بود. ابتدا پیشنهاد می‌شود که افزونه‌های زیر را برای افزایش بهره‌وری نصب کنید:

• Adblock افزونه‌ی بسیار کاربردی برای حذف تبلیغات مزاحم است و برخی از وب‌سایت‌ها استفاده از این افزونه را تشخیص و به کاربر هشدار می‌دهند. برای ردشدن از مانع مذکور، می‌توانید صفحه‌ی مدنظر را در حالت Incognito باز کنید.
• Evernote یا Notion یا OneNote یا هر اپلیکیشن یادداشت‌برداری که خودتان ترجیح می‌دهید
• Instapaper یا Pocket برای ذخیره‌سازی مقاله‌‌ها و مطالعه در آینده
• LastPass یا هر اپلیکیشنی که برای مدیریت رمزهای عبور ترجیح می‌دهید
• Video Speed Controller برای تغییر سرعت پخش ویدئوها با دکمه‌های D و S کاربرد دارد؛ خصوصا در ویدئوهای آموزشی پیشنهاد می‌شود محتوا را با سرعت بیشتر (مثلا ۱.۵x) تماشا کنید.

برای استفاده‌ی سریع‌تر از افزونه‌های پرکاربرد در کروم، می‌توانید برای هرکدام میان‌بر مشخص کنید. برای این کار، از منو سه‌نقطه‌ای در بالا و سمت راست کروم و زیرمجموعه‌ی More Tools، گزینه‌ی Extensions را انتخاب کنید. در پنجره‌ی جدید، از منو سه‌خطی سمت چپ، گزینه‌ی Keyboard shortcuts را انتخاب و برای هر افزونه‌ی پرکاربرد، یک میان‌بر کیبورد تنظیم کنید.

کلیدهای میان‌بر مهم در گوگل کروم:

• Ctrl + T: بازکردن تب جدید
• Ctrl + W: بستن تب کنونی
• Ctrl + Shift + N: بازکردن پنجره‌ی جدید Incognito
• Ctrl + Shift + T: بازکردن آخرین تب بسته‌شده
• Ctrl + 1 – 9  و Ctrl + right/left: جابه‌جایی بین تب‌های باز در کروم
• Ctrl + Shift + B: نمایش یا مخفی‌کردن نوار بوکمارک

نرم‌افزارهای کاربردی جانبی برای ویندوز ۱۰

مقاله‌های مرتبط:

• آموزش استفاده از ابزارهای PowerToys در ویندوز ۱۰
• ۱۱ ترفند ساده و کاربردی ویندوز ۱۰

برخی از نرم‌افزارها، ابزارهایی دراختیار شما قرار می‌دهند که به افزایش سرعت و بهره‌وری کار کمک می‌کنند:

• SnagIt: بهترین نرم‌افزار ثبت تصویر از نمایشگر ویندوز ۱۰ که قابلیت جایگزین‌کردن کارایی دکمه‌ی PrtSc را هم دارد.
• Display Fusion: این نرم‌افزار برای مدیریت چند نمایشگر در ویندوز ۱۰ بسیار کاربردی محسوب می‌شود. مدیریت بهینه‌ی نواروظیفه در نمایشگرهای متعدد و میان‌برهای حیاتی برای جابه‌جاکردن پنجره‌ها بسیار کارساز هستند.
• نرم‌‌افزارهای یادداشت‌برداری که ازجمله‌ی آن‌ها می‌توان به Evernote و Notion و OneNote اشاره کرد.
• Ccleaner: نرم‌افزار سبک و ساده که برای مدیریت سیستم و مواردی همچون رفع مشکلات رجیستری و پاک‌کردن نرم‌افزارها و موارد دیگر کاربرد زیادی دارد.

همان‌طورکه در توضیحات مقاله گفته شد، پیکربندی‌ها و تنظیمات همگی حکم پیشنهاد را دارند. هر کاربر باید بسته به نیاز خود، تنظیمات بهینه‌ای را در ویندوز ۱۰ اجرا کند تا بهره‌وری خود را افزایش دهد. بااین‌حال، تغییر تنظیمات پیش‌فرض برای اکثر کاربران الزامی می‌شود.

 

همین حالا این تنظیمات را در ویندوز ۱۰ غیرفعال کنید

ویندوز ۱۰ یکی از بهترین سیستم‌عامل‌هایی است که تاکنون از سوی مایکروسافت معرفی شده است. اما یک سری تنظیمات وجود دارد که پیشنهاد می‌شود در ویندوز ۱۰ آن‌ها را غیرفعال کنید. در ادامه به بررسی این تنظیمات می‌پردازیم.

ویندوز ۱۱ قرار است به‌زودی و به طور رسمی راهی کامپیوترهای شخصی و لپ‌تاپ‌ها شود اما هنوز هم بیش از ۱ میلیارد کاربر وجود دارند که از ویندوز ۱۰ استفاده می‌کنند. برخی از این کاربران به طور کامل به ویندوز کامپیوتر خود تسلط دارند اما بسیاری از آن‌ها هیچ ایده‌ای ندارند تنظیمات پیش‌فرض ویندوز ۱۰ از چه قرار است و چه چیزهایی باید فعال یا غیرفعال باشد. شاید باور نکنید اما ویندوز ۱۰ هم مانند سیستم‌عامل‌های دیگر یک سری تنظیمات دارد که اگر آن‌ها را غیرفعال نکنید ممکن است باعث جمع‌آوری اطلاعات، نمایش تبلیغات و اعلانات مختلف و حتی کند شدن سیستم شود.

اگر از کاربران ویندوز پایین‌تر از ویندوز ۱۰ هستید حتما آن را به جدیدترین نسخه آپدیت کنید و وقتی هم که این کار را انجام دادید، پیشنهاد می‌شود این مطلب را تا انتها بخوانید و تنظیماتی را که در ادامه به معرفی آن‌ها می‌پردازیم روی سیستم خود غیرفعال کنید تا بتوانید از لحاظ امنیت، سرعت و سهولت استفاده، در شرایط مناسبی قرار بگیرید. ۸ تنظیماتی که در ادامه به بررسی آن‌ها می‌پردازیم در ویندوز ۱۰ به صورت پیش‌فرض فعال هستند و به همین خاطر باید آن‌ها را غیرفعال کنید. (برای دیدن تصاویر با اندازه‌ی بزرگ و کیفیت بیشتر روی آن‌ها کلیک کنید).

۱. File-sharing

یکی از قابلیت‌هایی که در ویندوز ۱۰ اضافه شده است، سیستمی است که به شما اجازه می‌دهد آپدیت‌های خود را از کامپیوترهای دیگر مجهز به سیستم‌عامل ویندوز ۱۰ از طریق اینترنت دانلود کنید (نه فقط از سرورهای مایکروسافت). نکته‌ی مثبت قضیه اینجاست که کاربر نیازی ندارد حتما به سرور مایکروسافت متصل شود اما نکته‌ی منفی اینجاست که می‌تواند خود به‌عنوان یک هاب اشتراک‌گذاری آپدیت برای یک کامپیوتر دیگر عمل کند.

این قابلیت به صورت پیش‌فرض در ویندوز ۱۰ فعال است اما کاربر می‌تواند در بخش تنظیمات این سیستم‌عامل آن را غیرفعال کند. برای انجام این کار کافی است مسیر زیر را دنبال و در نهایت گزینه‌ی Allow downloads from other PCs را غیرفعال کنید.

Settings > Update & security > Advanced options > Delivery optimization

۲. اعلانات آزاردهنده

اکشن سنتر یا همان منوی تنظیمات سریع در ویندوز ۱۰ یکی از کاربردی‌ترین قابلیت‌های این سیستم‌عامل است که به کاربران این اجازه را می‌دهد تا به بخش بزرگی از تنظیمات لازم خود بدون نیاز به اینکه به تنظیمات اصلی ورود کنند دسترسی داشته باشند. اما درست مانند گوشی‌های هوشمند، اعلانات برنامه‌های مختلف هم از طریق همین پنل به کاربر ارسال می‌شود که از جمله می‌توان به اپلیکیشن‌ها، یادآور، اپلیکیشن به‌تازگی نصب شده و… اشاره کرد. اما پر شدن این بخش از اعلانات اصلا اتفاق خوبی نیست و ممکن است باعث سردرگمی کاربران شود. به‌خصوص اینکه اعلانات نامربوط یا غیرضروری دریافت می‌کنید مثل نکات و راهنمای استفاده از ویندوز ۱۰.

این تنظیم را باید در بخش مربوط به اعلانات غیرفعال کرد که برای انجام این کار باید ابتدا وارد تنظیمات اصلی خود ویندوز شوید و از آن طرف هم در بخش سیستم، اعلانات و فعالیت‌ها، گزینه‌ی مربوط به دریافت اعلانات از اپلیکیشن‌های مختلف را غیرفعال کنید. به طور دقیق‌تر، کافی است مسیر زیر را برای دسترسی به تنظیمات مربوطه دنبال کنید.

Settings > System > Notifications & actions

بعد از ورود به این بخش هم می‌توانید دریافت اعلانات را به صورت کلی غیرفعال کنید هم اینکه در بخش پایین‌تر از آن، اعلانات خاص را غیرفعال کنید تا مزاحمت زیادی برایتان حین انجام کارهای مهم پیش نیاید.

