رایت سی‌دی، از یک تا بیست‌

امروزه برای رایت كردن سی‌دی، نیازی به نرم‌افزار جانبی خاصی نداریم؛ چرا كه خود ویندوز می‌تواند این كار را (البته با محدودیت‌هایی) انجام دهد. با ویندوز اكس‌پی، رایت كردن تقریباً مثل كپی كردن است. كافی است فایل‌های مورد نظر را با ماوس بگیرید و به داخل پنجره درایو سی‌دی بیندازید. ولی البته نمی‌توانید مثلاً سی‌دی بوت درست كنید، یا محتوای یك سی‌دی را به صورت فایل ISO یا image ذخیره كنید. حتی نمی‌توانید یك فایل بزرگ را بین چند سی‌دی به طور خودكار تقسیم كنید. حالا بگذریم از این كه اگر ویندوز اكس‌پی قاطی كند و فكر كند سی‌دی رایتر شما صرفاً یك سی‌دی رام است، چه دردسرهایی درست می‌شود. در این مواقع، مجبورید با دستكاری رجیستری، مشكل را برطرف كنید.
اگر برای رایت كردن، امكانات پیشرفته‌تری بخواهید، در حال حاضر دو گزینه پیش رو دارید: برنامه Nero كه حالا نسخه ۶ آن موجود است، و Roxio Creator ۷ كه در ویندوزهای ۹۸ و ME به Easy CD معروف بود. این برنامه‌ها چیزی فراتر از صرفاً ابزار رایت كردن هستند. مثلاً می‌توانید صوت و تصویر را به MP۳ و MPEG۴ تبدیل كنید، نویزهای نوارهای قدیمی را حذف كنید، آلبوم عكس درست كنید، منوهای DVD بسازید، برچسب و جلد سی‌دی طراحی كنید و خیلی كارهای دیگر كه در این مقاله می‌خواهیم به شما معرفی كنیم.
۱- بستن انتهای سی‌دی
حتماً می‌دانید كه اگر انتهای سی‌دی را نبندید، می‌توانید باز هم روی آن رایت كنید، منتها فقط كامپیوتر خودتان می‌تواند تمام فایل‌های روی سی‌دی را نشان دهد. بنابراین اگر مثلاً فایل‌های MP۳ خود را طی چند مرحله (session) روی سی‌دی رایت كنید و در پایان سی‌دی را finalize كنید (اصطلاحاً ته آن را ببندید)، و آن وقت سی‌دی را داخل یك دستگاه مستقل player بگذارید، فقط آهنگ‌هایی كه در آخرین session رایت شده بودند، پخش خواهد شد.
۲- رایت كردن در اكس‌پی
در ویندوز اكس‌پی، اگر فایل‌های خود را داخل پنجره سی‌دی درایو بیندازید، فایل‌ها رایت می‌شوند. منتها اگر سی‌دی شما CD-R باشد نه CD-RW، عمل رایت بلافاصله صورت نمی‌گیرد، بلكه فایل‌ها ابتدا در یك فضای موقت (فولدری در داخل Documents and Settings و تحت‌عنوان اسم كاربری شما) قرار می‌گیرند. برای این كه عمل رایت واقعاً صورت بگیرد، باید روی آیكون درایو سی‌دی كلیكِ راست كرده و گزینه Burn these files to disc را انتخاب كنید. خوبی این روش این است كه اگر اشتباها فایلی را داخل سی‌دی بیندازید، فرصت برگشت دارید. خوبی دیگر این‌كه مجبور نیستید برای رایت كردن حتی یك فایل، یك session جدید تعریف كنید. در ویندوز اكس‌پی، multi-session برای سی‌دی دیتا، همیشه روشن و برای سی‌دی صوتی، همیشه خاموش است.
۳- كشیدن و انداختن
وقتی با استفاده از پنجره اكسپلوررِ خود ویندوز اكس‌پی فایل‌هایتان را روی سی‌دی RW رایت می‌كنید، فرمت دیسك UDF می‌شود كه در اكثر پی‌سی‌ها قابل استفاده است، ولی در خیلی از كامپیوترهای Mac نه. فرمت UDF برای تصحیح خطا، یك فضای اضافی را برای خود در نظر می‌گیرد. با این كار، عملاً چیزی در حدود ۵۳۳ مگابایت رویCD-RW برای شما باقی می‌ماند، اما در عوض لازم نیست برای هر بار رایت، یك session جدید تعریف كنید.
۴- تراك یا دیسك
هنگام رایت كردن دیسك‌های multi-session، درایو قسمت <جدول محتویات> دیسك را باز می‌كند، فایل‌ها را روی سی‌دی می‌نویسد و سپس با اصلاح جدول محتویات معلوم می‌كند كه هر فایل در كجای دیسك ذخیره شده و كجا پایان می‌یابد. به این شیوه Track-At-Once می‌گویند و نگهداری این گونه اطلاعات طبیعتاً فضایی را روی دیسك اشغال می‌كند. روش دیگری به نام Disk-At-Once وجود دارد كه كل دیسك را در یك مرحله رایت كرده و ته آن را می‌بندد. برای دیسك‌های صوتی باید از این روش استفاده كنید و كسانی كه به تكثیر سی‌دی می‌پردازند، نیز این روش را انتخاب می‌كنند. معمولاً خود كاربر می‌تواند تشخیص دهد كه كدام روش برایش مناسب‌تر است. Easy Media Creator بسته به نوع پروژه، به طور خودكار روش مناسب را انتخاب می‌كند، ولی Nero به كاربر اجازه می‌دهد خودش روش كار را تعیین كند.
۱- با استفاده از ISO Recorder PowerToy یك image از سی‌دی خود بگیرید و روی هارد نگه دارید. برای این منظور، سی‌دی اصلی را داخل درایو بگذارید و با كلیكِ راست روی آیكون آن، گزینهCreate Image from CD را انتخاب كنید. برای انتخاب فولدر و نام فایل، روی دكمه سه نقطه كلیك كنید. ۲- حتی اگر دو درایو سی‌دی داشته باشید، رایت كردن مستقیم از یكی به دیگری ریسك است. چرا كه اگر یكی از درایوها نتواند با سرعت درایو دیگر حركت كند، احتمالاً سی‌دی شما خواهد سوخت. در برنامه Nero، باید حالتCDCopy را انتخاب كرده و سپس گزینه On the fly را خاموش كنید. آنگاه می‌توانید نام و مسیر فایل ISO مورد نظر خود را تعیین كنید. ۳- برای رایت كردن فایل ISO خود روی سی‌دی با برنامه ISO Recorder، كافی است روی آن كلیكراست كرده و از منوی ظاهر شده گزینه Copy Image to CD را انتخاب نمایید. اگر از Nero استفاده می‌كنید، باید از منوی File گزینهOpen را انتخاب كنید (كه در نسخه‌های قدیمی‌تر منوی File و گزینه Burn Image بوده است). گزینه Write and Finalize CD را علامت زده و حالت Disc-at-once را انتخاب كنید.
۵- نوشتن نام آهنگ‌ها
اگر بخواهید، می‌توانید برای سی‌دی‌های صوتی نام آهنگ‌ها را هنگام پخش به نمایش در آورید. برای این منظور، باید از حالت Disk-At-Once استفاده كنید. هرچند برای رایت كردن سی‌دی صوتی خواه ناخواه مجبورید از این حالت استفاده كنید. نرم‌افزار رایت شما اطلاعات لازم را از قسمت metadata فایل صوتی برخواهد داشت (درست مثل پخش‌كننده‌های MP۳)، اما معمولاً می‌توانید اسامی آهنگ‌ها و خواننده‌ها را ویرایش كنید.
۶- معاینه داده‌ها
همیشه بعد از رایت، دیسك خود را كنترل كنید. مقایسه بیت به بیت زمان می‌برد، اما این تنها راهی است كه می‌توانید از صحت رایت اطمینان حاصل كنید. برای دیسك‌های مهم حتی بهتر است به كمك برنامه‌هایی چون CD-DVD Speed (كه در Nero ۶ موجود است)، وجود خطاهای احتمالی را بررسی كنید. هنگام پخش آهنگ‌ها، درایو سعی می‌كند با استفاده از داده‌های تكراری، از پس خطاهای ناشی از گرد و غبار یا خش‌ برآید، اما هرچه این خطاها از همان اول كمتر باشند، بهتر است.
۷- گرفتن تصویر سی‌دی
ابزار داخلی رایت سی‌دی در ویندوز اكس‌پس نمی‌تواند كپی سی‌دی به سی‌دی انجام دهد یا از كل یك سی‌دیimage بگیرد. ولی نرم‌افزار رایگان ISO Recorder Power Toy (این نشانی) می‌تواند این دو كار را انجام دهد. اگر سرویس‌پك دو ویندوز اكس‌پی را نصب كرده‌اید، از نسخه بتای این نرم‌افزار استفاده كنید. در غیر این صورت، نسخه اصلی را دانلود و نصب كنید. برای گرفتن تصویر از سی‌دی، كافی است روی آیكون درایو سی‌دی در My Computer كلیكِ راست كنید و گزینهCreate Image from CD را انتخاب نمایید. برای رایت كردن فایل تصویر روی سی‌دی هم كافی است روی فایل، كلیكِ راست كرده و گزینه Copy image to CD را بزنید. با این برنامه نمی‌توانید سی‌دی‌های صوتی، تصویری یا قفل‌شده را كپی كنید.
۸- رایت كردن فرمایشی
ویندوز اكس‌پی رایترهای سی‌دی و DVD را خودش به طور خودكار شناسایی می‌كند. ولی همیشه این كار را درست انجام نمی‌دهد. اگر نمی‌توانید مستقیماً با ویندوز اكس‌پی سی‌دی خود را رایت كنید، ولی با یك نرم‌افزار دیگر می‌توانید، اول نگاه كنید ببینید اكس‌پی توانسته است رایتر شما را تشخیص دهد یا نه. برای این منظور، روی آیكون درایو سی‌دی خود كلیكِ راست كرده و گزینه Properties را برگزینید. سپس به صفحه Recording بروید و ببینید گزینه recording تیك خورده است یا نه. اگر صفحه‌ای به نام Recording وجود نداشت، یعنی ویندوز اكس‌پی نفهمیده است كه سی‌دی درایو شما رایتر است. در این حالت، با مراجعه به كاتالوگ ویندوز (این نشانی) نگاه كنید ببینید رایتر شما جزو رایترهای مورد تأیید مایكروسافت هست یا خیر. اگر بود، سعی كنید درایور جدید یا update آن را دانلود كنید. به غیراز این اگر در كار با رجیستری باتجربه باشید، می‌توانید از طریق رجیستری هم موضوع را به ویندوز بفهمانید.
اگر بخواهید تعدادی فایل مشخص را به صورت سری رایت كنید (مثلاً تمام فایل‌های doc در My Documents) با خط‌فرمان كار سریع‌تر انجام می‌شود تا ماوس. برای این منظور، از Create CD (این نشانی) استفاده كنید. این برنامه می‌تواند از طریق خط‌فرمان داسی، روی سی‌دی رایت كند. با یك فایل Batch ساده، می‌توانید Windows Backup را به اجرا درآورده و فایل‌ها را روی سی‌دی رایت كنید.
۹- تبدیل فرمت‌ها به یكدیگر
اگر به سی‌دی رایت كردن عادت كرده‌اید، شاید حوصله نكنید كه زمان رایت خیلی طول بكشد. ولی صبور باشید. اگر می‌خواهید فیلمی را كه در كامپیوترتان ویرایش كرده‌اید، روی DVD رایت شود و در تلویزیون قابل مشاهده باشد، باید صبر كنید تا به فرمت MPEG ۲ تبدیل شود. این تبدیل معمولاً به طور خودكار هنگام رایت كردن انجام می‌شود. ولی زیاد طول می‌كشد. خود عمل رایت (بعد از تبدیل) در عرض چند دقیقه و خیلی زود تمام می‌شود. DVD+R كمی سریع‌تر از DVD-R است، و نوشتن روی DVD‌های قابل رایت مجدد، در حدود یك ربع طول می‌كشد.
۱۰- فضای لازم برای تبدیل
هنگام رایت فایل‌های تصویری روی سی‌دی، فایل تبدیلی به طور موقت روی هارد‌دیسك ذخیره‌شده و در پایان رایت، به‌طور خودكار حذف می‌شود. بنابراین باید به اندازه كافی فضای خالی روی دیسك داشته باشید (به ازای هر دقیقه چیزی در حدود ۶۰ مگابایت). زیاد فرق نمی‌كند AVI داشته باشید یا MPEG یا هر چیز دیگر؛ سایز فایل نهایی MPEG۲ برای همه این‌ها تقریباً یكسان خواهد شد.
۱۱- UDF ۱.۰۲ را امتحان كنید
خطاهای موجود در دیسك را بررسی كنید. خطاهای C۱ به شرطی كه زیاد نباشند، قابل چشم‌پوشی هستند. ولی خطاهای C۲ باعث پدیدآمدن خطای زمان خواندن می‌شوند.
اگر نتوانستید DVD ساخت خود را روی دستگاه پخش كنید یا پیام Disc Error می‌گیرید، به جای UDF ۱.۰۵ نسخه ۱.۰۲ را امتحان كنید (DVD پخش‌كن‌های جدید نسخه ۱.۰۵ را قبول می‌كنند، اما تقریباً تمام آن‌ها نسخه ۱.۰۲ را می‌شناسند). مثلاً در Nero ، بعد از انتخاب حالت (DVD-ROM (UDF، به صفحه Multisession بروید و نگاه كنید ببینید No Multisession تیك خورده باشد. سپس به صفحه UDF بروید و پارتیشن را Physical انتخاب و نوع سیستم فایلی را UDF ۱.۰۲ تعیین كنید.۱۲- آهنگ‌های بیشتری كپی كنید
اگر از سی‌دی مناسبی استفاده كنید، می‌توانید آهنگ‌های بیشتری روی سی‌دی صوتی رایت كنید. CD-R۸۰ ، CD-R۹۰ و CD-R۹۹ به اندازه ۸۰، ۹۰ و ۹۹ دقیقه فضا برای موسیقی دارند و بیشتر سی‌دی‌پخش‌كن‌های عادی می‌توانند سی‌دی‌های طولانی را بدون مشكل پخش كنند. اگر می‌خواهید هنگام رایت روی سی‌دی‌های صوتی طولانی‌تر از ۸۰ دقیقه مشكلی پیش نیاید، سعی كنید سرعت رایت را پایین بیاورید. سرعت ۱x و ۲x تقریباً همیشه جواب می‌دهد، اما در سرعت‌های بالاتر در بعضی رایترها، ممكن است لبه‌های سی‌دی به خوبی رایت نشوند.
۱۳- جای مناسب بگذارید
هر چه اطلاعات بیشتری روی سی‌دی بگذارید، خش افتادن روی سی‌دی، بیشتر می‌تواند دردسر درست كند. ضمن این كه بهتر است سی‌دی‌های خام را داخل همان قوطی استوانه‌ای خودش نگه‌دارید، سی‌دی‌های رایت شده را هم در یك قاب محكم قرار دهید . پاكت‌های مشمعی یا كاغذی، پوشش خوبی برای دیسك نیستند. قاب‌هایی كه برای DVD طراحی شده‌اند، باعث می‌شود هنگام بیرون آوردن دیسك، فشار كمتری به سطح سی‌دی وارد آید.
۱۴- به دقت حمل كنید
ضمن این كه DVD ها را باید داخل جعبه‌های مخصوص خودشان قرار دهید تا از گرد و خاك در امان باشند، آن‌ها را لب پنجره یا زیر نور آفتاب هم نگذارید. لایه رنگی DVD، به گرما و نور حساس است و گذاشتن آن‌ها زیر نور آفتاب در چند روز ممكن است به آن‌ها آسیب برساند. اگر روی دیسك خیلی خاك گرفت یا به هر علت موقع خواندن مشكل پیدا كرد، سعی كنید با یك پارچه بدون پرز آن را تمیز كنید. پارچه‌های مخصوص شیشه عینك و این جور چیزها برای سی‌دی مناسبند، اما دستمال كاغذی اصلاً چیز خوبی نیست. موقع پاك كردن، پارچه را به آرامی از داخل به سمت بیرون بكشید؛ نه این كه روی سی‌دی بچرخانید.
۱۵- با دقت برچسب بزنید
برای نوشتن روی سی‌دی، ماژیك‌های آبی از ماژیك‌های الكلی بهتر هستند. در ضمن روی DVD به هیچ وجه برچسب‌های كاغذی چسب‌دار نزنید؛ مگر این كه برچسب حلقه‌ای با چسب خیلی خوب باشد. كاغذهای چسب‌دار به مرور كنده می‌شوند و موقع چرخش دیسك، حالت نامتعادلی ایجاد می‌كنند كه باعث خطای خواندن می‌شود. یك راه بهتر هم این است كه از چاپگرهای مجهز به سی‌دی چاپ‌كن استفاده كنید. اپسون استایلوس ۹۰۰ و كاننIP۰۰۰۴R دو چاپگری هستند كه مستقیم روی سی‌دی چاپ می‌كنند. برای این منظور باید دیسك خام باقابلیت چاپ جوهرافشان داشته باشید كه پشت آن سفید یا نقره‌ای باشد.
۱۶- با لیزر برچسب بزنید
رایترهای مجهز به نشانه‌گذار نوری (موسوم بهLightScribe) از همان لیزری برای نوشتن برچسب روی پشت سی‌دی استفاده می‌كنند كه برای رایت‌كردن اطلاعات روی سطح اصلی به كار می‌برند. شركت‌های HP و LaCie رایتر مجهز به LightScribe می‌سازند، و Nero اولین نرم‌افزاری است كه گزینه LightScribe را گذاشته است. تكنولوژی مشابه یاماها موسوم به DiscT@۲ (بخوانید: دیسك تا تو) برچسب را روی فضای خالی سطح اصلی دیسك رایت می‌كند؛ كه این یعنی جای كمتر برای اطلاعات.
برای جادادن بیش‌از ۸۰ دقیقه موسیقی روی یك سی‌دی صوتی overburning را روشن كنید.
كارخانه‌های زیادی CD یا DVD تولید می‌كنند. برنامه می‌تواند كارخانه سازنده را مشخص كند.
۱۷- اسم فایل‌ها
اگر سی‌دی را برای استفاده در كامپیوتر خودتان رایت می‌كنید، اسامی ۶۴ كاراكتری برای فایل‌ها در ویندوز مشكلی ندارد و به طور خودكار اسامی ۸ كاراكتری با پسوند ۳ كاراكتری تولید می‌شوند. اما اگر می‌خواهید مطمئن باشید كه فایل‌هایتان در سیستم‌های لینوكس یا Mac هم قابل‌شناسایی خواهند بود، به جای Joliet سیستم ISO ۹۶۶۰ را انتخاب كنید.
۱۸- دو درایو
امروزه كمتر پیش می‌آید لازم باشد هم سی‌دی رایتر در كامپیوتر خود داشته باشید و هم DVD رایتر. چرا كه بیشتر DVD رایترها می‌توانند با سرعتی بیش‌از سی‌دی رایترها، رایت كنند. اگر برای رایت سی‌دی به سی‌دی، به فكر خرید دو درایو هستید، اشتباه نكنید. با یك سی‌دی درایو هم می‌توان این كار را كرد. ولی به هر حال داشتن یك درایو اضافی این خوبی را دارد كه می‌تواند سی‌دی رایت شده خود را روی یك درایو متفاوت امتحان كنید.
۱۹- دسترسی مستقیم به حافظه
DMA یا <دسترسی مستقیم به حافظه> یعنی درایوهای IDE، ازجمله سی‌دی رایترها، می‌توانند اطلاعات را مستقیماً از حافظه دریافت كنند. بدون این كه به CPU مراجعه كنند؛ و این یعنی رایت كردن با سرعت ۲۱x فقط ۵ درصد از CPU شما را اشغال می‌كند نه ۵۰ درصد. و باز هم این یعنی كم شدن احتمال سوختن سی‌دی به علت كم‌آوردن بافر. بعضی از رایترها نمی‌توانند با سرعت‌های بالا رایت كنند؛ مگر این كه DMA را برای آن‌ها فعال كرده باشید. تعداد معدودی از رایترها هم در صورت خاموش بودن DMA بهتر كار می‌كنند. عجیب آن كه برای تنظیم DMA باید از طریق كنترل‌گر IDE ATA/ARAPI در Device Manager اقدام كنید، نه از طریق خود درایو سی‌دی.
تنظیمات DMA برای CD یا DVD را می‌توانید در قسمت Device manager انجام دهید.
۲۰- رایت كردن DVD
با استفاده از Windows Media Center۲۰۰۵ می‌توانید به رایت DVD بپردازید. بدون این كه به نرم‌افزار دیگری احتیاج پیدا كنید. البته این در صورتی است كه مجوز رایت DVD را از Sonic گرفته باشید. وگر نه، مجبورید یك نسخه از برنامه Sonic PrimeTime Deluxe را نصب كنید.

بهترین روش شبکه کردن کامپیوتر

برای تبادل اطلاعات کامپیوترها راه های زیادی چون استفاده از فلش و سی دی شناسایی شده است. اما اگر به طور روزانه در محل کار قصد شر کردن اطلاعات از رایانه ای به رایانه ی دیگر را دارید، استفاده از سی دی و فلش کمی دشوار خواهد بود. پس از انتخاب بهترین روش و پیکربندی شبکه، می توانید روند تبادل اطلاعات را سرعت داده و این کار را بسیار راحت تر از قبل انجام دهید. بهترین روش شبکه کردن کامپیوتر بسته به آرایش رایانه ها و امکانات موجود متغیر است. جهت شناسایی بهترین روش برای اتصال چند کامپیوتر به یکدیگر ادامه ی این مقاله را از دست ندهید.

رایج ترین راه شبکه کردن رایانه

براساس عقیده ی بسیاری از کارشناسان بهترین روش شبکه کردن کامپیوتر استفاده از تکنولوژی LAN و کابل های اتصالی است. برای استفاده از کابل های Ethernet به ترتیب زیر عمل کنید:

• در راستای اتصال دو رایانه و شبکه کردن آن ها ابتدا لازم است که بخشی به نام Workgroup را در هر دوی آن ها یکسان کنید. این کار را از طریق مسیر Control Panel\All Control Panel Items\System انجام دهید. سپس Change settings را بیابید و نام مورد علاقه خود را برای Workgroup در هر دو کامپیوتر وارد نمایید. دقت کنید که Computer Name های هر دو کامپیوتر باید متفاوت باشند و تنها Workgroupها هستند که یکسان اند.
• پس از یکی کردن نام Workgroupها سیستم را ریستارت کرده و کابل شبکه را وصل کنید.
• آی‌پی‌های کامپیوترها باید تنظیم شوند تا شبکه کردن کامپیوتر به اتمام برسد. جهت انجام این کار وارد کنترل پنل شوید و Network&Sharing را انتخاب کنید و سپس بر روی Local Area Connection کلیک کنید. گزینه Properties را برگزینید و به Internet Protocol Ver4 وارد شوید و مجددا Properties را انتخاب کنید. سپس IP Address را به دو حالت نسبتا مشابه تنظیم کنید. برای مثال در کامپیوتر اول IP را 192.168.1.1 و در کامپیوتر بعدی 192.168.1.2 وارد کنید تا فرآیند شبکه شدن کامپیوترها به اتمام برسد.

بهترین روش شبکه کردن کامپیوتر و ارتباطات بی سیم

همان طور که اشاره شد بهترین روش شبکه کردن کامپیوتر در هر محیطی متفاوت است. اما همواره اتصالات بی سیم در میان سایر راه های ارتباطی محبوبیت بیشتری دارد. برای ایجاد شبکه با استفاده از مودم وایرلس باید مراحل زیر را طی کنید:

• در مرحله اول باید به مودم مورد نظر متصل شوید.به قسمت wifi نمایان شده در رایانه ها بروید، نام مودم را انتخاب کنید و گزینه Connect را بزنید.
• در این مرحله مانند بخش قبل Workgroup را در هر رایانه به یک اسم واحد تغییر دهید.
• سپس از مسیر Control Panel\System and Security\Windows Firewall فایروال سیستم ها را خاموش کنید و به سادگی از اشتراک رایانه های مربوطه استفاده کنید. مطلب مجازی سازی دسکتاپ را بخوانید.

روش Ad-Hoc برای شبکه کردن کامپیوتر ها

مرکز طراحی شبکه

طراحی شبکه شامل آرایش منطقی و فیزیکی شبکه های کامپیوتری است که به منظور سازماندهی ارتباطات، پایگاه داده و منابع شبکه صورت می گیرد. مرکز طراحی شبکه مجموعه ای فوق تخصصی است که می تواند شما را در مسیر اجرای شبکه های رایانه های گوناگون همراهی کند. فرقی ندارد که خواهان اتصال چه سیستم هایی به یکدیگر می باشید. مرکز طراحی شبکه کلیه ی اتصالات و ارتباطات رایانه ای را به بهترین شکل ممکن مهیا می سازد. خدمات و سرویس های تعمیر در محل این مجموعه همراه گارانتی و ضمانت نامه های معتبر کتبی عرضه می گردند.

شبکه چیست و چرا به شبکه نیاز داریم

شبکه کامپیوتری عبارت است از ارتباط یکپارچه کامپیوترها ، پرینترها ، فکسها ، مودمها ، سرورها و بعضاً تلفنها . و شاید بتوان آن را به نوعی به زنجیره ارتباطی شما با تهیه کنندگان ، شرکا و مشتریها تشبیه نمود . شما می توانید از طریق کابل کشی ( به صورت پنهان در پشت میزها ، زیر کف و یا سقف ) وارتباطات رادیویی ( در جاهایی که کابل کشی ثابت مشکل می باشد ) به این هدف دست یابید . شبکه ، سبب ارتباط تجهیزات IT با یکدیگر ، ارتباط کاری شما با اینترنت و حتی خدماتی چون کنفرانس از راه دور و انتقال سریع فایلهای گرافیکی و ویدئویی می گردد . این خصیصه ، یعنی ارتباط سریع و آسان کامپیوترها ( و دیگر دستگاهها ) با یکدیگر سبب ارائه مزیتی افزونتر می گردد . بنابراین جهت باقی ماندن در محیط تجاری رقابتی امـروز ، نیازمنــد شبکه ای کارآمد می باشیم .

اصطلاحات پایه :

شبکه کامپیوتر دارای تعاریف متعددی است . لکن اکثر قریب به اتفاق مردم معتقدند که شـبکه مجموعه ای است متشکل از دو یا چند کامپیوتر متصل به هم . کاربران می توانند از طریق اتصال کامپیوترها به شبکه ، فایلها و تجهیزات جانبی همچون مودمها ، پرینترها ، درایورهای پشتیبان نوارها و یا درایورهای CD ROM را با یکدیگر به اشتراک بگذارند .

به واسطه ارتباط شبکه ها در مکانهای مختلف – از طریق خدمات در دسترس شرکتهای تلفن – کاربران به قابلیتهای زیادی دست می یابند که از جمله آنها می توان به : توانایی ارسال E MAIL، به اشتراک گذاری لینکها به اینترنت و برگزاری کنفرانس ویدئویی بلادرنگ با کاربران دوردست اشاره کرد .

سه اصطلاح معمول مباحث در شبکه عبارتند از :

۱) بسته ها

۲) درگاهها

۳) پهنای باند

بسته

معمولاً سیستمهای شبکه ، داده ها را در قالبهای کوچکتری تحت عنوان “ بسته “ انتقال می دهند و هر بسته عبارت است از اطلاعاتی در مورد مقصد و نوع داده های داخلی . این بدان معناست که مثلاً یک پیغام e mail می تواند به بخشهای کوچکتر تقسیم شده و در بسته های داده ای مختلف حمل شود . آنگاه کامپیوترهای هر دو سوی ارتباط ، با قرار دادن این بسته ها در کنار هم ، بـه پــیام اصلی دست می یابند .

درگاه

عبارت است از سوکتی که در پشـت دسـتگاه قرار گرفتــه و سبب اتصال کابــل می شود . به عنوان مثال ، می توانید ۸ دستگاه را به یک سوئیچ ۸ پورته متصل نمائید . برخی دستگاهها به منظور ارتباط داخلی با دستگاه های مشابه ، از یک یا دو پورت افزوده برخوردارند ، لذا یک دستگاه ۸ پورتی می تواند به یک دستگاه ۱۶ پورتی متصل شده و در نتیجه ۲۴ پورت جهت اتصال فراهم سـازد .

پهنای باند

عبارت است از مقدار اطلاعاتی که در هر ثانیه از سیمها و در طول دستگاه شبکه منتقل می شود . این مقدار معمولاً بر حسب بیت در ثانیه ( bps ) اندازه گیری می شود . یک مودم معمولی قادر است حدود ۳۰ تا ۵۰kbs را انتقال دهد ( ۳۰ تا ۵۰ هزار بیت در ثانیه ) ، این در حالی است که یک شبکه محلی اترنت از قابلیت انتقال ۱۰mbps ( در حدود ۱۰ بیلیون بیت در ثانیه ) برخوردار است

اجزای شبکه بندی :

سرویس گیرنده ها و سرورها :

با توسعه شبکه ها و افزایش تعداد کامپیوترها ، یکی از کامپیوترها نقش سرور را – مرکز اصلی ذخیره سازی فایلها یا برنامه های کاربردی اشتراکی – به عهده می گیرد . علاوه بر این سرورها ، امکان ارتباط با تجهیزات جانبی همچون پرینترها را فراهم می سازند . با تنظیم یکی از کامپیوترها به عنوان سرور اختصاص یافته می توانید از صرف هزینه های اضافی اجتناب کنید . به کامپیوترهای متصل شده به سرور ، سرویس گیرنده گفته می شود . شایان ذکر است که شما هیچ نیازی به داشتن یک سرور اختصاصی در شبکه تان ندارید . بلکه می توانید تنها با ارتباط تعدادی از کامپیوترها به هم ، یک شبکه بندی “ نظیر به نظیر “ ایجاد کنید . به این ترتیب کاربران می توانند فایلها و E MAIL ها را با یکدیگر مبادله کرده ، فایلها را برروی هارد درایو یکدیگرکپی کرده و حتی از پرینتر متصل به یک کامپیوتر استفاده کنند . اما با افزایش تعداد کاربران شبکه ، مسئولیت وظایف مدیریتی و اساسی همچون پشتیبانی فایل و ارتقا برنامه ها ، بر دوش سرور اختصاص یافته می افتد .

سیم کشی و کابلها :

سه نوع سیم کشی شبکه ( و یا ایجاد رسانه ) پایه وجود دارد . این سه عبارتند از : کابل جفتی به هم تابیده شده ، کابل کواکسیال و فیبر نوری .

کابل جفتی به هم تابیده شده :

این کابل از جـمله استانداردهای صنعتــی در نصبهای جــدید می باشد . این سیم به صورتهای مختلفی در بازار موجود است : سیم جفتی به هم تابــیده شده بدون پوشـش درجه ۳ ( اغلب مورد استفاده خسطوط تلفنی می باشد ) و سیم UTP درجه ۵ که از جمله استانداردهای جاری شبکه محسوب می گردد .

کابل کواکسیال :

این کابل مشابه کابلهای سیم کشی گرد تلویزیون می باشد . از این سیم به ندرت در شبکه ها ی محلی مدرن استفاده می گردد .

فیبر نوری :

از این کابلها عموماً در تماسهای با سرعت بالا بین دستگاههای “ استخوانبندی “ در شبکه های بزرگتر استفاده می شود . در ضمن در برخی از محیط هایی که دارای تعداد زیادی متقاضی می باشند ، از فیبر نوری جهت ارتباط ایستگاههای کاری desktop قدرتمند به شبکه و اتصال ساختارهای مجاور استفادهه می شود . این کابل از جمله معتبرترین کابلها محسوب می گردد و تنها مشکل آن ، هزینه بالای آن می باشد .

در انتخاب کابل اداره و ساختمانتان توجه نمائید . جهت نیل به این منظور می بایست مطمئن شوید که سیمهای به کار گرفته شده در طول سقف و بین دیوارها علاوه بر تامین نیازهای جاری شما ، قادر به ارتقا بر طبق خواسته شما طی چندین سال بعد نیز باشند . به عنوان مثال ، اتـرنت می تـواند از سیم کشی UTP Category۳ استفاده کند ، اما Fast Ethernet جهت انجام کار ، حداقل به یک سیم کشی UTP Category۵ نیاز دارد . با این اوصاف ، کلیه نصب سیم کشی های جدید می بایست به صورت Category۵ باشد . ممکن است مایل باشید از کابل Plenum که از امنیت بیشتری در بین انواع داکتهای گرمایی و سرمایی در طول سقف برخوردار است ، استفاده کنید . جهت اطمینان از عملکرد ، بهتر است با معمار و یا پیمانکار سیم کشی خود در این زمینه مشورت کنید .

هابها :

هابها ، دستگاهای ساده ای می باشند که جهت اتصال گروهی از کاربران به یک شبکه محلی به کار می روند . هابها ، کلیه بسته داده های دریافتی برروی یک درگاه از ایستگاه کاری را ( همچون e mail ، اسناد word ، صفحه های گسترده گرافیکها و درخواستهای پرینت ) به کلیه پورتهای دیگر انتقال می دهند . کلیه کاربـران متصل بـه یک هاب منفـرد و یـا گروهی از هـابـهای مـتصل ، در یـک “ قطعه “ قرار دارند ، یعنی پهنای باند هاب یا ظرفیت انتقال داده ها را به اشتراک می گذارند . با افزایش تعداد کاربران به “ قطعه “ ، مسئله رقابت برای به دست گرفتن مقدار محدودی از پهنای باند اختصاص یافته به آن “ قطعه “ افزایش می یابد .

چند نمونه از هابها عبارتند از : سریهای Cisco Micro Hub و سریهای Cisco Fast Hub .

سوئیچها :

سوئیچها ، هوشمندتر از هابها می باشند و به هرکاربر یا هر گروه از کاربران پهنای باند مشخصی را اختصاص می دهند . سوئیچ ، بر اساس اطلاعات موجود در header هر بسته ، بسته داده ها را تنها به پورت گیرنده مورد نظر و متصل به شبکه LAN ارسال می دارد . سوئیچ در هر انتقال ویژه باعث ایجاد تماسهای فردی و موقت بین منابع و مقاصد شده و پس از اتمام مکالمه ، به این تماس خاتمه می دهد .

چند نمونه از سوئیچها عبارتند از : Cisco ۱۵۴۸ Micro Switch ۱۰/۱۰۰ و مجموعه Cisco Catalyst Series

مسیریابها :

مسیریابها در مقایسه با هابها و سوئیچها ، از هوشمندی بیشتری برخوردارند . مسیریابها از بسته آدرس کاملتری جهت تشخیص این مسئله که کدام مسیریاب یا ایستگاه کاری ، می بایست بسته بعدی را دریافت کند ، می باشد . مسیریابها از طریق نقشه مسیر شبکه ، تحت عنوان “ جدول مسیریابی “ ارسال بسته ها از طریق بهترین مسیر به مقصد را تضمین می کنند . در صورت قطع ارتباط بین دو مسیریاب ، مسیریاب ارسال کننده ، مسیر دیگری را جهت ادامه سیر وحرکت در نظر می گیرد . در ضمن مسیریاب می تواند بین شـبکه هایی کـه بـه زبانهای مخـتلفی صـحبـت می کـننـد ، یعــنی دارای “ پروتکلهای “ مختلفی می باشند ، ارتباط برقرار کند . برخی از این پروتکلها عبارتند از : پروتکل اینترنت ( IP ) ، تبادل بسته های اینترنتی ( IPX) و Apple Talk .

مسیریابها به سبب برخورداری از هوش بیشتر ، قادرند با اجتناب از ایجاد ترافیک در برخی بخشهای دستیابی شبکه ، باعث تامین امنیتی بیشتر بشوند .

مسیریابها می توانند شبکه ها را به یک مکان منفرد یا مجموعه ای از ساختارها متصل کرده و سبب تامین رابطهایی برای اتصال LAN ها به WAN بشوند – درست مثل ارتباط شعبه های اداری به یکدیگر یا به اینترنت .

در بخش بعدی به توضیح جزئیات بیشتری در مورد خدمات WAN – که توسط شرکتهای ارتباط از راه دور و به منظور ارتباط شبکه های متفرق به لحاظ جغرافیایی ایجاد شده است – خواهیم پرداخت .