• چگونه نوار وظیفه را در ویندوز ۱۱ شخصی‌سازی کنیم؟

۳. تبلیغات منوی استارت

مایکروسافت به اپلیکیشن‌های فروشگاه در ویندوز ۱۰ بهای زیادی داده است تا این اندازه که شاید اپلیکیشن‌هایی را در منوی استارت شاهد باشید که اصلا تاکنون آن‌ها را ندیده بودید یا هیچ‌وقت آن‌ها را دانلود نمی‌کردید. این اپلیکیشن‌های پیشنهادی که باعث شلوغ شدن منوی استارت هم می‌شوند در واقع تبلیغی بیش نیستند که بهتر است آن‌ها را غیرفعال کنید.

برای غیرفعال کردن این بخش کافی است مسیر Settings > Personalization > Start را رفته و گزینه‌ی Show suggestions occasionally in Start را غیرفعال کنید. بدین ترتیب دیگر هیچ تبلیغی برایتان به نمایش گذاشته نمی‌شود.

۴. تبلیغات هدف‌دار از سوی اپلیکیشن‌های شخص ثالث

اپلیکیشن‌های ویندوز ۱۰ اگر با هدف تبلیغات هم به نمایش گذاشته شوند می‌دانیم حداقل خیلی آزاردهنده نیستند چرا که خیلی گذرمان به آن سمت نمی‌خورد یا اینکه اصلا اطلاعاتی از ما برای کسی ارسال نمی‌شود و در نتیجه حریم خصوصی ما به خطر نمی‌افتد. اما درباره‌ی اپلیکیشن‌های شخص ثالث این موضوع اندکی متفاوت است.

مایکروسافت سخت تلاش می‌کند تا تب‌های مرورگر یا به طور کلی تجربه‌ی وب‌گردی در ویندوز ۱۰ را مطابق عادت و سلیقه‌ی کاربر تنظیم کند تا این اندازه که یک ID تبلیغاتی هم به حساب کاربری شما لینک شده است که مایکروسافت با استفاده از آن یک سری تبلیغات هدف‌مند را برایتان به نمایش در می‌آورد. این تمام ماجرا نیست چرا که مایکروسافت این ID را با اپلیکیشن‌های شخص ثالث درون فروشگاه هم به اشتراک می‌گذارد که خوشبختانه می‌توانید جلوی انجام این کار را بگیرید.

برای غیرفعال کردن این گزینه کافی است به مسیر Settings > Privacy > General بروید و گزینه‌ی Let apps use advertising ID to make ads more interesting to you based on your app activity (Turning this off will reset your ID) را غیرفعال کنید.

۵. تلاش مرموزانه‌ی کورتانا برای شناختن شما

اگر از کاربران قدیمی ویندوز ۱۰ باشید، قطعا کورتانا را می‌شناسید. دستیار صوتی که چندین سال است در ویندوز یا ویندوز فون شاهد حضور آن هستیم و اگر از طرفداران این هوش مصنوعی باشید، می‌تواند در انجام یک سری کارها هم واقعا به شما کمک کند. اما مشکلی که وجود دارد این است که کورتانا با جمع‌آوری اطلاعات در رابطه با دست‌خط، نوع صدا و تاریخچه‌ی تایپ شما، سعی می‌کند شما را بیشتر بشناسد که در تعاملات بعدی با مشکل مواجه نشود. اما این ادعایی است که مایکروسافت می‌کند چرا که پیش از این هم دیده بودیم که جمع‌آوری اطلاعات توسط هوش مصنوعی ممکن است برای انجام فعالیت‌های دیگر استفاده شود.

بنابراین اگر قصد دارید این گزینه را غیرفعال کنید به مسیر Settings > Privacy > Inking & typing personalization رفته و تنها گزینه‌ی موجود در آن قسمت را غیرفعال کنید.

۶. اپلیکیشن‌های در حال اجرا در پس‌زمینه

در ویندوز ۱۰، اپلیکیشن‌های زیادی در پس‌زمینه در حال اجرا هستند؛ یعنی در واقع حتی اصلا باز هم نباشند، باز هم به فعالیت خود در پس‌زمینه ادامه می‌دهند که این می‌تواند به‌خصوص زمانی که از یک سیستم قدیمی استفاده می‌کنید، تأثیر منفی خود را نشان دهد. از جمله تأثیرات چنین قابلیتی این است که این اپلیکیشن‌ها می‌توانند تقریبا هر کاری که می‌خواهند انجام دهند؛ از دریافت و ارسال اطلاعات گرفته تا ارسال اعلانات، دانلود و نصب آپدیت و در نتیجه کاهش پهنای باند و صد البته کاهش طول عمر باتری اشاره کرد. بنابراین توصیه می‌شود آن را غیرفعال کنید.

برای غیرفعال کردن این قابلیت کافی است مسیر Settings > Privacy > Background apps بروید و گزینه‌ی Let apps run in the background را خاموش کنید. همچنین می‌توانید این گزینه را روشن بگذارید و به‌جای آن، هر اپلیکیشنی را که مد نظر شماست از اجرا در پس‌زمینه منع کنید که البته پیشنهاد می‌شود همان کار نخست را انجام دهید.

۷. همه‌چیز نباید همگام‌سازی شود

ویندوز ۱۰ به صورت کلی به همگام‌سازی اهمیت زیادی می‌دهد. به این صورت که تمایل دارد تقریبا تمام اطلاعات را از رمز عبور گرفته تا تنظیمات سیستم، تم، تاریخچه‌ی جست‌و‌جو و… همگام‌سازی کند که البته این در نوع خود بسیار کاربردی و خوب است چرا که کاربر تمام اطلاعات روی کامپیوتر خود را روی دستگاه دیگری با همان حساب کاربری مشابه خواهد داشت. ولی گاهی اوقات شاید نخواهید مثلا تاریخچه‌ی جست‌و‌جوی شما در گوشی وارد کامپیوتر هم بشود. بنابراین اینجاست که تصمیم می‌گیرد تنظیمات مربوط به همگام‌سازی را که اتفاقا به صورت پیش‌فرض فعال هم هست، غیرفعال کنید.

برای انجام این کار کافی است به مسیر Settings > Accounts > Sync your settings بروید و گزینه‌های مختلفی را که در این منو می‌بینید غیرفعال کنید. این امکان هم وجود دارد که با خاموش کردن گزینه‌ی Sync settings به صورت کلی از انجام این کار در ویندوز جلوگیری کنید.

۸. آپدیت خودکار

ویندوز ۱۰ به صورت خودکار آپدیت‌ها را دانلود و نصب می‌کند و قطعا این چیزی نیست که بسیاری از کاربران به آن علاقه داشته باشند. طبیعتا آپدیت ویندوز خوب است و کسی نمی‌خواهد بدون آپدیت کار خود را پیش ببرد، اما اینکه ویندوز بدون اجازه و در زمانی که شاید انتظارش را نداریم به دانلود و نصب این آپدیت‌ها اقدام کند اصلا جالب نیست.

در ویندوز ۱۰ اما اگر از طریق منوی services که از طریق جست‌و‌جوی محلی در خود ویندوز هم می‌توان به آن دسترسی داشت اقدام کنید، می‌توانید به طور کلی دانلود هرگونه آپدیت مربوط به ویندوز را غیرفعال کنید اما توصیه می‌شود این کار را انجام ندهید چرا که یک سیستم‌عامل به‌روز، یک سیستم‌عامل سریع و ایمن هم هست.

با این حال اگر می‌خواهید ویندوز ۱۰ آپدیت‌های خود را بدون اجازه دانلود و نصب نکند (می‌خواهید این کار را در فرصت مناسب و به صورت دستی انجام دهید)، کافی است به مسیر Settings > Updates > Advanced options بروید و در پایین بخش Pause updates تاریخی را برای مثلا ۳۰ روز بعد انتخاب کنید. در این بازه‌ی زمانی هیچ آپدیتی به صورت خودکار دانلود و نصب نمی‌شود. اما به خاطر داشته باشید که بعد از گذشت ۳۵ روز اگر سیستم را به‌روزرسانی نکنید دیگر نمی‌توانید از این قابلیت بهره‌مند شوید و آپدیت ویندوز را به تأخیر بیندازید. بنابراین هوشمندانه تصمیم بگیرید.

سخت افزار مورد نیاز ویندوز ها از XP تا 10

سخت افزار مورد نیاز ویندوز ها از XP تا 10

در صورتیکه تمایل دارید بدانید برای نصب سیستم عامل های خانواده ویندوز چه سخت افزار و قطعاتی نیاز است توصیه می شود این مطلب را بخوانید ما در اینجا سیستم عامل های مختلف از جمله ویدوز ایکس پی، 7، 8، 8.1 و 10 را گردآوری کرده ایم.

 

معرفي ويندوز XP:

ويندوز XP مخفف عبارت Windows eXPerience به معني تجربه ويندوز است. 
طبق گفته ي مايكروسافت براي نصب ويندوز XP بايد حداقل داراي يك كامپيوتر با سخت افزارهاي زير باشيم:

پردازنده (CPU):

233MHz

حافظه موقت (RAM):

 حداقل 64MB (كه البته مايكروسافت داشتن 128MB حافظه را پيشنهاد مي كند).