چند نمونه از مسیریابها عبارتند از :

ـ سریهای Cisco ۷۰۰ ،

ـ سریهای Cisco ۸۰۰ ،

ـ سریهای Cisco ۱۰۰۰ ،

ـ سریهای Cisco۱۶۰۰

ـ Cisco ۱۷۲۰ Access Router ،

ـ سریهای Cisco ۲۵۰۰ ،

ـ سریهای Cisco ۲۶۰۰ ،

ـ سریهای Cisco ۳۶۰۰ ،

ـ سریهای Cisco ۴۰۰۰ .

راه حلهای شبکه ای :

شبکه ذاتاً یک تکنولوژی فراگیر می باشد و شما می توانید از آن در کارهای خود به طرق مختلفی بهره بگیرید . در زبان شبکه ، به این راههای مختلف به کارگیری ، “ Solution “ یا “ راه حل “ گفته می شود .

را ه حلهای ارتباط پذیری :

این درست همان جایی است که شبکه بندی می تواند سریعترین و بیشترین مزیت را داشته باشد ، چرا که شما می توانید به سادگی و از طریق اتصال بخشها و پروسه های مختلف از طریق یک اتصال الکترونیکی ، میزان کار در سازمان را افزایش داده و به این ترتیب کاربران می توانند به سرعت از مزایای ارتباط آسانتر و دستیابی آسانتر به اطلاعات مهم برخوردار شوند . این نوع شبکه بندی هزینه اجرایی کمی در بردارد و حتی می توان ملزومات مورد نیاز جهت توسعه را از قبل پیش بینی نمود . راه حلهای LAN با عملکرد بالا :

این ، دومین مرحله جهت گسترش شبکه می باشد . مهمترین چیز در این روش ، سرعت حرکت در بین شبکه ها – که با افزایش به کارگیری از شبکه کاهش می یابد – و حجم داده ها – برروی پهنای باند – می باشد . لذا در این مرحله از سوئیچها و مسیریابهایی با عملکرد بالا جهت تامین ظرفیت مورد نیاز استفاده می شود .

Telecommuting (ارتباط از راه دور):

این دست از خدمات ، سبب کم کردن فاصله کامپیوترها با کاربران می شود . اگر گروه شما مرتبا ً از کامپیوترها استفاده می کنند ، نیازی نیست که آنها را به دردسر انداخته و مدام آنــها را به اداره ای مایلها دورتر بکشانید . مسلماً استفاده از شبکه گسترده (WAN ) ارتباط از راه دور – اگر نگوئیم بیشتر – حداقل به اندازه استفاده از شبکه های محلی ( LAN ) کارآمد و قابل بهره برداری است.

استفاده از ارتباط از راه دور ، الزاماً به معنای کار کاربران در خانه نمی باشد ، بلکه ممکن است به معنای ایجاد شبکه ای از ادارات محلی – و در نتیجه طی مسافت کوتاهتر – باشد . بدینوسیله کاربران می توانند ضمن استفاده از مزایای کار در محیط اجتماعی ، از شر مسافت دور نیز خلاص شوند .

محاسبه متحرک :

در صورتی که دارای نیروی فروش یا گروهی از مهندسین سیار می باشید ، می توانید در هر زمان که به اطلاعات یا کمک نیاز داشتید به شبکه وصل شوید . به عنوان مثال ، فروشنده می تواند اطلاعات مربوط به حساب مشتری را از پایگاه داده های فروش شرکت ، به دست آورد . دستیابی به این فن آوری باعث می شود تا ضمن دستیابی به زندگی راحت تر ، سرویس بهتری برای مشتریان فراهم شود . در ضمن شما می توانید از اینترنت یا اینترانت ( اینترنت شخصی شرکت خودتان ) جهت برخورداری از مزایای شبکه برای گروه و یا مشتریان خود استفاده کنید .

حال می توانید با استفاده از سوئچ یا هاب متصل به مسیریاب Cisco ۸۰۰ Series ، به کاربران اجازه بدهید تا از طریق ISDN ، دستیابی سریع و ایمنی به اینترنت داشته باشند ( شما می توانید در نقاط شهری با هزینه ای معقول به تماس شماره گیری دیجیتالی دست یابید ) .

ادارات کوچک یا ادارات خانگی :

در اینجا قسمت اعظم بحث ما بــه مسـئله ادارات کوچک / ادارات خـانگی یـا SOHO بــاز می گردد . این ادارات معمولاً متشکل از تعدادی کامپیوتر می باشند که یا به صورت نظیر به نظیر متصل شده اند و یا اینکه جهت ذخیره اسناد و به اشتراک گذاری پرینتر ، به یک File Server متصل شده اند . این شبکه نیازمند هاب و سوئیچ جهت ارتباط دستگاههای مختلف به یکدیگر می باشد . یک طراحی معمولی می تواند سبب ارتباط ایستگاههای کاری با یکدیگر و ارتباط آنها با File Server و پرینتر و یا دستگاه دستیابی به اینترنت ( برای استفاده از e mail ، پیمایش در وب و غیره …) گردد .

یک راه مفید جهت ارتباط پذیری LAN ، استفاده از میکروهاب Cisco ۱۵۰۰ Series ، که از قابلیت اتصال به ۸ دستگاه برخوردار است می باشد . در ضمن می توانید تعدادی از هابها را به دنبال هم ردیف کرده و در نتیجه آن را گسترش دهید .

یکی دیگر از راههای پیشرفته تر ، استفاده از سوئیچ – به جای هاب – می باشد ، چرا که سوئیچها ، پهنای باند مشخص ( و در نتیجه عملکرد مشخصی ) را برای هر کاربر درنظر می گیرند .

میکرو سوئیچ Cisco ۱۵۴۸ ۱۰/۱۰۰ دارای ۸ پورت می باشد و شما می توانید با دنبال هم ردیف کردن تعدادی از سوئیچها ، آن را گسترش دهید . برای نیل به این منظور ، سوئیچهای سری Catalyst ۱۹۰۰ پیشنهاد می گردند .

ادارات متوسط یا شعبات اداری :

یک اداره متوسط ، معمولاً دارای ۱۰ تا ۱۰۰ ایستگاه کاری و احتمالاً چندین File Server و پرینتر می باشد . جهت اتصال کلیه این دستگاهها و افزایش عملکرد پیشنهاد می کنیم از یک شبکه کلیددار استفاده کنید . سوئیچهای Cisco Catalyst ۱۹۰۰ ، ۲۹۰۰ یا ۳۵۰۰ اغلب حدود ۱۲ تا ۲۴ پورت برای هر دستگاه ارائه می دهند و حتی می توانید برحسب نیاز خود تعدادی از آنها را پشت سرهم ردیف کرده و تعداد آن را گسترش دهید . اگر شبکه شما دارای بیش از ۱۰ ایستگاه کاری باشد ، به شما پیشنهاد می کنیم تا سوئیچهای مرتبط به ایستگاههای کاری و پرینترها را از طریق Fast Ethernet ۱۰۰mbs به File Server ها وصل کنید ( اما در مورد کاربران شبکه ای همچون ایستگاههای کاری محصولات ویدئویی یا گرافیکی به شما پیشنهاد می شود تا از ۱۰۰۰mbs Gigabit Ethernet استفاده کنید.

در مورد ادارات کوچکتر ( با ۱۰ تا ۲۰ نفر ) می توانید از مسیریاب Cisco ۸۰۰ Series ISDN جهت تامین دستیابی اینترنت استفاده کنید . در شبکه های بزرگتر ، ممکن است به یک خط استیجاری اختصاص یافته جهت تامین سرعت دستیابی اینترنت با هزینه ثابت بالاتر و قابلیت میزبانی سرورهای وب یا اینترنت نیاز داشته باشید . جهت این منظور مسیریابهای Cisco ۱۰۰۰، ۲۵۰۰ ، ۲۶۰۰ را به شما پیشنهاد می کنیم . این سیستمها بسیار مناسب ادارات در اندازه متوسط می باشند . در مورد شعبات اداری نیازمند به ارتباط پذیری مستقیم به شبکه های شرکتی از طریق خطوط استیجاری استفاده از Cisco ۱۷۰۰ را پیشنهاد می نماییم .

در صورت استفاده از خطوط استیجاری و به خصوص زمانی که شرکت شما عهده دار میزبانی وب یا سرور اینترانت می باشد ، مسئله امنیت از اهمیت زیادی برخوردار خواهد بود . شما می توانید با استفاده از مسیریاب Cisco و دیوار آتش اختصاص یافته ای همچون Cisco Secure PIX Firewall نیاز خود را تامین سازید .

اینترنت :

اینترنت ، نهایت یک شبکه گسترده محسوب می شود . در حقیقت اینتـرنت شـبکه ای از شبکه های کامپیوتری می باشد که به هر کامپیوتر امکان دسـتیابی بـه هر شـبکه ای که مـورد نظرش می باشد را می دهد .

عامل مهم دیگر پیدایش اینترنت ، در افزایش سرعت انتقال داده ها در طول شبکه می باشد . لذا امروزه با پیدایش اینترنت ، شاهد انتقال سریع حجم گسترده ای از اطلاعات همچون موسیقی و ویدئو می باشیم و این سرعت تقریباً هر روز ، در حال گسترش است .

شاید به طور خلاصه بتوان گفت که اینترنت یعنی ارتباط سریع و آسان کامپیوترهای جهانی . ضمن آنکه ما هم اکنون شاهد پیدایش فرصتهای تجاری جدیدی هستیم که در پی پیدایش این توسعه انقلابی ایجاد شده اند ، و دلیل آن نیز بسیار روشن است ، چرا که اینترنت موجب شکسته شدن موانع فیزیکی بین میلیونها تن از مردم و سازمانها گردیده است .

کار تجارت برروی وب :

دستیابی به اینترنت توسط تامین کننده های خدمات اینترنتی یا ISP ها فراهم می گردد . در حقیقت ISP عهده دار فراهم ساختن سایت وب شما برروی اینترنت و در اختیاز گذاشتن account پست الکترونیکی می باشد .

البته خدمات تجاری متعدد دیگری نیز در دسترس می باشند که همه اینها به نوع ISP ای که شما استفاده می کنید ، بستگی دارد . e mail یکی از مهمترین منابع قدرتمندی است که امروزه توسط اینترنت در دسترس شما قرار گرفته است . هم اکنون شما می توانید فایلهای کامپیوتری را در ظرف چند دقیقه از یک گوشه دنیا به گوشه ای دیگر ارسال کرده و سبب ایجاد ارتباط بین ادارات مختلف بشوید .

از آنجا که دسترسی شما به اینترنت توسط شماره گیری با pop ( نقطه ای در داخل شبکه محلی ) صورت می گیرد ، لذا ارتباط شما با همکار یا مشتری راه دور شـما بـه صـورت مـحلی اداره می شود . در مجموع ، به سبب پیدایش فن آوری همگرایی ، امروزه شاهد برقراری صوت و داده ها بر روی شبکه های کامپیوتری می باشیم و این امر موجب پیدایش امکان تماسهای تلفنی از طریق اینترنت گردیده است . اما شاید بتوان گفت که مهمترین عامل بالقوه اینترنت ، در مفهوم تجارت الکترونیکی خلاصه می شود . چنانچه هم اکنون شاهد انتقال ایمن اطلاعات مالی همچون جزئیات کارتهای اعتباری ، انتقال سرمایه و خرید از طریق CD و وب می باشیم .

اتصال به wan و وب :

معمولاً از سه فن آوری جهت ارتباط با WAN و دستیابی به اینترنت استفاده می گردد . این سه عبارتند از : مودمهای آنالوگ –ISDN و خطوط استیجاری .

مودمهای آنالوگ :

مودم دستگاهی است که با تبدیل داده های کامپیوتری به امواج الکترونیکی ، سبب انتقال اطلاعات از طریق خطوط تلفنی می گردد . این فن آوری کم هزینه بوده و جهت انتقال فایلهای کوچک و E MAIL ها مناسب می باشد . معمولاً از مودمها جهت کاربران منفرد استفاده می شود و جهت اتصال چند ایستگاه کاری به اینترنت ، استفاده از مسیریاب را پیشنهاد می کنیم .

ISDN:

ISDN مخفف Integrated Services Digital Network می باشد . تفاوت اصلی بین تماسهای ISDN و مودم در آن است که ISDN به جای تبدیل داده ها به صورت امواج الکترونیکی ، داده ها را به همان صورت کد دیجیتالی ( رقمی ) منتقل می نماید . این امر سبب افزایش قابلیت دسترسی کارآمد تر به پهنای باند موجود و در نتیجه انتقال فایلهای بزرگتر با سرعت بیشتر می گردد . شما می توانید با استفاده از ISDN ، فیلمهای VHS را به صورت بلادرنگ و با سرعتی بالا منتقل نمائید .

خطوط استیجاری :

اگر اینترنت ، عهده دار بخش عظیمی از بازاریابی جهانی شما و ارتباطاتتان می باشد ، پیشنهاد می کنیم که هر چه سریعتر با ISP خودتان ، جهت دریافت یک خط اختصاصی تماس بگیرید . چرا که با برخورداری از این خصیصه ، دیگر قابلیت دسترسی شما به اینترنت یا سایت وبتان تحت تاثیر دیگر فعالیتهای لینکهای ISP قرار نخواهد گرفت . در ضمن شما می توانید از متصدیان شبکه تلفنی ، خطوطی را به منظور شکل دهی استخوانبندی WAN اجاره نمائید . یکی از مهمترین مزایای استفاده از خطوط استیجاری ( اختصاصی ) در سهولت دستیابی ، افزایش دستیابی و هزینه ماهیانه ثابت می باشد .

اصطلاحات :

Packet

در شبکه های پیام رسانی ، واحد انتقال با اندازه ثابت که شامل ارقام دودویی بوده و شامل داده و تیترهایی متشکل از شماره شناسایی ، آدرسهای مبدا و مقصد و گاهی داده های کنترل خطاست .

Bandwidth

قابلیت انتقال داده در یک سیستم ارتباطی دیجیتال .

Socket

قسمت ظرف یک رابط که دوشاخه را دریافت می کند .

Peer to –Peer Architecture

شبکه ای از دو یا چند کامپیوتر که از یک برنامه یا نوعی از برنامه استفاده می کند تا با آن ارتباط برقرار کرده و داده ها را به اشتراک بگذارد . هر کامپیوتر یا معماری نظیر به نظیر ، برحسب مسئولیتها دسته بندی می شود و هر کدام به عنوان سرویس دهنده دیگری در شبکه عمل می کنند . به سرویس دهنده فایل تقدمی نیاز نیست . با وجود این ، عملکرد شبکه ، معـمولاً به خوبی سرویس دهنده / سرویس گیرنده نیست ، زیرا تحت باردهی سنگین قرار دارد .

Twisted Pair Cable

کابلی که در آن دو رشته سیم دارای پوشش به هم تابیده شده اند . از این کابلها برای کاهش تداخل سیگنال منابع قوی رادیویی استفاده می شود . یکی از این سیمها به سیگنال حساس بوده و دیگری به زمین متصل است .

UTP

علامت اختصاری unschielded twisted pair . کابلی با یک یا چند جفت سیم به هم تابیده شده که هیچ پوشش اضافی ندارد . UTP بسیار انعطاف پذیر بوده و فضای کمتری را نسبت به کابل جفتی به هم تابیده شده پوشش دار( STP ) اشغال می کند اما پهنای باند کمتری دارد .

Coaxial Cable

یک کابل دوسیمی متشکل از یک سـیم مرکزی که داخــل یک روکــش استوانه ای زمــینی قرار می گیرد . این روکش ، به طور معمول سیمهای بافــته شــده ای هستنــد که نسبت به سیم مرکزی عایق بندی شده اند . این روکش مانع تاثیر اجزای اطراف روی سیگنالهای انتقال یافته درون سیم مرکزی شده و نیز مانع تاثیر اختلالات پتانسیلی روی سیگنال عبوری در سیم مرکزی می شود .

Fiber Optic

فن آوری انتقال پرتوهای نوری در طول فیبرهای نوری . یک پرتو نور ، مانند پرتو لیزری ، می تواند تلفیق شود تا اطلاعات را حمل کند . از آنجا که نور در تشعشع مغناطیسی دارای فرکانس بالاتری نسبت به سایر انواع تشعشعات مانند امواج رادیویی است ، یک کانال فیبر نوری می تواند اطلاعات بیشتری را نسبت به ابزارهای مخابراتی دیگر حمل کند . فیبرهای نوری ، رشته های باریکی از شیشه یا سایر مواد شفاف هستند که دهها یا صدها رشته از آنها می توانند درون یک کابل قرار بگیرند . فیبرهای نوری اساساً در برابر تداخل های الکترو مغناطیسی ایمن هستند .

Apple talk

شبکه محلی ارزان ارائه شده توسط اپل که کامپیوترهای اپل و غیر اپل می توانند از آن برای به اشتراک گذاشتن و تبادل منابعی نظیر چاپگرها یا سرویس دهندگان فایل استفاده کنند . کامپیوترهای غیر اپل باید مجهز به سخت افزار Apple talk و نرم افزار مناسب باشد . ایــن شبکه از یک مجموعه لایه بندی شده از پروتکلهای مشابه با مدل ISO/OSI استفاده نموده و اطلاعات را به شکل بسته های اطلاعات به نام قابها منتقل می کند . Apple talk برای ارتباطات سایر شبکه های Apple talk از طریق دستگاههای معروف به پلها پشتیبانی می کند و نیز از طریق دستگاههایی معروف بــه دروازه ها از اتصال ها به شبکه های ناهمسان پشتیبانی می کند .

IP

علامت اختصاری Internet Protocol . پروتکلی در TCP /IP که بر تفکیک پیامها بـه بسته های اطلاعاتی ، مسیردهی بسته ها از فرستنده به شبکه و ایستگاه گیرنده ، شباهت بسته ها با پیامهای اصلی داده در مقصد نظارت می کند . IP به لایه شبکه در مدل ISO/OSI مربوط می شود .

IPX

علامت اختصاری Internet work Packet Exchange ، پروتکلی در Navell Netware که بر آدرس دهی و هدایت بسته های اطلاعاتی درون و بین شبکه های LAN نظارت می کند . بسته های IPX می توانند در بسته های Ethernet یا قابهای Token ring بسـته بنـدی شــونـد . IPX در سـطح ۳ و۴ ISO/OSI عـمـل می کـند . اما عدم عملکردهای این سطوح را انجام نمی دهد . به طور خاص IPX ، تضمین نمی کند که یک پیام کامل خواهد بود ( هیچ بسته ای از دست نرود ) ، SPX این تضمین را ارائه می دهد .

Tele Commute

کار در یک مکان ( معمولاً در منزل ) و برقراری ارتباط با اداره مرکزی در نقاط مختلف ، از طریق کامپیوتر شخصی مجهز به مودم و نرم افزار ارتباطی .

Mobile Computing

فرآیند استفاده از کامپیوتر در سفر . محاسبه متحرک معمولاً نیازمند یک کامپیوتر قابل حمل است که منبع تغذیه آن باتری است و نه یک کامپیوتر رومیزی .

ISDN :

Integrated Service Digital Network

شبکه ارتباطاتی دیجیتالی و جهانی که از سرویسهای تلفنی موجود نشات گرفته شد . هدف ISDN جایگزین کردن شبکه تلفنی امروزی که نیازمند تبدیلات دیجیتال به آنالوگ می باشد ، به تسهیلاتی که کاملاً به سوئیچینگ و انتقال دیجیتالی اختصاص دارند می باشد . این تسهیلات ، آنقدر پیشرفته هستند که بتوانند جایگزین اشکال گوناگون داده آنالوگ شوند . ISDN در دو نوع کانال ارتباطی عمده تعبیه شده است : کانال B که داده را با نرخ ۶۴kbps و کانال D که اطلاعات کنترلی را با سسرعت ۱۶ یا ۱۴kbps حمل می کند . کامپیوترها و دستگاههای دیگر از طریق رابطهای استاندارد بـه ISDN متـصل می شوند .

LAN :

Local Area Network

تعدادی کامپیوتر و وسایل که در یک حوزه نسبتاً محدودی توسط خطوط ارتباطی به یکدیگر متصل می شوند و به این ترتیب ، هر دستگاه می تواند با دیگر دستـگاههای شبـکه ارتـبـاط برقرار کـند . شبکه های محلی معمولاً شامل کامپیوترهای کوچک و منابع به اشتراک گذاشته شده است که چاپگرهای لیزری و دیسکهای سخت بزرگ از آن جمله هستـند . دستگاهــهای شبـکه LAN را گره می نامند . گره ها توسط کابلهایی به هم متصل می شوند که پیغامها را منتقل می کنند .

WAN:

Wide Area Network

شبکه ای ارتباطی که نواحی مستقل جغرافیایی را به هم متصل می کند .

ISP :

Internet Service Provider

شرکتی که سرویسهای اتصال اینترنت به کاربران ، شرکتها و سازمانهای دیگر را فراهم می آورد . برخی ISP ها شرکتهای بزرگ ملی و بین المللی هستند که در بسیاری از مکانها دسترسی به اینترنت را ممکن می سازند ، در حالی که دیگران فقط به یک مکان یا منطقه خاص محدود هستند .

POP:

Point of Presence

نقطه ای که با آن حامل تلفن راه دور به تبادل تلفن محلی یا به یک کاربر خاص منتقل می شود .

Leased Line:

کانال ارتباطی که به طور دائمی دو یا چند مکان را به هم مرتبط می کند . خطوط اختصاصی ، معمولاً خطوط خصوصی یا استیجاری هستند نه عمومی . خطوط T۱ که توسط بیشتر سازمانها برای ارتباط با اینترنت استفاده می شوند ، نمونه ای از خطوط اختصاصی هستند .

BRI:

Basic Rate Interface

یک سرویس اشتراک دهی ISDN که از دو کانال B ( ۶۴KBPS ) و یک کانال D ( ۶۴KBPS ) برای انتقال سیگنالهای صدا ، ویدئو و داده استفاده می کند .

VPN :

Virtual Private Network

مجموعه ای از گره ها روی شبکه عمومی ، مانند اینترنت که با استفاده از تکنولوژی رمز نگاری با هم ارتباط برقرار می کنند ، طوری که پیغامهای آنها در برخورد با یکدیگر در امان ماند ، و اگر گره ها توسط خطوط اختصاصی با هم ارتباط داشته باشند ، برای کاربران غیر مجاز قابل درک است .

DSL:

Digital Signal Processor

یک مدار مجتمع طراحی شده برای پردازش بسیار سریع داده و استفاده شده در صوت ، ارتباطات ، پردازش تصویر و سایر کاربردهای کسب و کنترل داده .

آموزش دسترسی به Control Panel در ویندوز 10

آموزش دسترسی به Control Panel در ویندوز 10

کنترل پنل ویندوز، اصلی ترین بخش برای تغییر تنظیمات قسمت های مختلف ویندوز است. این بخش از ویندوز را میتوان مهم ترین قسمت آن نامید، زیرا مهم ترین تنظیمات کامپیوتر در آن قرار دارد. در ویندوز 10 چندین روش برای دسترسی به کنترل پنل وجود دارد.

در این مطلب آموزش دسترسی به Control Panel در ویندوز 10 را برای شما آماده کرده ایم.

باز کردن کنترل پنل با استفاده از منوی Win+X
ابتدا کلید ترکیبی Windows + X را فشار داده (یا بر روی دکمه Start راست کلیک کنید) و سپس از منوی باز شده گزینه Control Panel را انتخاب نمایید.

باز کردن کنترل پنل از طریق کادر جستجو یا کورتانا
برای باز کردن کنترل پنل کافیست عبارت "Control Panel" را در کادر جستجو یا کورتانا وارد کرده و از نتایج بر روی آن کلیک نمایید.

باز کردن کنترل پنل از طریق میانبر آن در دسکتاپ
1- ابتدا در فضای خالی دسکتاپ راست کلیک کرده و گزینه Personalize را انتخاب کنید.
2- به بخش Themes رفته و سپس گزینه Desktop icon Settings را انتخاب کنید.
3- تیک گزینه Control Panel را زده و OK کنید.
اکنون میانبر Control Panel به دسکتاپ اضافه شده است.

استفاده از Run
کلید ترکیبی Windows + R را فشار دهید تا Run باز شود. سپس دستور Control را وارد نموده و OK کنید.

آموزش تصویری تنظیم نور صفحه نمایش یا مانیتور به صورت جامع

آموزش نحوه تنظیم نور صفحه نمایش یا مانیتور از راه های مختلف را از فرازسافت بخوانید تا با روش های مختلف تنظیم نور صفحه نمایش آشنا شوید.

آموزش تنظیم نور صفحه نمایش یا مانیتور از راه های مختلف

امکان دارد که شما به طور پیوسته نور لپ تاپ یا سیستم خود را تغییر دهید. هنگامی که از سیستم خود در محیط روشن استفاده می کنید شما می خواهید برای این که بهتر ببینید نور آن را زیاد کنید. وقتی که در یک اتاق تاریک هستید می خواهید آن را کم کنید تا به چشمان تان آسیبی وارد نشود. از طرفی دیگر کاهش نور روشنایی لپ تاپ شما باعث صرفه جویی در قدرت و افزایش طول عمر باتری لپ تاپ شما خواهد شد.

شما با استفاده از روش های دستی و خودکار ، می توانید نور صفحه نمایش یا مانیتور لپ تاپ خود را تنظیم کنید. سیستم عامل ویندوز می تواند بر اساس میزان مصرف باتری یا سنسورهای نوری که در بسیاری از سیستم های امروزی وجود دارد ، میزان روشنایی صفحه نمایش را تنظیم کند.

در این مقاله به آموزش تنظیم نور صفحه نمایش یا مانیتور از راه های مختلف می پردازیم. در این آموزش شما را با روش های مختلفی تنظیم نور صفحه نمایش کامپیوتر یا لپ تاپ آشنا خواهیم ساخت. پس در ادامه با ما همراه باشید.

نحوه تنظیم نور مانیتور لپ تاپ یا تبلت با استفاده از روش های دستی

در بیشتر صفحه کلیدهای لپ تاپ و کامپیوتر ، شما کلیدهای میانبری را پیدا خواهید کرد که این امکان را در اختیار شما قرار می دهد تا روشنایی مانیتور سیستم خود را به سرعت افزایش یا کاهش دهید.

اغلب این کلیدهای میانبر در ردیف F صفحه کلید قرار دارند که این کلیدها به ترتیب از F1 تا F12 نام گذاری شده اند و شما می توانید از آن ها استفاده کنید. کلید مربوط به تنظیم نور صفحه نمایش معمولا دارای علامت خورشید یا مشابه آن می باشد. شما برای تنظیم کردن میزان روشنایی مانیتور خود کافی است که کلید مربوطه را فشار دهید.

نحوه تنظیم نور مانیتور لپ تاپ یا تبلت با استفاده از روش های دستی

همچنین شما می توانید روشنایی صفحه نمایش لپ تاپ خود را از طریق ویندوز تنظیم کنید. این کار زمانی مفید است که صفحه کلید شما کلیدهای مربوط به تنظیم میزان روشنایی را دارا نباشد یا شما از تبلت استفاده می کنید. به همین دلیل شما باید میزان روشنایی صفحه نمایش خود را در ویندوز انجام دهید.

نکته ۱:

اگر از ویندوز ۱۰ استفاده می کنید ، شما می توانید بر روی آیکون باتری در نوار اطلاع رسانی ویندوز کلیک کرده و سپس نشان روشنایی را انتخاب کنید. هر باری که بر روی آن کلیک می کنید ۲۵ درصد روشنایی افزایش می یابد. شما همچنین می توانید Action Center را باز کنید و از طریق این گزینه برای تنظیم میزان روشنایی سیستم خود اقدام کنید.

نحوه تنظیم نور صفحه نمایش لپ تاپ یا تبلت با استفاده از روش های دستی

شما همچنین می توانید این گزینه را از طریق برنامه Settings در ویندوز ۱۰ پیدا کنید. ابتدا شما برنامه Settings را از منو Start پیدا کنید. سپس بر روی گزینه System کلیک کرده و در منو سمت چپ آن گزینه Display را انتخاب کنید. خب اکنون برای تغییر میزان روشنایی سیستم خود در قسمت Adjust brightness level نوار لغزنده را حرکت دهید. به این ترتیب نور صفحه نمایش شما تنظیم خواهد شد.

نحوه تنظیم نور صفحه نمایش لپ تاپ یا تبلت با استفاده از روش های دستی

اما اگر شما از ویندوز ۷ و ۸ استفاده می کنید ، این گزینه در Control Panel قرار دارد. ابتدا Control Panel را باز کنید. سپس بر روی گزینه Hardware and Sound کلیک کرده و گزینه Power Options را انتخاب کنید. در پایین پنجره Power Plans شما نوار لغزنده Screen brightness را مشاهده خواهید کرد.

تنظیم دستی نور مانیتور لب تاب

نکته ۲:

شما همچنین می توانید این گزینه را در Windows Mobility Center نیز مشاهده کنید. در ویندوز ۸٫۱ و ۱۰ بر روی گزینه Start راست کلیک کرده و Mobility Center را انتخاب کنید و در ویندوز ۷ کلید ویندوز + X را به صورت همزمان در صفحه کلید فشار دهید. آنگاه گزینه Display brightness را تغییر دهید تا میزان نور صفحه نمایش خود را تغییر دهید.

نحوه تنظیم نور صفحه نمایش لپ تاپ یا تبلت با استفاده از روش های دستی

نحوه تنظیم نور صفحه نمایش با استفاده از External Display

اکثر روش های تنظیم نور مانیتور برای تمام لپ تاپ ها ، کامپیوترها و تبلت ها طراحی شده اند. با این حال ، اگر از رایانه های رومیزی با یک صفحه نمایش خارجی استفاده می کنید یا اگر یک صفحه نمایش خارجی را به لپ تاپ یا تبلت وصل کرده اید ، شما نیاز دارید که میزان روشنایی خود را در external display تنظیم کنید و این کار معمولا به صورت خودکار انجام نخواهد شد.

گزینه brightness را برای تنظیم میزان نور صفحه نمایش پیدا کنید. شما ممکن است قبل از این که به صفحه نمایش دسترسی پیدا کنید نیاز داشته باشید که Menu یا گزینه Options را فشار دهید. شما معمولا این گزینه ها را در نزدیکی power پیدا خواهید کرد. در برخی از مانیتورها شما می توانید روشنایی صفحه نمایش خود را به وسیله برنامه های شبیه ScreenBright و Display Tuner تنظیم کنید هر چند این کار در همه مانیتورها به کار نخواهد آمد.

نحوه تنظیم نور مانیتور به صورت خودکار

شما می توانید میزان روشنایی صفحه نمایش بر روی لپ تاپ یا تبلت خود را بر اساس این که به یک خروجی وصل شده اید یا خیر تنظیم کنید. برای مثال ، هنگامی که شما به یک پریز برق وصل هستید سطح روشنایی مانیتور بسیار بالا است ، اما هنگامی که از باتری استفاده می کنید روشنایی را روی میزان کمتری تنظیم می کنید. سیستم عامل ویندوز می تواند میزان سطح روشنایی صفحه نمایش را به صورت خودکار تنظیم کند.

برای انجام این کار ، ابتدا Control Panel را باز کنید. سپس ، Power Options را انتخاب کرده و بر روی Change plan settings در طرف راست Power server کلیک کنید. شما می توانید سطح میزان روشنایی صفحه نمایش را با استفاده از Adjust plan brightness که در زیر On battery و Plugged in قرار گرفته است را تنظیم کنید. این تنظیمات به میزان پاور شما بستگی دارد.

اگر شما تمایل داشته باشید می توانید سطح روشنایی صفحه نمایش را برای برنامه های مختلف قدرت و سوئیچ بین آن ها تنظیم کنید.

نحوه تنظیم نور صفحه نمایش به صورت خودکار

نحوه تنظیم نور مانیتور به صورت خودکار بر اساس عمر باقی مانده باتری

شما می توانید میزان نور صفحه نمایش لپ تاپ یا کامپیوتر خود را بر اساس میزان مصرف باتری آن ها تنظیم کنید. در ویندوز ۱۰ ، برای انجام این کار می توانید از ویژگی Battery Saver استفاده کنید. ابتدا Settings را باز کرده و به ترتیب System و Battery saver انتخاب کنید. در نهایت بر روی Battery saver settings کلیک کنید.

اطمینان حاصل کنید که گزینه Lower screen brightness while in battery saver فعال است ، سپس درصد مورد نظر را برای Battery Saver انتخاب کنید. هنگامی که سطح Battery Saver فعال می شود ، نور پس زمینه را کاهش می دهد و قدرت باتری شما را ذخیره می کند. به طور پیش فرض Battery Saver نور صفحه نمایش را کاهش خواهد داد وقتی که ۲۰ درصد شارژ باتری باقی مانده باشد.

متاسفانه ، هیچ راهی برای تنظیم دقیق میزان روشنایی صفحه نمایش وجود ندارد هنگامی که شما Battery Saver را انتخاب خواهید کرد.

نحوه تنظیم نور صفحه نمایش به صورت خودکار بر اساس عمر باقی مانده باتری

نحوه تنظیم نور صفحه نمایش به صورت خودکار بر اساس میزان نور محیط

امروزه بسیاری از لپ تاپ ها و کامپیوترها دارای سنسور روشنایی محیط هستند. سیستم عامل ویندوز می تواند از سنسور برای adaptive brightness استفاده کند ، با انجام این کار به صورت اتوماتیک در محیط روشن سطح روشنایی صفحه نمایش افزایش و در محیط تاریک کاهش می یابد.

این روش بسیار راحت است و به صورت خودکار انجام داده خواهد شد. اگر شما نمی خواهید از روش های خودکار استفاده کنید ، می توانید از روش های دستی که در بخش های قبل توضیح داده شده استفاده کنید.

نکته:

برای فعال یا غیر فعال کردن این ویژگی در ویندوز ۱۰ ، ابتدا Settings را باز کنید. سپس ، گزینه System را انتخاب و بر روی Display کلیک کنید. سپس با کلیک بر روی گزینه ای که در زیر Change brightness automatically when lighting changes قرار دارد می توانید آن را خاموش یا روشن کنید.

توجه داشته باشید که این گزینه تنها در دستگاه هایی قابل مشاهده است که دارای سنسورهای روشنایی محیط باشند.

نحوه تنظیم نور صفحه نمایش به صورت خودکار بر اساس میزان نور محیط

شما همچنین می توانید این تنظیمات را از طریق Control Panel نیز انجام دهید. برای انجام این کار ابتدا Control Panel را باز کنید. سپس Power Options را انتخاب کرده و بر روی Change plan settings که در سمت راست Power Plan کلیک کنید. در نهایت برای تنظیم میزان نور صفحه نمایش به صورت خودکار بر روی Change advanced power settings کلیک کنید.

اکنون در بخش Display ، گزینه Enable adaptive brightness را فعال کنید. این گزینه ها به شما این امکان را می دهند که تا میزان روشنایی صفحه نمایش زمانی که با باتری کار می کنید و یا به برق وصل است را کنترل کنید.

برای مثال شما می توانید که هنگامی که به پریز برق وصل هستید این گزینه را غیر فعال و زمانی که از باتری استفاده می کنید ، فعال کنید.

نحوه تنظیم نور صفحه نمایش به صورت خودکار بر اساس میزان نور محیط

جمع بندی

با یکی دیگر از مقاله های آموزشی فرازسافت با شما همراه بودیم. در این مقاله آموزش تنظیم نور صفحه نمایش یا مانیتور از راه های مختلف را در اختیار شما قرار دادیم. در این آموزش شما یاد گرفتید که می توانید میزان نور صفحه نمایش خود را به دو روش دستی و خودکار تنظیم کنید. که از هر دور روش می توانید در زمان و موقعیت مورد نظر استفاده کنید. امیدواریم که این آموزش نیز مورد توجه شما قرار گرفته باشد و به راحتی بتوانید سطح روشنایی مانیتور خود را تنظیم کنید.

رفع مشکل تنظیم نبودن اندازه صفحه دسکتاپ با صفحه مانیتور در ویندوز

رفع مشکل تنظیم نبودن اندازه صفحه دسکتاپ با صفحه مانیتور در ویندوز : خوشبختانه امروزه ویندوزها به گونه ی هستند که کاربر می تواند در آنها برای خود تغییرهای را به وجود بیاورد و این امکان برای او محیا است که در شکل ظاهری ویندوز تغییراتی را انجام بدهند مثلا اگر نوشته های ویندوز از نظر او ریز هستند آن ها را بزرگ تر کند.

شاید تا به حال شما هم با این مشکل روبرو شده اید که ویندوز به دلیل اینکه صفحه های نمایش اندازه های مختلفی داشته اند ،از نظر اندازه تنظیم نشده باشد و نتواند بهترین اندازه را ارائه بدهد به همین دلیل این سوال پیش می آید که برای رفع مشکل تنظیم نبودن اندازه صفحه دسکتاپ با صفحه مانیتور در ویندوز چه کاری باید انجام بدهیم؟ با ما همراه شوید….

چگونگی تنظیم اندازه وضوح با صفحه نمایش

1. اول از هر چیزی اگر از ویندوز 10 استفاده می کنید باید بر روی قسمت خالی صفحه نمایش کلیک نمایید
2. منوی برایتان باز می شود که باید Display Settings را انتخاب نمایید
3. در قسمت پایین صفحه Advanced Display Settings را انتخاب کنید
4. در قسمت Resolution شما می توانید اندازه صفحه دسکتاپ را تغییر بدهید
5. منوی برای شما نشان داده می شود که می توانید از بین گزینه های آن بهترین رزولوشن را برای سیستم خودتان انتخاب نمایید. دقت کنید هر چقدر که رزولوشن شما زیادتر باشد متنها و آیکونهای که برای شما نمایش داده می شوند ریزتر خواهند بود.
6. حالا می توانید گزینه Apply را کلیک کنید تا تغییرهای را که شما انتخاب کرده اید بر روی سیستم تان لحاظ گردد.
7. اگر تغییرات لحاظ شده همان چیزی است که شما می خواستید می توانید گزینه Keep Changes را کلیک کنید و در غیراینصورت گزینه Revert را کلیک نمایید.

حل مشکل باز شدن پنجره در ویندوز 7 و 8 در خارج از کادر

اگر از ویندوز 7 یا 8 استفاده می کنید و در ویندوز پنجره های را که باز می نمایید خارج از کادر هستند می توانید مراحل زیر را انجام بدهید تا این مشکل را برطرف نمایید.

1. در قسمت خالی صفحه دسکتاپ خود کلیک نمایید تا منوی برای شما ظاهر گردد.
2. حالا باید از میان گزینه های نشان داده شده ،Screen Resolution را انتخاب کنید.
3. برای اینکه وضوح های مختلف را مشاهده کنید باید گزینه Resolution را انتخاب کنید. (گزینه ی این قسمت یا به صورت یک منوی کرکره ی است یا شامل اندازه های مختلف می باشد)
4. شما باید از این قسمت بهترین رزولوشنی را متناسب با سیستم شما می باشد انتخاب کنید.
5. معمولا به این صورت است که اگر بهترین رزولوشن را انتخاب کرده باشید گزینه Recommended را مشاهده می کنید. همانطور که اشاره کرده ایم هرچقدر میزان رزولوشن بالاتر باشد شما اندازه ایکون و متن کوچک تری را خواهید داشت.
6. برای اینکه تنظیماتی که شما ایجاد کرده اید لحاظ گردند باید گزینه OK را کلیک نمایید.
7. اگر این تنظیمات همان چیزی است که شما آن را می خواسته اید برای اینکه بتوانید آن ها را حفظ کنید باید گزینه Keep Changes را کلیک نمایید. اما اگر اینگونه نیست و می خواهید مشکل کوچک شدن مشکل برطرف شود باید گزینه Revert را کلیک نمایید. تا سیستم شما به صورت پیش فرض تغییراتی را برای شما لحاظ نماید.

تنظیم صفحه نمایش در ویندوز ویستا

اگر از ویندوز ویستا استفاده می کنید تقریبا برای تنظیم اندازه صفحه نمایش شما مراحلی تقریبا شبیه به ویندوزهای فوق را دارید:

• بر روی قسمت خالی صفحه دسکتاپ کلیک کنید
• Personalize را انتخاب کنید
• در قسمت پایین Personalize شما باید روی Display Settings کلیک نمایید
• نوار Resolution را مشاهده می کنید که با چپ و راست کردن آن می توانید میزان رزولوشن را کاهش و افزایش بدهید
• در نهایت گزینه OK را کلیک کنید و اگر تنظیمات همان چیزی است که شما می خواهید می توانید YES و در غیر اینصورت NO را کلیک نمایید.

آموزش تغییر ظاهر دسکتاپ - بررسی تنظیمات Display در کنترل پنل مطلب ویژه

آموزش تغییر ظاهر دسکتاپ - بررسی تنظیمات Display در کنترل پنل مطلب ویژه

یکی از اصلی ترین ویژگیهایی که کاربران همیشه با آن سروکار دارند ، تنظیمات مربوط به صفحه نمایش در ویندوز 7 می باشد .
تغییر صفحه پس زمینه ، تغییر اندازه رزولیشن ، استفاده از تم های پیش فرض ، کوچک یا بزرگ کردن آیکون های دسکتاپ و اضافه کردن اسکرین سرور به دسکتاپ می باشد . حال اگر بخواهید این تنظیمات را تغییر بدهید چکاری باید انجام بدهید ؟

در ادامه میخواهم تنظیمات مربوط به قسمت هایی که به آن اشاره کرده ام را با استفاده از تصاویری که در ادامه قرار میدهم به طور کامل آموزش بدهم . امیدوارم این آموزش مورد رضایت شما قرار بگیرد .

1. ابتدا وارد کنترل پنل شده و بر روی آیکون Display کلیک کنید . یا بر روی منوی Start کلیک کرده و در کادر جستجو عبارت Display را تایپ کنید .

2. وارد صفحه تنظیمات می شوید . بر روی کلید Adjust resolation کلیک کنید . در این صفحه با توجه به ابعاد مانیتور و کارت گرافیک می توانید اندازه آیکون های صفحه را کوچک یا بزرگ کنید .

3. در این قسمت 3 آیکون Display : نام مانیتور . Resolation : تغییر ابعاد آیکون های دسکتاپ . Orientation : تنظیمات مربوط به افقی یا عمودی بودن آیکون های دسکتاپ .
اگر بخواهید اندازه آیکون های صفحه را کمی بزرگ یا کوچکتر کنید باید بر روی لیست کشویی Resolution کلیک کرده و با توجه به پیش نمایشی که از طریق آیکون های داخل همان صفحه نمایش داده می شود یکی را انتخاب کنید . در صورتیکه رزولیشن انتخابی با صفحه نمایش ما همخوانی نداشته باشد با علامت زرد هشدار داده می شود . برای انتخاب یک رزولیشن هم کافیست بر روی کلید Ok کلیک کرده و از دو گزینه ای که نمایش داده می شود Keep Change را انتخاب کنید .

4. با کلیک بر روی Advanced settings می توانید مشخصات کارت گرافیک و مانیتور را مشاهده کنید .

5. برگردید به صفحه تنظیمات اصلی Display . با کلیک بر روی پیوند Calibrate color می توانید سنجش میزان درستی رنگ‌های نمایش داده شده بر روی صفحه را مورد بررسی قرار بدهید . این گزینه برای کاربران عادی زیاد کاربرد ندارد . سومین پیوند هم Change display setting می باشد که دارای تنظیمات ثبت همانند پیوند اول می باشد .

6. تنظیمات دو قسمت Adjust clear Type text و Set custome text size بدلیل حائز اهمیت نبودن توضیح داده نمی شود .
با کلیک بر روی Personalization می توانید تصویر دلخواه پس زمینه را تغییر بدهید. ابتدا بر روی Personalization کلیک کنید .

7. در صفحه تنظیمات مربوط به گزینه Personalize گزینه های زیادی وجود دارد .
با کلیک بر روی پیوند Change Desktop Icon می توانید آیکون های پیش فرض Computer . Network و... را به دسکتاپ اضافه کنید . کافیست تیک گزینه مورد نظر را فعال کنید .

8. در صورتیکه بخواهید تنظیمات مربوط به سرعت و آیکون ماوس را هم تغییر بدهید می توانید از گزینه Chanfe Mouse Pointers استفاده کنید . این پیوند در یک آموزش مستقل توضیح داده می شود .
با کلیک بر روی آیکون Change your Account picture می توانید تصویر حساب کاربری را تغییر بدهید . کافیست بر روی پیوند مورد نظر کلیک کرده و یک عکس را انتخاب و بر روی پیوند Change Picture کلیک کنید . با کلیک بر روی Browse for more picture می توانید یک عکس را از روی کامپیوتر انتخاب کنید .

9. وسط صفحه یک سری تصویر مشاهده می کنید . در قسمت Aero می توانید یک لیست تصویر انتخاب کنید تا به صورت تصادفی نمایش داده شود . کافیست روی تصویر مورد نظر کلیک کنید .

10. با کلیک بر روی پیوند Desktop Background می توانید یک تصویر را به صورت تصویر پس زمینه انتخاب کنید .

11. با کلیک بر روی پیوند Screen Saver می توانید یک تصویر اسلاید شو را انتخاب کنید تا در زمانیکه ماوس شما دارای هیچ حرکتی نبود این صفحه نمایش داده شود .

بسیار خوب ، امیدوارم خسته نشده باشید . در مرحله آخر اجازه بدهید در مورد کاربرد Display هم کمی توضیح بدهم . با استفاده از این گزینه می توانید پنجره های را تا 150 درصد بزرگتر کنید .

تنظیمات صفحه نمایش (Display)

آیكون فوق در ویندوز ۹۸ برای تغییر و تنظیم كلیه اعمال مربوط به رنگ پنجره ، اندازه و قلم آیكونها ، تعریف محافظ صفحه نمایش، تعریف پس زمینه، تعداد رنگ استفاده شده در مانیتور و وضوح تصاویر به كار میرود.
●● نحوه باز كردن پنجره Display
● روش اول:
My Computer > Control Panel > Display
● روش دوم:
كلیك راست روی پس زمینه ویندوز در جایی خالی روی desktop و انتخاب Properties .
● روش سوم:
Start > Setting > Control panel > Display
تبها یا كلیدهایی انتخابی كه در قسمت مشخصات صفحه نمایش (properties) قرار دارند عبارتند از:
۱. تب Background
در این تب امكان قرار دادن طرح یا تصویر یا الگویی روی پس زمینه ویندوز وجود دارد.
● توضیح گزینه ها:
▪ Wallpaper : كاغذ دیواری یا طرح مورد نظر را از بین گزینه های كادر آن میتوان انتخاب نمود.
▪ Pattern : دكمه ای است كه با كلیك بر روی آن اجازه میدهد الگویی را از بین گزینه های آن روی پس زمینه قرار داد.
▪ Browse : دكمه ای است كه از آن برای قرار دادن تصویری روی پس زمینه از درون فایلها و درایوهای كامپیو تر مان استفاده میشود.
۲. تب Screen Saver
امكان فعال ساختن محافظ صفحه نمایش را روی مانیتور امكان پذیر میسازد.
▪ نكته: چون اشعه كاتدی بطور مستقیم به صفحه نمایش تابیده می شود و اگر كامپیوتر فعال نباشد این اشعه مستقیما" به یك قسمت ثابت صفحه برخورد كرده و باعث لكه دار شدن آن قسمت از صفحه نمایش می گردد لذا با گذاشتن محافظ صفحه (Screen Saver ) باعث می شویم مدتی كه كامپیوتر ما كار نمی كند در لحظه تائین شده محافظ صفحه فعال شده و دستگاه ما را فعال نمایش دهد و اشعه ها پراكنده تابیده شوند.)
● توضیح گزینه ها:
▪ Screen Saver: امكان تعریف و انتخاب محافظ مورد نظر را از طریق گزینه های این كادر امكان پذیر است.
▪ Wait: مشخص میكند تا چه زمانی اگر كلیدی فشرده نشد یا ماوس حركت نكرد (كا مپیوتر به حالت روشن بی كار بماند) محافظ فعال شود.
▪ Setting:برای تغییر دادن خصوصیات محافظ ها مانند سرعت حركت روی صفحه ، بزرگی یا كوچكی اندازه محافظ و وضوح محافظ استفاده میشود.(در قسمت انتخابی ( ۳D Text)می توانید متن(نام خودتان و...) را وارد نمایید و به آن جلوه ویژه ای دهید)
▪ Preview: امكان دیدن محافظ قبل از كاربرد آ ن را میسر میسازد.
▪ Password Protected: امكان رمز گذاری روی محافظ را میسر میسازد كه در این صورت اگر محافظ فعال شود برای برگشت به محیط كار باید حتما رمز مورد نظر را در كادر مربوطه وارد كرد.
▪ توضیح: با فعال كردن گزینه فوق دكمه Change فعال شده با كلیك روی آن پنجره ای باز میشود كه امكان تعریف رمز را ممكن میسازد.
▪ نكته۱: چون رمز گذاری عمل مهمی است باید دو بار رمز را وارد كرد.
▪ نكته۲: اگر رمز خود را فراموش كنیم هیچ راهی برای برگشت وجود ندارد.
۳. تب Appearance
امكان تغییر دادن و تنظیم رنگ اجزای صفحه نمایش ویندوز را در اختیار میگذارد. پنجره ها
● توضیح گزینه ها:
▪ Scheme: نمای خاصی را برای اعمال كلی به تمام قسمتهای صفحه از بین گزینه های كادر خودش ممكن میسازد.
▪ Item : امكان تغییر رنگ یا تغییر قلم و كارهای دیگری را برای اعمال در جز. به جز. قسمتهای صفحه میسر میسازد.
▪ نكته: در صورتیكه نمای انتخابی مورد پسند نبود از بین گزینه های كادرScheme گزینه حالت استاندارد ویندوز Windows Standardرا انتخاب كنید تا نمای صفحه به حالت اصلی خود باز گردد.
۴. تب effects ( جلوه های ویژه)
شما در این قسمت می توانید از جلوه های خاص و ویژه (تغییر بزرگی و كوچكی شمایل یا آیكونها و...) تغییر شكل یا مخفی نمودن آیكونها استفاده نمایید.
۵. تب web ( نمایش صفحه نمایش بصورت web )
در این تب شما می توانید با انتخاب حالت و بی ( web) میز كار و صفحه نمایشتان را مانند صفحات اینترنتی نموده و بتوانید صفحات دلخواه اینترنتتان را در روی میز كار داشته باشید.
۶- تب Setting
امكان تغییر در وضوح تصاویر و تعداد رنگ بكار رفته برای ساخت تصاویر در مانیتور را میسر میسازد.
●● توضیح گزینه ها:
● Colors : توسط آن میتوان مشخص كرد كه سیستم از چه تعداد رنگی برای ساختن تصاویر استفاده میكند.
● Screen Area : امكان تغییر در وضوح تصاویر را میسر میسازد . برای تغییر آن باید دكمه چپ ماوس را روی نوار لغزان گرفته و نگه داشت و ماوس را به طرف چپ یا راست جابجا كرد.
▪ نكته۱: وضوح تصاویر با تعداد رنگ بكار رفته در آنها در ارتباط است ، اگر وضوح بیش از حد زیاد شود تعداد رنگ كم میشود و بالعكس.
▪ نكته۲: بعد از انجام هر مرحله در هر تب ، كلیك نمودن روی دكمهApply یا OK ضروری است.
▪ نكته۳: تفاوت دكمه Apply با OK در این است كه كلیك روی دكمه Apply تغییرات را اعمال كرده ولی پنجره مزبور را نمی بندد ولی OK تغییرات را اعمال كرده و پنجره مزبور را میبندد.
● توضیح در مورد پنجره Mouse و گزینه های آن
▪ از این آیكون در مركز كنترل ویندوز برای تغییر مشخصه های ماوس استفاده میشود.
Start > Settings > Control Panel >Mouse
۷- تب Buttons
در این تب امكان تغییر عملكرد دكمه های ماوس برای افراد راست دست و چپ دست وجود دارد كه با كلیك چپ روی هر یك از دو گزینه زیر میسر میشود.
▪ Left Hand : افراد چپ دست
▪ Right Hand : افراد راست دست
۸- تب Pointers
در این تب امكان دیدن و تغییر دادن اشكال مختلف ماوس برای كاربرد های مختلف وجود دارد همچنین میتوان نمای خاصی را برای حالتهای مختلف ماوس از طریق كادر Schemeتعریف كرد.
۹- تبMotion
در این تب امكان تغییر سرعت حركت ماوس و دیدن مسیر حركت ماوس امكان پذیر است .
▪ Pointer Speed : امكان تغییر در سرعت حركت ماوس توسط این قسمت امكان پذیر است .برای تغییر آن باید دكمه چپ ماوس را روی نوار لغزان گرفته و نگه داشت و ماوس را به طرف چپ یا راست جابجا نمود.
▪ Pointer trail : امكان دیدن مسیر حركتی ماوس به صورت طولانی یا كوتاه امكان دارد . برای تغییر آن باید دكمه چپ ماوس را روی نوار لغزان گرفته و نگه داشت و ماوس را به طرف چپ یا راست جابجا نمود.

صفحه دسکتاپ چیست؟

دسکتاپ چیست؟

صفحه نمایش رایانه به عنوان دسکتاپ (DeskTop) یا میز کار شناخته می‌شود. به عبارت دیگر، پس از راه‌اندازی ویندوز به‌ طور معمول ابتدا با پیغام خوش آمد گویی ویندوز مواجه می‌شوید.
پس از آن اولین صفحه‌ای که با آن روبرو می‌شوید، میز کاری شما است. به این صفحه دسکتاپ می‌گویند.
جالب است بدانید با رشد روز افزون تکنولوژی هم اکنون مجازی سازی دسکتاپ نیز، انجام می شود. در صورت لمس لینک آبی با این راهکار بیشتر آشنا می شوید.

درصفحه‌ای که مشاهده می‌کنید آیکن های رایج که شامل Recycle bin، Internet Explorer موجود است، همواره روی صفحه دسکتاپ وجود دارد. و ما بقی آیکن های برنامه روی نوار وظیفه در پایین صفحه قرارگرفته است.
هم‌چنین در سمت راست محل اعلان‌های نوار وظیفه، آیکن تاریخ و ساعت سیستم نیز نشان داده می‌شود، که به‌راحتی بر اساس زمان‌بندی موردنظر کاربر قابل‌تغییر است.

هر جوری که شما دوست دارید

جالب است بدانید صفحه دسکتاپ را می‌توانید شخصی سازی کنید. یعنی رنگ پس زمینه را به دلخواه خود تنظیم کرده و تغییر دهید.
به همین جهت ابتدا روی گزینه Start کنید. سپس گزینه Personalization را انتخاب کنید. مطابق تصویر زیر بر روی گزینه Background، کلیک کنید.
در صفحه ای که مشاهده می کنید یک نگاه اجمالی جهت پیش نمایش نیز به شما می دهد. همان طوری که مشاهده می کنید در قسمت Choose Your Picture می توانید از عکس های پیش فرض ویندوز استفاده کنید.
یا اینکه با زدن گزینه Browse که در زیر عکس ها قرار گرفته است، هر عکسی که بیشتر به آن علاقه مند هستید را استفاده کنید.

از آن جایی که سلیقه کاربران با یکدیگر متفاوت است، احتمال دارد آن ها اهل ماجراجویی باشند و تصور کنند. ریختن رنگ ها روی صفحه دسکتاپ جلوه ای زیباتر به رایانه آن ها می‌دهد.
هم اکنون دوباره با به پنجره قبلی باز گردید و گزینه Colors را انتخاب کنید. در صفحه ای که مشاهده می کنید، هر رنگی که به آن علاقه دارید را تیک بزنید.

به پایین اسکرول کنید سه گزینه پییش روی شماست.

1. Title bars and Windows Borders : در صورت انتخاب این چک لیست رنگ نوار عنوان با رنگ صفحه دسکتاپ شما یکسان می‌شود.
2. Taskbarand Action Center، Stars: علامت زدن این گزینه نیز رنگ دکمه استارت، نوار وظیفه و دکمه های تنظیمات را با صفحه نمایش یکسان در نظر می‌گیرد.
3. Choose Your Default App Mode : با انتخاب گزینه Light صفحه تنظیمات روشن و Dark صفحه تنظیمات شما تاریک می‌شود.

جالب است بدانید صفحه دسکتاپ را می توانید از این هم سفارشی تر کنید و آنچه که دوست دارید را برای خود به ارمغان بیاورد.

آشنایی با امکانات ویندوز 7

آشنایی با امکانات ویندوز 7

قبل از رونمایی ویندوز 7 مایکروسافت در مورد ویندوز 7 بشدت مخفی کاری می کرد. اما با این رونمایی مشخص شد که سیستم عامل جدید مایکروسافت دارای تغییرات عمده ای از زمان ویندوز 95 تاکنون است. ویندوز 7 را می توان بهینه ترین ویندوز که تاکنون انتشار یافته است، دانست. در این نسخه از ویندوز با تحلیل هایی که از کاربران به عمل آمد، سعی در بهینه سازی محیط کاربری و سایر قسمت های این ویندوز شده است. می توان به جرات ادعا کرد که دیگر عمر Vista به سر رسیده است و این سیستم عامل غیرمحبوب در بین کاربران، باید به مرور کنار گذاشته شود. دلایل تمایل کاربران در استفاده از Windows 7 را می توان به شرح زیر دانست:

1) ویندوز 7 در مقایسه با Vista قابل اطمینان تر و بسیار امن تر است.

2) اگر نرم افزاری قابلیت اجرا روی ویستا را داشته باشد، روی Windows 7 هم اجرا خواهد شد.

3) مصرف باتری در ویندوز 7 بهینه شده است، بنابراین طول عمر باتری لپ تاپ در ویندوز 7 بیشتر از ویستا خواهد بود.

4) اگر سیستمی قادر به اجرای ویستا باشد، حتما توانایی اجرای ویندوز 7 را دارد، زیرا ویندوز 7 بسیار سبک تر از ویستا است.

● امکانات جدید در ویندوز 7:

1) کم توقع:
ویندوز 7 سیستم عاملی کم توقع است و توانایی پشتیبانی از پیکربندی سیستم های ضعیف را دارا می باشد که این امر یکی از مشکلات اصلی سیستم عامل ویستا بود. از دیگر مزایای ویندوز ،7 حجم کمتر آن نسبت به ویستا است که در حدود نصف حجم ویستا نیاز به HDD دارد و نصب آن هم از عهده هر کاربر مبتدی بر خواهد امد.

2) میز کار جذاب:
از زمان انتشار اولین ویندوز تاکنون میز کار دچار تغییرات اساسی نمی شد و تنها با جابه جا کردن چند آیکون و تغییر دادن رنگ آنها از سوی مایکروسافت، نسخه جدیدتر Windows ارائه می شد اما در ویندوز 7 می توان شاهد تغییرات عمده ای در میز کار بود. به عنوان نمونه افزودن Side bar به میز کار، این امکان را در اختیار کاربر قرار می دهد تا با قرار دادن ابزارهای مورد نیازش در آن، سریع تر عملیات خود را انجام دهد.

3) bar Task:
نوار ابزار ویندوز 7 با تلقی رایج ما از نوار ابزار کاملا متفاوت است و نحوه چینش آیکون ها نیز دچار تغییر شده است.
برای بازکردن پنجره ها از درون نوار ابزار می توانید به صورت 2 مرحله ای عمل کنید. اگر روی آیکونی کلیک راست کردید و گزینه جدیدی تحت عنوان lists jump را دیدید زیاد تعجب نکنید، این لیست پرشی سریع به شما این توانایی را می دهد که دسترسی سریع به امکانات برنامه را داشته باشید.
در ویندوز 7 پنجره ها سریعتر و ساده تر ساماندهی می شود اگر یک پنجره را به بالای صفحه نمایش بکشید به صورت خودکار به حالت Max در می آید و اگر به سمت چپ یا راست کشیده شود اندازه پنجره نصف می شود.
از دیگر امکانات جدید peeking پنجره ها است که بدون ورود به پنجره می توان به شکلی سریع، مطالب داخل آن را خواند و نگاهی به آنها انداخت.

4) Libraries:
بخش مهم دیگری از رابط کاربری ویندوز، جستجوگر آن است.در Explorer جدید ویندوز 7 مفهوم جدیدی تحت عنوان کتابخانه ها (Libraries) مورد استفاده قرار گرفته است که می توان با استفاده از آن به نوع خاصی از فایل ها بدون توجه به محل قرارگیری آنها از هارددرایو و تنها براساس نوع و پسوند آنها دسترسی یافت.

5) هسته جدید:
معماری داخلی ویندوز7 دومین ویرایش از هسته ویندوز ویستا است. تا قبل از ارائه ویندوز ویستا ارتقای هسته های ویندوز آنقدر چشمگیر نبود و در آنها نمی توان شاهد تحولات جدید بود اما با ورود ویستا تغییرات بسیاری صورت گرفت که این تغییرات در ویندوز 7 به خوبی قابل مشاهده است.

6) Fremework4:
در ویندوز 7 از توانمندی های Fremework4 استفاده شده است.

7) شناسایی هوشمند:
ویندوز ویستا توانایی شناسایی بیش از 800 درایو سخت افزاری را دارد که این پشتیبانی در ویندوز 7 به بیشترین میزان خود رسیده است. ویندوز 7 از موتور جدیدی برای یافتن و به روز کردن سخت افزارهای سیستم استفاده می کند و توانایی شناسایی و نصب 50 تا 95 درصد از درایوها را دارد که نسبت به ویندوز ویستا پیشرفت فراوانی داشته است.

8) stage Device:
در ویندوز 7 قابلیت جدید دیگری موسوم به Device stage قرار داده شده که فرآیند به اشتراک گذاری داده ها را میان رایانه و سایر وسایل دیگر راتسهیل می کند به گونه ای که تعامل بسیار خوبی با ویندوز موبایل 7 و لایو ویو 3 برقرار می کند که دلیل اصلی مایکروسافت برای این اقدام، یکسان سازی زندگی آفلاین(ofline) و آنلاین (line on) کاربران از طریق نرم افزارهایشان است.

9) سرعت و کیفیت بالاتر:
ویندوز 7 بسیار کمتر از ویستا از منابع سیستم مانند CPU و RAM استفاده می کند و بخش زیادی از قدرت آنها را در اختیار سایر نرم افزارها قرار می دهد. در ویندوز 7 زمان های هدررفت مانند لود شدن، خاموش شدن، برگشت از by Stand و. / / کاهش یافته است. به علاوه ویندوز 7 گزینه بسیار مناسبی برای کاربران رایانه های همراه است.

10) نامرئی کردن:
ویژگی Show Desktop از گزینه های پرکاربرد در سیستم عامل است که در ویندوز 7 در انتهای سمت راست نوار وظیفه پیاده سازی شده است.

11) توسعه Device ها:
ویندوز 7 به صورت پیش فرض امکان پشتیبانی از Bluetooth را دارا می باشد، بعلاوه امکان پشتیبانی از تعداد بیشتری از Device ها از طریق صفحه Device and Printer در اختیار کاربران قرار گرفته است.

12) Account Control:
ویژگی امنیتی خوب ویستا، کنترل اکانت کاربری،از دیگر ویژگی هایی است که در ویندوز 7 استفاده شده است و در مواردی پیشرفت هایی نیز داشته است.

13) Group Home:
شبکه کارگروهی به شما اجازه می دهد تا به راحتی رایانه هایی را که از سیستم عامل 7 Windows استفاده می کند به شبکه خانگی وصل کنید تا تصاویر، موسیقی ها، ویدیوها، سخت افزارها را به اشتراک بگذارید، این امکان منحصرا برای شبکه های خانگی طراحی شده است و اگر کاربر در یک شبکه عمومی شده این امکان برایش فراهم نخواهد شد.

14) قابلیت صفحه لمسی:
در ویندوز جدید مایکروسافت این امکان در نظر گرفته شده است که شما بدون صفحه کلید نیز بتوانید در حالت Screeen Touch استفاده کنید.

● حداقل سخت افزارهای مورد نیاز:

خوشبختانه می توان اعا کرد که ویندوز 7 نسبت به ویندوزهای قبلی جمع و جورتر شده است و شما با داشتن یک سیستم معمولی می توانید از امکانات آن استفاده کنید، برای این منظور حداقل های زیر باید در مورد سیستم شما صادق باشد.

آشنایی با ویژگی های ویندوز 11

ظهور و پیدایش ویندوز همیشه به عنوان مرحله‏‌ای مهم برای نوآوری در جهان شناخته می‌شود. ویندوز ستون فقرات مشاغل جهانی بوده است و در آن استارت‌آپ‌های بسیاری شکل گرفته‌اند. وب در بستر ویندوز متولد شد و بزرگ شد. این جایی است که بسیاری از ما برای اولین بار ایمیل نوشتیم، اولین بازی رایانه‏‌ای خود را انجام دادیم و اولین خط کد را نوشتیم. ویندوز جایی است که مردم برای ایجاد، ارتباط، یادگیری و دستیابی به اطلاعات به آن رجوع می‌کنند- بستر و فضایی است که امروزه بیش از یک میلیارد نفر به آن تکیه می‌کنند.تا به امروز که این مقاله را تهیه می‌کنم ما شاهد تحولات بسیاری در دنیای ویندوز بوده‏‌ایم اما امروز من می‌خواهم تا شما را با ویندوز 11 آشنا کنم، ویندوزی که شما را به آنچه دوست دارید نزدیک‌تر می‌کند.

تجربه کاربری مناسب در ویندوز11

ویندوز 11 با بهره‌گیری از تجربه‌های کاربران برای تقویت و الهام بخشیدن به خلاقیت طراحی شده است و سعی شده است در طراحی این ویندوز همه چیز ساده باشند. از دکمه start در نوار منو و نوار وظیفه تا هر فونت و نماد دیگر، همه چیز عمداً برای کنترل بیشتر افراد و ایجاد آرامش و راحتی طراحی شده است. در طراحی ویندوز 11 دکمه start را در وسط قرار داده شده است تا جستجوی هر آنچه نیاز دارید ساده بشود. دکمه استارت از قدرت رایانش ابری و Microsoft 365 استفاده می‌کند تا فایل‌های اخیر خود را بدون توجه به پلتفرم یا دستگاهی که قبلاً از آن استفاده می‌کردید، نشان دهد حتی در دستگاه‌های اندروید و IOS این مورد صادق است.

سیستم عامل	ویندوز 11
سال انتشار	2021
میزان پردازنده مورد نیاز	64 هسته ای
میزان رم مورد نیاز	4 گیگا بایت
Direct X	ورژن 12

معرفی امکانات Desktops،Snap Groups،Snap Layouts در ویندوز 11

ویندوز 11 و قابلیت snap layouts چیست؟

ویندوز همواره با ارائه تغییرات انعطاف‌پذیر در پنجره‌های متعدد و امکان چسباندن برنامه‌ها در کنار یکدیگر به شما کمک می‌کند تا هر طور که می‌خواهید و راحت هستید با ویندوز کار کنید. در ویندوز 11 امکاناتی مانند Snap Layouts، Snap Groups و Desktops معرفی شده است تا راهی قوی و مؤثر برای انجام چند کار را به شما ارائه دهد. این موارد ویژگی‌های جدیدی هستند که به شما کمک می‌کنند پنجره‌های خود را سازماندهی کنید و بتوانید صفحه نمایش خود را بهینه کنید تا چیدمانی از نظر بصری تمیز و مرتب داشته باشید و هر طور که می‌خواهید Desktops جداگانه ایجاد کنید و آنها را به دلخواه خود سفارشی‌سازی کنید.

ویندوز 11 پیچیدگی‌ها را کاهش داده و سادگی را برای شما به ارمغان می‌آورد

مایکروسافت تیم

یکی دیگر از بخش‌های مهم در ویندوز 11 برقراری ارتباط راحت با افرادی است که آنها را دوست دارید. در ویندوز 11، گزینه چت Microsoft Teams ارائه شده است که در نوار وظیفه ادغام شده است. اکنون می‌توانید فوراً از طریق متن، چت، صدا یا ویدئو با همه مخاطبین خود، چه در اندروید، ویندوز یا IOS صرفنظر از پلت فرم یا دستگاهی که از آن استفاده می‌کنید، متصل شوید. اگر شخصی که در طرف دیگر با او در ارتباط هستید برنامه Teams را باز نکرده است، می‌توانید از طریق پیام کوتاه دو طرفه با او ارتباط برقرار کنید.

ویندوز 11 همچنین راه طبیعی‌تری را برای ارتباط با دوستان و خانواده از طریق Teams را در اختیار شما قرار می‌دهد و به شما این امکان را می‌دهد تا فوراً mute یا unmute شوید.

ارائه بهترین تجربه در بازی های کامپیوتری windows 11

قابلیت نصب و اجرای بازی در ویندوز 11 به همراه direct storage

اگر اهل بازی هستید، ویندوز 11 برای شما ساخته شده است. بازی‌ها همواره نقش اساسی در ویندوز داشته است. امروزه صدها میلیون نفر در سراسر جهان بر روی بستر ویندوز بازی می‌کنند و از طریق بازی با دوستان خود احساس شادی می‌کنند. ویندوز 11 پتانسیل کامل سخت‌افزاری را برای بازی کردن دارد و برخی از جدیدترین فناوری‌های بازی را برای شما فراهم می‌کند. مانند بازی DirectX 12 Ultimate که می‌تواند گرافیک نفس‌گیر و همه‌جانبه را با نرخ فریم بالا را نیاز داشته باشد. امکاناتی مانند DirectStorage که برای زمان بارگذاری سریعتر و بازی دقیق‌تر است و Auto HDR برای طیف وسیع‌تر و واضح‌تر رنگ‌ها می‌باشد که برای داشتن یک تجربه بصری واقعاً جذاب می‌باشند.

راهی سریع برای بدست آوردن اطلاعات مورد علاقه شما

مرورگر edge در windows 11

ویندوز 11 با استفاده از ابزارک‌ها، شما را به اخبار و اطلاعاتی که به آنها اهمیت می‌دهید سریعتر نزدیک می‌کند این عمل از طریق هوش مصنوعی و مرورگر Microsoft Edge با بهترین عملکرد امکان‌پذیر است. حتی زمانی که بر روی کار خود تمرکز کرده‌اید در زمانی کوتاه که نیاز به استراحت دارید یک لحظه برای بررسی دنیای بیرون می‌توانیم از این ابزار استفاده کنیم. ما اغلب از تلفن‌های خود برای بررسی اخبار، آب‌وهوا یا اعلان‌ها استفاده می‌کنیم. اکنون، می‌توانید نمای مشابهی را مستقیماً از دسکتاپ خود باز کنید. وقتی فید شخصی خود را باز می‌کنید، مانند یک صفحه شیشه‌ای روی صفحه شما می‌لغزد تا در کار شما اختلال ایجاد نکند. سازندگان و ناشران و همچنین صاحبان املاک می‌توانند Widgets جدیدی را در ویندوز برای ارائه محتوای شخصی باز کنند. هدف ما ایجاد پل ارتباطی برای مارک‌های جهانی و سازندگان محلی است به گونه‌ای که هم مصرف‌کنندگان و هم سازندگان بتوانند از آن سود ببرند.

فروشگاه مایکروسافت

مشخصات فروشگاه ویندوز 11

یک فروشگاه مایکروسافت برنامه کاملاً جدیدی است که در آن برنامه‌ها و سرگرمی‌های مورد علاقه شما گرد هم می‌آیند. فروشگاه مایکروسافت جدید محلی مورد اعتماد برای برنامه‌ها و محتواها، بازی و کار و یادگیری هستند. این ابزار به دلیل سرعت و طراحی کاملاً جدید، زیبا و ساده است. در فروشگاه مایکروسافت نه تنها برنامه‌های بیشتری را برای شما به ارمغان می‌آورد بلکه همه محتوا- برنامه‌ها، بازی‌ها، نمایش‌ها، فیلم‌ها- را برای جستجو و کشف مجموعه‌های انتخاب شده را آسانتر کرده است. بر طبق ادعای شرکت مایکروسافت، بزودی بخش‌های اول و سوم از برنامه‌ها مانند Microsoft Teams، Visual Studio, Disney+, Adobe Creative Cloud, Zoom و Microsoft Store ارائه می‌شوند.این موارد همه تجربه‌های باور نکردنی برای سرگرمی، الهام بخشیدن و ارتباط با دیگران را برای شما ارائه می‌دهند. وقتی برنامه‌ای را از فروشگاه بارگیری می‌کنید، از بابت امنیت و ایمنی آن خیالتان راحت است.