حافظه ثانوی (HARD):

 داشتن 1.5 GB فضاي خالي بر روي يك پارتيشن

كارت گرافيك (VGA) و صفحه نمايش :

 با قدرت نمايش تصوير با وضوح 800×600 يا بالاتر

 CD-ROM Drive :

با قابليت خواندن CD با سرعت12X يا بيشتر

صفحه كليد و  Mouse سازگار با محيط ويندوز

البته گفتن اين نكته ضروري است كه اين مشخصات، حداقل مشخصات لازم براي نصب ويندوز XP است و مسلم است كه با اين مشخصات ما نبايد انتظار داشتن يك سرعت اجراي خوب را از آن داشته باشيم.

اما اگر خواهان داشتن يك ويندوز XP با سرعت اجراي خوب هستيد سيستم شما حداقل بايد مجهزبه يك پردازشگر600MHz به همراه 256MB حافظه باشد.

 

ویندوز 7: 

برای نصب ویندوز 7 در سیستم شما به  حداقل سخت افزار مورد نیاز در قسمت زیر اشاره می شود.

  پردازنده (CPU ):

شما برای نصب این ویندوز باید حداقل یک گیگاهرتز (1GHz) باشد.در صورتی که از پردازنده های دو و یا سه هسته ای استفاده می کنید.مطمئناٌ سرعت بیشتری را در ویندوز 7 احساس خواهید کرد.

حافظه ثانوی (HARD):

درایوی که می خواهید ویندوز خود را در آن نصب کنید باید حداقل داری 16 گیگا بایت فضای دیسک خالی باشد.

حافظه موقت :(RAM)

سیتم شما باید دارای حداقل 1GB حافظه (رم) باشد.

کارت گرافیک (VGA):

این قسمت باید دارای پشتیبانی از گرافیک Directx به همراه 128 مگابایت حافظه باشد که این حافظه برای فعال کردن پوسته ها به کار می رود.

درایو نوری (DVD-ROM):

سیستم شما باید مجهز به دستگاه دی وی دی درایو باشد.

 

 

ویندوز 8 و 8.1:

ویندوز های 8 و 8.1 از نظر نیاز های سخت افزاری بسیار به یکدیگر شبیه بوده و اگر اقدام به نصب هر کدام از نسخه های این ویندوز ها کنید نیاز به سخت افزار متفاوت از یکدیگر نخواهید داشت.

سخت افزار مورد نیاز:

 پردازنده (CPU ):

1 گیگا هرتز یا سریعتر. با پشتیبانی از PAE, NX, و  SSE2

PAE: توانایی استفاده پردازنده های 32بیتی را از 4 گیگ رم بیشتر را میدهد، و یک پیش نیاز برای NX است.

NX: کمک میکند تا پردازنده، کامپیوتر شما را در برابر حملات مخرب برنامه ها محافظت کند.

SSE2: یک دستور استاندارد در پردازنده است که توسط نرم افزار های سوم شخص و درایور ها مورد استفاده قرار می گیرد.

اگر شما نمی دانید که سیستمتان شامل موارد بالا است یا خیر، در هنگام نصب ویندوز قبل از شروع عملیات نصب، سیستم شما مورد بررسی قرار میگیرد و شما را از نبود امکانات بالا آگاه میسازد.

حافظه موقت (RAM):

یک گیگا بایت برای 32 بیت، و 2 گیگابایت برای 64 بیت.

حافظه ثانوی (HARD):

 16 گیگابایت برای 32 بیت و 20 گیگابایت برای 64 بیت.

کارت گرافیک (VGA):

 سازگار با Microsoft DirectX 9 و با درایور   WDDM

اگر شما از آن دسته کاربرانی هستید که بر روی سیستم خود ویندوز 8 را نصب دارید، برای ارتقاء آن به ویندوز 8.1 کافیست بر روی کاشی Windows Store در صفحه شروع کلیک کنید و در قسمت آپدیت ها سیستم عامل خود را به 8.1 ارتقاء دهید.

برخی امکانات مورد نیاز برای استفاده از ویژگی های ویندوز:
برای استفاده از خاصیت لمسی ویندوز احتیاج به تبلت و یا مانیتور های لمسی دارید.

برای دسترسی به فروشگاه ویندوز و دانلود از آن، احتیاج به اتصال اینترنت دارید.

برای استفاده از برخی ویژگی ها نیاز به حساب کاربری مایکروسافت دارید.

بعضی از بازی ها و برنامه ها ممکن است نیاز به کارت گرافیک سازگار با DirectX 10 یا بالاتر برای بهتر اجرا کردن داشته باشد.

 

 

ویندوز 10:

امروزه درباره امکانات ویندوز جدیدمایکروسافت بحث های زیادی در فضاهای مجازی به راه افتاده است که کاربران را بیشتر مشتاق به استفاده از این ویندوز می کند.

برای اجرای ویندوز 10، کامپیوتر شما حداقل باید پردازنده‌ای با سرعت 1 گیگاهرتز یا بیشتر داشته باشد.

از لحاظ رم نیز 1 گیگابایت برای ویندوز 10 نسخه 32 بیتی و 2 گیگابایت رم برای ویندوز 10 نسخه 64 بیتی لازم است.

نسخه 32 بیتی ویندوز 10 تا 16 گیگابایت فضا برای نصب نیاز دارد در حالی‌که نسخه 64 بیتی ویندوز 10، حدود 20 گیگابایت فضا خالی بر روی هارد می‌طلبد.

گرافیک مورد نیاز ویندوز 10 نیز Directx 9 با درایور  WDDM  1.0 است.

مانیتوری با رزولوشن 1024 در 600 پیکسل نیز به راحتی از عهده نمایش ویندوز 10 بر می‌آید. مایکروسافت ابرازی را نیز برای آپدیت ویندوز 7 و ویندوز 8.1 به ویندوز 10 آماده کرده است، این ابزار برای افرادی که دانش اولیه سخت‌افزار کامپیوتر را ندارند، مناسب است، با استفاده از این ابزار کاربران قادر هستند کامپیوتر خود را برای نصب ویندوز 10 محک بزنند.

برای اینکار کافی است تا بر روی گزینه ابزار آپدیت ویندوز 10 که روی نوار ابزار در کنار ساعت قرار گرفته است راست کلیک کرده و گزینه Check your upgrade status را انتخاب کنید.

 ابزار آپدیت مایکروسافت به صورت خودکار سخت‌افزار سیستم‌ را برای نصب ویندوز 10 بررسی می‌کند.

رجیستری ویندوز کجاست

 

رجیستری ویندوز کجاست؟ ۸ روش باز کردن رجیستری در ویندوز ۱۰ ، ۸ و ۷

ریجستری ویندوز تنظیمات نرم افزارها ⚙️ را در خود ذخیره می کند. شما میتوانید با وارد شدن به ریجستری ویندوز، تنظیمات بسیاری از نرم افزار ها که به صورت عادی قابل تغییر نیست را ویرایش کنید. اگر شما آشنایی کافی با رجیستری ویندوز داشته باشید می توانید بسیاری از مشکلاتی که در ویندوز به وجود می آید را رفع کنید و نیازی به مراجعه به خدمات کامپیوتری ها نخواهید داشت. اگر درباره ی ریجستری های ویندوز اطلاعات زیادی ندارید با آموزش رجیستری ویندوز کجاست؟ ۸ روش باز کردن رجیستری در ویندوز ۱۰ ، ۸ و ۷ همراه ما باشید.

آموزش وارد شدن به Regedit یا رجیستری ویندوز ۱۰ ، ۸٫۱ و ۷

How to Enter Registry or Regedit in Windows 10 , 8.1 and 7

نحوه ی وارد شدن به ریجستری ویندوز ۷ شبیه به وارد شدن به رجیستری ویندوز ۱۰ ، ۸٫۱ و.. می باشد. شاید در هنگام ورود به ریجستری با مشکلاتی برخورد کنید یا اخطار هایی را مشاهده کنید.

بهتر است که از ریجستری ویندوز بیشتر برای کارهای اظطراری یا مهم استفاده کنید و برای استفاده های معمولی بهتر است از روش های دیگری بهره ببرید.

ریجستری ویندوز چیست؟ آشنایی با رجیستری ویندوز

ریجستری ویندوز شبیه به یک پایگاه داده است که تمام تنظیمات ویندوز و نرم افزار ها در آن ذخیره می شود. شما می توانید با وارد شدن به ویرایشگر آن یا Registry Editor تمام تنظیمات نرم افزارها و ویندوز را ویرایش کنید.

اگر طرز استفاده از ریجستری ها را نمی دانید هیچگاه آنها را ویرایش نکنید و یا برای جلوگیری از خرابی ویندوز نسخه ی پشتیبان از آنها تهیه کنید.

ریجستری های ویندوز یکی از اساسی ترین فایل های موجود در کامپیوتر است و می تواند درصورت استفاده ی غلط یا نادرست باعث خرابی ویندوز شود.