استفاده از برنامه های اندرویدی

در ویندوز 11 برای اولین بار برنامه‌های اندرویدی به دنیای ویندوز آورد‏ه‌ شده‌اند. از اواخر امسال، مردم قادر خواهند بود تا برنامه‌های اندروید را در فروشگاه مایکروسافت پیدا کنند و آنها را از طریق Amazon Appstore بارگیری و نصب کنند- تصور کنید که ویدئویی از tik tok ضبط و ارسال کنید یا از Khan Academy Kids برای یادگیری مجازی است را در رایانه استفاده کنید.

فراهم سازی فرصت‌های جدید برای توسعه دهندگان

ویندوز 11 در حال گام برداشتن بیشتر به سمت Microsoft Store برای باز کردن فرصت‌های اقتصادی بیشتر برای سازندگان و توسعه‌دهندگان است. شرکت مایکروسافت به توسعه‌دهندگان و فروشندگان نرم افزار مستقل (ISV) این امکان را داده است که برنامه‌های خود را بدون توجه به اینکه Progressive، Win32، Web App (PWA) یا Universal Windows App (UWP) یا هر چارچوب دیگری که برنامه توسط آن ایجاد شده است ارائه نمایند و فرصتی را برای دستیابی و تعامل بیشتر با افراد ارائه دهند. شرکت مایکروسافت اعلام کرده است که سیاست‌های تقسیم درآمد به تدریج در حال تغییر است، جایی که توسعه‌دهندگان برنامه‌ها می‌توانند تجارت خود را به ویندوز 11 و درآمدزایی کنند.

تکمیل کننده ویندوز 10

zero trust windows 11

ویندوز 11 سازگار با ویندوز 10 ساخته شده است. شما برای ویندوز 11 برنامه‌ریزی، آماده‌سازی و نصب انجام می‌دهید، همانطور که امروز برای ویندوز 10 انجام می‌دهید. ارتقا به ویندوز 11 مانند گرفتن یک به‌روز رسانی از ویندوز 10 خواهد بود. همانند ویندوز 10، تعهد به سازگاری برنامه‌ها حفظ شده است که یکی از اصول اصلی ویندوز 11 می‌باشد. ویندوز 11 همچنین از نظر طراحی ایمن می‌باشد، از فناوری‌های امنیتی جدید که از تراشه ابری استفاده می‌کنند محافظت می‌کند، در حالی که تجربه‌های جدید را نیز امکان‌پذیر می‌کند. ویندوز 11 یک سیستم عامل Zero Trust برای محافظت از داده‌ها و دسترسی به دستگاه‌ها ارائه می‌دهد. مایکروسافت با شرکای خود مانند OEM و سیلیکون برای افزایش موارد امنیتی برای پاسخگویی به نیازها و تهدیدهای در حال تحول و دنیای جدید کار همکاری نزدیک داشته‌ است.

زمان بسیار خوبی برای خرید یک PC است

شرکت مایکروسافت از ابتدای روزی که برای توسعه ویندوز 11 استارت کار را زد‏ه‌ است، با سخت افزارها و شرکای سیلیکون برای یکپارچه‌سازی نرم‌افزار و سخت‌افزار همکاری نزدیک داشته‌ است. این مهندسی مشترک با نوآوری در سیلیکون آغاز می‌شود. از AMD و عمق گرافیکی باور نکردنی پردازنده‌های Ryzen تا نسل یازدهم اینتل و پردازنده‌های EVO، توانایی هوش مصنوعی Qualcomm’s، پشتیبانی از 5G و Arm، بهترین موارد را در ویندوز 11 با بزرگترین اکوسیستم سخت افزاری در جهان ایجاد کرد‏ه‌ است.مایکروسافت همواره سعی کرد‏ه‌ است تا تمام موارد را در ویندوز 11 بهبود ببخشد تا نه تنها از نظر سرعت و کارایی بهینه‌سازی شود، بلکه تجربه افراد در زمینه لمس، رنگ و صدا نیز بهبود بخشیده است.

افزایش تجربه کاربری هنگام کار با ویندوز 11 بصورت تاچ یا لمسی

هنگامی‌که از ویندوز 11 در تبلت‌های بدون صفحه کلید استفاده می‌کنید، سعی شده است تا تجربه لمس صفحه نمایش بهبود داده شود و فضای بیشتری در بین آیکون‌های تسک‌بار ایجاد شده است، اهداف لمسی بزرگ و نشانه‌های بصری ظریف برای سهولت در تغییر اندازه و جابجایی پنجره‌ها بهینه‌سازی شده است. در نهایت در ویندوز 11 پیشرفت‌هایی نیز در زمینه تایپ صوتی ایجاد شده است. ویندوز 11 در تشخیص آنچه را که می‌گویید باور نکردنی است. می‌تواند به طور خودکار برای شما نقطه‌گذاری کند و در تشخیص آنچه می‌گویید به صورت خارق العاده عمل می‌کند. این یک ویژگی فوق‌العاده برای زمانی است که می‌خواهید از تایپ کردن فاصله بگیرید و به جای آن ایده‌های خود را بیان کنید.ویندوز 11 با قابلیت ارتقا رایگان در رایانه‌هایی که از ویندوز 10 برخوردار هستند قابل دسترس خواهد بود. برای اطلاع از اینکه آیا رایانه شما قابلیت ارتقا به ویندوز 11 را دارد می‌توانید به برنامه PC Health Check در سایت Windows.com مراجعه کنید.

جمع بندی

ویندوز 11 شرکت مایکروسافت با هدف افزایش رابطه کاربری و بهینه سازی سیستم عامل برای کاربران، تهیه و تولید شده است که قصد دارد مکملی از ویندوز 10 بوده با این تفاوت که ایرادات و مشکل های آن را نداشته باشد.سیستم عامل ویندوز 11 در زمینه های نصب نرم افزار، اپلیکیشن های مختلف، بازی و... به بهترین شکل پیاده سازی شده است و می توان از آن به عنوان یک سیستم عامل امن نام برد. در این مقاله آموزش ویندوز از سری مقالات آموزش سیستم عامل قصد داشتیم تا با ویژگی های و مشخصات ویندوز 11 بصورت مختصر و مفید، اطلاعاتی را در اختیار شما کاربران پارس پک قرار دهیم.

بهترین راه ارتقا و به روزرسانی سیستم

حس می‌کنید کامپیوترتان کند شده؟ آیا زمان زیادی طول می‌کشد تا بوت شود؟ آیا زمانی که می‌خواهید از برنامه‌ی سنگینی مثل فوتوشاپ استفاده کنید، هنگ می‌کند؟ اگر این‌طور است، احتمالاً زمان ارتقاء سخت افزارتان فرا رسیده است.

اما بهترین راه برای ارتقاء کامپیوترتان چیست؟ انجام چه کاری برای شما بهتر و به صرفه‌تر است؟ کدلم نوع ارتقاء هیچ سودی ندارد و تلف کردن وقت است؟

در این مقاله قصد داریم شما را برای ارتقاء قطعات کامپیوترتان به بهترین و به صرفه‌ترین شکل، راهنمایی کنیم؛ پس برای یافتن پاسخ پرسش‌هایی که مطرح شد، با ما همراه باشید.

1.یک درایو ذخیره سازی سریع‌تر تهیه کنید.

دو دلیل برای ارتقاء درایو هارد وجود دارد:

• میزان فضای ذخیره سازی کم شده باشد

• سرعت عملکرد بیشتری نیاز باشد

اگر همه‌ی کارهایی را که می‌توانستید انجام دهید برای اینکه فضای ذخیره سازی درایو هارد خود را آزاد کنید، انجام داده اما هنوز هم مرتباً با مشکل نداشتن فضای کافی مواجه هستید، بنابراین باید درایوتان را با یک درایو با فضای ذخیره سازی بیشتر عوض کنید. یک هارد دیسک پر شده، نه تنها باعث می‌شود ذخیره سازی داده‌های جدید غیرممکن شود، بلکه می‌تواند عملکرد را نیز تحت تأثیر قرار دهد. سعی کنید حداقل 10 گیگابایت فضای آزاد برای استفاده‌ی سیستم عامل کنار بگذارید.

در لینک زیر می‌توانید درباره‌ی 7 راه و روش برای خالی کردن فضای هارددیسک در ویندوز مطالب جالبی بخوانید:

در مورد هارد درایوها، ارتقاء سرعت فیزیکی را در نظر داشته باشید. اگر کامپیوتر شما در حال حاضر یک درایو با سرعت 5400RPM دارد، با ارتقاء دادن آن به یک مدل 7200RPM شما یک بهبود سرعت فوق‌العاده‌ را تجربه خواهید کرد.

و اما سریع‌ترین گزینه این است که از یک درایو حالت جامد (SSD) استفاده کنید. آن‌ها به جای یک دیسک گردان از حافظه‌ی فلش استفاده می‌کنند و بنابراین چندین برابر سریع‌تر از هارددیسک‌های معمولی هستند.

به‌طور متوسط ممکن است سرعت نوشتن یک درایو 5400RPM تا 100 مگابیت در ثانیه و یک درایو 7200RPM تا 150 مگابیت در ثانیه و یک درایو حالت جامد (SSD) بیش از 500 مگابیت در ثانیه، باشد. SSD های high-end مانند SX8200 Pro دارای سرعت نوشتن فوق‌العاده بالا تا 3000 مگابیت در ثانیه و حتی بیشتر نیز هستند.

در نهایت باید گفت که وجود یک درایو ذخیره سازی سریع‌تر، تمام سیستم شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در واقع این به معنی بوت شدن سریع‌تر، لود شدن سریع‌تر برنامه‌ها، سرعت بیشتر برای راه‌اندازی بازی‌ها و پاسخگویی (ریسپانسیو بودن) بیشتر در برنامه‌هایی که از فایل‌های بزرگ استفاده می‌کنند (مانند ویرایش ویدئو و فیلم و یا ویرایش عکس‌های RAW)، است.

مشکل درایوهای حالت جامد یا SSD این است که ظرفیت کمتری دارند و بسیار گران‌تر از درایوهای هارددیسک هستند اما اگر به مزایایی که نسبت به هارددیسک‌ها دارند فکر کنیم، آن‌وقت احتمالاً این‌طور به نظر می‌رسد که خریدن آن‌ها از جهاتی به‌صرفه است. اگر مایل هستید تا درباره‌ی درایوهای SSD در مقایسه با هارددیسک‌ها بیشتر بدانید، به لینک‌های زیر مراجعه کنید:

اما اگر نیاز دارید که به حجم زیادی از حافظه دسترسی داشته باشید، بهترین راه حل برای شما این است که از یک SSD به عنوان درایوی برای نصب برنامه ها و سیستم عامل استفاده کنید و فایل های خود را همچنان روی هارددیسک قدیمی خود ذخیره نمایید.

2. چرا باید حافظه‌ی رم (RAM) را ارتقاء داد؟

اضافه کردن میزان ظرفیت بیشتر به رم دستگاه، آسان‌ترین و قابل دسترس ترین راه ارتقاء کامپیوتر است که می‌توانید به راحتی آن را انجام دهید. انجام این کار مقرون به صرفه است؛ شما می‌توانید آن را تقریباً در هر دستگاهی (از جمله بسیاری از لپ تاپ‌ها) انجام دهید؛ انجام این کار نیاز به دانش تکنیکی زیادی ندارد پس اگر قبلاً هرگز کیس کامپیوتر خود را باز نکرده‌اید، الان وقتش رسیده که امتحان کنید.

ارتقاء رم باعث افزایش فوری کارایی و سرعت کامپیوترهای شخصی می‌شود. برای انجام کارهایی که نیاز به میزان ظرفیت حافظه‌ی زیادی دارند، مانند انجام ویرایش ویدئو و یا بازی، هر چقدر میزان رم بیشتری داشته باشید، بهتر است. حتی برای استفاده‌های گاه به گاه، داشتن ظرفیت حافظه‌ی بیشتر شما را قادر می‌سازد تا تعداد برنامه‌های بیشتری را همزمان اجرا کنید و یا تعداد تب‌های بیشتری را در مرورگر خود باز نگه دارید.

به چه میزان ظرفیت حافظه‌ی رم نیاز است؟

4 گیگابایت مقدار پایه برای ظرفیت رم است. این اندازه برای استفاده‌ی معمول و مثلاً باز کردن تب‌های مرورگر تا حدود 10 تب، یا انجام دادن ویرایش عکس و یا تماشای آنلاین ویدئو، کافی است.

حالا اگر ظرفیت را به 8 گیگابایت ارتقاء دهید، متوجه بهبود عملکرد قابل توجهی خواهید شد. این میزان ظرفیت برای انجام چند عمل همزمان بسیار خوب است؛ مثل سرچ‌های اینترنتی با 30 تب باز در مرورگر، ویرایش عکس‌های با فرمت RAW و حتی برای انجام برخی از بازی‌های میان رده.

برای انجام کارهای سنگین‌تر، شما باید به دنبال حافظه‌ی 16 گیگابایتی باشید تا نتایج خوبی بگیرید. اگر گیمینگ را جدی دنبال می‌کنید، یا عکس و فیلم ویرایش می‌کنید و یا انجام هر کاری در سطح حرفه‌ای، این اندازه در ظرفیت رم کارتان را راه می‌اندازد.

برای بهبود دادن عملکرد کامپیوترتان بهتر است نگاهی به SuperFetch در ویندوز و تأثیر آن بر رم نیز بیندازید. SuperFetch یکی از سرویس‌های ویندوز است که برای سرعت بخشیدن به برنامه‌های پر استفاده به ویژه در زمان بالا آمدن برنامه‌ها استفاده می‌شود. این سرویس از الگوی استفاده‌ی شما از کامپیوتر الگو برداری کرده و برنامه‌هایی که زیاد استفاده می‌کنید را شناسایی می‌کند و سپس فایل‌های اجرایی ضروری برنامه را از قبل فعال می‌کند تا برنامه سریع باز شود.

۳.ارتقاء کارت گرافیک را در نظر داشته باشید

ما در این مقاله، ارتقاء کارت گرافیک را هم در لیست خود قرار داده‌ایم، اما اگر شما یک گیمر حرفه‌ای هستید، احتمالاً این مورد اولین چیزی است که شما باید ارتقاء دهید. اگر یک گیمر، یا یک طراح 3D یا یک انیماتور 3D حرفه‌ای نیستید، شاید هرگز نیازی نباشد این مورد را ارتقاء دهید.

صرفه جویی در خصوص هزینه کردن برای کارت گرافیک، یک راه آسان برای کاهش هزینه است، به همین خاطر تولید کنندگان کامپیوتر تمایل دارند از کارت گرافیک‌های مجتمع (integrated) به جای کارت گرافیک‌های اختصاصی (dedicated) استفاده کنند. در سیستم‌های جدید یک کارت گرافیک میان رده برای اکثر کاربران به اندازه‌ی کافی خوب و کارآمد است. این کارت امکان انجام برخی کارهای فوتوشاپی و یا تماشای ویدئوهای 4K را به شما می‌دهد؛ حتی بیش از 10 درصد از کاربران Steam با همین کارت های گرافیکی بازی می کنند؛ اما اگر شما برای انجام بازی و یا کارهای مربوط به VR(واقعیت مجازی)، نیاز به عملکرد گرافیکی فوق العاده دارید، ارتقاء دادن کارت گرافیکی به چیز مثل ASUS GeForce GTX 1070 8 GB ROG STRIX کمکی بزرگ برای شما است. شما می‌توانید عملکرد کارت‌های اختصاصی را در مقایسه با گزینه‌ی فعلی خود، در سایت gpu.userbenchmark.com مقایسه و بررسی کنید.

۴.ارتقاء دادن پردازنده (CPU)

ارتقا پردازنده کامپیوتر، به نسبت سایر تغییراتی که تاکنون در موردشان توضیح دادیم، کار پیشرفته‌تری است. نه تنها از لحاظ فیزیکی نصب آن سخت‌تر است، بلکه یکی از گران‌ترین راه حل های پیشنهادی است و نگرانی‌هایی در خصوص مسائل مربوط به سازگاری (compatibility) نیز وجود دارند. مهم‌تر از همه، باید توجه داشت که ارتقاء یک پردازنده الزاما نتیجه مثبتی روی عملکرد سیستم شما نخواهد داشت و در واقع ممکن است شما را به بهبود عملکردی که به دنبالش هستید، نرساند.

آزمون‌های بنچمارک در cpubenchmark.net می‌توانند در مقایسه‌ی عملکرد نسبی پردازنده‌های مختلف به شما کمک کنند. به‌طور کلی، این آزمایش‌ها نشان می‌دهند که به‌روزرسانی‌های ناچیز باعث پیشرفت زیادی در کارایی نمی‌شود.

یک پردازنده فقط زمانی ارزش ارتقاء را دارد که تغییر ایجاد شده قابل‌توجه و چشمگیر باشد، مانند ارتقاء از i5به i7 یا به‌طور کل ارتقاء از یک نسل قدیمی‌تر به یک نسل جدیدتر. توجه داشته باشید که فقط به خاطر داشتن سرعت کلاک بیشتر، سراغ چیزی نروید.

در نهایت باید گفت که اگر پردازنده‌تان عامل وجود مشکل سرعت کم در سیستمتان باشد، ممکن است لازم باشد که کلاً خرید یک سیستم جدید را در دستور کار قرار دهید.

۵.چگونه ارتقاء و به‌روزرسانی نرم‌افزارها می‌تواند عملکرد را بهبود بخشد؟

خوشبختانه برنامه‌های کامپیوتر به‌صورت خودکار به‌روزرسانی می‌شوند. اگر این اتفاق نیفتد هم خود شما هر زمان که پیام هشداری را درباره‌ی انتشار نسخه‌های جدید برنامه‌ها دریافت کردید، قطعاً بر روی دکمه‌ی به‌روزرسانی (Update) کلیک می‌کنید. در بیشتر موارد این کار درست است، اما نه همیشه.

برای بسیاری از نرم‌افزارها، شماره‌ی نسخه‌ی نرم‌افزار به شکل Major.Minor.Revision شرح داده شده است. این عبارت بدان معناست که در انتشارهای بعدی، عدد بزرگ‌تر (Major number) وقتی افزایش می‌یابد که تغییرات اساسی‌تر و بارزتری وجود داشته باشد، عدد کوچک‌تر (Minor Number) نیز وقتی افزایش می‌یابد که تنها ویژگی‌های کوچکی به برنامه افزوده شده باشند یا رفع باگ مهمی انجام شده باشد و رقم تجدیدنظر (Revision Number) وقتی افزایش می‌یابد که مشکلات و نواقص و باگ‌های کوچکی رفع شوند؛ بنابراین، اگر شماره‌ی یک آپدیت یا به‌روزرسانی 0.0.1 باشد، بدین معناست که باگ‌ها و اشکالات کوچکی رفع شده‌اند؛ اگر 0.1.0 باشد، یعنی احتمالاً برنامه بهینه‌سازی شده و ویژگی‌های جدید کوچکی اضافه شده‌اند. آپدیت جزئی (Minor) و تجدیدنظر (Revision) باید بلافاصله نصب شوند؛ اما آپدیت Major به کل بحث دیگری است. تقریباً می‌شود گفت که در صورت تغییر این عدد در آپدیت، نسخه‌های جدید برنامه‌ها از منابع بیشتری نسبت به نسخه‌های قدیمی استفاده می‌کنند، بنابراین اگر منابع سخت‌افزاری کامپیوترتان پیش از این تا حداکثر حد ممکن استفاده شده‌اند، ابتدا باید با این مشکل کنار بیایید و آن را رفع کنید.

همین امر در رابطه با آپدیت سیستم‌ عامل نیز صدق می‌کند. آپدیت‌های منظم با دلایل مربوط به عملکرد و امنیت ضروری‌اند، اما باید توجه کرد که تمام نسخه‌های جدید کامل نیستند؛ می‌شود گفت که آن‌ها تقریباً به‌طور قطع ممکن است دارای اشکالات و باگ‌هایی نیز باشند و ممکن است سرعت سیستم شما را کاهش دهند.

اگر کامپیوتر شما به‌خوبی کار می‌کند، ارزش آن را دارد که بی‌خیال ارتقاء سیستم‌عامل شوید تا زمانی که کاملاً مطمئن شوید که انجام این کار منجر به بروز مشکل نمی‌شود.

۶.چه موارد دیگری را می‌توان ارتقاء داد؟

ارتقاء مادربرد سخت‌تر از تمام به روز رسانی هاست زیرا تمام قسمت‌ها و اجزای دیگر کامپیوتر به آن وصل شده‌اند. انجام این آپگرید فقط زمانی ارزش دارد که شما کاملاً مجبور باشید که یک پردازنده‌ی جدید را که با تنظیمات فعلی سیستم‌تان سازگار نیست، داشته باشید. انجام این کار به‌تنهایی باعث افزایش سرعت نمی‌شود.

اجزای دیگری وجود دارند که می‌توانید در نظر بگیرید.

برای مثال، یک عکاس حرفه‌ای، مطمئناً از داشتن یک مانیتور بهتر، نسبت به اجرا و سرعت عملکرد بیشتر در برنامه‌ی Lightroom، بسیار بیشتر بهره خواهد برد. یا مثلاً به همان اندازه، وجود یک صفحه‌کلید مکانیکی برای یک نویسنده می‌تواند کارآمدتر از موارد دیگر باشد؛ بنابراین به‌جای تمرکز صرف بر عملکرد، فکر کنید چگونه می‌توانید تجربه‌ی بهتری هنگام استفاده از کامپیوترتان به دست آورید چراکه سرعت مهم است، اما قطعاً سرعت تنها چیزی نیست که مهم است.

در این اینفوگرافیک ، راهکارهایی به شما معرفی شده تا با به کارگیری آنها بتوانید به بهترین شکل ممکن از ابزار های قدیمی خود استفاده کنید و عملکرد آن ها را ارتقاء دهید:

بهترین و مناسب‌ترین ارتقاء اجزای کامپیوتر برای شما چیست؟

درایوهای SSD، حافظه‌ی رم و کارت گرافیک‌ها مهم‌ترین موارد در هنگام ارتقاء اجزای کامپیوتر هستند. هر زمان که هر ترکیبی از این موارد را ارتقاء دهید، قطعاً باید بهبودی واقعی و فوری را مشاهده کنید.

در حالت ایده‌آل، شما همیشه باید عمل ارتقاء اجزای کامپیوتر خود را متناسب با نیازهای واقعی خود انجام دهید؛ مثلاً اگر مسئله‌ی ریسپانسیو بودن برایتان مهم‌تر است، یک درایو SSD تهیه کنید و اگر هم مطمئن نیستید که مشکل کامپیوترتان دقیقاً کجاست، از راهنماها و تست‌های موجود برای یافتن مشکل استفاده کنید.

چه راه حلی برای رفع مشکل داغ شدن CPU وجود دارد؟

دلایل گرمای بیش از حد سی پی یو

داغ شدن CPU یکی از مشکلاتی است که کاربران زیادی با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، در این مقاله با بررسی دلایل افزایش دمای سی پی یو و راه های حل این مشکل پذیرای شما خواهیم بود.

گرمای زیاد همواره برای کامپیوتر و لپ تاپ خبر بدی است. دمای بالا می‌تواند به مدارهای الکتریکی صدمات جبران ناپذیری را وارد کرده و حتی موجب آتش سوزی و انفجار شود. جای تاسف است که مدارهای الکتریکی به‌طور طبیعی در عملکرد خودشان تولید گرما می‌کنند.

به دلیل خطر صدمات جبران ناپذیر در اثر همین گرما، تقریبا همه‌ی کیس‌های کامپیوتر برای ایجاد حداکثر جریان هوا در فضاهایی که به آن نیاز وجود دارد، از چندین فن برای جذب هوای سرد و تازه و بیرون کردن گرما از آن استفاده می‌کند.

با گذشت زمان و با استفاده‌ی منظم، توانایی دستگاه شما برای گرفتن گرما از CPU و دفع آن بدتر خواهد شد. موارد مختلفی وجود دارد که می‌تواند روی کارایی سیستم‌های خنک کننده کیس تاثیر بگذارد و در نتیجه، باعث گرم شدن و در نهایت آسیب به اجرای سازنده‌ی آن می‌شود.

به همین دلیل است که شما باید یک CPU که بیش از گرم شده است را شناسایی کرده و علل آن را مشخص کنید. اقدامات لازم برای جلوگیری از گرم شدن بیش از حد CPU می‌تواند از بروز چنین صدماتی در آینده جلوگیری کند.

---

داغ شدن CPU ؛ چرا؟ و چگونه ؟!

پردازنده بیش از حد گرم، اصلا موضوع خنده‌داری نیست. استفاده‌ی مداوم از دستگاهی که مرتبا بیش از حد گرم می‌شود، می‌تواند باعث آسیب دائمی به اجزای داخلی آن شود. هنگامی که پردازنده مرکزی شما سرخ شد، برای همیشه باید با آن خداحافظی کنید. این روند بدین معنی است که باید جایگزینی برای آن پیدا کنید و امید به تعمیر آن داشتن بی فایده است.

به فن پردازنده گوش کنید

اولین راه برای دانستن اینکه CPU شما بیش از حد گرم شده است، گوش دادن به فن آن است. قرار نیست که فن CPU برای همیشه به‌صورت سازگار با آن کار کند و ممکن است که مشکلاتی برایش ایجاد شده باشد. به‌طور معمول، فن‌های CPU می‌تواند با سرعت‌های مختلف کار کند. با گرم شدن پردازنده مرکزی، فن‌ها سرعت بیشتری به خود می‌گیرند تا هوای گرم را با سرعت بیشتری از پردازنده دور کنند.

اگر متوجه این شدید که فن CPU به‌طور غیرمعمولی صدای بلندی دارد، این یک هشدار زودهنگام به شما است که نشان می‌دهد پردازنده مرکزی شما بیش از حد گرم شده است. این موضوع حتی زمانی هم رخ خواهد داد که از برنامه یا بازی سنگینی استفاده نمی‌کنید.

کاهش عملکرد کلی کامپیوتر

یکی دیگر از علائم مشهودی که نشان می‌دهد CPU بیش از حد گرم شده، زمانی است که کامپیوتر شما برای انجام وظایفی که قبلا در آن بسیار خوب است، تلاش مضاعف می‌کند. به عنوان مثال، اگر حس کرده‌اید که برنامه‌ی ویرایش فیلم مورد علاقه شما هم‌اکنون با سرعت کمتری کار می‌کند یا فریم‌ها به چپ و راست انتقال می‌یابند، این می‌تواند بدین معنی باشد که پردازنده مرکزی در انجام همان کارهایی که در گذشته در آن‌ها خوب بوده است، با مشکل مواجه شده است و اصطلاحا وارد حالت Throttling شده است.

Trottling پردازنده زمانی رخ می‌دهد که پردازنده چنان داغ می‌شود که سیستم آن را مجبور می‌کند تا فرکانس پایین‌تری کار کند تا تولید گرما کاهش یابد. نتیجه‌ی ان نیز کاهش عملکرد کلی پردازنده خواهد بود. با مراجعه به Task Manager از طریق کلیدهای ترکیبی CTRL + Shift + Esc و باز کردن تب Performance می‌توانید بررسی کنید که آیا پردازنده مرکزی شما روی سیستم ویندوز مضراتی دارد یا خیر. در این بخش دسته‌ای نمودارها و اعداد را مشاهده خواهید کرد، اما شما تنها می‌توانید اطلاعات مربوط به پردازنده‌ی خود را مرور کنید.

یک برنامه سنگین که CPU را درگیر می‌کند، مانند برنامه ویرایش عکس یا ویدیو را باز کنید و نحوه تغییر اعداد و سرعت را با گذشت زمان مشاهده کنید. هنگامی که پردازنده به دلیل کار زیاد بیش از حد گرم می‌شود، استفاده از آن معمولا به بالای ۱۰۰ درصد می‌رسد و در برخی مواقع، سرعت CPU ناگهان کاهش پیدا خواهد کرد. در چند دقیقه‌ی بعدی متوجه خواهید شد که این امر باعث ایجاد چندین قله‌ی تیز در نمودار مربوط به استفاده‌ی CPU می‌شود.

خاموش شدن تصادفی و ریستارت

پردازنده‌های مدرن به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در هنگام گرم شدن بیش از حد، به‌طور خودکار خاموش شوند. معمولا حداقل دمایی که CPU باید روی آن به نقطه‌ی خاموش شدن خودکار برسد، بسیار زیاد است و اغلب ۹۰ درجه سانتی گراد یا بیشتر برای آن تعیین می‌شود. اگر گاهی اوقات متوجه شده‌اید که هنگام باز کردن برنامه‌های خاص، کامپیوتر شما خاموش می‌شود، این مورد ممکن است نشان دهنده‌ی وجود گرمای زیاد در قلب کامپیوتر شما باشد.

اگر کامپیوتر شما به مرحله‌ای رسیده است که خود به خود خاموش می‌شود، باید استفاده از دستگاه را متوقف کرده و سریع عیب یابی را توسط خود یا یک متخصص شروع کنید. هر باری که CPU شما به دمای بالای حد مجاز می‌رسد، احتمالا آسیب رسیدن دائمی به آن افزایش پیدا خواهد کرد.

---

چک کردن دمای پردازنده با نرم‌افزار Core Temp

اگر می‌خواهید که به اعداد دمای خام نگاهی بیندازید، می‌توانید از یکسری برنامه‌های سوم شخص استفاده کرده و مدیریت بهتری روی دمای CPU خود داشته باشید. تعداد زیادی از گزینه‌های نرم‌افزاری در دسترس شما قرار دارد که می‌توانید از آن‌ها برای خواندن دمای CPU استفاده کنید. این برنامه‌ها گاهی اوقات تخصصی هستند و گاهی اوقات نیز به‌صورت تخصصی توسط تولید کنندگان CPU تولید شده و در اختیار شما قرار می‌گیرند.

در این بخش ما قصد داریم که یکی از محبوب‌ترین برنامه‌های سوم شخص در این زمینه را به شما معرفی کنیم. این برنامه توسط کارشناسان بسیاری برای تشخیص مشکلات گرمای بیش از CPU توصیه شده است. نیازی به نگرانی نیست، این برنامه کاملا ایمن است و به سیستم شما آسیبی نخواهد رساند. این نرم‌افزار Core Temp نام دارد و به شما لیستی اساسی از اطلاعات مربوط به ساخت و مدل پردازنده مرکزی، تعداد هسته‌های آن، میزان مصرف انرژی و میانگین دمای هر یک از هسته‌ها ارائه خواهد داد.

هنگامی که می‌خواهید این برنامه را نصب کنید، صرفا روی Next های پیاپی کلیک نکنید و سعی کنید نگاهی به لیستی از کادرهایی که نمایش داده می‌شود، بیندازید. مطمئن شوید که همه‌ی گزینه‌ها را بررسی کرده و نصب Core Temp را به حالت بهتری انجام دهید. در غیر اینصورت، نرم افزارهای اضافی دیگری همراه با آن نصب خواهند شد که می‌توانند آزاردهنده باشند.

اطلاعات مهمی در بخش پایین خواندن دمای CPU وجود دارد. همان‌طور که می بینید، کامپیوتر نمونه از پردازنده ۴ هسته‌ای استفاده می‌کند. دمای متوسط برای هر هسته درست در کنار شماره هسته و به دنبال آن، حداقل دما و درصد باری آن آورده شده است. درست بالاتر از میانگین دما، عبارت Tj. Max را مشاهده می‌کنید. این مورد که کوتاه شده‌ی عبارت Temperature Junction Maximum است، محدودیت دمایی است که CPU در آن شروع به داغ شدن خواهد کرد. در این کامپیوتر نمونه مشاهده می‌کنید که این میزان ۱۰۰ درجه سانتی گراد آورده شده است.

هنگامی که در حال مرور صفحات وب بوده یا از کامپیوتر خود استفاده نمی‌کنید، میانگین دمای هسته‌ی شما باید در حدود ۳۰ الی ۶۰ درجه سانتی گراد باشد. هنگامی که از یک برنامه با استفاده زیاد از CPU همانند ویرایشگرهای عکس و فیلم بهره می‌برید، این دما می‌توانید بین ۷۰ الی ۸۰ درجه سانتی گراد باشد.

شما هرگز نباید اجازه دهید که میزان Tj برای پردازنده اتفاق بیفتد. هرچقدر هم که کار مهمی با کامپیوتر خود دارید، سعی کنید در این مواقع کمی آن را خاموش کرده و خنک سازی را برایش ممکن کنید. Tj بالا نشان دهنده‌ی مسئله گرم شدن بیش از حد پردازنده مرکزی است و شما بلافاصله باید علت آن را جستجو کرده و راه حل‌های احتمالی را بررسی کنید.

---

راه حل داغ شدن CPU؛ چطور سی پی یو را خنک نگه داریم؟

همان‌طور که قبلا به‌طور خلاصه عرض کرده بودیم، اصول سیستم‌های خنک کننده پردازنده کاملا ساده هستند. آن‌ها گرما را از CPU کشیده و آن را از محفظه بیرون می‌کنند. ما می‌توانیم این فرایند را به سه مرحله ساده تقسیم کنیم:

• گرما از CPU گرفته می‌شود.
• گرما از محفظه CPU خارج می‌شود.
• هوای خنک و تازه به داخل محفظه انتقال می‌یابد.

تنظیمات رایج رایانه شما توسط مجموعه‌ای از فن‌ها با عملکردهای مختلف خنک‌سازی می‌شود. برخی از فن‌ها هوای خنک محیط را از اطراف کیس وارد می‌کنند و این در حالی است که برخی دیگر نیز صرفا هوای گرم را از محفظه خارج می‌کنند.

حتی سیستم‌های خنک کننده مایع پیچیده نیز با همین اصل اساسی کار می‌کنند. یک سری لوله‌ها جریان مایع خنک دائمی را از طریق پردازنده فشار می‌دهد که گرما را از مجموعه دور نگه دارد. مایعی که توسط CPU در حال گرم شدن است، از طریق رادیاتور عبور می‌کند و سپس این گرما را به هوای خارج از کیس منتقل می‌کند. سپس مایع خنک شده دوباره در سیستم خنک کننده بازیافت خواهد شد.

حال بیایید نگاهی نیز به روش‌هایی بیندازیم که می‌توانید در هر یک از مراحل، کارایی سیستم خنک کننده خود را بهبود بخشید.

دور کردن گرما از CPU

قبل از اینکه بتوانیم در مورد اینکه سیستم‌های خنک کننده‌ای صحبت کنیم که گرما را از محفظه CPU بیرون می‌کشند، درک اینکه این هدایت گرمایی چگونه انجام می‌گیرد، بسیار مهم است. هدایت گرمایی میزان توانایی انتقال گرما در ماده است و بر حسب وات بر متر مربع کلوین اندازه‌گیری می‌شود. حال بیایید هدایت حرارتی را در برخی از موادی که به‌طور معمول در کامپیوترها استفاده می‌شود را باهمدیگر مقایسه کنیم:

• رسانایی حرارتی هوا ۰.۰۲۴۵ W/mK است.
• آلومینیوم ۲۰۵ W/mK است
• مس ۳۸۵ W/mK است.
• طلا ۳۱۴ W/mK است.

یک نگاه سریع به این اعداد نشان می‌دهد که هوای ساده به طرز وحشتناکی در انتقال گرما ناکارآمد عمل می‌کند. تنها قرار دادن یک فن در بالای پردازنده مرکزی، یک روش وحشتناک برای انتقال گرما از پردازنده است. به همین دلیل، CPU های مدرن نیز به آن‌چه که به عنوان هیت سینک معروف است، مجهز شده‌اند.

هیت سینک یک مکعب بزرگ فلزی است که از ده‌ها باله فلزی تشکیل شده است و هدف آن نیز دفع گرما از پردازنده است. از آ‌نجا که هیت سینک‌ها با سطح فلز پردازنده تماس مستقیم دارند و معمولا از الیاژ آلومینیوم یا مس ساخته می‌شوند، می‌توانند گرما را خیلی سریع‌تر از هوا به پردازنده منتقل کنند.

خارج کردن گرما از داخل کیس

هیت سینک‌ها در گرفتن گرما از پردازنده بسیار جذاب عمل می‌کنند، اما هنوز هم آن را در هوای داخل کیس پراکنده خواهند کرد. بدون یک سیستم اگزوز مناسب، این گرما در کیس کامپیوتر قرار می‌گیرد و باعث افزایش دمای کلی تمامی اجزای موجود خواهد شد. فن اگزوز، فنی است که برای خارج کردن گرما از داخل کیس ساخته شده است و به‌صورت کامل آن را از داخل کیس خارج می‌کند. هرچند که شما نمی‌توانید فقط یک فن را در داخل کیس قرار دهید و به‌راحتی از آن استفاده کنید. جایگزینی در این زمینه باید به شیوه تخصصی انجام شود.

از آن‌جا که گرما افزایش می‌یابد، فن‌های اگزوز نیز در قسمت بالایی کیس نصب خواهند شد و هوای گرم را از بالا یا پشت کیس خارج می‌کنند. به‌همین دلیل است که اگر قصد استفاده از یک فن سفارشی بهتر را دارید، بهتر است که ابتدا تحقیق کرده و بهترین حالت را برای هرکدام انتخاب کنید. در این زمینه بهتر است که به هزینه‌ها توجه نکرده و یک فن اختصاصی و مناسب را برای کارکرد بهتر کامپیوتر خود انتخاب کنید.

انتقال هوای خنک و تازه به داخل کیس

در مقایسه با فن‌های اگزوزی، فن‌های ورودی، هوای خنک را از اطرف دریافت کرده و آن را به داخل کیس وارد می‌کنند. شما می‌توانید فن‌ها را برای به حداکثر رساندن جریان هوا در داخل کیس تنظیم کنید. این کار را با قراردادن فن‌های خروجی و دود در مقابل یکدیگر می‌توانید انجام دهید. چنین روندی به شما اجازه خواهد داد که هوای خنک را روی اجزای اصلی تولید کننده گرما و آن‌هم قبل از گرم شدن و دفع از طریق فن اگزوز، قرار دهید.

از مسدود نبودن جریان هوا اطمینان حاصل کنید

بسیاری از مواردی که باعث گرم شدن بیش از حد پردازنده مرکزی می‌شود، مربوط به جمع شدن گرد و غبار در سیستم است. کیس کامپیوتر خود را باز کرده و به اجزای داخلی آن با دقت نگاه بیندازید. اگر مدت زمان زیادی است که کیس کامپیوتر خود را تمیز نکرده‌اید، به احتمال زیاد لایه‌های گرد و غبار به اجزای داخلی آن چسبیده است.

فن‌ها را نیز به‌صورت دستی بررسی کرده و گرد و غبار موجود روی آن را چک کنید. گرد و غبار می‌تواند به شدت جریان هوا را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین دفع گرما یا جذب هوای تازه برای سیستم‌های خنک کننده بسیار دشوار یا حتی غیرممکن خواهد بود.

تمیز کردن گرد و غبار با هوای فشرده

اولین کاری که ممکن است به ذهن شما برسد، دمیدن هوا روی اجزای تشکیل دهنده گرد و غبار است. اما قطعا این روش توصیه نمی‌شود. دمیدن این چنینی سبب می‌شود که خاک گرد و غبار به هوا منتقل شده و بدین ترتیب توسط ریه‌های شما یا فرد دیگری تنفس شود که بسیار خطرناک است.

همچنین شما می‌توانید به‌طور تصادفی قطر‌ه‌های بزاق را روی اجزای الکتریکی ریخته و به آن‌ها آسیب برسانید. این موضوع باعث می‌شود که حتی عمر این قطعات کامپیوتر را نیز کاهش دهید. علاوه بر این، ممکن است که ریه‌های شما حتی قادر به تولید فشار هوای کافی برای تخلیه گرد و غبار از اجزا نباشد.

در حالت ایده‌آل، شما می‌توانید فرایند تمیز کردن را در خارج از اتاق و منزل خود انجاجم دهید. ابتدا کامپیتر خود را خاموش کرده و آن را از هر گونه پریز برق جدا کنید. کیس کامپیوتر خود را باز کرده و با استفاده از انفجارهای مداوم هوای فشرده، گرد و غبار را از آن پاک کنید.

استفاده از خمیر حرارتی

هما‌نطور که یاد گرفتیم، هیت سینگ‌ها گرما را از CPU می‌گیرند و آن را در هوای داخل کیس پراکنده می‌کنند. تولید کنندگان کامپیوتر با استفاده از آن‌چه که به‌عنوان خمیر حرارتی شناخته می‌شود، بازده این فرایند را حتی بیشتر بهبود خواهند داد. خمیر حرارتی ماده‌ای ضخیم و شبیه به خمیر است که از ترکیبات خاصی ساخته شده است. این ماده هدایت حرارتی بسیار بالایی را به همراه دارد. مقدار کمی خمیر در فضایی که پردازنده و هیت سینگ در آن تماس مستقیم دارند، قرار داده و نتیجه را مشاهده کنید.

خمیرهای حرارتی با اطمینان از عدم وجود شکاف بین هیت سینک و پردازنده، حداکثر انتقال گرمایی را امکان پذیر می‌کنند. اگر سیستم شما بیش از حد گرم شده است و حداقل یک سال از عمر آن می‌گذرد، پس از تمیزکردن فن‌ها و اجزای داخلی آن، باید دوباره به استفاده از خمیر حرارتی روی بیاورید.

قفل‌هایی را که هیت سینک را روی CPU می‌بندد، باز کرده و هیت سینک را با احتیاط بلند کنید تا به CPU دسترسی داشته باشید. شما باید قطعات کوچکی از خمیر حرارتی را هم روی CPU و هم روی بخشی از هیت سینک ببینید که با پردازنده تماس گرفته است. می‌توانید از یک swap پنبه‌ای استفاده کرده و آن را آغشته به مقداری الکل کنید. بهتر است که در حالت ایده‌آل، از الکل ۹۰ درصد به بالا استفاده کنید. خمیر حرارتی قدیمی را با دقت از پردازنده و هیت سینک بردارید. بگذارید که الکل کمی خشک شود و سپس خمیر حرارتی جدید را روی آن قرار دهید.

یکی از بزرگ‌ترین اشتباهاتی که کاربران رایانه‌های شخصی مرتکب می‌شوند، استفاده زیاد یا خیلی کم از خمیر حرارتی روی پردازنده است. در کنار آن، اگر سرنگ مخصوص قرار دادن خمیر حرارتی دارید، اطمینان حاصل کنید که تاریخ آن منقضی نشده باشد. شما تنها می‌خواهید که به اندازه کافی فاصله بین هیت سینگ و پردازنده را پر کنید. اما نه آنقدری که خمیر از کناره‌ها بیرون بریزد. روش توصیه شده برای استفاده از خمیر حرارتی، قرار دادن فقط یک نقطه خمیر کوچک به اندازه نخود در مرکز پردازنده و سپس نصب هیت سینک است.

نتیجه گیری

اگر به نظر می‌رسد که عملکرد کامپیوتر شما ضعیف شده است و فن‌ها در همه حال و حتی وقتی که کامپیوتر کاری انجام نمی‌دهد، به شدت می‌چرخند، یا اینکه با صفحه‌ی آبی رنگ و خاموش و روشن شدن‌های مکرر کامپیوتر خود روبرو می‌شود، می‌توانید به گرم شدن بیش از حد پردازنده مرکزی کامپیوتر خود شک کنید. اگر کیس و اجزای آن را تمیز کرده و خمیر حرارتی را تعویض کرده‌اید و هوز هم سیستم بسیار داغ است، می‌توانید فن‌ها را نیز تعویض کرده یا جای آن‌ها را در کیس تنظیم کنید تا جریان هوا به‌صورت بهینه وجود داشته باشد.

فراموش نکنید که CPU یکی از اجزای اصلی هر کامپیوتری است و عدم کارکرد صحیح آن می‌تواند کل بخش‌های سیستم را فلج کند. به همین دلیل است که پردازنده مرکزی قلب کامپیوتر نام‌گذاری شده است و نباید اجازه دهید که بیش از حد گرم شود.

دمای مناسب CPU چقدر باید باشد؟

در حالت عادی بین ۳۰ تا ۴۰ درجه سانتیگراد است.

چطور دمای سی پی یو کامپیوترم رو اندازه بگیرم؟

با استفاده از نرم افزار Core Temp

هرآنچه که باید پیش از خرید پردازنده مرکزی (CPU) گیمینگ بدانید

پردازنده مرکزی یا همان CPU (مخفف عبارت Central Processor Unit) به مثابه مغز سیستم کامپیوتری است. این تراشه‌ی کوچک و معمولا مربع‌ شکل که روی برد اصلی دستگاه‌ها نصب می‌شود، در واقع آن بخش از رایانه است که اقدامات، پردازش‌ها، محاسبات و اجرای برنامه‌ها را بر عهده دارد.

پردازنده مرکزی یا CPU ممکن است مهم‌ترین قطعه برای اجرای بازی‌ها نباشد، اما از حیاتی‌ترین تجهیزات کامپیوتر است که می‌تواند در کنار سایر قطعات تجربه روان‌تری از گیمینگ در اختیارتان قرار دهد. از این رو لازم است به المان‌های حائز اهمیت در خرید این قطعه بپردازیم.

---

برندینگ: اینتل در برابر ای‌ام‌دی

قاعدتا اولین موضوع قابل توجه در خرید یک پردازنده، برند یا به شکل صحیح‌تر پلتفرم است. امروزه بازار پردازنده‌های کامپیوترهای دسکتاپ به وسیله دو تولید کننده‌ی بزرگ اینتل (Intel) و ای‌ام‌دی (AMD) به طور کامل قبضه شده است.

برای یک دهه گذشته اینتل با پردازنده‌های گران قیمت و باکیفیت خود، کمابیش بازار پردازنده‌های بالارده و میان رده را از آن خود کرده بود. این در حالی که ای‌ام‌دی در تمام این سال‌ها به عنوان انتخاب باجت فرندلی شهرت یافته بود. اما ظهور پردازنده‌های سری رایزن (Ryzen) این معادله را برهم زد.

پردازنده‌های جدید رایزن می‌توانستند در برابر قیمت کمتر، خروجی بهتری در میان پردازنده‌های پایین رده و میان رده ارائه دهند. در نتیجه در چند سال بعدی ای‌ام‌دی با سرمایه گذاری برروی لاین رایزن خود نه تنها توانست در فروش پردازنده‌های پایین رده نیز از اینتل پیشی گیرد، بلکه پس از سال‌ها توانست وارد رقابت پردازنده‌های بالارده شود. تا در نهایت شاهد بازار رقابتی دوش تا دوش بین این دو برند باشیم.

کدام پلتفرم انتخاب بهتری است؟

هر یک از این پردازنده‌ها، معرف پلتفرم خود نیز هستند. بدین معنی که بایستی با خرید یک پلتفرم، مادربرد خود را نیز از همان پلتفرم تهیه کنید. حال اینکه کدام برند پردازنده و یا کدام پلتفرم نیاز شماست کاملا به شما، نیازها و بودجه‌تان بستگی دارد. با این حال با وجود رقابت بسیار نزدیک این دو، در سال‌های گذشته تقریبا اختلاف بسیار کمرنگ‌تر از گذشته است.

اما به یاد داشته باشید که برای تجربه گیمینگ روان نیازی به تهیه‌ی پردازنده‌های قدرتمند و گران قیمت بالا رده ندارید. و احتمالا تهیه سری پنج هر دو پلتفرم بتواند نیازهای کاربران بالارده را نیز پاسخگو باشد.

---

خط تولید پردازنده

هم ای‌ام‌دی و هم اینتل پردازنده‎‌های متعددی در زمینه‌ی دستگاه‌های کوچک و قابل حمل تا کامپیوترهای دسکتاپ و حتی سرورها عرضه می‌نمایند. این پردازنده‌ها بسته توانایی، کاربردهای گوناگونی دارند. برای مثال سری اتلون (Athlon) ای‌ام‌دی معرف پردازنده‌های خانگی و آفیس این شرکت هستند. در حالی که سری رایزن (Ryzen) به عنوان پردازنده‌های گیمینگ و کاری این شرکت شناخته می‌شوند.

سپس تردریپر (Threadripper) یا اپیک (Epyc) را داریم که شامل پردازنده‌های مختص به سرور و ورک استیشن بسیار حرفه‌ای هستند. این گروه بندی در اینتل شامل پنتیوم (Pentium) و سلرون (Celeron) در کف، سری میانی اینتل کور (Intel Core) مختص به گیمینگ، خانگی، ورک استیشن و در نهایت اینتل زئون (Intel Xeon) در بالای لیست قرار می‌گیرد.

با این وجود شما بایستی در خرید کامپیوترهای خانگی و گیمینگ خود تنها از میان گزینه‌های مید رنج این دو برند، یعنی سری رایزن و سری اینتل کور اقدام به خرید کنید. خوشبختانه هردوی این برندها با شماره گذاری مدل‌های مختلف این دو سری را در گروه‌های اقتصادی، میان رده و حرفه‌ای تقسیم نموده‌اند.

برای مثال خانواده‌های Ryzen 3 و Core i3 معرف پردازنده‌های اقتصادی، ضعیف‌تر و با کمترین تعداد هسته هردو برند هستند. Ryzen 5 و Core i5 میان رده و ایده آل برای گیمینگ و به همین ترتیب پردازنده‌های Ryzen 9 و Core i9 از جمله پردازنده‌های بالارده و ورک استیشن هردو برند محسوب می‌شوند.

در ادامه نام گذاری این پردازنده‌ها به طور معمول نسل پردازنده، نام‌های تجاری و پسوندهای الفبایی نیز به کاربرده می‌شود که اطلاعات جامعی درباره‌ی هر مدل به ما می‌دهند. این موضوع را پیش از این در دو مقاله‌ی «راهنمای نام گذاری‌ها پردازنده‌های اینتل» و «راهنمای نام گذاری‌ها پردازنده‌های AMD» به صورت کامل بررسی کردیم.

---

نام گذاری پردازنده‌های ای‌ام‌دی (AMD)

برای مثال در نام گذاری پردازنده‌ی مدل AMD Ryzen 5 3600X، عدد 3 بیان‌گر نسل پردازنده است. به طبع این عدد هرچه بالاتر باشد، پردازنده امکانات و عملکرد بالاتر و مصرف انرژی کمتری خواهد داشت.

و در ادامه عدد 600 معرف سطح عملکرد پردازنده یا CPU Performance Level خواهد بود. این المان بیان‌گر سطح کارایی و عملکرد پردازنده‌های ای‌ام‌دی است. ذکر نشدن این عدد، بیا‌ن‌گر یک پردازنده مین استریم خواهد بود. در این سیستم، عدد ۷ و ۸ معرفی کننده کاربرد حرفه‌ای و اعداد ۴ و ۵ و ۶ عملگرد بالا است.

پس از این المان، ما یک جفت عددی با پیش فرض 00 مشاهده می‌کنیم که بیان‌گر شماره مدل و SKU محصول است. و در انتها پسوند X که در پردازنده‌های ای‌ام‌دی به پردازنده‌های مجهز به قابلیت Extended Frequency Range (XFR) یا محدوده فرکانس افزایش یافته اشاره می‌کنند.

پسوند الفبایی در پردازنده‌های ای‌ام‌دی (AMD)	توضیحات
پسوند الفبایی G	بیان‌گر وجود پردازنده گرافیکی AMD Radeon RX Vega است. این موضوع دقیقا همانند پسوند الفبایی i در سری Core اینتل عمل می‌کند.
پسوند الفبایی X	در سیستم نام‌گذاری ای‌ام‌دی، حرف X به معنی کارایی و تونایی بالای پردازنده است. این تراشه‌های رایزن مجهز به قابلیت Extended Frequency Range (XFR) یا محدوده فرکانس افزایش یافته هستند.
پسوند الفبایی U	پسوند الفبایی U در پردازنده‌های ای‌ام‌دی، بیان‌گر مصرف پایین پردازنده است. سرعت کلاک پایین، مصرف برق کمتر و تولید گرمای کمتر از ویژگی پردازنده‌ها با این پسوند الفبایی است. در نتیجه ممعمولا در نوت بوک‌ها و لپ تاپ‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند.
پسوند الفبایی H	پسوند الفبایی H فرم کوتاه عبارت high performance است. پردازنده های Ryzen با پسوند H سرعت کلاک بالایی دارند و به دلیل گرمای تولیدی پایین در لپ‌تاپ‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند.
پسوند الفبایی T	T بیان‌گر عبارت توربو (Turbo) و سرعت کلاک بالا است. برای کار سریع‌تر و بهتر پردازنده است. عبارات HT یا XT نیز معرف این پردازنده‌ها هستند.

---

نام گذاری پردازنده‌های اینتل (Intel)

در ادامه به مثال نام گذاری پردازنده‌های کور اینتل می‌پردازیم. برای مثال در مدل Intel Core i5-9400F با یک پردازنده‌ی i5 نسل نهمی روبه‌رو هستیم. سه رقم بعدی که شناسه عددی SKU نام دارند، رتبه‌بندی پردازنده را از لحاظ کارایی نسبت به مدل‌های دیگر نشان می‌دهد. هرچه این اعداد بالاتر باشند، با پردازنده‌ی قدرتمندتری تری روبه‌رو هستیم. برای مثال پردازنده مدل core i5-9600 قوی‌تر از پردازنده core i5-9400 خواهد بود.

و در انتها نیز به پسوند الفبایی F می‌رسیم. پردازنده با پسوند الفبایی F که به معنای عبارت Requires discrete graphics است، معرف پردازنده‌هایی فاقد پردازنده گرافیکی داخلی (IGPU) است. این پردازنده‌ها که نیازمند یک کارت گرافیک مجزا هستند، گاهی قیمت پایین‌تری نسبت به مدل‌های معمولی دارند.

پسوند الفبایی در پردازنده‌های اینتل (Intel)	توضیحات
پسوندهای الفبایی H و HK و HQ	این پسوندهای الفبایی مختص به پردازنده‌های قابل‌حمل (موبایل و لپ‌تاپ‌های پایین رده) هستند. پسوند H، که مخفف عبارت High است، به‌معنای مجهز بودن به قدرت پردازشی گرافیکی بالاست. پسوند HK همین برتری را با قابلیت اورکلاک بیانمی‌کند و HQ به معنی پردازنده‌ای با قدرت گرافیکی بالا و چهار هسته (Quad Core) است.
پسوند الفبایی K	پسوند k آنلاک بودن پردازنده را نشان می‌دهد. به ‌بیان دیگر مصرف‌کننده می‌تواند پردازنده‌ با پسوند K را اورکلاک کند.
پسوند الفبایی F	پردازنده با پسوند الفبایی F که به معنای Requires discrete graphics است، معرف پردازنده‌هایی فاقد پردازنده گرافیکی داخلی (IGPU) است. این پردازنده‌ها که نیازمند یک کارت گرافیک مجزا هستند، معمولا قیمت پایین‌تری نسبت به مدل‌های معمولی دارند.
پسوند الفبایی S	این پردازنده‌ها بیان‌گر عبارت Performance-optimized lifestyle یا بهینه شده برای عملکرد بالا هستند، که معرف پردازنده‌هایی با نسخه خاص هستند. این پردازنده‌ها که مشخصات فنی و عملکرد ویژه‌ای دارد، معمولا گران قیمت‌تر خواهند بود.
پسوند الفبایی X	پردازنده‌هایی که با پسوند X مشخص شده‌اند، بیان‌گر عبارت Extreme edition هستند. این پردازنده‌ها که دارای سرعت کلاک بیشتری هستند، مانند پردازنده‌ها با پسوند k از قابلیت اورکلاک نیز بهره‌منداند.
پسوند الفبایی Y	پردازنده‌هایی که مختوم به حرف Y هستند، نماینده پردازنده‌های کم مصرف‌ند.
پسوند الفبایی Q	حرف Q که در پردازنده‌های لپ تاپ مورد استفاده قرار می‌گیرد، ابتدای کلمه Quad به معنای چهار هسته‌ای بودن پردازنده می باشد.
پسوند الفبایی U	این پردازنده‌ها بیان‌گر عبارت Ultra low voltage معرف نسخه لایت و یا ضعیف‌تر هر پردازنده هستند که مصرف برق کمتری نیز دارند.

---

سوکت اتصال پردازنده و سازگاری

پردازنده‌ها از چیپست‌ها و سوکت‌های مختلفی پشتیبانی می‌کنند. از طرفی هر مادربردی نیز از چیپ و سوکت خاصی برخوردار است. از این رو نمی‌توان هر پردازنده‌ای را بروی هر مادربردی نصب کرد. این تفاوت هم در شرکت‌های سازنده است و هم در بین محصولات هر شرکت. به گونه‌ای که امکان نصب یک پردازنده ای‌ام‌دی بر روی مادربردی که برای پردازنده اینتل ساخته شده است وجود ندارد.

یکی از موارد قابل توجه در خرید پردازنده سوکت اتصالات آن است. اتصالات پردازنده هیچ تاثیری بر عملکرد سیستم شما نخواهند داشت. با این حال سازگار بودن اینترفیس پردازنده با مادربرد را تعیین می‌کنند. اگر این اتصالات همگام نباشند، شما امکان استفاده از پردازنده مذکور را روی مادربرد خود نخواهید داشت.

امروزه پردازنده‌های مین استریم رایزن سری 3000 به طور معمول از سوکت‌های AM4 استفاده می‌کنند، در نتیجه کمابیش با تمام مادربردهای نسل اول تا سوم این پلتفرم سازگاری دارند. این مادربردها شامل تمامی مدل‌های نسل اول A320 ،B350 ،X370 و مدل‌های نسل دوم B450 و X470 و همچنین مدل‌های نسل سوم A520 ،B550 ،X570 می‌باشند.

در پردازنده‌های میان رده اینتل، سوکت رایج LGA 1151 است. هرچند سازگاری نسل‌های مختلف پردازنده‌های بسان آنچه در ای‌ام‌دی هست، در پردازنده‌ها و مادربردهای اینتل وجود ندارد. از این رو لازم است هنگام خرید این پلتفرم به سازگاری سوکت پردازنده و مادربرد دقت کافی کنید.

---

چیپست پردازنده

همان طور که پیش‌تر هم اشاره کردیم، مادربرد و پردازنده مرکزی از طریق سوکت با هم در ارتباط هستند. از این رو اتصالات هردو بایستی با هم سازگار باشند. با این حال سوکت پردازنده تنها چیزی نیست که باید در سازگاری مادربرد و پردازنده بدان توجه کرد و سازگاری چیپست مادربرد و پردازنده مرکزی نیز در خرید حائز اهمیت است.

چیپست مادربرد در واقع مجموعه‌ای از مدارات است که اتصال تمامی کامپوننت‌های سخت افزاری را به یکدیگر امکان پذیر می‌نماید. علاوه بر این، تعداد پورت‌های USB، اسلات رم، اتصالات SATA و اسلات PCIe توسط چیپست تعیین می‌شود. همچنین چیپست است که تعیین می‌کند که آیا برخی از ویژگی‌ها مانند اورکلاکینگ، قابلیت‌های Crossfire و StoreMI ای‌ام‌دی، SLI انویدیا و یا Optane اینتل قابل پشتیبانی باشند یا نه.

---

هسته‌های پردازنده

به طور معمول در تبلیغات پردازنده‌ها به صورت ویژه به تعداد هسته‌ها (Core) پردازنده اشاره می‌شود. اما منظور از این هسته‌ها چیست؟ به صورت کلی منظور از هر کور یا هسته، یک پردازنده مستقل کوچکتر است. هر یک از این پردازنده شامل اجزای مختلفی چون حافظه کش، واحد محاسبه و منطق (ALU)، ریجستر‌ها و همینطور بخش‌هایی همچون‌ترانزیستور و… هستند که در کنار هم به پروسه پردازش کمک می‌کنند.

در گذشته کامپیوترهای تک هسته تنها توانایی پردازش یک یا چند پردازش بسیار کوچک را داشتند. اما امروزه به واسطه پردازنده‌های ۲ تا ۱۸ هسته‌ای رایج ما قادریم تا به صورت مولتی تسک پردازش تعداد زیادی داده را به صورت زمان انجام و رهگیری کنیم. پس هرچه تعداد پردازنده‌ها یا همان هسته‌ها بیشتر باشد، کارآیی و قدرت سی‌پی‌یو نیز بالاتر خواهد بود. اما تا چه تعداد هسته پردازشی می‌تواند برای ما مناسب باشد؟

پاسخ این سوال تا حد زیادی وابسته به انتظارات و عملکرد شما از کامپیوتر دارد. به طور قطع شخصی که با پردازش و رندرهای سنگین گرافیکی سر و کار دارد، به تعداد هسته‌های بیشتری نسبت به یک کاربر خانگی یا حتی گیمر نیازمند است. اما به طور معمول برای غالب کامپیوترهای مین استریم مناسب بازی چیزی بین ۴ تا ۸ هسته کفایت می‌کند. و صرف هزینه بیش از این بابت هسته‌ها بیشتر برای گیمرها توجیه اقتصادی ندارد.

---

رشته‌های پردازنده

قاعدتا نمی‌توان از تعداد هسته‌ها سخت گفت و به رشته‌ها (Threads) در پردازنده نپرداخت. منظور از رشته، دستورات یا تسک‌هایی است که یک هسته می‌تواند در زمان واحد انجام دهد. زمانی که یک پردازنده شش هسته‌ای داریم و هر هسته تنها می‌تواند در یک زمان یک دستور را انجام دهد، آن را پردازنده شش هسته‌ای و شش رشته‌ای می‌نامیم. حال اگر هر کدام از هسته‌های آن پردازنده بتوانند در یک زمان دو دستور را انجام دهند، آن پردازنده شش هسته و ۱۲ رشته دارد.

در بین عموم مردم چند رشته بودن هسته‌های پردازنده با نام‌هایپر تردینگ (Hyperthreading) شناخته می‌شود. اما به شکل صحیح‌تر این اصطلاح که به تکنولوژی اینتل اشاره دارد. معادل این تکنولوژی در ای‌ا‌م‌دی Simultaneous multithreading (اختصارا SMT) است. این که یک پردازنده از قابلیت چند تردی استفاده کند یا نه بستگی به هدف، نیاز پردازنده و کاربر دارد.

قاعدتا تعداد رشته‌ها بیشتر نیز به مثابه عملیات‌های چندگانه روان‌تر و قدرت بالاتر است. اما همان طور که گفتیم هزینه بابت هسته و رشته‌های بالاتر در کامپیوترهای گیمینگ معمولا صرفه اقتصادی ندارند. چرا که خروجی بازی چندان تفاوتی نخواهد داشت.

برای مثال اگر با شرایط یکسان عملکرد گیمینگ پردازنده هشت هسته‌ای و بدون هایپر تریدینگ i7 9700K در برابر Ryzen 9 3900X با ۲۴ رشته بررسی کنیم، خروجی مطابق تصویر کمابیش یکسان خواهد بود. و متاسفانه کارآیی هسته و رشته‌های متعدد غالبا در پردازش‌های سنگین نرم افزاری نظیر رندرینگ، کامپایل و… مشخص می‌شود.

---

سرعت کلاک و اورکلاکینگ

سرعت کلاک یا فرکانس یک پردازنده با هرتز تعیین می‌شود (امروزه معمولا با گیگاهرتز) بیان‌گر تعداد دستورالعمل‌هایی است که پردازنده قادر است در یک بازه زمانی ثابت یک ثانیه‌ای انجام دهد. به صورت ساده‌تر، این المان در یک پردازنده برای بیان سرعت آن استفاده می‌شود. پس هر چقدر فرکانس بالاتر باشد آن پردازنده می‌تواند با سرعت بیشتری کار کند.

با این حال معادل دانستن فرکانس بالاتر با سرعت بالاتر همیشه هم درست نیست. چرا که فرکانس به سرعت خام پردازنده اشاره دارد. هرچند در نهایت این سرعت بالاتر منجر به بهبود عملکرد نرم افزارها خواهد شد. پس توجه به این المان در خرید پردازنده حائز اهمیت است.

شرکت‌های سازنده معمولا سرعت کلاک پردازنده‌ها را به دو صورت اعلام می‌کنند. یکی سرعت پایه و دیگری حداکثر سرعت که معمولا پردازنده‌ها با توجه به شرایط کاری فرکانس را تنظیم می‌کنند. ذکر این نکته ضروری است که بعضا در پردازنده‌ها سرعت کلاک اعلام شده برای تمامی‌هسته‌ها نیست و ممکن است برخی هسته‌ها سرعت کلاک پایین‌تری داشته باشند.

به صورت معمول برای رسیدن به حداکثر سرعت پردازنده‌ها بایستی اقدام به اورکلاک آن‌ها نمود. اورکلاک عملی است که در آن با تنظیمات دستی می‌توانیم پردازنده را در فرکانس بالاتری به کار گیریم. در نتیجه با اورکلاک پردازنده با سرعت بالاتری فعالیت خواهد کرد. اما این سرعت بالاتر به معنای مصرف انرژی بیشتر و دمای بالاتر نیز است.

به صورت معمول در بسیاری از پردازنده‌های مین استریم امروزی قابلیت اورکلاک پیش بینی شده است. برای مثال تمامی پردازنده‌های رایزن قابلیت اورکلاک را دارا هستند. همچنین این پردازنده‌ها از سیستم خنک کننده بهتری نیز بهره می‌برند در نتیجه با اورکلاک دچار مشکلات احتمالی نخواهند شد.

در مقابل اینتل قرار دارد که تنها مدل‌های مختوم به پسوند الفایی K آن قابلیت اورکلاک را دارا هستند. هرچند به صورت کلی سرعت کلاک پایه‌ی پردازنده‌های اینتل به مراتب بالاتر از مدل‌های ای‌ام‌دی می‌باشد. لازم به ذکر است که در هنگام اورکلاک نیز بایستی به پشتیبانی چیپست مادربرد نیز توجه نمود.

---

کش پردازنده

کش (Cache) نوعی ماژول پرسرعت حافظه است که داده‌های در حال پردازش پردازنده‌ها در آن اجرا می‌شوند. به زبانی ساده‌تر کاربرد کش برای سی‌پی‌یو کمابیش معادل رم در کامپیوتر است و به طبع هرچه بالاتر باشد بهتر است. کش پردازنده‌ها معمولا در سه سطح L1، L2 و L3 سنجیده می‌شوند. این سه سطح حافظه کش از نظر سرعت به این صورت هستند که L1 سریع‌ترین، L2 سرعت متوسط و L3 کند‌ترین است. اما از نظر حجم برعکس هستند.

اما مقدار این المان تا زمانی که سراغ مولتی تسکینگ و پردازش‌های سنگین نظیر رندرینگ نروید، چندان اهمیتی ندارد. و در تهیه یک پردازنده گیمنیگ می‌توانید آن را آخرین الویت خرید خود قرار دهید یا اصلا آن را در نظر نگیرید.

---

توان حرارتی و کولینگ

TDP یا توان طراحی حرارتی، مقدار گرمایی است که باید از پردازنده خارج شود تا سرعت کلاک پایه ارائه ‌شود. به بیانی ساده‌تر TDP حداقل ظرفیت کولر پردازنده است که برای بدست آوردن عملکرد پایه پردازنده باید از آن برخوردار باشد. پس وقتی این مقدار گرما از پردازنده خارج نشود پردازنده نمی‌تواند به فرکانس پایه خود برسد و اگر پردازنده بسیار زیاد داغ شود ممکن است موجب فرسودگی یا خرابی پردازنده شود.

به طور معمول توان حرارتی با مصرف انرژی پردازنده نیز رابطه مستقیمی دارد. و بالا بود توان حرارتی به معنای مصرف انرژی بالاتر است. هرچند توان حرارتی جزو کمترین المان‌های حائز اهمیت در خرید پردازنده است. اما توجه داشته باشید که در صورت تهیه پردازنده با توان حرارتی بالا اقدام به تعبیه پاور و کولر مناسب آن نمایید.

اینکه چه کولری خریداری کنید به قدرت پردازنده شما بستگی دارد. اگر پردازنده‌ای با تعداد هسته‌های کم و سرعت پایین دارید، کولری با یک فن و یک هیت سینک کوچک معمولی کفایت می‌کند. اما در صورتی که پردازنده قدرتمند اورکلاک شده دارید، بهتر است به فکر گزینه‌های کارآمدتر باشید.

---

چه پردازنده‌ای مناسب گیمینگ است؟

به طور ویژه برای اسمبل کامپیوترهای گیمینگ لزومی به تهیه پردازنده‌های قدرتمند و گران قیمت نداریم. چرا که با وجود حیاتی بود سی‌پی‌یو، این قطعه چندان تاثیری بر عملکرد گیمینگ نخواهد داشت. در نتیجه تهیه یک پردازنده نسل جدید مین استریم قادر است نیازهای گیمرهای حرفه‌ای را نیز پاسخگو باشد.

در تهیه یک پردازنده مرکزی مناسب گیمینگ ابتدا بایست با توجه به توضیحات اعلام شده اقدام به انتخاب پلتفرم مناسب، نمود. سوکت، چیپست و تکنولوژی‎‌های وابسته به آن از مهم‌ترین المان‌های خرید یک پردازنده هستند. در ادامه به هسته، رشته‌ها و سرعت کلاک می‌رسیم که عبارت «هرچه بیشتر، بهتر» در آن‌ها صادق است.

اما لزومی به تهیه بالاترین مشخصات نیست. برای مثال پردازنده‌ای با ۸ الی ۱۰ هسته‌ای و ۱۶ تا ۲۰ رشتهکه فرکانس پایه آن در حدود ۴ گیگاهرتز است، می‌تواند گزینه‌ای ایده آل برای ساپورت یک گیمر حرفه‌ای تا انتهای نسل نهم باشد. در ادامه به کش، توان حرارتی و کولینگ هم پرداختیم که از جمله المان‌های بااهمیت در خرید پردازنده گیمینگ محسوب نمی‌شوند.

---

نتیجه گیری

در این مقاله به صورت مفصل به بررسی المان‌های حائز اهمیت در خرید پردازنده مرکزی (CPU) برای گیمینگ پرداختیم. برای دریافت بهترین خروجی گیمینگ نیازی به تهیه مدل‌ها گران قیمت با تعدد هسته و رشته ندارید. تنها کافیست با خرید هوشمندانه، مناسب‌ترین گزینه اقتصادی را برای پلتفرم خود تهیه کنید.

پردازنده مرکزی یا CPU گیمینگ چه ویژگی‌هایی دارد؟

پردازنده گیمینگ مناس بهترین مدل متناسب با پلتفرم، رم و مادربرد شماست.

پسوند الفبایی F در انتهای نام پردازنده‌های اینتلی به چه معناست؟

پردازنده با پسوند الفبایی F که به معنای Requires discrete graphics است، معرف پردازنده‌هایی فاقد پردازنده گرافیکی داخلی (IGPU) است.

چگونه یک هارد دیسک روی کامپیوتر نصب کنیم

هارد دیسک یک فضا برای ذخیره سازی اطلاعات شما در آن می باشد که کامپیوترها و لپ تاپ ها نیز دارا هستند. اگر هارد شما دیگر کار نمی کند و یا می خواهید یک هارد با فضای بیشتر روی پی سی خود نصب کنید، و بلد نیستید که چگونه انجام دهید، ما در این مقاله به شما به صورت تصویری آموزش خواهیم داد.

بخش ۱ از ۱: نصب هارد جدید روی پی سی

1برق کامپیوتر را بکشید: بهتر است قبل از هرکاری کامپیوتر را خاموش کنید و آن را از برق بکشید.

2در آوردن قاب های مورد نظر: مطابق شکل زیر قسمتی از کیس خود، که می توان به هارد دسترسی داشت، را بردارید. دقت کنید پشت کیس پیچ وجود دارد که باید اول آنها را باز کنید. ( بهتر است دو طرف قاب را در آورید )

3هارد قدیمی را درآورید: برای اینکه بفهمید هارد کدام است، به تصویر بالا ( عکس اصلی که با فلش نشان داده شده است ) نگاه اندازید. هنگام بیرون آوردن مطمئن شوید که کابل مادربرد و برق آن را از هارد جدا کرده اید. همچنین به اطراف دقت کنید و ببینید که آیا هارد به کیس پیچ شده است یا خیر. اگر پیچ شده بود، باید آنها را باز کنید.

4هارد جدید خود را از بسته بندی در آورید و مانند تصویر زیر آن را در داخل کیس جاسازی کنید.

5محکم کردن هارد: هنگامی که هارد را جا مورد نظر قرار دادید، دو تا پیچ داربد که دو طرف هارد را باید با آن محکم کنید.

6وصل کردن کابل هارد SATA: هارد های جدید از کابل SATA پشتیبانی می کنند که نازک و شبیه کابل USB می باشند. حالا شما باید از کابل SATA برای وصل کردن هارد به مادربرد استفاده کنید.