۵ روش اجرای ریجستری ادیتور در ویندوز ۱۰

شما از این ۵ روش می توانید برا باز کردن Registry Editor در ویندوز ۱۰ استفاده کنید. با استفاده از Registry Editor می توانید تمام ریجستری های ویندوز خود را ویرایش کنید.

باز کردن ریجستری با استفاده از پنجره ی Run

برای باز کردن پنجره ی Run از کلید های ترکیبی Win + R استفاده کنید. یا از قسمت منوی استارت ویندوز کلمه ی Run را جستجو کنید.

سپس در کادر Open کلمه ی Regedit را تایپ کنید و بر روی گزینه ی OK کلیک کنید.

پس از انجام عملیات بالا پنجره ی زیر برای شما باز می شود که Registry Editor یا ویرایشگر ریجستری نام دارد شما از طریق این ویرایشگر می توانید ریجستری های ویندوز را ویرایش کنید.

اجرای ریجستری ویندوز از طریق Command Prompt

برای باز کردن پنجره ی CMD یا Command Prompt در قسمت استار ویندوز کلمه ی Command Prompt را سرچ کنید و سپس بر روی Command Prompt کلیک کنید تا پنجره ای شبیه به تصویر زیر باز شود.

در پنجره ی باز شده کلمه ی Regedit را تایپ کنید و دکمه Enter را فشار دهید. پنجره ای برای شما باز می شود که از طریق آن می توانید ریجستری ها را ویرایش کنید.

رفتن به ریجستری ویندوز ۱۰ با File Explorer

برای باز کردن File Explorer می توانید از Taskbar کمک بگیرید.

رجیستری ویندوز ۱۰ کجاست؟ در قسمت سرچ File Explorer کلمه ی Regedit را تایپ کنید و سپس دکمه Enter را بزنید. در پنجره باز شده گزینه ی Yes را بزنید بعد ادیتور ریجستری ها باز خواهد شد.

رفتن به ریجستری ویندوز با استفاده از جستجوگر ویندوز

همانطور که در شکل زیر می بینید بر روی گزینه ی ذره بین در Taskbar کلیک کنید و کلمه ی Registry Editor را تایپ کنید.

شما باید گزینه ای شبیه به تصویر زیر مشاهده کنید. با کلیک بر روی آن، ویرایشگر ریجستری ها یا Registry Editor باز می شود و شما می توانید ریجستری های ویندوز را ویرایش کنید.

ساختن یک Shortcut از ریجستری ویندوز

ابتدا بر روی قسمتی خالی از صفحه ی دسکتاپ خود کلیک راست کنید تا منو زیر باز شود. سپس نشانگر موس را بر روی New ببرید و گزینه ی Shortcut را انتخاب کنید.

وقتی پنجره ی زیر برای شما نمایان شد در فیلد خالی کلمه ی Regedit را تایپ کنید و سپس Next را بزنید.

در این قسمت برای Shortcut به دلخواه یک نام انتخاب کنید و گزینه Finish را بزنید.

باید پس از طی مراحل بالا آیکونی شبیه به تصویر زیر برای شما نمایان شود. شما با کلیک بر روی این آیکون می توانید وارد ویرایشگر ریجستری ها شوید.

۳ روش باز کردن ریجستری ویندوز های ۷ و ۸

Regedit کجاست؟ اجرای ریجستری ویندوز با استفاده از Run

برای فعال سازی رجیستری در ویندوز ۷ در قسمت جستجو منوی استارت کلمه ی Run را تایپ کنید. سپس در قسمت بالایی پنجره ی استارت یک نرم افزار به نام Run مشاهده می کنید. بر روی نرم افزار کلیک کنید تا اجرا شود.

در فیلد خالی پنجره ی Run کلمه ی Regedit را تایپ کنید و دکمه ی OK را بزنید.

پس از کلیک بر روی دکمه ی OK یک پنجره شبیه به عکس زیر برای شما باز می شود که ریجستری های ویندوز شما در آن قرار داد. در قسمت سمت چپ می توانید پوشه ها را مشاهده کنید و در قسمت سمت را فایل های موجود در هر پوشه را مشاهده کنید.

با دابل کلیک بر روی هرکدام از فایل های ریجستری پنجره ای شبیه به تصویر زیر برای شما باز می شود که در قسمت Value Name نام ریجستری و در قسمت Value Data مقدار ریجستری را می توانید ویرایش کنید.

اگه در این زمینه اطلاعات کافی ندارید مقدار ریجستری ها را به هیچ وجه تغییر ندهید. (توصیه ما به شما این است که حتما قبل از هر تغییری در مقدار ریجستری ها از آنها بکاپ بگیرید.)

باز کردن ریجستری ویندوز از طریق CMD

برای باز کردن Command Prompt در ویندوز ۷ ابتدا بر روی منو استارت کلیک کنید و سپس کلمه ی CMD را تایپ کنید. در منو استارت در قسمت Programs یک نرم افزار به نام CMD را مشاهده می کنید بر روی آن کلیک کنید تا اجرا شود.

سپس در قسمت مشخص شده در تصویر زیر کلمه ی Regedit را تایپ کنید و Enter را بزنید. هم اکنون نرم افزار ویرایشگر ریجستری ها باید برای شما اجرا بشود.

باز کردن ریجستری ویندوز با جستجو

چگونه Regedit را باز کنیم؟ برای باز کردن ریجستری ادیتور ویندوز در قسمت جستجوی منو استارت کلمه ی Regedit را سرچ کنید. در قسمت Programs یک نرم افزار به نام Regedit باید مشاهده کنید. پس از کلیک بر روی آن، یک پنجره برای شما باز می شود که باید بر روی گزینه ی Yes کلیک کنید. نرم افزار ویراشگر ریجستری ها هم اکنون باید برای شما اجرا شود.

دو راه حل مشکل بازنشدن ریجستری ویندوز ۷

اگر تمام راه های ذکر شده را امتحان کردید و نتوانستید نرم افزار ویرایشگر ریجستری را اجرا کنید ادامه مطلب را حتما مطالعه کنید.

استفاده از CMD برای حل مشکل باز نشدن ریجستری ویندوز

برای باز کردن CMD کلید های ترکیبی Win+R را فشار دهید و در کادر Open کلمه ی CMD را تایپ کنید و Ok را بزنید.

پس از باز شدن پنجره ی CMD متن زیر را در آن تایپ کنید و Enter را بزنید.

reg delete “HKLM\Software\Microsoft\Windows NT\CurrentVersion\Image File Execution Options\regedit.exe”

حل مشکل باز نشدن ویرایشگر ریجستری با آنتی ویروس

چرا Regedit باز نمی شود؟ مشکل ریجستری ویندوز می تواند وجود ویروس یا بدافزاز در کامپیوتر باشد.

شما با استفاده از یک آنتی ویروس برای مثال NOD 32 می توانید به راحتی این مشکل را حل کنید.

از این دو روش می توانید برای رفع مشکل باز نشدن Regedit در ویندوز ۱۰ نیز استفاده کنید.

پس از انجام دو روش بالا دوباره راه های باز کردن ریجستری را امتحان کنید.

ورود به رجیستری در ویندوز 7

ورود به رجیستری در ویندوز 7

برای ورود به رجیستری ویندوز ،  گزینه Run  رو انتخاب می کنیم و داخل کادر مربوطه عبارت RegEdit رو تایپ کرده و Enter رو میزنیم.

[dropshadowbox align=”none” effect=”lifted-both” width=”autopx” height=”” background_color=”#ffffff” border_width=”1″ border_color=”#dddddd” ]نکته : در ویندوز 7 عبارت Run در منوی استارت وجود نداره.برای مشاهده گزینه Run راههای زیر پیشنهاد میشود:[/dropshadowbox]

 

1. استفاده از کلید ترکیبی Win+R
2. داخل جعبه سرچ استارت منو تایپ کنید run بعد shift+enter رو بزنید
3. برای افزودن Run به منوی استارت برروی دکمه استارت کلیک راست نموده،گزینه Properties را انتخاب نموده و مطابق شکل زیر عمل کنید

معرفی عبارات موجود در رجیستری که با اونها سرو کار خواهید داشت:

1_کلید:شاخه هایی که در سمت چپ  پنجره ظاهر میشن و یک کلید میتونه چند زیر شاخه هم داشته باشه Environment یکی از زیر شاخه های  Hkey_Current_user هستش.

2_داده یا متغییر:اطلاعاتی که در سمت راست پنجره قرار میگیرن و محتویات کلیدمربوطه رو نشون میدن و هر داده از سه قسمت تشکیل شده:نام داده،نوع داده،خود داده.

از جلسه بعد سراغ دستورات کاربردی در Run و رجیستری خواهیم رفت.

تنظیمات کنترل پنل ویندوز 7

تنظیمات کنترل پنل ویندوز 7

 

 

 

 

بسیاری از کاربران هر روزه از سیستم عامل های مختلفی استفاده میکنند، که شاید کار با بخش های مختلف آن را آموزش ندیده و آشنایی نداشته باشند.

 

در این مطلب تنظیمات کنترل پنل ویندوز 7 را به شما آموزش خواهیم داد.

 

برای ورود به بخش کنترل پنل ویندوز بر روی دکمه استارت کلیک کنید و وارد بخش کنترل پنل شوید، با تصویری مانند زیر روبرو میشوید. بر روی زبانه View by کلیک کرده و گرینه Large Icons را انتخاب کنید تا تمامی موارد مربوط به تنظیمات را مشاهده کنید.

 

 

 

تمامی آیکون های داخل بخش کنترل پنل در دسترس شما مانند تصویر زیر قرار خواهد گرفت:

 

 

 

Action Center

پیغام هایی که توسط ویندوز داده میشود در این بخش قابل مشاهده است و راه کارهایی برای حل آنها نیز ارائه شده است.

 

Administrative Tools

مربوط به تنظیمات مدیریتی کامپیوتر میباشد، تنظیمات سیستمی، سرویس ها، فایروال پیشرفته و ...

 

AutoPlay

در این قسمت میتوانید تنظیمات پیش فرض دستگاه های DVD ،CD و پلیر ها را برای پخش آهنگ و ویدیو تغییر دهید.

 

Backup And Restore

از تمام فایل ها و تنظیمات مربوط به ویندوز شما میتواند پیشتبان گیری کند و در صورت نیاز آن را بازگرداند.

 

BitLocker Drive Encryption

برای رمز گذاری روی درایو های هارد دیسک استفاده میگردد.

 

Color Management

تغییرات پیشرفته رنگ برای مانیتور، پرینتر و اسکنر در ویندوز

 

Credential Manager

مدیریت گواهینامه ها در ویندوز، که مربوط به سایت های پرداخت و بانک ها میشود.

 

Date And Time

تنظیم تاریخ و ساعت ویندوز

 

Default Program

تغییر برنامه های پیش فرض، که هر فایلی با چه برنامه ای باز شود.

 

Desktop Gadgets

ابزار هایی برای استفاده در صفحه دسکتاپ شما در اختیارتان قرار میدهد.

 

Device Manager

مربوط به شناسایی سخت افزار و به روز رسانی درایور آن ها

 

Devices And Printers

دستگاه های جانبی نصب شده مانند پرینتر و اسکنر در این قسمت تنظیماتشان قابل مشاهده میباشد.

 

Display

تنظیمات مربوط به صفحه نمایش

 

Ease Of Access Center

تنظیماتی برای ساده کار کردن با ویندوز را دارا میباشد.

 

Folder OPtions

تنظیمات مربوط به نمایش فایل ها و پوشه ها

 

Fonts

محل قرار گیری فونت های ویندوز

 

Getting Start

آموزش درباره ویژگی های ویندوز و نحوه استفاده از آن

 

Home Group

برای ساخت و استفاده از شبکه های Home Group

 

Indexing Options

تغییر چگونگی  فهرست بندی آیتم های ویندوز برای جستجو سریعتر

 

Internet Options

تنظیمات نمایش اینترنت شما و تنظیمات کانکشن های اینترنت

 

Keyboard

تنظیمات مربوط به صفحه کلید در این قسمت قرار دارد.

 

Locations And Other Sensors

تنظیمات مربوط به سنسور های کامپیوتر شما در صورت وجود در این قسمت قرار دارد.

 

Mouse

تنظیمات مربوط به ماوس

 

Network And Sharing Center

اتصال، نمایش و تنظیمات مربوط به شبکه وایرلس و یا LAN در این قسمت قرار دارد.

 

Notification Area Icons

تنظیم نمایش آیکون ها در نوار ابزار پایین ویندوز

 

Parental Control

قسمت کنترل خانواده بر عملکرد کودکان، قفل گذرای و ایجاد محدودیت در قسمت های مختلف

 

Performance Informations And Tools

اطلاعاتی در مورد عملکرد سیستم و سرعت آن به همراه راه حل های بهبود عملکرد میدهد.

 

Personalization

شخصی سازی محیط دسکتاپ ویندوز

 

Phone And Modem

برای نصب و تنظیمات مودم دیال آپ

 

Power Options

کنترل مصرف انرژی کامپیوتر

 

Programe And Features

نصب و حذف برنامه ها و اضافه کردن ویژگی های ویندوز

 

Recovery

ساخت ریکاوری در زمان مشخص از ویندوز و باز گرداندن آن بعد از ایجاد مشکل در ویندوز برای حل مشکل

 

Region And Language

تغییر و اضافه کردن زبان ویندوز

 

Remote And Desktop Connections

برای وصل شدن از راه دور به کامپیوتر های دیگر

 

Sound

تنظیمات مربوط به کارت صدا و افکت های ویندوز

 

Speech Recognition

تنظیم نحوه تشخیص صدای شما برای متن

 

Sync Center

همگام سازی فایل ها بین کامپیوتر شما و پوشه های شبکه

 

System

اطلاعات درباره کامپیوتر و تغییر تنظیمات سخت افزار در این قسمت قرار دارد.

 

Taskbar And Start Menu

تنظیمات مربوط به منو استارت ویندوز و نوار تسکبار

 

Troubleshooting

راهنمای جامع برای حل مشکلات پیش آمده در ویندوز

 

User Account

ایجاد و تغییر یوزر های ویندوز و انتخاب پسورد برای آن ها

 

Windows Card Space

محل نگهداری اطلاعات کارت ها برای استفاده از سرویس های آنلاین

 

Windows Defender

محافظت کننده ویندوز از نرم افزار های جاسوسی

 

Windows Firewall

تنظیمات فایروال ویندوز

 

Windows Update

برای بروز رسانی ویندوز

Control Panel در ویندوز چیست؟

Control Panel در ویندوز چیست؟

 

 

 

 

Control Panel مرکز تنظیمات کل ویندوز است.

 

کنترل پنل برای ایجاد هر نوع تغییری، از تغییر در ماوس و کیبورد گرفته تا صدا و اسپیکرها و صفحه نمایش و... طراحی شده است.

 

کنترل پنل را مکانی فرض کنید برای مدیریت هر چیزی در ویندوز.

 

 

چگونه Control Panel را باز کنیم؟

 

- در نسخه های جدید ویندوز، کنترل پنل از طریق پوشه System32 و همچنین لیست برنامه ها در منوی استارت قابل دسترسی است.

 

- در نسخه های قدیمی ویندوز، کنترل پنل ار طریق منوی استارت و بخش Settings اجرا میشود.

 

- همچنین با تایپ Control در CMD در همه ی نسخه های ویندوز، کنترل پنل باز میشود.

 

- با تایپ کلمه Control در منوی جستجو داخل استارت نیز میتوان به کنترل پنل دسترسی پیدا کرد.

 

 

چگونه از Control Panel استفاده کنیم؟

 

کنترل پنل در خود دارای یک مجموعه کامل از تنظیمات و بخش های مختلف است که هر کدام به تنظیمات دیگری باز میشوند.

 

 

اینها تنها بخشی از صدها کاری که میتوان با کنترل پنل انجام داد هستند:

 

- تغییر رمز عبور کاربر فعلی

 

- تغییر رمز عبور یک کاربر دیگر

 

- ساخت رمز عبور برای اکانت خودتان

 

- تنظیم تاریخ و ساعت

 

- حذف رمز عبور از اکانت ها

 

- تهیه بکاپ از ویندوز

 

- باز کردن بخش Device Manager

 

- تغییر تنظیمات Internet Explorer

 

- تغییر منطقه و زبان

 

- نصب آپدیت های ویندوز

 

- تغییر تنظیمات اینترنت

 

- تغییر رنگ های ویندوز

 

- تغییر اندازه صفحه نمایش

 

- تغییر نرخ ریفرش مانیتور

 

- تغییر تنظیمات موس و کیبرد

 

- مشاهده نسخه ویندوز نصب شده

 

- تغییر عکس پس زمینه، اسکرین سیور و تغییر صداهای ویندوز

 

- نمایش فایل های مخفی

 

- افزودن یک پرینتر به کامپیوتر

 

- ایجاد تغییر در منوی استارت و تسک بار

 

- تغییر تنظیمات فایروال

 

- تغییر رمز فعال سازی ویندوز

 

- مشاهده 32 و یا 64 بیتی بودن نسخه ویندوز

 

- غیر فعال کردن ریپورت ارور ها

 

- نصب مجد برنامه ها

 

 

حالت های نمایش گزینه ها و تنظیمات در Control Panel:

 

ویندوز 7، 8، 8.1 و 10: تنظیمات و گزینه های کنترل پنل میتوانند به حالت آیکون های بزرگ و کوچک و یا یک لیست مشاهده شوند.

 

ویندوز ویستا: در حالت گروه بندی و حالت کلاسیک قابل مشاهده است.

 

ویندوز XP: گروه بندی و یا کلاسیک و یا آیکون های جدا جدا از هم.

 

نکته: کنترل پنل در نسخه های مختلف ویندوز تفاوت هایی دارد.

تنظیمات Firewall در ویندوز ۸

برای فعال/غیر فعال کردن Firewall ویندوز، وارد مسیر زیر شوید:

Start ->Desktop ->Setting -> Control Panel -> Windows Firewall

از منوی سمت چپ گزینه Turn Windows Firewall on or off را انتخاب کنید.

صفحه به صورت زیر ظاهر می‌شود.

برای فعال بودن Firewall گزینه On و برای غیرفعال بودن Firewall گزینه Off انتخاب شود.