• اگر این هارد اولیه شما می باشد، باید کابل را در مادربرد به اولین سوکت SATA وصل کنید که روی مادربرد با لیبل SATA0 یا SATA1 مشخص شده است. ( بهتر است که به مشخصات مادربردخود یک نگاه بندازید ) و طرف دیگر را به هارد وصل کنید ( اگر یک تکه نبود )
• اگر هم که درایو دوم شما هست و می خواهید کنار هارد اول یکی دیگه داشته باشید به دومین سوکت SATA وصل کنید.

7وصل کردن کابل IDE به مادربرد: هاردهایی که جای کابل IDE دارند، نسخه های قدیمی می باشند که دارای پین های بیشتری است. همانند مرحله ۶ به مادربرد و هارد وصل کنید.

8وصل کردن کابل برق به هارد: اکثر منابع تغذیه های جدید دارای کانکتور SATA هستند و قدیمی ترها Molex ( 4 پینه ) می باشند. اگر منبع تغذیه شما قدیمی می باشد و هارد ساتا وصل کرده اید باید از مبدل Molex-to-SATA استفاده کنید.

9بستن قاب کیس: بعد از جایگذاری باید قاب های کناری کیس را که باز کرده اید ببندید. دقت کنید که شما حتما باید بعد از تعویض هارد، ویندوز خود را عوض کنید.

آموزش اتصال هارد به مادربرد کامپیوتر

هارد بخش مهمی از رایانه های امروزی است. کارایی هارد تمامی بخش های فنی کامپیوتر را دربرمی گیرد. اتصال هارد به مادربرد موضوع مهمی است که باید به درستی شکل گیرد. یک اختلال جزیی در این پروسه می تواند به ناکارآمدی سیستم و یا خرابی مادربرد ختم شود. در ادامه قصد داریم تمامی جنبه های اتصال هارد به مادربرد را شرح دهیم. برای وصل کردن هارد به مادربرد رعایت اصولی کلی مقاله ی پیشرو را فراموش نکنید.

روند اتصال هارد به مادربرد

تعیین نوع هارد دیسک مورد نیاز برای اتصال به مادربرد

اولین مرحله ی پروسه ی اتصال هارد به مادربرد، تعیین نوع هاردی است که می تواند نیازهای شما را برای رایانه ی مورد استفاده برطرف کند. هاردهای SSD انتخاب مناسب تری در برابر هاردهای HDD هستند. این نوع هارد سرعت بالاتر، کیفیت بهتر و امنیت بیشتری را برای کاربر ایجاد می سازد. البته اگر رایانه دارای ویندوز XP است، استفاده از SSD گزینه مناسبی نخواهد بود. ویندوز XP برای اجرای هارد SSD بهینه سازی نشده است. ویندوز 7 و بالاتر بهترین انتخاب برای SSD هایی است که از TRIM پشتیبانی می نمایند. از طرفی باید بررسی کنید که سیستم دارای کانکتور SATA باشد. این کانکتور درگاهی برای اتصال SSD به کامپیوتر است.

اتصال کابل های SATA به مادربرد

کابل SATA را به پورت SATA در مادربرد یا کارت PCI متصل کنید. پورت های SATA در گوشه کنارهای مادربرد قرار گرفته و برچسب گذاری می شوند. اگر سیستم عامل درون هارد دیسکی قرار دارد که در حال نصبش هستید، آن را به کمترین پورت SATA از لحاظ شماره آن متصل کنید. این پورت معمولاَ SATA0 یا SATA1 است.

وصل کردن کابل SATA را به هارد دیسک

مرحله ی بعدی اتصال هارد به مادربرد، برقراری ارتباط کابل SATA با هارد دیسک است. انتهای دیگر کابل قرمز رنگ SATA را به پورت کوچک SATA در هارد دیسک متصل کنید. سپس اگر پاور رایانه از کابل SATA پشتیبانی می کند، می توانید آن را مستقیماَ به پورت عریض برق SATA موجود در هارد دیسک متصل کنید. در غیر این صورت می بایست از یک مبدل Molex to SATA استفاده کنید.

روشن کردن کامپیوتر

در مرحله ی آخر اتصال هارد به مادربرد باید درب کیس را ببندید و رایانه را روشن کنید. کابل برق AC را از پشت کیس به پاور سیستم متصل کنید، کلید پاور را در حالت On قرار دهید و دستگاه را روشن کنید. برای استفاده از هارد دیسک نیازی به نصب درایور به صورت دستی نیست. سیستم به صورت خودکار آن را شناسایی کرده و درایور مربوطه را نصب می کند. مسئله ی بعدی فرمت کردن هارد و پارتیشن بندی آن است که باید به آن توجه داشته باشید. جهت کسب راهنمایی های بیشتر در این خصوص همواره می توانید با کارشناسان ما در نمایندگی تعمیرات مادربرد مشورت کنید. به طور کلی پیشنهاد می کنیم روند کاری وصل کردن هارد به مادربرد را به دست کارشناسان ما بسپارید تا با خیالی آسوده از قابلیت های دیجیتالی رایانه ی مورد نظر بهره مند شوید.

بدسکتور چیست و چگونه رفع می شود؟

بدسکتور هارد آسیبی است که در هارد درایوها دیده می‌شود چه هارد دیسک‌ها و چه SSD ها. برای آشنایی با انواع بدسکتور، شناسایی و روش‌های رفع بدسکتور هارد با فالنیک همراه باشید.

• Bad sector چیست؟
• بدسکتور فیزیکی چیست و چرا به وجود می‌آید؟
• بدسکتور منطقی چیست و چرا به وجود می‌آید؟
• تست بدسکتور هارد
• رفع بدسکتور هارد از طریق ابزار ChecK Disk
• بررسی زمانبندی disk check در cmd
• رفع بدسکتور هارد با cmd
• رفع بدسکتور هارد با نرم افزار HDD Regenerator

Bad sector چیست؟

فضای ذخیره سازی هارد‌ دیسک از سکتورهای ۴ کیلوبایتی تشکیل شده‌اند. برای آشنایی بیشتر با سکتور و اجزای تشکیل دهنده هارد، مقاله “هارد دیسک چیست و چگونه کار می‌کند” را مطالعه کنید. وقتی سکتوری آسیب ببیند اصطلاحا گفته می‌شود بدسکتور گرفته است. بدسکتور هارد یعنی سکتور به درخواست‌های خواندن و نوشتن پاسخ نمی‌دهد. بدسکتور در هارد درایوهای مغناطیسی (HDDها) و Solid State Drive ها می‌تواند رخ دهد. دو نوع بدسکتور داریم: یکی به دلیل ایراد فیزیکی و سخت افزاری است که قابل تعمیر نیست و یکی بدسکتور منطقی است که به دلیل خطاهای نرم افزاری رخ می‌دهد و قابل رفع است.

بدسکتور ممکن است بیشتر شود و دیتای شما از بین برود. پس حتما حتما از اطلاعات هارد خود بکاپ بگیرید. برای آشنایی با انواع روش های بکاپ گیری از اطلاعات کامپیوتر و هارد اکسترنال، روی لینک بزنید.

وقتی کامپیوتر بدسکتور را تشخیص می‌دهد آن سکتور را به عنوان بدسکتور علامتگذاری می‌کند و در آینده از آن استفاده نمی‌کند. سکتور Reallocated می‌شود پس خواندن و نوشتن روی آن سکتور به جای دیگری می‌رود. Reallocated Sector ها در ابزار آنالیز S.M.A.R.T مثل CrystalDiskInfo نمایش داده می‌شود. پس اگر اطلاعاتی در این سکتورها داشته باشید از بین خواهد رفت و ممکن است یک یا چند فایل با مشکل مواجه شوند. برای آشنایی بیشتر با خطای SMART مقاله “SMART در هارددیسک چیست؛ خطای اسمارت و رفع آن” را مطالعه کنید.

اگر بدسکتورهای هارد درایو به سرعت در حال افزایش باشند یعنی هارد در شرف خرابی است. در این حالت در ادامه به بررسی انواع بدسکتور و دلایل ایجاد آنها می‌پردازیم. رفع بدسکتور، اولین قدم در انجام ریکاوری و بازیابی اطلاعات هارد است. انجام ریکاوری به دست متخصصین این حوزه شانس بازیابی را بالا می‌برد. از کارشناسان بازیابی اطلاعات و هارد و خدمات بازیابی اطلاعات در فالنیک در این زمینه حتما استفاده کنید.

بدسکتور فیزیکی چیست و چرا به وجود می‌آید؟

در بدسکتور فیزیکی یا سخت افزاری، کلاستر هارد به صورت فیزیکی آسیب دیده است. هد هارد ممکن است به آن قسمت از هارد برخورد کرده باشد و باعث خرابی آن شده باشد. ممکن است روی آن سکتور گردوغبار نشسته باشد و سکتور را خراب کرده باشد. سلول فلش مموری هارد SSD ممکن است خراب شده باشد. چنین خرابی‌هایی قابل رفع و تعمیر نیست. در مقاله “مقایسه هارد درایوهای SSD و HDD” نکات جالبی درباره تفاوت هارد و SSD می‌خوانید.

رایج‌ترین دلایل ایجاد بدسکتور فیزکی عبارت است از:

1. آسیب فیزیکی
2. ایراد هنگام تولید هارد: مثلا پوشش طبیعی دیسک ایراد داشته باشد.
3. ایراد در قطعات مثل بورد و هد و پلیت
4. تماس هد هارد با پلاتر
5. نفوذ هوا به فضای مهروموم شده هارد
6. نفوذ گرد و غبار
7. استفاده زیاد از هارد و تعداد دفعات بالای خواندن و نوشتن

بدسکتور منطقی چیست و چرا به وجود می‌آید؟

در بدسکتور منطقی یا نرم افزاری، کلاستر هارد به درستی کار نمی‌کند. سیستم عامل برای خواندن دیتا از آن سکتور ناکام است و می‌فهمد که error correcting code (ECC) با محتواهای سکتور سازگار نیست. بدین ترتیب عدم کارکرد درست نمایان می‌شود و باعث بروز صداهای ناهنجار در هارد می‌شود. چنین بدسکتوری با انجام low level format (یعنی پر کردن کل هارد با صفر) رفع می‌شود. برای رفع بدسکتور منطقی هارد می‌توان از ابزار Windows Disk Check استفاده کرد. سیستم عامل‌های لینوکس و OS X هم دارای ابزارهای تعبیه شده مثل Linux disk برای تشخیص بدسکتور هستند.

دلایل ایجاد بدسکتور منطقی عبارت است از:

1. خاموشی ناگهانی کامپیوتر به دلیل قطع برق یا جدا شدن کابل. ممکن استدر این لحظه، هارد در حال کار نوشتن باشد.
2. سکتورهای هارد که دیتا دارند با ECC یکسان نیست.
3. آلوده شدن به ویروس و بدافزار

تست بدسکتور هارد

ابزار داخلی ویندوز به نام ChecK Disk که به صورت chkdsk هم شناخته می‌شود، می‌تواند هارد را برای تشخیص بدسکتور اسکن کند. سپس بدسکتور فیزیکی را علامت می‌زند و بدسکتور منطقی را تعمیر می‌کند تا دوباره قابل استفاده باشد. وقتی ویندوز متوجه مشکلی در هارد شود، به صورت خودکار این ابزار را هنگام بالا آمدن کامپیوتر اجرا می‌کند. ولی شما هم می‌توانید به صورت دستی آن را اجرا کنید.

اجرای ChecK Disk ممکن است کمی زمان ببرد اما می‌تواند از بروز مشکلات بزرگتر و از دست رفتن اطلاعات در طول زمان پیشگیری کند. این ابزار بر اساس نوع اجرای آن کارهای مختلفی انجام می‌دهد.

توصیه می‌شود هر چند ماه یکبار ابزار ChecK Disk و ابزار SMART را اجرا کنید. همچنین هر وقت ویندوز به شکل غیرنرمال خاموش شد اجرا کنید مثلا قطع برق یا هنگ کردن سیستم. هر چند که این ابزار هنگام بالا آمدن سیستم اجرا می‌شود اما اغلب موارد بهتر است خودتان آن را اجرا کنید مثلا هنگام بروز مشکلات لود نشدن یا هنگ کردن برنامه‌ها. مثلا ممکن است برنامه اوت لوک شما همواره هنگ می‌کند، ممکن است این برنامه روی بدسکتورها قرار گرفته باشد پس با اجرای ابزار ChecK Disk و حذف سکتورهای خراب هارد به راحتی مشکل برطرف شود.

واحد خدمات لپ تاپ، کامپیوتر و بورد فالنیک

تعمیرات لپ تاپ، تبلت، کامپیوتر، All-in-One، بورد (Board) و تعویض انواع پورت (Port) و چیپست (Chipset) خود را به صورت تخصصی با تجهیزات پیشرفته، به فالیک بسپارید. برای ثبت تیکت تعمیر، کلیک کنید.

رفع بدسکتور هارد از طریق ابزار ChecK Disk

ابزار ChecK Disk در تمام نسخه‌های ویندوز وجود دارد و در هر نسخه فقط با ظاهر متفاوتی روبرو می‌شوید وگرنه عملکرد یکسانی دارد. در ادامه به نحوه کار با این ابزار در ویندوز ۱۰ و ۸ و ۷ می‌پردازیم. توجه کنید که این روش برای رفع بد سکتور هارد اکسترنال و رفع بد سکتور فلش هم استفاده می‌شود.

۱- File explorer را باز کنید.

۲- روی درایوی که می‌خواهید چک کنید راست کلیک کنید و گزینه Properties را انتخاب کنید.

۳- در پنجره Properties روی تب Tools بروید و روی دکمه Check بزنید. در ویندوز ۷ این دکمه به نام Check now دیده می‌شود.

۴- در ویندوز ۸ و ۱۰، ممکن است ویندوز اعلام کند که هیچ خطایی روی درایو پیدا نکرده اما می‌توانید به صورت دستی با کلیک روی گزینه Scan Drive، اسکن دستی را اجرا کنید. ابتدا اسکن بدون تعمیر انجام می‌دهد بنابراین سیستم ری استارت نمی‌شود. اگر Quick Scan مشکلاتی را تشخیص دهد، ویندوز آن را نمایش می‌دهد. حالا باید از cmd برای رفع بدسکتور استفاده کنید که در ادامه آموزش داده می‌شود.

۵- اگر بعد از اتمام اسکن خطایی پیدا نشد، با زدن Close کار اسکن را تمام می‌کنید.

۶- در ویندوز ۷ پس از زدن دکمه Check now پنجره‌ای باز می‌شود دو انتخاب برایتان فراهم می‌کند: آیا می‌خواهید به صورت اتوماتیک، خطاهای سیستم فایل چک شود و بدسکتورها اسکن شوند؟ پس از انتخاب گزینه‌های موردنظرتان دکمه Start را بزنید. این کار ممکن است چند ساعت طول بکشد.

هنگام انجام عملیات نباید از هارد استفاده شود و چون زمان زیادی برای انجام کار نیاز است می‌توانید انجام این کار را زمانبندی کنید که بار دیگری که سیستمتان را روشن می‌کنید این کار انجام شود.

بررسی زمانبندی disk check در cmd

اگر در مرحله قبل متوجه نشدید آیا زمانبندی انجام disk check بعد از اولین ری استارت سیستم انجام شده یا کنسل شده، به ترتیب زیر عمل کنید:

۱- در قسمت سرچ ویندوز عبارت cmd را تایپ کنید تا Command Prompt را ببینید.

۲- حالا روی Command Prompt راست کلیک کنید و گزینه Run as administrator را انتخاب کنید تا پنجره cmd باز شود.

دستور زیر را تایپ کنید. البته نام درایو اجباری نیست:

chkntfs c:

با اجرای این دستور حالت‌های زیر پیش می‌آید:

اگر زمانبندی اجرای اسکن درست انجام شده باشد در پیغامی که نمایش داده می‌شود می‌بینید که قرار است اسکن در ریبوت بعدی سیستم انجام شود.

اگر زمانبندی اتوماتیک اسکن درایو درست انجام شده باشد و پیغام The volume is dirty را ببینید یعنی خطاهای بالقوه‌ای در درایو وجود دارد و اسکن اتواتیک فعال شده تا در ریبوت بعدی اجرا شود.

اگر زمانبندی اتوماتیک اسکن درایو درست انجام شده نباشد پیغام The volume is not dirty را می‌بینید.

برای کنسل کردن زمانبندی می‌توانید از دستور زیر استفاده کنید:

chkntfs /x c:

هنگام اجرای اسکن درایو، ویندوز از شما می‌پرسد آیا می‌خواهد اسکن را اجرا کنید یا نه. ۱۰ ثانیه وقت می‌دهد که جلوی اجرای اسکن را بگیرید.

رفع بدسکتور هارد با cmd

اگر سیستم شما به درستی بوت نمی‌شود و نمی‌توانید از رفع بدسکتور هارد از طریق بوت اقدام کنید، می‌توانید از روش رفع بدسکتور هارد با cmd استفاده کنید. دستور chkntfs با سوئیچ‌های مختلفی قابل اجرا است که در زیر می‌بینید. اما مهمترین آنها /f و /r است.

اگر دستور chkdsk را بدون هیچ سوئیچی اجرا کنید، درایو در حالت فقط خواندنی – read only اسکن می‌شود. خطاها را گزارش می‌دهد اما رفع نمی‌کند. به همین دلیل بدون نیاز به ری استارت کردن قابل اجرا است.

اگر بخواهید خطاهای منطقی سیستم فایل را هنگام اسکن رفع کنید باید سوئیچ /f را اضافه کنید. اگر فایل‌ها روی درایوی باشد که در حال استفاده است (که احتمالا هست)درخواست زمانبندی اسکن را برای ریبوت بعدی سیستم می‌خواهد.

chkdsk /f c:

اگر بخواهید بدسکتورها را اسکن کنید باید از سوئیچ /r استفاده کنید که در این صورت سوئیچ /f هم اجرا می‌شود یعنی هم خطاهای منطقی و هم بدسکتورها را اسکن می‌کند. می‌توانید به صورت همزمان هم این دو سوئیج را استفاده کنید.

chkdsk /r c:

رفع بدسکتور هارد با نرم افزار HDD Regenerator

نرم افزار HDD regenerator می‌تواند بدسکتورهای هارد تشخیص دهد. همچنین خطاهای مغناطیسی و بدسکتور را رفع می‌کند. این نرم افزار برای فایل سیستم‌های FAT و NTFS و … استفاده می‌شود و نسخه تریال آن رایگان است.

این نرم افزار قابلیت تعمیر دیسک‌های بدون پارتیشن بندی و بدون فرمت را دارد و برای رفع و تعمیر بدسکتور از الگوریتم خاص magnetization استفاده می‌کند. با اسکن فیزیکی هارد، نواحی آسیب دیده هارد را پیدا می‌کند و سپس شروع به رفع آنها می‌کند و البته بدون اینکه اطلاعات از دست برود این کار را انجام می‌دهد.

نرم افزار HDD regenerator رابط کاربری آسانی دارد، دیتاهای غیرقابل خوانش را ریکاوری می‌کند و از اطلاعات شما در هر شرایط محافظت می‌کند. این نرم افزار برای رفع بد سکتور هارد اکسترنال و رفع بد سکتور فلش و رفع بدسکتور هارد اصلی استفاده می‌شود. در ادامه چگونگی رفع بدسکتور هارد را با این نرم افزار آموزش می‌دهیم:

۱- برنامه را دانلود و نصب کنید.

۲- روی آن راست کلیک کنید و Open را بزنید.

۳- گزینه‌های زیر را در اختیارتان قرار می‌دهد تا بتوانید درایوی که سیستم عامل روی آن اجرا می‌شود را اسکن کنید:

1. اسکن و تعمیر دستگاه ذخیره سازی متصل به کامپیوتر
2. ایجاد Bootable USB Flash
3. ایجاد Bootable CD / DVD

در این آموزش می‌خواهیم اسکن درایو را با ساخت bootable USB flash drive انجام دهیم.

توجه کنید که این کار باعث می‌شود تمام دیتای موجود روی فلش پاک شود پس حتما از اطلاعات این فلش بکاپ بگیرید.

۴- فلش درایو را انتخاب کنید، روی Reset Flash Size کلیک کنید و سپس Ok بزنید.

۵- با انتخاب گزینه yes سیستم ری استارت می‌شود.

۶- برای اینکه سیستم از USB بوت شود باید در بایوس سیستم، Boot Priority Order را تغییر دهید.

۷- پس از اینکه سیستم بوت شد، درایوی که می‌خواهید اسکن کنید را انتخاب کنید و اینتر بزنید.

۸- حالا ۴ گزینه نمایش داده می‌شود:

۹- ما می‌خواهیم درایو repair شود پس دکمه ۲ را زده سپس اینتر می‌کنیم.

۱۰- مرحله اسکن و تعمیر طول می‌کشد. در این بین می‌توانید سکتورهایی که اسکن و عیب یابی و ریکاور شده‌اند را ببینید.

۱۱- کار اسکن و ریکاوری تمام شد.

خدمات بازیابی اطلاعات در فالنیک

نرم‌افزارهای بازیابی اطلاعات، یا توانایی بازیابی داده‌های شما را ندارند یا نمی توانند تمامی اطلاعات را بازیابی کنند. استفاده از آنها کار بازیابی و احتمال بازگرداندن اطلاعات را کاهش می‌دهند. مرکز تخصصی بازیابی اطلاعات فالنیک اطلاعات هاردهایی را بازیابی می‌کند که سیستم شناسایی‌شان نمی‌کند.

درخواست بازیابی اطلاعات

بدسکتور چیست و چگونه بدسکتور هارد را تعمیر و رفع کنیم؟

فهرست و عناوین مقاله

فضای ذخیره‌سازی هارد‌دیسک از تعداد زیادی سکتور یا بخش با حجم ۴ کیلو بایت تشکیل شده است. هنگامی یکی از این سکتور ها آسیب ببینند یک بدسکتور ایجاد خواهد شد و بسته به نوع آسیب، سطح بدسکتور هم متفاوت است.

بدسکتور ها یکی فاکتور اصلی کُند شدن و عملکرد نامطلوب هارد دیسک است. زمانی که بدسکتور بیش از حد زیاد می‌شود نرم‌افزار خود هارد دستور متوقف شدن دستگاه را می‌دهد درواقع Crash می‌کند و دیگر هارد توسط سیستم شناسایی نمی‌شود.

اما اجازه دهید قبل از این که شروع کنیم یک تذکر بسیار مهم خدمتتان بگویم. روش هایی که در ادامه مقاله بررسی می‌کنیم صرفا برای هارد هایی است که ایرادات مکانیکی و فیزیکی شدیدی نداشته باشند یا تعداد بدسکتور آنها از ۳۰ الی ۴۰ بیشتر نباشند. توصیه می‌شود اگر اطلاعات مهم در هاردتان دارید و مطمئن نیستید هاردتان چه ایرادی دارد خودتان به هیچ عنوان وارد عمل نشوید ( هدف این مقاله: رفع بدسکتور برای بهبود سرعت هارد و نه تعمیرات تخصصی که با ابزارالاتی مانند پی سی ۳۰۰۰ انجام می‌شوند)

بدسکتور چگونه ایجاد می‌شود؟

بدسکتور بر اثر استفاده بیش از حد، نوسانات برق، ایرادات فیزیکی، منطقی و مشکلات کارخانه‌ای به وجود می‌آید. علاوه‌بر این حتی هارد های اکبندی پیدا می‌شوند که بر اثر جابجایی زیاد باعث وجود سکتور های خراب شده است.

البته در نظر داشته باشید که تمام سکتور های یک هارد برای خواندن و نوشتن اطلاعات نیستند، برای مثال سکتور های بخش SMART هارد که برای لاگ کردن هارد (از آسیب بخش هایی که به عنوان بخش های ناپایدار شناخته می شوند، جلوگیری می کند.) استفاده می‌شود.

بدسکتور ها به دو نوع تقسیم می‌شوند بدسکتور های فیزیکی (Hard bad sector) و بدسکتور های منطقی یا نرم‌افزاری (Soft bad sector) که نوع اول به هیچ عنوان با استفاده از نرم‌افزار قابل تعمیر نیستند و نیاز به طی فرایندی تخصصی با تجهیزاتی پیشرفته دارد، در غیر این صورت استفاده از هر گونه نرم‌افزار برای اسکن و تعمیر آن جز خراب کاری اثر دیگری ندارد.
نوع دوم یعنی بدسکتور های منطقی آن دسته از بدسکتور هایی هستند که با برخی از نرم‌افزار ها آن هم در صورت زیاد نبودن قابل حل است و برای بهبود عملکرد هارد دیسک مفید است.

مشکلاتی که موجب بدسکتور فیزیکی (Hard bad sector) می‌شود:

• مشکلات برد، هد، پلیت
• مشکلات سخت افزاری مکانیکی و الکترونیکی

مشکلاتی که موجب بدسکتور منطقی (Soft bad sector) می‌شود:

• نقض در بررسی حافظه به علت خطاهای خواندن و رایت کردن
• تخریب هدر های بخش تحت تاثیر میدان مغناطیسی

۳ روش اثبات شده برای تعمیر و رفع بدسکتور در هارد دیسک

روش اول: استفاده از CHKDSK ویندوز برای اسکن و رفع بدسکتور

ابزار پیشفرض ویندوز CHKDSK یکی از گزینه های برای کار با بدسکتور و باگ های سطحی است، این ابزار برای کسانی که می خواهند روند ساده و راحتی طی کنند مناسب است، برای شروع اسکن و بازیابی به روش عادی مراحل زیر را انجام می‌دهیم:

1. در خط فرمان (CMD) ابتدا عبارت CHKDSK و سپس مسیر دیسک را تایپ کنید( برای مثال:‌ CHKDSK C: /F /R )
2. کلید اینتر را بفشارید و منتظر بمانید تا تمامی اطلاعات ذخیره شده در هارد دیسک شما بررسی شود.
3. کامپیوتر را راه اندازی مجدد کنید.

CHKDSK نمی تواند بدسکتور را بروی هارد درایو همانند VictoriaHDD و HDD Regenerator که در ادامه بررسی می‌کنیم، تعمیر کند. این ابزار تنها می تواند آنها را شناسایی کرده و علامت گذاری کند، CHKDSKبخش های مشخص شده را با عنوان معیوب در نظر می گیرد و تلاش نمی کند اطلاعات را از روی آنها بخواند یا رایت کند.

---

روش دوم: تعمیر بدسکتور با نرم‌افزار HDD Regenerator

با نرم‌افزار HDD Regenrator برای رفع بدسکتور جهت بهبود مطلوبیت عملکرد هارد کار می کنیم. این نرم افزار هم زمان با بخش سخت افزاری و نرم افزاری هارد سر و کار دارد، تا با حداقل کاهش حجم باعث افزایش عمر هارد می‌شود. خب حالا قبل از این بریم سراغ تعمیر بدسکتور اول باید چند موارد را با HDD regenerator بررسی کنیم:

1. برای قدم اول در تب “Regeneration”اولین گزینه، یعنی “Start process under Windows” را انتخاب کنید.
2. تمامی برنامه های در حال اجرا را ببندید، تا ابزار به تمام بخش های هارد دیسک دسترسی پیدا کند.
3. اگر یک خطای دسترسی رخ داد رو گزینه “Cancel” کلیک کنید.
4. در پنجره باز شده حالت دوم را انتخاب کنید (عدد ۲ را وارد کرده و کلید اینتر را بفشارید) و مقدار پیشنهادی برای شروع را تغییر ندهید.

پس از اتمام اسکن کردن، نرم‌افزار دو نکته مهم را نمایش می دهد: بدسکتور ایجاد شده و بدسکتور بهبود یافته.

برای رفع بدسکتور جهت بهبود سرعت و عملکرد هارد باید مراحل ذکر شده را دوباره اما با یک تفاوت طی کنید: این بار گزینه اول یعنی “Check and recover bad blocks” را انتخاب کنید. پیشنهاد ما این است که اینکار را در حالت ایمن ویندوز انجام دهید.

---

روش سوم: اسکن و رفع بدسکتور با نرم‌افزار VictoriaHDD

البته نرم‌افزار دیگری به نام VictoriaHDD همان کار ( اسکن کردن و بررسی وضعیت هارد ) را با ویژگی های بیشتری انجام می دهد، هر چند کاربران برای استفاده از این نرم‌افزار برای اولین بار با مشکلاتی رو به رو هستند، زیرا رابط کاربری این ابزار پیچیده تر است، برای این روش شما احتیاج به یک فلش قابل بوت با Victoria دارید. این کار را به راحتی از طریق ابزار WinSetupFromUSB درست می شود.

برای دانلود از یک فلش، شما باید تنظیمات BIOS را کمی تغییر دهید:

1. به بخش BIOS بروید و در قسمت“Main” آن گزینه “SATA Mode” را انتخاب کرده و مقدار “IDE” را به آن اختصاص دهید.
2. پس از اعمال تغییرات شما باید آنها را دخیره کرده و کامپیوتر را راه اندازی مجدد کنید. در اکثر BIOS ها شما باید کیلد F10 را فشرده و تغییرات خود را تایید کنید.

شما می توانید با طی مراحلی بدسکتور را از طریق ابزار VictoriaHDD تعمیر کنید:

1. با استفاده از ابزار ذکر شده، فلش را بوت کنید.
2. هنگامی که دانلود کامل شد یک هارد و یک پورت را انتخاب کنید (دکمه P را روی صفحه کلید بفشارید) و روی Ext کلیک کنید. PCI SATA برای SATA و IDE برای هارد دیسک با اتصال رابط متناظر.
3. دکمه F4 را بزنید تا حالت BB فعال شود (توجه! ۲۵۶ سکتور را پاک کنید).

توجه داشته باشید، پس از تشخیص یک سکتور خراب، برنامه سعی بر بازیابی آن می کند، ولی در عوض تمامی اطلاعات ذخیره شده در سکتور را پاک می کند، بنابراین قبل از بررسی، یک نسخه پشتیبان از تمامی فایل تهیه کنید.

4. وقتی این کار انجام شد. فرآیند را در حالت BB تکرار کنید: در نظر داشته باشید که سکتور REMAP کلاسیک، جز بخش هایی است که نمی تواند تعمیر شود، بنابراین به بخش پشتیبان منتقل می شود و موجب افزایش عملکرد هارد دیسک می گردد.

پس از انجام مراحل Victoria به قسمت مای‌کامپیوتر بروید و “Properties، Tools، Check، Scan drive” را در پارتیشن های هارد اعمال نمایید.

سخن آخر

هیچ نرم‌افزاری که بتواند بدسکتور ها و ایرادات فیزیکی هارد را تعمیر و رفع کند وجود ندارد. حتی برخی از خرابی های منطقی مثل بدسکتور های عمیق هم نمی‌تواند تعمیر شود. بنابراین نباید فکر کنید، برنامه هایی که برای تعمیر بدسکتور طراحی شده‌اند، همواره می توانند ناجی شما باشند و آنها را به عنوان ابزار هایی که همیشه کارا می باشند در نظر بگیرید بلکه باید آنها را به عنوان نرم افزار هایی که قادر به جلوگیری از مشکلاتی که ممکن است پس از استفاده گسترده از هارد دیسک اتفاق بیافتد، یا مواردی مانند بهبود سرعت (در صورتی که اطلاعات مهمی در هارد ندارید) در نظر داشته باشید.

از بین راهکار هایی که در این مقاله با شما به اشتراک گذاشتیم برای تعمیر و رفع بدسکتور های سطحی پیشنهاد می‌کنیم ابتدا هارد یا دستگاه خود را با نرم‌افزار ویکتوریا اسکن کنید و میزان سکتور های خراب آن را چک نمایید، اگر که این میزان بیش از حد (۳۰ الی ۴۰) نبود، برای تعمیر آن با نرم‌افزار HDD regenerator اقدام کنید. باز تاکید می‌کنم اگر اطلاعات مهمی ندارید و هارد ایرادات دیگری نداشته باشد، برای برطرف کُندی سرعت در هارد استفاده کنید.

انواع خطا های رم در سرور و رفع آنها

مسلما سرور نیز مانند هر دستگاه دیگری ممکن است با اخطار، اختلال در کار کرد و یا با خرابی مواجه گردد. از آنجایی که سرور از قطعات بسیاری تشکیل شده(سی پی یو، رم، باتری، هارد و…) قصد داریم عمده خطا های رم یکی از اجزای اصلی آن را که ممکن است با آن مواجه شوید، باهم بررسی کنیم که به چه دلیل با این خطا های رم مواجه شده اید و چگونه می توانید آن ها را برطرف کنید تا مشکلات شما در کوتاه ترین زمان ممکن با کم ترین دردسر رفع گردند.

محتوا پنهان

1 خطای ( A DIMM error occurred or a DIMM failed )

2 خطای رم (Server is out of memory )

3 خطای رم (DIMM configuration errors )

4 خطای (Server fails to recognize existing memory)

5 خطای رم (Uncorrectable memory error)

خطای ( A DIMM error occurred or a DIMM failed )

چرا با این خطا مواجه شده ایم ؟

1. رم شما توانایی پاسخ گویی به سرور را ندارد
2. یکی از DIMM ها خراب است
3. ماژول رم به درستی قرار نگرفته است
4. جایگذاری یک رم متفاوت از سایرین

چگونه این خطا رم را رفع کنیم ؟

1. ممکن است رم انتخابی شمامتناسب با سرور و پاسخ گوی نیاز شما نباشد و بعضی از سرور ها نیاز دارند تا تمامی ظرفیت اسلات های رم آنها پر گردد
2. ram متفاوت را خارج نمایید
3. LED های مربوط به اسلات رم ها را چک کنید
4. سیستم ROM خود به روز رسانی کنید و از ترجیحا از آخرین نسخه استفاده کنید
5. ماژول رم را خارج کرده و دوباره به طور صحیح جایگذاری کنید
6. ترجیحا سعی کنید از تعداد رم کمتر با ظرفیت بیشتر استفاده کنید تا اسلات کمتری درگیر باشد
7. جای ماژول های ram را عوض کنید

خطاهای RAM در سرور

خطای رم (Server is out of memory )

خطایی که دستگاه به ما در صورت رخ داد چنین اتفاقی به ما نشان می دهد

• The server is out of memory. ( حافظه دستگاه کاف نیست )
• A POST error message or an IML message is displayed (یک پیام خطای POST یا یک پیام IML نمایش داده می شود)

چرا با این خطا مواجه شده ایم ؟

1. حافظه به درستی پیکربندی نشده است.
2. سیستم عامل به مشکل بر خورده است

چگونه این خطای ram را رفع کنیم ؟

1. مطمئن شوید که حافظه به درستی پیکربندی شده است.
2. سیستم عامل را بررسی کنید
3. ROM سیستم را به آخرین نسخه به روز کنید.

خطای DIMM configuration errors که ممکن است با آن مواجه شوید

خطای رم (DIMM configuration errors )

خطایی که دستگاه به ما در صورت رخ داد چنین اتفاقی به ما نشان می دهد

• displayed (یک پیام خطای POST یا یک پیام IML نمایش داده می شود)

چرا با این خطای رم مواجه شده ایم ؟

1. 1. پیکربندی DIMM ها از تنظیمات Advanced Memory Protection پشتیبانی نمی کند.
   2. کانال حافظه رم به ترتیب صحیح پر نشده است.( در سرورهای gen10 چینش رم ها باید طبق الگوی ارائه شده خود اچ پی اجرا شده و در نسل های قبل باید به ترتین حروف انگلیسی چیده شود،در ضمن در صورت استفاده از دو پردازنده باید ظرفیت رم هر دو به یک نسبت و برابر پر شوند )
   3. DIMM پشتیبانی نشده در سرور نصب شده است.(ما بر اساس ساختار و کارکرد چند مدل رم داریم که برخی از سرور فقط از مدل خاصی پشتیبانی می کنند در نتیجه استفاده از سایر مدل ها ما را با مشکل مواجه خواهد کرد )
   4. پردازنده مربوطه نصب نشده است (پردازنده ها نیز انواع مختلفی دارند که بسته به نوع و مدل سرور اچ پی خود و متناسب با نیاز کسب و کار باید پردازنده مورد نظر خود را استفاده کنید ،مانند پردازنده های نسل اول ودوم و یا سری E و…)

چگونه این خطا را رفع کنیم ؟

1. بررسی کنید که DIMM ها مطابق دستورالعمل های ذکر شده خود کمپانی نصب شده اند.
2. مطمئن شوید که تنظیمات Advanced Memory Protection و DIMM با یک دیگر مطابق باشند.
3. چک کنید که DIMM ها روی سرور پشتیبانی می شوند.(برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید از آدرس https:// hpe.com/info/qs استفاده کنید)
4. ROM سیستم را به آخرین نسخه به روز کنید.