 

 

 

 

 

 

مشکل بالا نیامدن ویندوز ۸

مشکل بالا نیامدن ویندوز ۸

ممکن است کامپیوتر خود را روشن کرده و متوجه شوید که ویندوز ۸ یا ۸.۱ شما بالا نمیاید (بوت نمی شود). مشکل بالا نیامدن ویندوز ۸ در کامپیوتر می تواند به دلیل و علت های مختلف به وجود بیاید. اما نگران نباشید زیرا روش هایی برای حل مشکل بالا نیامدن ویندوز ۸ یا ۸.۱ وجود دارد.

حل مشکل بالا نیامدن ویندوز ۸ ، رفع مشکل بوت نشدن ویندوز ۸ ، علت بالا نیامدن ویندوز ۸ در کامپیوتر

بنابراین در ادامه با سه روش رفع مشکل بوت نشدن ویندوز ۸ همراه ما باشید.

روش اول: حل مشکل بالا نیامدن ویندوز ۸ از طریق Automatic Repair

برای استفاده از این روش به سی دی، دی وی دی یا فلش بوت نصب ویندوز خود احتیاج خواهید داشت. برای اینکار مراحل زیر را دنبال کنید:

۱- دی وی یا فلش نصب ویندوز را در کامپیوتر قرار داده و آن را ری استارت کنید. با دیدن پیغام زیر یکی از دکمه های روی کیبورد را فشار دهید.

۲- روی Next کلیک کنید.

۳- روی گزینه Repair your computer کلیک کنید.

۴- ابتدا روی Troubleshoot و سپس روی Advanced Options کلیک کنید.

۵- روی Automatic Repair کلیک کنید تا کامپیوتر به صورت خودکار سعی در تعمیر و رفع مشکل بوت نشدن ویندوز ۸ نماید.

اگر مشکل برطرف شده باشد پس از طی مراحل فوق و ری استارت شدن کامپیوتر، ویندوز بالا می آید.

روش دوم: رفع مشکل بوت نشدن ویندوز ۸ از طریق Command Prompt

در صورتی که روش اول در رفع مشکل بالا نیامدن ویندوز ۸ یا ۸.۱ کارساز نبود می توانید از طریق خط فرمان آن را برطرف سازید. برای اینکار مراحل زیر را دنبال کنید:

مطلب مرتبط:  آموزش تصویری نصب ویندوز 8 / گام به گام

۱- گامهای ۱، ۲ و ۳ روش اول را انجام دهید.

۲- سپس روی Troubleshoot و بعد از آن روی گزینه Command Prompt کلیک کنید.

۳- در پنجره باز شده ابتدا دستور زیر را وارد کرده و کلید اینتر را فشار دهید:

bootrec /fixmbr

۴- سپس دستور زیر را وارد کرده و کلید اینتر را فشار دهید:

bootrec /fixboot

۵- دو دستور فوق باید مشکل بوت نشدن ویندوز ۸ را برطرف کرده باشند اما اگر برطرف نشد به ترتیب دو دستور زیر را وارد کرده و پس وارد کردن هر یک کلید اینتر را فشار دهید:

bootrec /scanos

bootrec /rebuildbcd

در نهایت با بستن پنجره خط فرمان و ری استارت کردن کامپیوتر، بررسی کنید که آیا مشکل بالا نیامدن ویندوز ۸ برطرف شده است یا که خیر.

روش سوم: رفع مشکل بالا نیامدن ویندوز ۸ از طریق ریست یا رفرش کردن

اگر پس از انجام روشهای فوق هنوز ویندوز ۸ شما بوت نمی شود زمان آن رسیده تا اقدام به ریست یا رفرش کردن ویندوز نمایید. البته ممکن است تنظیمات ویندوز به حالت پیش فرض بازگشته و برخی از اطلاعات درایوی که ویندوز روی آن نصب است پاک شوند.

برای رفرش کردن ویندوز ۸ مراحل زیر را دنبال کنید:

۱- گامهای ۱، ۲ و ۳ روش اول را انجام دهید.

۲- روی Troubleshoot کلیک کنید.

۳- سپس روی گزینه Refresh your PC کلیک نمایید.

۴- در نهایت با کلیک روی Next و سپس Refresh چند دقیقه ای منتظر بمانید تا رفرش و تازه سازی ویندوز ۸ به پایان رسیده و پس از ری استارت شدن کامپیوتر، ویندوز بالا بیاید.

بنابراین علت بالا نیامدن ویندوز ۸ در کامپیوتر هر چه که باشد، شما می توانید به وسیله روشهای فوق اقدام به برطرف کردن آن نمایید.

همین حالا این تنظیمات را در ویندوز ۱۰ غیرفعال کنید

 

ویندور ۱۰ یکی از بهترین سیستم‌عامل‌هایی است که تاکنون از سوی مایکروسافت معرفی شده است. اما یک سری تنظیمات وجود دارد که پیشنهاد می‌شود در ویندوز ۱۰ آن‌ها را غیرفعال کنید. در ادامه به بررسی این تنظیمات می‌پردازیم.

 

ویندوز ۱۱ قرار است به‌زودی و به طور رسمی راهی کامپیوترهای شخصی و لپ‌تاپ‌ها شود اما هنوز هم بیش از ۱ میلیارد کاربر وجود دارند که از ویندوز ۱۰ استفاده می‌کنند. برخی از این کاربران به طور کامل به ویندوز کامپیوتر خود تسلط دارند اما بسیاری از آن‌ها هیچ ایده‌ای ندارند تنظیمات پیش‌فرض ویندوز ۱۰ از چه قرار است و چه چیزهایی باید فعال یا غیرفعال باشد. شاید باور نکنید اما ویندوز ۱۰ هم مانند سیستم‌عامل‌های دیگر یک سری تنظیمات دارد که اگر آن‌ها را غیرفعال نکنید ممکن است باعث جمع‌آوری اطلاعات، نمایش تبلیغات و اعلانات مختلف و حتی کند شدن سیستم شود.

اگر از کاربران ویندوز پایین‌تر از ویندوز ۱۰ هستید حتما آن را به جدیدترین نسخه آپدیت کنید و وقتی هم که این کار را انجام دادید، پیشنهاد می‌شود این مطلب را تا انتها بخوانید و تنظیماتی را که در ادامه به معرفی آن‌ها می‌پردازیم روی سیستم خود غیرفعال کنید تا بتوانید از لحاظ امنیت، سرعت و سهولت استفاده، در شرایط مناسبی قرار بگیرید. ۸ تنظیماتی که در ادامه به بررسی آن‌ها می‌پردازیم در ویندوز ۱۰ به صورت پیش‌فرض فعال هستند و به همین خاطر باید آن‌ها را غیرفعال کنید. (برای دیدن تصاویر با اندازه‌ی بزرگ و کیفیت بیشتر روی آن‌ها کلیک کنید).

۱. File-sharing

یکی از قابلیت‌هایی که در ویندوز ۱۰ اضافه شده است، سیستمی است که به شما اجازه می‌دهد آپدیت‌های خود را از کامپیوترهای دیگر مجهز به سیستم‌عامل ویندوز ۱۰ از طریق اینترنت دانلود کنید (نه فقط از سرورهای مایکروسافت). نکته‌ی مثبت قضیه اینجاست که کاربر نیازی ندارد حتما به سرور مایکروسافت متصل شود اما نکته‌ی منفی اینجاست که می‌تواند خود به‌عنوان یک هاب اشتراک‌گذاری آپدیت برای یک کامپیوتر دیگر عمل کند.

این قابلیت به صورت پیش‌فرض در ویندوز ۱۰ فعال است اما کاربر می‌تواند در بخش تنظیمات این سیستم‌عامل آن را غیرفعال کند. برای انجام این کار کافی است مسیر زیر را دنبال و در نهایت گزینه‌ی Allow downloads from other PCs را غیرفعال کنید.

Settings > Update & security > Advanced options > Delivery optimization

۲. اعلانات آزاردهنده

اکشن سنتر یا همان منوی تنظیمات سریع در ویندوز ۱۰ یکی از کاربردی‌ترین قابلیت‌های این سیستم‌عامل است که به کاربران این اجازه را می‌دهد تا به بخش بزرگی از تنظیمات لازم خود بدون نیاز به اینکه به تنظیمات اصلی ورود کنند دسترسی داشته باشند. اما درست مانند گوشی‌های هوشمند، اعلانات برنامه‌های مختلف هم از طریق همین پنل به کاربر ارسال می‌شود که از جمله می‌توان به اپلیکیشن‌ها، یادآور، اپلیکیشن به‌تازگی نصب شده و… اشاره کرد. اما پر شدن این بخش از اعلانات اصلا اتفاق خوبی نیست و ممکن است باعث سردرگمی کاربران شود. به‌خصوص اینکه اعلانات نامربوط یا غیرضروری دریافت می‌کنید مثل نکات و راهنمای استفاده از ویندوز ۱۰.

این تنظیم را باید در بخش مربوط به اعلانات غیرفعال کرد که برای انجام این کار باید ابتدا وارد تنظیمات اصلی خود ویندوز شوید و از آن طرف هم در بخش سیستم، اعلانات و فعالیت‌ها، گزینه‌ی مربوط به دریافت اعلانات از اپلیکیشن‌های مختلف را غیرفعال کنید. به طور دقیق‌تر، کافی است مسیر زیر را برای دسترسی به تنظیمات مربوطه دنبال کنید.

Settings > System > Notifications & actions

بعد از ورود به این بخش هم می‌توانید دریافت اعلانات را به صورت کلی غیرفعال کنید هم اینکه در بخش پایین‌تر از آن، اعلانات خاص را غیرفعال کنید تا مزاحمت زیادی برایتان حین انجام کارهای مهم پیش نیاید.

• چگونه نوار وظیفه را در ویندوز ۱۱ شخصی‌سازی کنیم؟

۳. تبلیغات منوی استارت

مایکروسافت به اپلیکیشن‌های فروشگاه در ویندوز ۱۰ بهای زیادی داده است تا این اندازه که شاید اپلیکیشن‌هایی را در منوی استارت شاهد باشید که اصلا تاکنون آن‌ها را ندیده بودید یا هیچ‌وقت آن‌ها را دانلود نمی‌کردید. این اپلیکیشن‌های پیشنهادی که باعث شلوغ شدن منوی استارت هم می‌شوند در واقع تبلیغی بیش نیستند که بهتر است آن‌ها را غیرفعال کنید.

برای غیرفعال کردن این بخش کافی است مسیر Settings > Personalization > Start را رفته و گزینه‌ی Show suggestions occasionally in Start را غیرفعال کنید. بدین ترتیب دیگر هیچ تبلیغی برایتان به نمایش گذاشته نمی‌شود.

۴. تبلیغات هدف‌دار از سوی اپلیکیشن‌های شخص ثالث

اپلیکیشن‌های ویندوز ۱۰ اگر با هدف تبلیغات هم به نمایش گذاشته شوند می‌دانیم حداقل خیلی آزاردهنده نیستند چرا که خیلی گذرمان به آن سمت نمی‌خورد یا اینکه اصلا اطلاعاتی از ما برای کسی ارسال نمی‌شود و در نتیجه حریم خصوصی ما به خطر نمی‌افتد. اما درباره‌ی اپلیکیشن‌های شخص ثالث این موضوع اندکی متفاوت است.

مایکروسافت سخت تلاش می‌کند تا تب‌های مرورگر یا به طور کلی تجربه‌ی وب‌گردی در ویندوز ۱۰ را مطابق عادت و سلیقه‌ی کاربر تنظیم کند تا این اندازه که یک ID تبلیغاتی هم به حساب کاربری شما لینک شده است که مایکروسافت با استفاده از آن یک سری تبلیغات هدف‌مند را برایتان به نمایش در می‌آورد. این تمام ماجرا نیست چرا که مایکروسافت این ID را با اپلیکیشن‌های شخص ثالث درون فروشگاه هم به اشتراک می‌گذارد که خوشبختانه می‌توانید جلوی انجام این کار را بگیرید.

برای غیرفعال کردن این گزینه کافی است به مسیر Settings > Privacy > General بروید و گزینه‌ی Let apps use advertising ID to make ads more interesting to you based on your app activity (Turning this off will reset your ID) را غیرفعال کنید.

۵. تلاش مرموزانه‌ی کورتانا برای شناختن شما

اگر از کاربران قدیمی ویندوز ۱۰ باشید، قطعا کورتانا را می‌شناسید. دستیار صوتی که چندین سال است در ویندوز یا ویندوز فون شاهد حضور آن هستیم و اگر از طرفداران این هوش مصنوعی باشید، می‌تواند در انجام یک سری کارها هم واقعا به شما کمک کند. اما مشکلی که وجود دارد این است که کورتانا با جمع‌آوری اطلاعات در رابطه با دست‌خط، نوع صدا و تاریخچه‌ی تایپ شما، سعی می‌کند شما را بیشتر بشناسد که در تعاملات بعدی با مشکل مواجه نشود. اما این ادعایی است که مایکروسافت می‌کند چرا که پیش از این هم دیده بودیم که جمع‌آوری اطلاعات توسط هوش مصنوعی ممکن است برای انجام فعالیت‌های دیگر استفاده شود.

بنابراین اگر قصد دارید این گزینه را غیرفعال کنید به مسیر Settings > Privacy > Inking & typing personalization رفته و تنها گزینه‌ی موجود در آن قسمت را غیرفعال کنید.

۶. اپلیکیشن‌های در حال اجرا در پس‌زمینه

در ویندوز ۱۰، اپلیکیشن‌های زیادی در پس‌زمینه در حال اجرا هستند؛ یعنی در واقع حتی اصلا باز هم نباشند، باز هم به فعالیت خود در پس‌زمینه ادامه می‌دهند که این می‌تواند به‌خصوص زمانی که از یک سیستم قدیمی استفاده می‌کنید، تأثیر منفی خود را نشان دهد. از جمله تأثیرات چنین قابلیتی این است که این اپلیکیشن‌ها می‌توانند تقریبا هر کاری که می‌خواهند انجام دهند؛ از دریافت و ارسال اطلاعات گرفته تا ارسال اعلانات، دانلود و نصب آپدیت و در نتیجه کاهش پهنای باند و صد البته کاهش طول عمر باتری اشاره کرد. بنابراین توصیه می‌شود آن را غیرفعال کنید.

برای غیرفعال کردن این قابلیت کافی است مسیر Settings > Privacy > Background apps بروید و گزینه‌ی Let apps run in the background را خاموش کنید. همچنین می‌توانید این گزینه را روشن بگذارید و به‌جای آن، هر اپلیکیشنی را که مد نظر شماست از اجرا در پس‌زمینه منع کنید که البته پیشنهاد می‌شود همان کار نخست را انجام دهید.

۷. همه‌چیز نباید همگام‌سازی شود

ویندوز ۱۰ به صورت کلی به همگام‌سازی اهمیت زیادی می‌دهد. به این صورت که تمایل دارد تقریبا تمام اطلاعات را از رمز عبور گرفته تا تنظیمات سیستم، تم، تاریخچه‌ی جست‌و‌جو و… همگام‌سازی کند که البته این در نوع خود بسیار کاربردی و خوب است چرا که کاربر تمام اطلاعات روی کامپیوتر خود را روی دستگاه دیگری با همان حساب کاربری مشابه خواهد داشت. ولی گاهی اوقات شاید نخواهید مثلا تاریخچه‌ی جست‌و‌جوی شما در گوشی وارد کامپیوتر هم بشود. بنابراین اینجاست که تصمیم می‌گیرد تنظیمات مربوط به همگام‌سازی را که اتفاقا به صورت پیش‌فرض فعال هم هست، غیرفعال کنید.

برای انجام این کار کافی است به مسیر Settings > Accounts > Sync your settings بروید و گزینه‌های مختلفی را که در این منو می‌بینید غیرفعال کنید. این امکان هم وجود دارد که با خاموش کردن گزینه‌ی Sync settings به صورت کلی از انجام این کار در ویندوز جلوگیری کنید.

۸. آپدیت خودکار

ویندوز ۱۰ به صورت خودکار آپدیت‌ها را دانلود و نصب می‌کند و قطعا این چیزی نیست که بسیاری از کاربران به آن علاقه داشته باشند. طبیعتا آپدیت ویندوز خوب است و کسی نمی‌خواهد بدون آپدیت کار خود را پیش ببرد، اما اینکه ویندوز بدون اجازه و در زمانی که شاید انتظارش را نداریم به دانلود و نصب این آپدیت‌ها اقدام کند اصلا جالب نیست.

در ویندوز ۱۰ اما اگر از طریق منوی services که از طریق جست‌و‌جوی محلی در خود ویندوز هم می‌توان به آن دسترسی داشت اقدام کنید، می‌توانید به طور کلی دانلود هرگونه آپدیت مربوط به ویندوز را غیرفعال کنید اما توصیه می‌شود این کار را انجام ندهید چرا که یک سیستم‌عامل به‌روز، یک سیستم‌عامل سریع و ایمن هم هست.

با این حال اگر می‌خواهید ویندوز ۱۰ آپدیت‌های خود را بدون اجازه دانلود و نصب نکند (می‌خواهید این کار را در فرصت مناسب و به صورت دستی انجام دهید)، کافی است به مسیر Settings > Updates > Advanced options بروید و در پایین بخش Pause updates تاریخی را برای مثلا ۳۰ روز بعد انتخاب کنید. در این بازه‌ی زمانی هیچ آپدیتی به صورت خودکار دانلود و نصب نمی‌شود. اما به خاطر داشته باشید که بعد از گذشت ۳۵ روز اگر سیستم را به‌روزرسانی نکنید دیگر نمی‌توانید از این قابلیت بهره‌مند شوید و آپدیت ویندوز را به تأخیر بیندازید. بنابراین هوشمندانه تصمیم بگیرید.

ابزارک تنظیمات ویندوز 10 تصویر

چگونه آپدیت ویندوز ۱۰ به صورت خودکار را غیرفعال کنیم؟

 آپدیت ویندوز 10 یکی از دغدغه های کاربرانی است که با آن سر و کار دارند. اگه شما نیز جز افرادی هستید که به  این معضل درگیر هستید قطعا این سوال را بارها از خود پرسیده اید که چگونه جلوی آپدیت خودکار ویندوز 10 را بگیریم و چگونه می توانیم آپدیت ویندوز 10 را ببندیم.