خطای (Server fails to recognize existing memory)

خطایی که دستگاه به ما در صورت رخ داد چنین اتفاقی به ما نشان می دهد

• The server does not recognize new memory installed on the server.(سرور ماژول رمی را که جایگذاری کرده اید را نمی تواند شناسایی کند)

چرا با این خطا رو برو شده ایم ؟

1. این سری توسط سرور شما پشتیبانی نمی شوند.
2. ماژول به در ستی در سرور شما جایگذاری و نصب نگردیده است.
3. ram انتخابی شما از نظر ظرفیت مناسب سرور نمی باشد و پاسخ گوی دستورات صادره از پردازنده نیست.
4. پردازنده ایی که روی دستگاه شماست به درستی انتخاب نشده و سرور شما از نوع پردازنده پشتیبانی نمی کند.
5. شما از نوع درست ram استفاده نکرده اید (برخی سرور فقط از نوع خاصی پشتیبانی می کنند).

چگونه این خطا رم را رفع کنیم ؟

1. quick spec مربوط به مدل و نوع سرور خود را مطالعه کرده و رم مناسب پیشنهادی را برای سرور خود تهیه کنید
2. مطمئن شوید ظرفیت مناسبی از رم را برای سرور خود انتخاب کرده اید ( این انتخاب بسته پردازنده وسیستم عامل شما می باشد )
3. ممکن است پردازنده شما مناسب باشد ولی فقط مشکل در تعداد هسته های پردازنده باشد چرا که برخی از سرور ها فقط از پردازنده های 23 هسته پشتیبانی میکنند و همین امر موجب کاهش چشم گیر ظرفیت رم شما می شود .
4. مطمئن شوید هیچ پیام خطای Event Event در IML نمایش داده نمی شود.
5. از جایگذاری درست ماژول رم در اسلات ها اطمینان پیدا کنید .
6. جای ماژول های ram را با یک دیگر عوض کنید .

خطای رم (Uncorrectable memory error)

خطایی که دستگاه به ما در صورت رخ داد چنین اتفاقی به ما نشان می دهد

• یک پیام خطای POST یا یک پیام IML نمایش داده می شود.
• توقف خطا یا صفحه آبی (ویندوز).
• صفحه بنفش (لینوکس).
• خطای Linux kernel.
• خطای” system “hang.
• ASR.
• سرور به طور غیرمنتظره پس از راه اندازی فریز شده (هیچ فرآیندی رخ نمی دهد وهیچ کلیدی کار نمی کند و صرفا سرور فقط روشن است )و یا خاموش می شود.

چرا با این خطا مواجه شده ایم ؟

1. ماژول رم یا نصب نگردیده و یا به درستی جایگذاری نشده است.
2. رم شما failed شده است.

چگونه این خطای رم را رفع کنیم ؟

1. DIMM را دوباره نصب کنید.
2. ROM سیستم را به آخرین نسخه به روز کنید.
3. 3 اگر هنوز مشکل وجود دارد ، DIMM را با یکی دیگر جایگزین کنید.

10 پیغام خطای هارد دیسک (HDD و SSD) که می‌تواند اطلاعات شما را از بین ببرد!

ما در این مقاله قصد داریم در مورد ۱۰ پیغام خطای هارد دیسک (HDD و SSD) که می‌تواند اطلاعات شما را از بین ببرد! بحث کنیم. سال‌های سال است که ما از هارد برای ذخیره فایل‌های موسیقی، عکس ها، فیلم‌ها و اسناد کاری و مورد علاقه مان استفاده می‌کنیم.

هارد یکی از اصلی ترین دستگاه هایی است که در سیستم دسکتاپ، لپ تاپ، کنسول‌های بازی و غیره استفاده می‌شود. هارد می‌تواند انواع مختلفی داشته باشد (IDE، SATA، HDD یا SSD) اما به طور کلی دارای خطاهای یکسانی هستند.

گاهی اوقات بررسی یک خطا می‌تواند دشوار شود و گاهی تا زمانی که هارد از کار نیافتد و یا صداهای عجیب و غریبی از خود تولید نکند نمی‌توان متوجه خرابی در هارد شویم. در اینجا ما قصد داریم برخی از رایج ترین پیغام‌های خطای هارد دیسک را به همراه علل آنها توضیح دهیم.

فهرست محتوا

• پیغام خطای هارد دیسک 0x80071ac3 و علت آن
• • پیغام خطای هارد Hard Drive Not Found (3f0)
  • پیغام خطای هارد ۳۰۱
  • پیغام خطای هارد Hard Disk Read Error Occurred Press Ctrl + Alt + Del to Restart
  • ارور Hard Drive Error BIOHD-8 در هارد
  • پیغام خطای هارد Hard Drive Error Code 0142
  • ارور هارد The Parameter is Incorrect
  • خطای The Request Failed Due to Fatal Device Hardware Error در هارد دیسک
  • ارور Disk is Full هارد
  • پیغام خطای هارد This Hardware Device is Not Connected to The Computer (Code 45)

پیغام خطای هارد دیسک 0x80071ac3 و علت آن

ارور هارد 0x80071ac3 اغلب زمانی اتفاق می‌افتد که کاربران یک هارد اکسترنال را به ویندوز 10، 8 و یا 7 وصل کنند. علت اصلی خطای هارددیسک 0x80071ac3 بد سکتور شدن هارد است. این بد سکتورها می‌توانند به علت خاموش شدن یکباره سیستم و یا قطع برق در حین کار کردن سیستم و یا فشار دادن دکمه پاور برای خاموش کردن سیستم ( بدون Shutdown کردن) باشد.

قابلیت ReadyBoost، درایورهای ناقص یا معیوب و یا منسوخ، ارورهای کامپیوتری، بد سکتورهای موجود در دستگاه هایی که به طور اکسترنال نصب می‌شوند می‌توانند موجب ایجاد ارور 0x80071ac3 شوند.

• بیشتر بخوانید: ۵ ابزاری که عملکرد هارددیسک شما را در ویندوز ۱۰ بهبود می‌بخشد!

پیغام خطای هارد Hard Drive Not Found (3f0)

هنگام بوت شدن لپ تاگ ممکن است در صفحه ای که دارای پس زمینه سیاهی است پیغام خطای Boot device not found, please install an operating system on your Hard disk. Hard Disk (3F0) را دریافت کنید که به شما اعلام می‌کند که دستگاهی که از طریق ان بوت انجام می‌شود پیدا نمی‌شود و از شما خواسته می‌شود تا سیستم عامل را در هارد نصب کنید و اگر سیستم را ریستارت کنید باز هم این خطا به شما نمایش داده می‌شود.

علت ارور Hard drive (3F0) می‌تواند بد سکتور شدن هارد یا خراب شدن ساختار پارتیشن یا خراب شدن کابلی که هارد به مادربرد متصل می‌شود باشد. این کابل می‌تواند به علت تکان‌های شدید از مادربرد جدا شده باشد.

علاوه بر این MBR یا سکتور بوت موجود در هارددیسک و یا خراب شدن کنترلر SATA روی مادربرد می‌توانند علت‌های دیگر خطای Hard drive (3F0) باشد. این خطا می‌تواند کل اطلاعات هارد شما را پاک کند.

• بیشتر بخوانید: مقایسه درایو فلش USB و هارد SSD و HDD اکسترنال – کدام یک برای شما بهتر است؟

پیغام خطای هارد ۳۰۱

این که از ویندوز 10 استفاده می‌کنید و یا نسخه‌های قدیمی تر فرقی ندارد پیغام خطای SMART 301 Hard Drive می‌تواند به طور غیر منتظره ای برای شما اتفاق بیافتد و نشان دهد که هارددیسک مکانیکی (HDD) یا درایو حالت جامد (SSD) شما خراب شده استو به طور کلی این خطا هنگام ورود به سیستم رخ می‌دهد.

اگر این پیغام خطا ظاهر شده قطعا دستگاه به زودی زود خراب می‌شود. پیغام خطای SMART 301 Hard Drive می‌تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود که از این بین می‌توان به خرابی SMART هارددیسک یا خرابی تراشه کنترلر IDE /SATA مادربرد اشاره کرد.

نصب و حذف اشتباه یا ناقص برنامه‌ها که می‌تواند موجب ایجاد برخی مدخل‌های نامعتبر در رجیستری ویندوز شود، حمله ویروس‌ها و بد افزار ها، خاموش کردن ناگهانی سیستم از عوامل دیگری هستند که می‌توانند موجب ایجاد این خطا در هارد شوند.

پیغام خطای هارد Hard Disk Read Error Occurred Press Ctrl + Alt + Del to Restart

این پیغام خطا به این معناست که ویندوز مشکلی را در هارد شما شناسایی کرده است و یا در فرآیند خواندن هارددیسک برخی اشتباهان وجود دارد. این پیغام خطای هارد هنگام بوت شدن سیستم رخ می‌دهد و از عملیات بوت جلوگیری می‌کند. اگر کاربران دکمه‌های Ctrl + Alt + Del را فشار دهند سیستم شان ریستارت خواهد شد اما باز همین پیغام خطا را مشاهده می‌کنند و ویندوزشان بوت نمی‌شود.

علت خطای Hard Disk Read Error Occurred Press Ctrl + Alt + Del to Restart می‌تواند خرابی هارد، قابل بوت نشدن هارد، خرابی کابل‌های هارد، مشکلات تنظیمات بایوس، MBR خراب شده و خاموش کردن یکباره سیستم باشد. علاوه بر این اگر جدول پارتیشن به درستی پیکربندی نشده باشد این پیغام خطا ممکن است ظاهر شود.

• بیشتر بخوانید: SSD چیست؟ نحوه نصب هارد SATA SSD و NVMe SSD

ارور Hard Drive Error BIOHD-8 در هارد

ارور Hard Drive Error BIOHD-8 وقتی رخ می‌دهد سیستم ریستارت می‌شود. این پیغام خطا در واقع کد ارور S.M.A.R.T هارد است که بیان می‌کند هارد خراب شده است و نمی‌تواند به درستی وصل شود. این خطا غالبا در مادربردها هم اتفاق می‌افتد.

از علت‌های این خطا می‌توان به حمله ویروس‌ها و بد افزارها، تغییر فایل‌ها در رجیستری،ایجاد فرگمنت در ویندوز و غیره رخ دهد. به غیر از این ارورهای زمان اجرا نیز می‌توانند باعث ایجاد مجموعه ای از متغییر‌ها شوند. از این رو ضروری است که هر علت قابل تصوری که موجب ایجاد خطای هارد می‌شوند را بررسی و آن را رفع کنیم.

پیغام خطای هارد Hard Drive Error Code 0142

خطای هارد Hard Drive Error Code 0142 یک پیغام خطای بوت است که ممکن است به کاربر نمایش داده شود. این خطای هارد خاص می‌تواند عواقب زیادی داشته باشد. اگر کسی این خطا را برطرف نکند ممکن است مجبور به تعویض هارد خود شود.

این خطا نشان می‌دهد که کامپیوتر یک خرابی هارد را تجربه کرده است و این خرابی می‌تواند به علت خرابی پردازنده و یا خرابی هارد HDD و یک سیستم عامل کرش شده باشد. خرابی کابل هایی که هارد را به مادربرد وصل می‌کند و خراب شده داده‌ها یا MBR در هارد نیز می‌توانند موجب ایجاد این خطا در هارد شوند.

ارور هارد The Parameter is Incorrect

این ارور هارد یکی از رایجترین خطاهایی است که در هاردهای اکسترنال رخ می‌دهد و از کپی کردن فایل‌های کاربر جلوگیری می‌کند و باعث می‌شود که هارد غیرقابل دسترس شود. از این رو پس از نمایش این خطا کاربران نمی‌توانند فایل‌ها را از هارد اکسترنال به سایر مکان هارد سیستم انتقال دهند.

اگر کسی هم بتواند به هارد دسترسی پیدا کند نمی‌تواند به دیتابیس دسترسی داشته باشد. علت ایجاد خطای هارد The Parameter is Incorrect می‌تواند منبع تغذیه ضعیف یا پورت USB بد و یا خرابی هارد HDD و جدا کردن نامناسب هارد اکسترنال از سیستم باشد. وجود بد سکتورهای در هارد اکسترنال نیز ممکن است موجب ایجاد این خطا باشد.

خطای The Request Failed Due to Fatal Device Hardware Error در هارد دیسک

این خطا زمانی اتفاق می‌افتد که دستگاه غیر قابل دسترس شده باشد و کاربر وقتی که سعی دارد فایل را کپی یا انتقال دهد این پیغام خطا را دریافت می‌کند. سیستم عامل ویندوز زمانی که موفق به شناسایی دستگاه‌های ورودی یا خروجی نمی‌شود هم این پیغام خطا را نمایش می‌دهد. سخت افزارهای سیستمی خراب، تنظیمات یا نصب اشتباه، شل شدن کابل‌ها و اتصالات، خرابی هارددیسک و غیره می‌توانند دلایل اصلی این کد خطای هارد شوند.

ارور Disk is Full هارد

رایجترین خطای هارد Disk is Full است که به شما اعلام می‌کند هارد کاملا پر شده و فضای خالی وجود ندارد.وقتی که هارد سیستم فضی کمی دارد برخی از برنامه‌ها از کار می‌افتند و به درستی کار نمی‌کنند و حتی ممکن است باعث کرش شدن یا هنگ کردن سیستم شود.

ویروس‌ها و بد افزارها می‌توانند فایل هایی را در هارد سیستم شما تولید کنند و کاربران ممکت است فایل‌های بسیار حجیمی را ذخیره کرده باشند. فایل‌های نصب ویندوز قبلی، فایل‌های موقت و فایل‌های سیستمی دیگر می‌توانند باعث اشغال شدن فضای پارتیشن سیستم شوند.

پیغام خطای هارد This Hardware Device is Not Connected to The Computer (Code 45)

دستگاه‌های جانبی مختلف مانند کیبورد، ماوس، فلش مموری، هارد اکسترنال و غیره ممکن است به سیستم متصل باشد. کد خطای ۴۵ وقتی که سیستم عامل قادر به برقراری ارتباط با دستگاه‌های متصل شده نیست و یا نمی‌تواند توسط ویندوز شناسایی شود نمایش داده می‌شود.

خرابی فریم ویر، گرما، خرابی قطعات الکترونیکی، افزایش ناگهانی برق، خرابی‌های قطعات داخلی یا مکانیکی، خراب شدن فایل‌های اطلاعات، تغییر در رجیستری ویندوز و غیره از دلایل اصلی ایجاد کد خطای ۴۵ در کامپیوتر است.

هر آنچه در مورد رجیستری ویندوز که باید بدانید✅

اگر شما هم به مشکلی در ویندوز برخورد کرده باشید، که قطعا برخورد کرده‌اید، حتما با جستجو در اینترنت به این نتیجه رسیده‌اید که باید یک‌سری تغییرات در رجیستری ویندوز باید اعمال کنید تا مشکل حل شود و اگر برای بار اول با این محیط قصد کار کردن دارید، باید خیلی مراقب باشید چون تنظیمات رجیستری خیلی حساس هستند و به ریشه سیستم‌عامل دسترسی دارند و هر تنظیمی که در محیط گرافیکی نمی‌توانید انجام بدهید در این محیط قابل دسترسی است.

شاید در نگاه اول مثل کابین خلبان باشد و ترسناک به نظر برسد. تنظیماتی که در رجیستری هستند در واقع تنظیمات پنهان شده‌ هستند تا هر کاربر مبتدی نتواند آن را تغییر بدهد. اما در هنگام تغییر رجیستری باید نهایت دقت را داشته باشید، چون همان‌طور که گفتیم تنظیمات این قسمت خیلی حساس هستند.

آنچه قراره یاد بگیریم!

• رجیستری ویندوز چیست؟
• آشنایی با دو کلمه مهم در رجیستری ویندوز
• کلیدهای اصلی رجیستری یا Root Keys یا Hive
• ایجاد مقادیر در رجیستری ویندوز «Windows registry values»
• ورود و خروج فایل‌های رجیستری ویندوز
• بکاپ گرفتن از یک کلید در رجیستری
• وارد کردن یک فایل رجیستری
• چه کارهایی میشه با رجیستری ویندوز کرد؟
• نمایش ثانیه در ساعت ویندوز ۱۰
• سخن پایانی و حرف آخر
• سوالات متداول در مورد رجیستری ویندوز
• رجیستری ویندوز چیست؟
• آیا ویرایش رجیستری ویندوز آسان است؟
• آیا می‌شود از رجیستری ویندوز بکاپ تهیه کرد؟

رجیستری ویندوز چیست؟

قبل از شروع بحث رجیستری ویندوز باید بدانیم که یک بخش دیگر در سیستم‌عامل ویندوز به اسم Local Group Policy (گروپ پالیسی) وجود دارد که برخی از تنظیمات مخفی ویندوز هم در آنجا هستند و بیشتر کاربران حرفه‌ای سازمان‌ها مانند ادمین‌ها از آن استفاده می‌کنند و زمانی کاربرد دارد که قصد اعمال یک سیاست یا تغییر روی ویندوز یا حتی روی گروهی از کامپیوترها را دارید.

با این حال بخش رجیستری ویندوز خیلی مهم است و باید با نهایت دقت با آن برخورد کرد. دوستان تاکید من برای دقت این است که اگر تنظیماتی را به اشتباه انجام دهید ممکن است کلا ویندوز شما خراب شود و دیگر قابل بوت نباشد و مجبور باشید از ابتدا نصب و کانفیگ را انجام دهید. پس عجله نکنید و آموزش را تا انتها دنبال کنید تا یاد بگیرید که چطوری باید از رجیستری بکاپ بگیرید، بعد اقدام به ویرایش آن کنید تا در صورت بروز خطا بتوانید به حالت قبل بازگردید.

رجیستری ویندوز پایگاه داده یا Database عظیمی از اطلاعات است. این اطلاعات شامل تنظیمات، گزینه‌ها و مقادیر سخت‌افزارها و نرم‌افزارهای نصب شده روی سیستم‌عامل ویندوز است. به زبان ساده، تنظیمات هر نرم‌افزار که روی ویندوز می‌بینید دراین پایگاه داده ثبت شده است. اگر هم بخواهیم گریزی به تعریف Database بزنیم باید بگوئیم، پایگاه داده مجموعه‌ای از داده‌های منظم هستند که مدیریت را آسان می‌کند.

البته باید یک نکته رو هم بگم که بعدا اساتید به من خرده نگیرند. بعضی از نرم‌افزارها تنظیمات خود را به جای رجیستری، درون یک فایل XML ذخیره می‌کنند و برخی برنامه‌های پرتابل Portable (بدون نیاز به نصب) تنظیمات خود را درون فایل اجرایی یا فولدر همان برنامه قرار می‌دهند.

آشنایی با دو کلمه مهم در رجیستری ویندوز

در رجیستری دو عبارت مهم هستند که باید بدانیم، کلید «Key» و مقدار «Value». کلید مانند فولدر یا پوشه در ویندوز است با این تفاوت که این فولدر فقط در رجیستری وجود دارد و مقدار هم مانند فایل‌های موجود در فولدر هستند. کلیدهای رجیستری می‌توانند شامل یک‌سری زیرفولدر باشند که به آنها «Subkey» می‌گویند. کلیدهای رجیستری در تمام نسخه‌های ویندوز به یک شکل کار ‌می‌کنند و تغییرات بسیار جزئی دارند.

کلیدهای اصلی رجیستری یا Root Keys یا Hive

نحوه ورود به رجیستری ویندوز

در سیستم‌عامل ویندوز به قسمتی که رجیستری قرار دارد، Registry Editor می‌گویند و برای ورود به این بخش کافی‌است عبارت regedit را در run ویندوز وارد کنید (با فشردن کلیدهای پنجره + R محیط Run ویندوز اجرا می‌شود). همچنین می‌توانید عبارت registry editor را در قسمت جستجوی ویندوز تایپ کنید تا وارد این بخش شوید.

یک نکته که باید به آن توجه کنید این است که رجیستری با دسترسی Administrator باز می‌شود یعنی کاربری که دسترسی ادمین ندارد به این بخش نمی‌تواند وارد شود و با ارور مواجه می‌شود. به فولدرهای اصلی که در این بخش می‌بینید Root key یا Hive می‌گویند که شامل مقادیر رجیستری هستند. در جدول زیر به طور خلاصه در مورد هر Root Key توضیح داده‌ایم. بیشترین کلیدی که با آن همیشه سروکار داریم HKLM (HKEY_LOCAL_MACHINE) است.

ایجاد مقادیر در رجیستری ویندوز «Windows registry values»

آموزش رجیستری ویندوز

در رجیستری برای تشکیل مقادیر، مقدارهای متفاوتی وجود دارد. مثلا DWORD value مقادیر 32 بیتی را تشکیل می‌دهد و QWORD value مقادیر 64 بیتی را تشکیل می‌دهد. برای ایجاد یک مقدار روی قسمت راست صفحه رجیستری راست کلیک کنید و یکی از مقادیر به غیر از Key را انتخاب کنید. نگران نباشید اگر قرار باشد یک تنظیم خاصی را در رجیستری ویندوز وارد کنید، حتما گفته خواهد شد که از کدام مقادیر باید استفاده کنید. اگر قصد داشته باشید یک کلید ایجاد کنید باید در قسمت چپ پنجره رجیستری (همان قسمتی که پر از فولدر است) راست کلیک کنید و Key را انتخاب کنید. برای اینکه در این مورد اطلاعات بیشتری داشته باشید به این «لینک» مراجعه کنید.

ورود و خروج فایل‌های رجیستری ویندوز

همان‌طور که قبلا هم گفته شد برای این‌که مشکلی در رجیستری به‌وجود نیاد که مجبور باشید ویندوز را عوض کنید، قبل از هر گونه تغییر روی یک کلید یا مقدار حتما از آن بکاپ تهیه کنید و این خروجی به‌عنوان نسخه پشتیبان عمل می‌کند که اگر دچار مشکل شدید بتوانید با بازگردانی این بکاپ خودتان را نجات دهید. بکاپی که تهیه می‌شود با پسوند .reg ذخیره می‌شود و در واقع رجیستری از فایل‌هایی با همین پسوند پشتیبانی می‌کند.

بکاپ گرفتن از یک کلید در رجیستری

برای بکاپ گرفتن از یک کلید (Key) کافی‌است که روی مقدار راست کلیک کنید و گزینه Export را انتخاب کنید و یک مسیر برای ذخیره فایل انتخاب کنید.

Export گرفتن از یک کلید

وارد کردن یک فایل رجیستری

فرض می‌کنیم از کلیدی که قصد تغییر روی آن را داشتید بکاپ گرفتید و تنظیمات خود را نیز اعمال کردید. در انتها متوجه شدید که تغییرات مفید نبودند و قصد دارید کلید را به تنظیمات پیش‌فرض برگردانید یا برای حل مشکل ویندوز یک فایل از اینترنت با پسوند .reg دانلود کرده‌اید و می‌خواهید این فایل دانلودی را در رجیستر ویندوز اعمال کنید، سوال اینجاست چیکار کنیم؟ چطوری فایل رجیستری را وارد رجیستری کنیم؟ جواب خیلی راحت است با دابل کلیک کردن روی فایل می‌توان آن را اجرا کرد و در انتها مانند تصویر زیر روی Yes کلیک کنید.

اجرای یک فایل رجیستری

هیچوقت برای اجرای یک فایلی که از اینترنت دانلود کرده‌اید عجله نکنید ممکن است این فایل آلوده به بدافزار باشد. پس حوصله داشته باشید و با راست کلیک کردن روی فایل دانلود و انتخاب گزینه Edit آن را با یک اپلیکیشن ویرایشگر متن باز کنید و محتویات آن را بررسی کنید و اگر دانش لازم در این زمینه را ندارید حداقل از منابع معتبر فایل‌ها را دریافت کنید.

روش دیگر این است که فایل دانلودی را با آنتی‌ویروس اسکن کنید اگر هم آنتی ویروس ندارید به صورت آنلاین و از طریق آپلود فایل در سایت‌هایی مانند VirusTotal بررسی کنید و از صحت آن اطمینان حاصل کنید. الان برای تنظیم هر کلید یا مقدار می‌توانید وارد رجیستری شود و تغییرات موردنظر خود را اعمال کنید ولی با دقت. معمولا تنظیمات رجیستری با یک‌بار ریستارت کردن ویندوز اعمال می‌شود.

چه کارهایی میشه با رجیستری ویندوز کرد؟

برای حل مشکلات سیستمی و اپلیکیشن‌ها و نرم‌افزارها می‌توان از تغییر در رجیستری ویندوز استفاده کرد. گاهی اوقات برای غیرفعال کردن برخی از امکانات اضافی سیستم‌عامل و اپلیکیشن‌ها می‌توان از رجیستری استفاده کرد. در نهایت برای اضافه کردن قابلیت‌های جدید به ویندوز و اپلیکیشن‌ها هم می‌توان از رجیستری بهره برد. اگر علاقه‌ای به CMD و دستورات ویندوز داشته باشید، با CMD هم می‌توان تنظیمات رجیستری را انجام داد. با دستور reg add می‌توان تنظیمات را اعمال کرد و با دستور reg delete می‌توان تنظمیات را پاک کرد.

نمایش ثانیه در ساعت ویندوز ۱۰

به‌عنوان مثال می‌خواهیم ثانیه را در کنار ساعت ویندوز ۱۰ که فقط ساعت و دقیقه را نمایش می‌دهد، به نمایش در آوریم. وارد رجیستری ویندوز شوید و مسیر زیر را طی کنید.

"HKEY_CURRENT_USER\SOFTWARE\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Explorer\Advanced"

ایجاد مقدار در رجیستری ویندوز

سپس روی کلید Advanced راست کلیک کنید و از طریق گزینه New یک مقدار “New -> DWORD (32-bit) Value” ایجاد کنید و نام آن را “ShowSecondsInSystemClock” قرار دهید. به بزرگی و کوچکی حروف دقت کنید.

تغییر مقدار ۳۲ بیتی در رجیستری برای نمایش ثانیه در سیستم ویندوز

بعد از تغییر نام، دو بار روی مقدار ایجاد شده کلیک کنید و مقدار Value data را که صفر است برابر با یک قرار دهید و در انتها ویندوز را یک‌بار ریستارت کنید.

سخن پایانی و حرف آخر

به‌طور مختصر در مورد رجیستری توضیح دادیم و تفاوت مقدار key و value را متوجه شدیم و می‌دانیم که چطوری به تنظیمات آن دسترسی داشته باشیم. همان‌طور که دیدید به راحتی می‌توانید هر کلید یا مقدار را در رجیستری تغییر دهید. در رجیستری می‌توانید عملیات Export و Import هم داشته باشید. قبل از اعمال هر تغییری از بخش File و با انتخاب Export از رجیستری بکاپ بگیرید تا اگر مشکلی پیش آمد بتوانید Rollback داشته باشید. با بامادون بهتر بدون و ما را به دیگران هم معرفی کنید.

سوالات متداول در مورد رجیستری ویندوز

رجیستری ویندوز چیست؟

یک پایگاه داده‌ای از اطلاعات است که تنظیمات و مقادیر اپلیکیشن‌ها و سخت‌افزارهای نصب شده روی سیستم‌عامل را در خود نگه می‌دارد. کارهای که با رجیستری می‌توان کرد شاید در هیچ‌ بخش دیگر ویندوز نباشد.

آیا ویرایش رجیستری ویندوز آسان است؟

به شرط داشتن دانش لازم در مورد آن، بله بسیار آسان است. البته همیشه باید بدانید که در حال انجام چه تنظماتی هستید و اگر نمی‌دانید یک مقدار برای چه کاربردی مفید است، پیشنهاد می‌شود آن را تغییر ندهید. همیشه و همیشه قبل از انجام تغییرات از کلید رجیستری یا کل رجیسری بکاپ تهیه کنید.

آیا می‌شود از رجیستری ویندوز بکاپ تهیه کرد؟

به شدت توصیه می‌شود که قبل از هرگونه تغییر، از رجیستری فایل پشتیبان تهیه شود. به صورت کامل می‌توان از رجیستری ویندوز بکاپ تهیه کرد که تقریبا حدود چند مگابایت حجم دارد. اما اگر قصد تغییر یک کلید را دارید، فقط از آن پشتیبان و بکاپ تهیه کنید تا سریع‌تر انجام شود.

تنظیمات صدا در ویندوز ۷ — راهنمای کامل و تصویری

اغلب رایانه‌ها دارای دستگاه‌های ضبط و بازپخش صدا از قبیل کارت‌های صوتی، میکروفن، هدفون و اسپیکر (داخلی یا بیرونی) هستند. با استفاده از برنامه Sound در کنترل پنل می‌توان تنظیمات این دستگاه‌ها را کنترل کرد. همچنین امکان سفارشی‌سازی جلوه‌های صوتی و تعیین کلیپ‌های صوتی مختلف برای رویداد‌های سیستم از قبیل خالی کردن سطل بازیافت ویندوز و یا پیام‌های خطا وجود دارد. در این راهنما با تنظیمات صدا در ویندوز 7 آشنا می‌شویم.

تنظیمات صدا در ویندوز 7

برای مشاهده تنظیمات صدا در ویندوز 7 به منوی Start > Control Panel > Hardware and Sound > Adjust System Volume (under Sound) بروید.

بخش Volume Mixer امکان تنظیم صدای اصلی (سمت چپ) را فراهم می‌سازد. همچنین به طور مستقل می‌توانید حجم صدای برنامه‌هایی که در سمت راست ظاهر می‌شوند را کنترل کنید. برای اجرای سریع تنظیمات صدا در ویندوز 7 و باز کردن سریع میکسر می‌توانید روی آیکون Volume در ناحیه نوتیفیکیشن سیستم، راست-کلیک کرده و گزینه Open Volume Mixer را انتخاب کنید. همچنین می‌توانید روی آیکون Volume در ناحیه نوتیفیکیشن تسک‌بار کلیک کنید.

این اسلایدر حجم صدا را برای اسپیکرها یا هدفون‌ها کنترل می‌کند. برای کاهش حجم صدا، اسلایدر را به سمت پایین بکشید یا این که می‌توانید روی دکمه Mute کلیک کنید تا صدا قطع شود. اگر آیکون حجم صدا در ناحیه نوتیفیکیشن نمایش نمی‌یابد، روی ناحیه خالی نوتیفیکیشن راست-کلیک کرده و گزینه Customize Notification Icons را انتخاب کنید. سپس گزینه Turn System Icons On or Off را انتخاب کرده و Volume را روشن کنید. اشاره‌گر ماوس را روی آیکون ولوم ببینید تا سطح کنونی صدا و همچنین دستگاه‌های بازپخش صدا را بینید.

با توجه به اهمیت آشنایی با نرم‌افزارهای ویرایش صدا، «فرادرس» اقدام به انتشار فیلم آموزش ویرایش فایل های صوتی با Adobe Audition کرده که لینک آن در ادامه آورده شده است.

پیکربندی دستگاه‌های بازپخش (Playback Devices)

در این بخش از مقاله تنظیمات صدا در ویندوز 7 به توضیح تنظیمات دستگاه‌های بازپخش صدا می‌پردازیم. برای پیکربندی دستگاه‌های بازپخش صدا به منوی Start > Control Panel > Hardware and Sound > Sound > Playback بروید و یا روی آیکون Volume در ناحیه نوتیفیکیشن راست-کلیک کرده و گزینه Playback Devices را انتخاب کنید.

آیکون ولوم یک منوی میانبر برای دسترسی سریع به کارکردهای صوتی دستگاه فراهم می‌سازد. همچنین می‌توانید روی منوی استارت ویندوز کلیک کرده و در کادر جستجو عبارت sound را وارد کرده و سپس Sound را از میان نتایج نمایش یافته انتخاب کنید. در ادامه روی یک دستگاه در فهرست نتایج راست-کلیک کرده و یک دستور را انتخاب کنید تا بتوانید دستگاه را پیکربندی یا تست کنید و یا مشخصه‌های آن را بررسی کرده و تغییر دهید.

منوی میانبر دستگاه بازپخش امکان راه‌اندازی دستگاه را که معمولاً اسپیکر یا هدفون است فراهم می‌سازد. برای مشاهده گزینه‌های بیشتر روی options کلیک کنید. زمانی که از تنظیمات راضی بودید، در هر کادر محاوره‌ای که باز است روی OK کلیک کنید.

پیکربندی دستگاه‌های ضبط صدا

در این بخش از مقاله تنظیمات صدا در ویندوز 7 به توضیح تنظیمات دستگاه‌های رکورد صدا می‌پردازیم. برای پیکربندی دستگاه‌های ضبط صدای رایانه باید به منوی Start > Control Panel > Hardware and Sound > Sound > Recording بروید و همچنین می‌توانید روی آیکون ولوم صدا در ناحیه نوتیفیکیشن سیستم راست-کلیک کرده و گزینه Recording Devices را انتخاب کنید. سپس روی یک دستگاه از فهرست موارد نمایش یافته راست-کلیک کرده و دستوری را جهت پیکربندی یا تست این قطعه انتخاب کنید. همچنین می‌توانید مشخصه‌های دستگاه را بررسی کرده و یا تغییر دهید.

منوی میانبر دستگاه ضبط صدا امکان راه‌اندازی دستگاه را که معمولاً یک میکروفن یا ورودی صوتی است فراهم می‌سازد. برای مشاهده مشخصه‌های بیشتر روی Options کلیک کنید. در نهایت باید روی دکمه OK در همه کادرهای محاوره‌ای باز کلیک کنید تا تنظیمات اعمال شوند.

سخت‌افزار صوتی

بسته به این که سخت‌افزار صوتی سیستم شما چگونه است، ممکن است همه یا برخی از این دستگاه‌ها یا موارد دیگر را در زبانه‌های Playback و Recording که اشاره کردیم، ببینید:

• CD Player: حجم صدای سی‌دی را کنترل می‌کند. این گزینه زمانی به کار می‌آید که درایو سی‌دی مستقیماً از طریق کابل به کارت صوتی وصل شده باشد.
• Line In/Aux: این گزینه حجم صدای ورودی صدا و همچنین ورودی AUX کارت صوتی را کنترل می‌کند. این موارد به طور معمول برای ضبط صدای استریو یا دیگر دستگاه‌های بازپخش خارجی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
• Microphone: این گزینه حجم صدای ورودی میکروفن سیستم را کنترل می‌کند که معمولاً به صورت مستقل و یا از طریق یک هدفون به سیستم وصل شده است.
• Speakers/Headphones: حجم صدای هدفون یا اسپیکرهای داخلی یا خارجی سیستم را کنترل می‌کند که به پورت USB، پورت صوتی مادربرد و یا کارت صوتی وصل شده‌اند.
• SW Synth: این گزینه حجم صدای موسیقی تولید شده توسط سینتی‌سایزر MIDI کارت صوتی یا wavetable را کنترل می‌کند.
• Wave Out Mix: صداهای تولید شده از سوی ویندوز، بازی‌ها، فایل‌های MP3، مدیا پلیر ویندوز و دیگر برنامه‌ها را کنترل می‌کند.

پیکربندی صدای سیستم

برای پیکربندی صدای سیستم به منوی Start > Control Panel > Hardware and Sound > Sound > Sounds بروید و یا روی آیکون ولوم در ناحیه نوتیفیکیشن راست-کلیک کرده و Sounds را انتخاب کنید. برای انتخاب گروه از پیش‌تعریف‌شده جلوه‌های صوتی یک شما را از لیست بازشدنی Sound Scheme انتخاب کنید.

امکان انتخاب یا قطع کردن هر صدا به صورت منفرد و یا استفاده از یک شمای صوتی برای اعمال گروهی از صداها به صورت یکپارچه وجود دارد. برای تغییر صدای یک رویداد خاص، روی آن رویداد در لیست Program کلیک کرده و سپس صدا را از لیست بازشدنی Sounds انتخاب کنید. همچنین می‌توانید رویداد را انتخاب کرده و روی ‌Browse کلیک کنید تا صدای دیگری را با فرمت ‎.wav از روی سیستم انتخاب کنید. علاوه بر این دو روش امکان انتخاب None از لیست بازشدنی صداها نیز وجود دارد که موجب می‌شود صدا حذف شود.