6 روش برای غیر فعال کردن آپدیت ویندوز 10

آپدیت ویندوز 10 یکی از دغدغه‌های کاربرانی است که با آن سر و کار دارند. ویندوز ۱۰ به صورتی طراحی شده که به شکل خودکار بروزرسان‌های مهم و بروزرسان‌های روزانه را دانلود کند. معمولا این به روز رسانی‌ها حجم زیادی از ترافیک اینترنت شما را مصرف می‌کند. ممکن است که سرعت اینترنت را نیز پایین بیاورد یا حتی روی عملکرد سیستم‌ عامل هم در آن زمان تاثیر بگذارند. حتی عملکرد برخی از نرم افزارها را به مخاطره بیاندازد.

این سوال تمامی کاربرانی است که با ویندوز 10 کار می‌کنند که چرا نمی‌توانند مانند نسخه‌های قبلی ویندوز، آپدیت ویندوز 10 را به حالت دستی و یا خاموش قرار دهند؟ در صورتی که در سازمان یا شرکت خاصی فعالیت دارید می توانید از کارشناس شبکه برای انجام این کار که جزء خدمات اکتیو شبکه می باشد کمک بگیرید.

شرکت ماکروسافت با هدف رفع باگ‌های موجود، افزایش امنیت و کارایی ویندوز، طرح آپدیت خودکار ویندوز 10 را طرح ریزی کرد.

 هرچند این امر نوعی مزایای ویندوز 10 محسوب می‌شود. اما در کنار ویژگی و مزایایی که این آپدیت دارد، می‌توان به یک مشکل اشاره کرد. تصور کنید شما کار بسیار مهمی دارید که ناگهان ویندوز شروع به آپدیت می‌کند. در آن زمان شما هیچ کار دیگری نمی‌توانید انجام دهید و باید صبر کنید. همچنین ممکن است عملکرد برخی نرم افزارهای جانبی شما طی این آپدیت مختل شود. از این رو باید برای بستن به روز رسانی ویندوز 10 به صورت خودکار همه این جوانب را بسنجید.

در این مقاله ما سعی داریم 6 روش که از به روز رسانی ویندوز 10 جلوگیری می‌کند را به شما معرفی خواهیم کرد. با ما همراه باشید.

6 روش که بتوانیم آپدیت خودکار ویندوز 10 را غیرفعال کنیم:

یک روش برای جلوگیری از بروز رسانی خودکار ویندوز 10 با ویرایش‌گر Group Policy ویندوز انجام می شود (در همه نسخه‌های ویندوز 10 به جز نسخه‌ی Home موجود می باشد.)

1. ابتدا کلیدهای Win+R  را همزمان فشار می‌دهیم.
2. سپس در پنجره‌ Run عبارت gpedit.msc را وارد کرده و Enter را می‌زنیم.
3. در پنجره‌ Local Group Policy Editor به مسیر زیر می رویم:

ابتداComputer Configuration _ سپس Administrative Templates _ بعد گزینه Windows Components و در نهایت Windows Update را انتخاب کنید.

4. در مرحله بعد در سمت راست، Configure Automatic Updates را پیدا کرده و روی آن دوبار کلیک می‌کنیم.
5.  و در مرحله پنجم: گزینه‌ Enabled را در پنجره باز شده انتخاب می‌کنیم.

روش دوم برای جلوگیری از آپدیت ویندوز 10 به شرح زیر است(در نسخه 1803):

1. ابتدا از منوی Start بر روی گزینه Settings کلیک کنید.
2. در پنجره باز شده گزینه Update & Security انتخاب کنید.
3. در پنجره جدید بر روی گزینه Advanced Options کلیک کنید.
4. گزینه انتخابی مربوط به Pause Updates که بر روی Off قرار دارد را به On تغییر دهید.
5.  

 

روش سوم غیر فعال کردن آپدیت ویندوز 10 :

در این روش می‌توانید بروزرسان خودکار را به شکلی غیر فعال کنید که حتی سیستم، بروزرسان‌های جدید را هم جستجو نکند.

1. ابتدا به قسمت Control Panel ویندوز ۱۰ بروید. در قسمت Control Panel روی System and Security کلیک کنید.
2. در پنجره باز شده باید روی Administrative Tools کلیک کنید.
3. روی گزینه Services دابل کلیک کنید. با وارد شدن به قسمت Services به دنبال گزینه‌ای به نام Windows Update باشید. روی آن دابل کلیک کنید تا بتوانید به تنظیمات مخصوص این بخش وارد شوید.
4. قسمت Startup Type را روی Disabled قرار دهید و در قسمت Service Status روی Stop کلیک کنید. چند ثانیه طول خواهید کشید تا این سرویس به شکل کلی غیرفعال شود.

 نکته: اگر نیاز بود که مجدد این قسمت را فعال کنید، باید تمام مراحل بالا را مجدد طی کنید. در آخر روی گزینه Start  کلیک کنید. بعد از این‌کار باید به قسمت Windows Update بروید. عبارت Windows Update را در محیط جستجوی منوی استارت تایپ کنید و در صفحه به نمایش در آمده باید روی Retry کلیک کنید تا سیستم عامل تمام بروزرسان‌ها را دانلود کند.

روش چهارم غیرفعال کردن آپدیت خودکار ویندوز 10 از طریق رجیستری

این روش از طریق ویرایشگر رجیستری ویندوز صورت می‌گیرد. در کلیه نسخه‌های ویندوز 10 به جز نسخه‌‌‌  Home  امکان‌پذیر است.

1. ابتدا کلیدهای ترکیبی Win+R را انتخاب نمایید.
2. در پنجره‌ی Run عبارت regedit را وارد نموده و Enter نمایید.
3. در پنجره‌‌‌ی Registry Editor به مسیر زیر بروید:  ابتدا WARE سپس Policies. بعد Microsoft windows و WindowsUpdate و در نهایت AU
4. اکنون در محدوده‌ فضای خالی سمت‌ راست پنجره، راست‌کلیک نموده و از منوی New گزینه‌ DWORD (32-bit) Value را انتخاب نمایید.
5. نام این مقدار جدید را AUOptions قرار دهید.
6. اکنون بر روی AUOptions دوبارکلیک نمایید و در پنجره‌ی باز شده، در قسمت Value بر اساس یکی از موارد زیر مقدار دلخواه خود را وارد نمایید:

• اطلاع‌رسانی پیش از دانلود و نصب آپدیت‌ها.
• دانلود خودکار دانلودها و اطلاع‌رسانی پیش از نصب آن‌ها.
• دانلود خودکار دانلودها و برنامه‌ریزی جهت نصب آن‌ها.

1.  سپس بر روی دکمه‌ی OK کلیک نمایید.

روش پنجم غیرفعال کردن آپدیت خودکار ویندوز 10 از طریق سرویس Windows Update

این کار از طریق غیرفعال کردن سرویس Windows Update در ویندوز 10 صورت می‌گیرد. این روش باعث غیرفعال شدن کامل دریافت خودکار آپدیت‌ها در ویندوز 10 می‌گردد. این روش باعث غیرفعال شدن کامل آپدیت‌های خودکار (حتی آپدیت‌‌های ضروری و امنیتی) می‌گردد. از این رو پیشنهاد می‌کنیم از انجام آن اطمینان حاصل نمایید.

1. برای انجام این روش ابتدا کلیدهای ترکیبی Win+R را انتخاب نمایید.
2. در پنجره ‌ Run ، دستور services.msc را وارد نموده و Enter نمایید.
3. در پنجره‌  Services، سرویس Windows Update را یافته و بر روی آن دبل کلیک نمایید.
4. سپس بر روی دکمه‌ی “Stop”  کلیک نموده و Startup type را نیز بر روی “Disabled”  تنظیم نمایید.
5. در نهایت بر روی OK کلیک نمایید.

نکته: جهت بازگشت به وضعیت قبلی، می توانید وضعیت سرویس را بر روی Automatic تنظیم نمایید.

روش ششم برای جلوگیری آپدیت ویندوز 10  استفاده از نرم افزار است

علاوه بر تمامی روشهای معرفی شده، می‌توانیم به راحتی از یک ابزار کوچک برای غیر فعال کردن آپدیت ویندوز ۱۰ استفاده کنیم.

• نرم افزار Windows Update Blocker را دانلود کنید.
• بعد از دانلود نرم‌افزار، روی فایل WUB کلیک راست کرده و Run as administrator را می‌زنیم.
• در پنجره باز شده، ابتدا گزینه Disable Service را انتخاب کرده و بعد روی Apply Now کلیک می‌کنیم.

 انواع راه‌های غیر فعال کردن آپدیت ویندوز ۱۰ را معرفی کردیم. اما باید توجه کنید که عملکرد بهتر سیستم عامل ویندوز 10 بستگی به بروزرسان‌های آن دارد و می‌تواند امنیت ویندوز را بالا برده و باگ‌های ویندوز را برطرف کند. بهتر است که در زمان مناسب این بروزرسانی‌ها را روی سیستم خود اجرا کنید.