برای بررسی صدای انتخاب شده برای یک رویداد خاص، آن رویداد را در Program انتخاب کرده و روی ‌Test کلیک کنید. برای ذخیره یک شمای صوتی تغییر یافته، روی Save As کلیک کرده و نامی را وارد کنید و سپس OK را بزنید. برای حذف یک شمای صوتی سفارشی‌شده آن شما را انتخاب کرده و روی Delete بزنید. توجه کنید که شما تنها امکان حذف شماره‌ی ایجاد شده از سوی خودتان و یا شماهای نصب شده را دارید و شماهای ویندوز قابل حذف شدن نیستند. در نهایت پس از این که کارتان تمام شد، روی OK کلیک کنید تا تغییرات ذخیره شوند.

معرفی فیلم آموزش ویرایش فایل های صوتی با Adobe Audition

همانطور که گفته شد، آشنایی با یک نرم‌افزار ویرایش فایل صوتی برای ساخت پادکست اهمیت بسیاری دارد. به همین فرادرس دوره‌ای ۴ ساعت و ۲۷ دقیقه‌ای را در ۵ درس تهیه کرده‌ است که به توضیح دروس آن می‌پردازیم. در درس اول با محیط نرم‌افزار و پنل‌های مختلف آن آشنا خواهیم شد.

در درس دوم با واژه‌های مهم در صوت آشنای می‌شویم از جمله مباحث مهم آن می‌توان به «نرخ نمونه‌برداری» (Sample Rate) و «عمق بیت» (Bit Depth) اشاره کرد. در درس سوم نحوه اضافه کردن فیلترهای مختلف و حذف نویز را یاد می‌‌گیریم. در درس چهارم، کار محیط «Multi-track» آموزش داده می‌شود و درس آخر نیز کار با فایل ویدیویی و محیط سراند مورد بررسی قرار می‌‌گیرد.

کیس کامپیوتر چیست؟ | کامل‌ترین راهنمای خرید کیس

کیس کامپیوتر به شکل محفظه‌ای است که به منظور نصب فیزیکی و قرارگیری همه اجزای کامپیوتر از قبیل مادربرد، هارد درایو، درایورهای نوری، درایو فلاپی و غیره تعبیه شده است. به طور معمول کیس کامپیوتر به همراه یک منبع تغذیه عرضه می‌شود. در این مطلب با مفهوم کیس کامپیوتر و خصوصیات و اجزای آن و همچنین برخی اصطلاحات رایج رایانه که در زمان خرید و اسمبل کردن یک کامپیوتر جدید به آن‌ها نیاز خواهید داشت، آشنا می‌شویم.

فهرست مطالب این نوشته

نکات مهم در مورد کیس کامپیوتر

دلیل اهمیت کیس کامپیوتر چیست؟

توصیف کیس کامپیوتر

اصطلاح‌های مهم مرتبط با کیس کامپیوتر

قبل از هر چیز باید اشاره کنیم که قاب پیرامونی لپ‌تاپ، نت‌بوک و تبلت نیز در عمل کیس محسوب می‌شود، اما به صورت جداگانه فروخته نمی‌شوند و قابل تعویض نیستند. به طور معمول زمانی که از کیس کامپیوتر صحبت می‌شود، منظور کیس یک رایانه سنتی دسکتاپ است. برخی سازندگان مشهور کیس کامپیوتر در سطح بین‌المللی Xoxide، NZXT و Antec هستند که احتمالاً اسم آن‌ها به گوشتان خورده است.

نکته: گاهی اوقات به کیس کامپیوتر با نام‌های دیگری از قبیل «تاور» (tower)، «باکس» (box)، «یونیت سیستم» (system unit)، «بیس یونیت» (base unit)، «محفظه» (enclosure)، «هوزینگ» (housing)، «شاسی» (chassis) و «کابینت» (cabinet نیز گفته می‌شود.

نکات مهم در مورد کیس کامپیوتر

مادربردها، کیس‌های کامپیوتر و منابع تغذیه، همگی در اندازه‌های مختلفی ارائه می‌شوند که «فاکتورهای فرم» نام دارند. توجه داشته باشید که اندازه همه این اجزای کامپیوتر باید با هم سازگار باشد، تا رایانه بتواند به درستی کار کند.

بسیاری از کیس‌های کامپیوتر به خصوص آن‌هایی که از فلز ساخته می‌شوند، دارای لبه‌های بسیار تیزی هستند. زمانی که با کیس کار می‌کنید باید نهایت مراقبت را به عمل آورید تا دچار آسیب و بریدگی دست یا انگشت نشویید.

نکته مهم دیگری که باید توجه داشته باشید این است که وقتی یک تعمیرکار کامپیوتر به شما اعلام می‌کند، رایانه را پیش او ببرید، به طور معمول منظورش این است که باید کیس کامپیوتر را به نزد او ببرید. بدین ترتیب لازم نیست اجزای بیرون از کیس مانند کیبرد، ماوس نمایشگر و یا دیگر قطعات جانبی رایانه را پیش تعمیرکار ببرید.

دلیل اهمیت کیس کامپیوتر چیست؟

چند دلیل برای این که از کیس کامپیوتر استفاده می‌کنیم، وجود دارد. یک دلیل مهم، حفاظت از اجرای داخلی رایانه است که البته دلیلی بسیار بدیهی است. گردوغبار، حیوانات، اشیا، مایعات و غیره همگی جزء مواردی هستند که می‌توانند به قطعات حساس الکترونیکی رایانه آسیب وارد کنند. بنابراین کیس به عنوان یک پوسته سخت فلزی آن‌ها را در بر گرفته و از محیط خارج مجزا می‌سازد.

آیا ما نیاز داریم که به طور مرتب به هارد درایو، دیسک درایو، مادربرد، کابل‌ها، منبع تغذیه و هر چیزی که یک رایانه را تشکیل می‌دهد، نگاه کنیم؟ پاسخ این سؤال در اغلب موارد منفی است. بنابراین کیس کامپیوتر علاوه بر حفاظت از اجزای داخلی رایانه، به عنوان روشی برای پنهان ساختن این اجزای داخلی که هیچ کس نیازی به تماشای آن‌ها ندارد عمل می‌کند.

دلیل مهم دیگر برای استفاده از کیس کامپیوتر، خنک نگه داشتن محیط است. گردش هوای مناسب روی اجزای کامپیوتر یکی از مهمترین مزیت‌های بهره‌گیری از کیس است. با این که کیس دارای دریچه‌های مخصوصی برای تهویه هوای داخلی‌اش است، می‌توان از فضای داخلی آن برای خنک‌سازی سخت‌افزار استفاده کرد. توجه کنید که برخی قطعات سخت‌افزاری ممکن است بسیار داغ شوند و این گرمای بیش از حد حتی تا مرزی پیش برود که به از کار افتادن سخت‌افزار منجر شود.

از سوی دیگر، نگهداری قطعات پرسروصدای رایانه از قبیل فن در یک فضای بسته درون کیس کامپیوتر روشی برای کاهش نویزی که رایانه تولید می‌کند، محسوب می‌شود. ساختار کیس کامپیوتر نیز حائز اهمیت است. بخش‌های مختلف رایانه می‌توانند با هم چفت شوند و با اتصال به یک کیس که همه چیز را کنار هم نگه می‌دارد، به آسانی در دسترس کاربر قرار گیرند. برای نمونه پورت‌های USB و دکمه روشن/خاموش دستگاه به سادگی در دسترس کاربر قرار دارند و دیسک درایو می‌تواند به آسانی در هر زمان باز شود.

توصیف کیس کامپیوتر

کیس کامپیوتر خودش می‌تواند از هر فلزی که بتواند وزن قطعات داخلی کامپیوتر را تحمل کند، ساخته شود. به طور معمول از فولاد، پلاستیک یا آلومینیوم برای ساخت کیس‌های کامپیوتر استفاده می‌شود، اما به جای این‌ها می‌توان از چوب، شیشه و یا فوم‌های فشرده نیز استفاده کرد.

اغلب کیس‌های کامپیوتر مستطیلی و سیاه رنگ هستند. برخی کاربران علاقه دارند که با افزودن چیزهایی مانند نور داخلی، رنگ کردن کیس یا افزودن سیستم خنک‌سازی مایع، اقدم به دستکاری و سفارشی‌سازی ظاهر کیس خود بکنند.

بخش جلوی کیس کامپیوتر به طور معمول شامل دکمه روشن/خاموش و گاهی اوقات یک دکمه ریست است. از چراغ‌های کوچک LED نیز برای نمایش وضعیت روشن/خاموش بودن، فعالیت هارددیسک و گاهی اوقات دیگر پردازش‌های داخلی سیستم استفاده می‌شود. این دکمه‌ها و چراغ‌ها مستقیماً به مادربرد وصل هستند که درون کیس و در جای امنی محافظت می‌شود.

کیس کامپیوتر به طور معمول شامل چند بخش گسترش 2.5 اینچی و 3.5 اینچی برای قرار دادن فلاپی درایو، درایوهای نوری و هارد درایو در بخش جلو است. این فضاها در بخش جلوی کیس قرار دارند تا برای مثال درایوهای DVD بتوانند‌ در دسترس کاربر باشند.

دست کم یک سمت و یا در اغلب موارد هر دو سمت کیس امکان باز شدن دارد تا کاربر بتواند به قطعات داخلی کیس دسترسی داشته باشد. سمت پشتی کیس معمولاً چند شکاف برای اتصال موارد مختلف به مادربرد دارد. منبع تغذیه به طور معمول در پشت کیس قرار می‌گیرد و در روی خود یک محل برای اتصال کابل برق و یک فن داخلی دارد. فن‌ها یا دیگر دستگاه‌های خنک‌سازی را نیز می‌توان به پشت کیس و یا دیگر جهات آن وصل کرد.

اگر قصد خرید کیس دارید، علاوه بر توضیحات کلی که در بخش قبل بیان کردیم، باید با برخی اصطلاحات تخصصی که در مواقع اسمبل کردن یک کامپیوتر با آن‌ها مواجه خواهید شد نیز آشنا باشید. در بخش بعدی 20 اصطلاح مهم مرتبط با کیس‌های کامپیوتر را بررسی می‌کنیم.

اصطلاح‌های مهم مرتبط با کیس کامپیوتر

کیس‌های کامپیوتر صرفاً جعبه‌های ساده فلزی نیستند و از اجزای مختلف و پیچیده‌ای تشکیل یافته‌اند. چه قصد داشته باشید یک کیس جدید بخرید و چه بخواهید کیس موجود خود را ارتقا بدهید، در هر صورت زمانی که به بازار مراجعه کنید با انبوهی از اصطلاح‌های جدید و عجیب مواجه می‌شوید که باید حتماً با آن‌ها آشنا باشید. با ما همراه باشید تا با این اصطلاح‌ها آشنا شوید.

ATX ،MicroATX و Mini-ITX

کیس‌های کامپیوتری معمولاً بر اساس این سه فاکتور فرم ATX ،MicroATX و Mini-ITX مورد اشاره قرار می‌گیرند که به اندازه دقیق مادربردهایی که می‌توانند در داخل کیس قرار گیرند، اشاره دارند. بردهای ATX اندازه‌ای برابر با 12 در 9.6 اینچ (30.48×24.38 سانتی‌متر) دارند. اندازه بردهای MicroATX به صورت 9.6 در 9.6 اینچ (24.38×24.38 سانتی‌متر) است که البته گاهی اوقات از این هم کوچک‌تر هستند. بردهای Mini-ITX هم اندازه‌ای برابر با 6.7 در 6.7 اینچ (17×17 سانتی‌متر) دارند.

به طور کلی کیس‌هایی که برای میزبانی بردهای بزرگ‌تر طراحی شده‌اند، به طور طبیعی خودشان هم اندازه بزرگ‌تری دارند، اما این رابطه همیشه هم برقرار نیست. همچنین باید توجه داشته باشید یک کیس که از یک اندازه برد پشتیانی می‌کند، به طور معمول از برد‌های با اندازه کوچک‌تر نیز پشتیبانی خواهد کرد. در هر صورت این موضوع باید پیش از خریداری کیس مورد بررسی قرار گیرد. برای نمونه اغلب کیس‌های سازگار با ATX، برد‌های MicroATX و Mini-ITX را نیز می‌پذیرند. البته طبیعی است که خریداری یک کیس بزرگ برای جای دادن برد کوچک‌تر چندان معقول نیست.

SFF ،‌Desktop ،‌Mini-Tower ،Mid-Tower و Full Tower

با این که این پنج اصطلاح چندان دقیق نیستند، اما به طور گسترده‌ای برای توصیف شکل و اندازه کیس‌های رایانه مورد استفاده قرار می‌گیرند. کیس‌های SFF که اختصاری برای عبارت «کوچک‌تر از فرم رایج» (Small-form-factor) است شامل انواع مختلفی از کیس‌های فشرده می‌شوند که برخی مسطح و برخی ایستاده هستند و غالباً از طراحی‌های مادربرد Mini-ITX یا کوچک‌تر بهره می‌گیرند. یک کیس «دستکاپ» (Desktop) به طور خاص در چارچوب طراحی PC مورد استفاده قرار می‌گیرد و دارای طراحی افقی است که به طور کلی تصور می‌شود نمایشگر روی آن قرار خواهد گرفت.

از سوی دیگر تاورهای سنتی دسکتاپ به صورت افقی شامل اندازه‌های mini-tower، mid-tower و full tower هستند، با این حال تمییز اندازه‌های بین این مدل‌ها چندان دقیق نیست. برای نمونه اندازه full tower غالباً به اندازه‌های 18 اینچ (45 سانتی‌متر) یا بالاتر اشاره می‌کند.

طراحی Tool-Free یا بدون نیاز به بستن پیچ

این یک اصطلاح در حوزه بازاریابی است که به بخشی از واژگان سازندگان کیس تبدیل شده است. منظور از طراحی Tool-Free بخش‌هایی از یک رایانه است که برای نصب به پیچ یا پیچ‌گوشتی و یگر ابزارها نیاز ندارند. برای مثال جایگاه‌های درایو درون کیس می‌توانند Tool-Free باشند. در این حالت برای نصب این درایوها از براکت یا گیره‌هایی استفاده می‌شود که با مکانیسم‌هایی مانند کشیدن و رها کردن در جای خود محکم می‌شوند.

گیره‌های Tool-Free برای جایگاه درایوهای 2.5 اینچی روی یک کیس Thermaltake

جایگاه درایو 5.25، 3.5 و 2.5 اینچی

هر کیس دارای برخی جایگاه‌های درایو است. جایگاه‌های درایو 5.25 اینچی به منظور نصب درایوهای نوری مانند DVD استفاده می‌شوند و با درب‌های درایوهایی که در بخش جلوی کیس نصب می‌شوند سازگاری دارند. در سال‌های گذشته این جایگاه‌های درایو از سوی سازندگان کامپیوتر برای میزبانی دستگاه‌های پنل جلویی مانند کنترلرهای فن یا نمایشگرهای دما مورد استفاده قرار گرفته‌اند. یک کیس SSF یا میدتاور می‌تواند چند مورد از این جایگاه‌های درایو را داشته باشد. یک کیس فول‌تاور به طور معمول چهار تا از این جایگاه‌های درایو دارد. جایگاه‌های 5.25 اینچی و 3.5 اینچی به طور معمول از طراحی Tool-Free بهره می‌گیرند.

چهار جایگاه 5.25 اینچی و یک جایگاه 3.5 اینچی در یک کیس Thermaltake

جایگاه‌های 3.5 اینچی به منظور نصب هارد درایوهای شبیه پلاتر استفاده می‌شوند. جایگاه‌های 3.5 اینچی می‌توانند طوری طراحی شوند که پذیرای درایوهای 2.5 اینچی نیز باشند. از این جایگاه‌ها می‌توان با استفاده از کشوهای درایو استفاده کرد و یا این که درایو مستقیماً به خود جایگاه پیچ شود.

با ظهور «درایوهای حالت جامد» (SSD) جایگاه‌های 2.5 اینچی اکنون محبوبیت زیادی کسب کرده‌اند. این جایگاه‌ها به طور معمول در نواحی بی‌استفاده کیس قرار می‌گیرند چون درایوها از نظر فیزیکی نازک و کوچک هستند. برخی کیس‌ها کشوهای درایو 2.5 اینچی اختصاصی طراحی کرده‌اند، اما در اغلب طراحی‌ها از کشو‌های درایوی استفاده می‌شود که می‌توان درایو‌های 2.5 اینچی یا 3.5 اینچی را به آن پیچ کرد. با این حال جایگاه‌های 2.5 اینچی را می‌توان در هر جایی که فضا موجود باشد قرار داد و حتی گاهی اوقات در پشت سینی مادربرد پنهان می‌شوند.

I/O Shield یا محافظ ورودی/خروجی

اگر تاکنون قطعات کامپیوتری را اسمبل کرده باشید، احتمالاً یکی از انگشتان خود را با این «محافظ ورودی/خروجی» (I/O Shield) بریده‌اید. محافظ ورودی/خروجی یک صفحه فلزی مستطیلی است که غالباً لبه‌های تیزی دارد و به شکاف مستطیلی پشت کیس می‌چسبد. خود شیلد به همراه مادربرد و نه کیس عرضه می‌شود. این محافظ برش‌هایی برای پورت‌های خاص روی مادربرد دارد و نصب شیلد موجب می‌شود که از بقیه پورت محافظت کنیم و بتوانیم کابل‌های مختلف را به برد نصب کنیم.

یک شیلد ورودی/خروجی مربوط به مادربرد EVGA

به طور کلی شیلد‌های ورودی/خروجی مادربردهای مختلف به هم نمی‌خورند. تنها نکته استاندارد در میان همه شیلد‌ها، ابعاد کلی آن‌ها است که حدوداً 1.75 در 6.5 اینچ (4.5×16.5 سانتی‌متر) است و تضمین می‌کند که روی همه کیس‌ها می‌توانند قرار گیرند.

محل بریدگی خنک‌کننده

بسیاری از خنک‌کننده‌های پیشرفته پردازنده، نیازمند یک صفحه پشتی یا سخت‌افزار نصبی (مانند نوعی دریچه عبوری) دارند که بتواند پشت مادربرد نصب شود. اگر کامپیوتر شما از قبل ساخته شده است و می‌خواهید یک خنک‌کننده پردازنده را عبور دهید، ممکن است لازم باشد به زیر مادربرد دسترسی پیدا کنید تا خنک‌کننده پردازنده را روشن یا خاموش کنید.

نمای نزدیک بریدگی خنک‌کننده CPU روی یک کیس NZXT

البته برداشتن یک مادربرد با توجه به همه سیم‌ها و پیچ‌های آن غالباً کار سختی است. اگر یک بریدگی خنک‌کننده پردازنده روی سینی مادربرد وجود داشته باشد، می‌توانید خنک‌کننده پردازنده را از آنجا رد کرده و بدون نیاز به برداشتن مادربرد به CPU دسترسی پیدا کنید. اغلب کیس‌های پیشرفته موجود در بازار حتی انواع ارزان قیمت این روزها یک چنین بریدگی دارند. این قابلیتی است که قطعاً ارزش گشتن به دنبالش را دارد.

سینی مادربرد

در اغلب کیس‌ها، «سینی مادربرد» (Motherboard Tray) یعنی محلی که مادربرد روی آن سوار می‌شود، در واقع صرفاً همان ته کیس است. در این حالت یک دیواره کیس دارای منافذی است که امکان نصب مادربرد روی آن وجود دارد.

یک سینی قابل جابجایی مادربرد به همراه مادربرد نصب شده روی شاسی سرور Lian-Li

توجه کنید که لفظ سینی مربوط به دوره‌ای است که وجود یک سینی مادربرد قابل برداشتن روی یک کیس قابلیتی خاص محسوب می‌شد. این سینی به شکل یک لایه مضاعف روی دیواره کیس قرار می‌گرفت و شما می‌توانستید آن را برداشته و از کیس خارج کنید و همه کارهایی که می‌خواهید روی کیس انجام دهید را خارج از کیس اجرا کنید. این نوع از سینی‌ها امروزه کاملاً منقرض نشده‌اند و همچنان می‌توان برخی از آن‌ها را در بازار مشاهده کرد.

پیچ‌های پایه مادربرد

این «پیچ‌های پایه» (Standoff) مادربرد در واقع قطعاتی برنجی هستند که دارای سر شش گوشه هستند و در کیسه‌ای به همراه مادربرد عرضه می‌شوند. شما باید این پیچ‌های پایه را در حفره‌هایی که به منظور نصب مادربرد روی سینی مادربرد تعبیه شده‌اند قرار دهید و سپس مادربرد را به این پیچ‌ها ببندید تا مادربرد از کف کیس فاصله گرفته و تماسی با آن نداشته باشد.

درون کیس کامپیوتر معمولاً نوشته‌هایی در کنار حفره‌های سینی مادربرد حک شده است که به شما اعلام می‌کند کدام حفره‌ها برای کدام فاکتور از مادربرد یعنی ATX، MicroATX یا غیره در نظر گرفته شده‌اند. برخی کیس‌ها دارای پیچ‌های پایه از قبل نصب شده هستند و برخی هم در کف کیس قالب‌گیری یا ماشین‌کاری شده‌اند. اما به طور معمول شما باید خودتان این پیچ‌های پایه مادربرد را روی کیس ببندید. اگر یک مجموعه سوکت معمول داشته باشید، می‌توانید با استفاده از یک سری 5 میلی‌متری این پیچ‌های پایه را نصب کنید.

مانت منبع تغذیه (PSU) و طراحی‌های رایج آن

واحد منبع تغذیه یا PSU یک جعبه بزرگ است که درون کیس رایانه قرار می‌گیرد و جریان برق را به اجزای مختلف کامپیوتر مانند درایوها، فن‌ها و خود مادربرد می‌رساند. ناحیه نصب منبع تغذیه در کیس‌های تاور معمولاً در بخش فوقانی یا تحتانی آن قرار دارد. منبع تغذیه معمولاً از طریق چهار پیچ به پشت کیس بسته می‌شود. در پشت کیس یک بریدگی بزرگ وجود دارد که به منظور نصب منبع تغذیه طراحی شده است. این بریدگی به فن منبع تغذیه امکان می‌دهد‌ که گرمای تولید شده در این بخش را به بیرون از کیس هدایت کند.

از نظر قرارگیری درون کیس کامپیوتر، اغلب کیس‌های دسکتاپ میدتاور و اندازه متوسط، منابع تغذیه اندازه کامل یا ATX را در خود جای می‌دهند. این را نباید با فاکتور فرم ATX مادربرد اشتباه بگیرید. برخی کیس‌های کامپکت با SSF نیازمند منابع تغذیه با فاکتور فرم کوچک‌تر هستند که به نام SFX شناخته می‌شوند. کیس‌های کوچک دیگر نیازمند PSU-های جانبی کوچک‌تر هستند که به طور معمول به همراه کیس عرضه می‌شوند. در برخی کیس‌های مدرن که دارای دیواره‌های شیشه‌ای یا آکریلیک هستند، PSU ممکن است زیر یک پوشش PSU پنهان شده باشند.

مانت‌های فن

مانت‌های فن سطوحی درون یک کیس کامپیوتر هستند که امکان نصب فن‌های خنک‌کننده شخص ثالث را برای تأمین تهویه بیشتر درون کیس فراهم می‌سازند. اندازه‌های متداول فن در کیس‌های کامپیوتر شامل اندازه‌های 80، 92، 120، 140 و 200 میلی‌متری است. اندازه‌های 120 میلی‌متری و 140 میلی‌متری بیشترین رواج را دارند. اگر قصد اضافه کردن فن به کیس را دارید، ابتدا باید مطمئن شوید که فن‌هایی که خریداری می‌کنید با اندازه‌های مانت شما هماهنگ است. مانت‌ها معمولاً دارای حفره‌های پیچ هستند که از قبل روی کیس سوراخ‌کاری شده‌اند و برای اندازه خاصی از فن‌ها مناسب هستند. اگر اندازه فن شما با این اندازه خاص مطابقت نداشته باشد، احتمالاً به درستی روی کیس نصب نخواهد شد.

فیلتر قابل جابجایی برای مانت فن روی یک کیس ترمالتیک

در برخی کیس‌ها مانت فن ممکن است یک پوشش فیلتر هوا با قابلیت تمیزکاری داشته باشد که در صورتی که فن برای ورود هوا استفاده می‌شود، بخش جلوی فن را می‌پوشاند. فیلترها قابلیت مفیدی هستند چون به کاهش ورود گردوغبار به درون کیس کامپیوتر کمک می‌کند.

کشوی درایو

کشوهای درایو زمانی فقط روی کیس‌های گران قیمت تعبیه می‌شدند، اما امروزه روی طیف گسترده‌ای از کیس‌ها با بهای متنوع نصب می‌شوند. کشوهای درایو به طور معمول برای درایوهای با اندازه 3.5 اینچی تعبیه می‌شوند، اما در موارد نادری شاهد تعبیه آن‌ها برای درایوهای 2 و 5 اینچی نیز هستیم. این کشورهای درایو معمولاً به شکل قاب‌های فلزی با پلاستیکی هستند که به درون جایگاه درایو می‌لغزند. شما می‌توانید درایو را به این کشوها پیچ کرده یا با مکانیسم متفاوتی در جای خود تثبیت کنید. سپس کل کشو درون جایگاه درایو در داخل کیس قرار می‌گیرد.

یک کشور درایو ساده با نقاط نصب برای درایوهای 3.5 و 2.5 اینچی

کشوهای درایو در برخی کیس‌ها امکان ارتباط با «صفحه پشتی» (backplane) را دارند. این صفحه‌های پشتی بخشی از کیس هستند و دارای اتصال‌های داده‌ای SATA و برق در درون خود هستند. به این ترتیب می‌توانید سیم‌کشی را مرتب کنید و بسته به پیاده‌سازی مربوطه، کاری کنید که درایوها را بتوان به سرعت جابجا و حذف و اضافه کرد.

هدر و کابل هدر

اصطلاح «هدر» (Header) هم در مفاهیم مرتبط با مادربرد و هم کیس کامپیوتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. هدر در مادربرد به شبکه‌ای از پین‌ها گفته می‌شود که یک کابل که معمولاً از فن کیس یا از پورت یا دکمه‌ای در خود کیس می‌آید را به آن وصل می‌کنید. رایج‌ترین نوع هدر مادربرد، هدرهای USSB 2.0، USB 3.0، صدای HD و هدرهای فن چهار-پین هستند.

از منظر کیس کامپیوتر، همه کیس‌ها کابل‌های هدر دارند که از پورت‌های پشتی، دکمه‌های پاور/ریست و LED-ها می‌آیند. هر یک از این کابل‌ها به یک اتصال هدر مادگی از هر نوع خاتمه می‌یابند. هر نوع هدر دارای یک پیاده‌سازی استاندارد است. برای نمونه یک هدر کابل USB 2.0 معمولاً به کانکتور 5 یا 10-پین منتهی می‌شود و این موضوع به این بستگی دارد که یک پورت یا دو پورت یو‌اس‌بی را تغذیه می‌کند. اما هدرهای کابل USB 3.0 همواره از اتصال هدر 19/20 پین استفاده می‌کنند.

یک کیس معمولی مدرن، امروزه کابل‌های هدری برای پورت‌های USB 2.0، USB 3.0، جک‌های صوتی جلو و چندین کابل هدر برای سوئیچ‌های مختلف پنل جلویی کیس مانند کلید روشن/ریست و LED-های فعالیت هارد، روشن بودن کیس و غیره دارد. شما باید مطمئن شوید مادربردی که روی کیس نصب می‌کنید، دارای کانکتورهای هدر سازگار است. با این حال، به طور عملی فقط باید مطمئن شوید که تعداد و نوع صحیحی از هدرهای USB را داشته باشید، چون امروزه باقی موارد استاندارد هستند.

مدیریت کابل

«مدیریت کابل» یک اصطلاح عمومی برای قابلیت‌های متنوعی درون یک کیس کامپیوتر است که از طریق مرتب‌سازی و یا پنهان کردن کابل‌ها به تمیزکاری فضای داخلی و بهبود گردش هوا کمک می‌کنند. مدیریت کابل شامل موارد متنوعی از جمله بریدگی‌هایی در ته کیس است که امکان رد کردن کابل‌ها از پشت مادربرد را فراهم می‌سازند تا از فضای اضافی پشت سینی مادربرد برای خارج کردن کابل‌های اضافی از دید بهره گرفته شود.

بریدگی‌های مدیریت کابل با لبه‌های نرم روی یک کیس NZXT

بریدگی‌های مدیریت کابل روی کیس با مواد لاستیکی یا مواد نرم دیگر پوشش یافته‌اند تا از خطر آسیب به انگشتان جلوگیری کنند. همچنین نقاط مانت که روی کیس برای بستن کابل‌ها تعبیه می‌شوند برای مدیریت کابل مفید هستند.

خنک‌کننده CPU و GPU Clearance

در صورتی که قصد دارید یک کارت گرافیکی پیشرفته یا بلند و یا خنک‌کننده CPU استایل تاور ا روی کیس نصب کنید، این قابلیت‌ها که در مشخصات برخی کیس‌ها قید می‌شوند، حائز اهمیت بالایی خواهند بود. اندازه‌های این موارد به طور معمول بر حسب میلی‌متر و به ندرت با اینچ بیان می‌شوند.

در برخی موارد GPU Clearance می‌تواند بسته به قطعات قابل جابجایی کیس متغیر باشد. برخی مدل‌ها که دارای مخازن قابل جابجایی هارد درایو هستند، اگر برداشته شوند، فضای درون کیس برای کارت‌های گرافیکی بلند باز می‌شود. فضای GPU Clearance بیش از 12 اینچ (30.5 سانتی‌متر) معمولاً می‌تواند اغلب کارت‌های گرافیکی را در خود جای دهد، اما مراقب باشید اگر اتصال‌های برق کارت گرافیکی از لبه‌های جانبی بیرون آمده باشد، ممکن است طول کارت گرافیکی افزایش یابد.

پوشش منبع تغذیه

یکی از مواردی که اخیراً در زمینه کیس‌های مدرن تغییر یافته است، بحث «پوشش منبع تغذیه» (PSU Shroud) است. این مورد را تنها در کیس‌هایی می‌بینیم که یک دیواره آن‌ها شفاف است. این پوشش درون کیس کامپیوتر قرار می‌گیرد و معمولاً در راستای فوقانی یا تحتانی کیس کشیده می‌شود و کل جعبه واحد منبع تغذیه و اغلب سیم‌کشی آن را از دید پنهان می‌سازد تا فضای داخلی مرتب‌تر به نظر بیاید. پوشش منبع تغذیه معمولاً دارای بریدگی یا دریچه‌هایی است که امکان ورود برخی کابل‌ها به کیس را می‌دهد.

پنل ورودی/خروجی جلویی

اصطلاح Front I/O که به معنی پنل جلویی ورودی/خروجی کیس است برای پورت‌هایی است که بخشی از یک کیس کامپیوتر محسوب می‌شوند و غالباً در بخش جلویی کیس قرار می‌گیرند اما گاهی اوقات این موارد در بخش فوقانی کیس و یا حتی در کناره‌های کیس و نزدیک به بخش جلو نیز دیده می‌شوند. در اغلب کیس‌های کامپیوتر، در این بخش شاهد جک هدفون و میکروفن و همچنین برخی پورت‌های USB 3.0 یا USB 2.0 هستیم. بخش‌های دیگر که ممکن است به عنوان بخشی از پنل ورودی/خروجی جلویی کیس ببینید، در برخی کیس‌های قدیمی شامل پورت‌های eSATA و FireWire است. البته کیس‌های جدید که در سال‌های اخیر ساخته می‌شوند این موارد را نگنجانده‌اند، اما در صورتی که کیس‌های دست دوم استفاده خریداری کنید احتمالاً با این موارد مواجه خواهید شد.

جک‌های میکروفن و هدفون از طریق یک کانکتور HD Audio که بخشی از کیس است به مادربرد وصل می‌شوند، اما پورت‌های USB کابل‌های هدر متفاوتی بسته به نوع پورت دارند. تقریباً همه مادربردهای مدرن شامل یک یا در برخی موارد دو هدر USB 3.0 هستند و دو یا چند هدر USB 2.0 دارند.

معدودی از کیس‌های جدید شامل پورت USB 3.1 Type-C نیز هستند که از نوع جدیدی از اتصال هدر به مادربرد استفاده می‌کند که تنها در مادربردهای ساخت 2017 به بعد مشاهده می‌شوند. شما باید مطمئن شوید که مادربرد رایانه شما با هدرهای آن نوع از پورت‌هایی که کیس دارد، مطابقت می‌یابد، چون در غیر این صورت باید پورت‌هایی که کار نمی‌کنند را روی کیس تحمل کنید یا مبدل‌های مختلفی خریداری کنید تا آن‌ها را به کار بگیرید.

شکاف‌های توسعه

عرضه‌کنندگان کیس‌های کامپیوتر معمولاً اشاره می‌کنند که از برخی «شکاف‌های توسعه» (Expansion Slots) پشتیبانی می‌کنند. در واقع این موارد به فضاهایی در پشت کیس مربوط می‌شوند که غالباً با نوارهای فلزی قابل جداسازی پوشانده شده‌اند. در این بخش‌ها می‌توان براکت یک کارت PCI یا PCI Express را نصب کرد.

اما تعداد اسلات‌های قابل استفاده عملی در یک کیس به تعداد اسلات‌هایی که روی مادربرد وجود دارند وابسته است. در عمل یک کیس که از فاکتور فرم یک نوع مادربرد پشتیبانی می‌کند، موقعیت‌های کافی برای اسلات‌هایی که روی مادربرد قرار گرفته‌اند ارائه می‌کند.

دریچه‌های شلنگ

این پورت‌های «دریچه شلنگ» (Hose Passthrough) در کیس‌های خوره‌های کامپیوتر در سال‌های گذشته در پشت کیس ظاهر می‌شدند. این پورت‌ها در واقع حفره‌هایی هستند که عموماً یک حلقه لاستیکی یا سیلیکونی دورش وجود دارد و امکان نصب سخت‌افزار سفارشی واترکولینگ را درون کیس می‌دهد‌. به این ترتیب می‌توان رادیاتور سیستم خنک‌سازی مایع را خارج از کیس نصب کرد.

دریچه‌های شلنگ در سمت راست اسلات‌های توسعه روی کیس Raidmax

یکی از دلایلی که ممکن است بخواهید چنین کاری انجام دهید، آن است که کیس فضای کافی برای قرار دادن رادیاتور روی نقاط نصب فن نداشته باشد. امروزه شاهد هستیم که سازندگان کیس‌های خاص مورد علاقه طرفداران کامپیوتر، کیس‌های خود را طوری طراحی می‌کنند که بتوانند رادیاتورهای 120 میلی‌متری، 240 میلی‌متری یا 360‌میلی‌متری را درون خود جای دهند. این کیس‌های خاص ممکن است این پورت‌ها را نیز داشته باشند، اما محبوبیت راه‌حل‌های واترکولینگ یکپارچه به آن معنی است که این پورت‌ها امروزه علاقه تعداد اندکی را جلب می‌کنند و تنها سازندگان بسیار سرسخت کیس و علاقه‌مندان خاص کامپیوتر ممکن است به داشتن یک چیدمان خنک‌سازی مایع که شامل اجزای بیرونی باشد علاقه نشان می‌دهند.

پیچ کیس

این نوع پیچ‌ها (Thumbscrew) در بسیاری از کیس‌ها برای نگه‌داری پنل‌های داخل کیس، شکاف‌های توسعه یا دیگر اجزای سخت‌افزاری مورد استفاده قرار می‌گیرند.

پیچ‌های کیس که با انگشت به آسانی باز می‌شوند.

از لحاظ نظری این نوع پیچ‌ها بدون نیاز به پیچ‌گوشتی قابل باز و بسته شدن هستند، اما در عمل ممکن است برخی انواع خاص آن برای باز کردن نیازمند پیچ‌گوشتی باشد چون از قبل بسیار محکم بسته می‌شوند.

هدر صوتی پنل جلو (AC ‘97 یا HD Audio)

اغلب کیس‌های کامپیوتر دارای جک هدفون و میکروفن هستند که درون کیس به کابل‌هایی با کانکتور هدر 10-پین منتهی می‌شوند. این هدر به یک شبکه پین روی مادربرد وصل می‌شود که امروزه هدر HD Audio نامیده می‌شود. به طور خلاصه HD Audio کارکرد تشخیص خودکار پورت‌ها را ارائه می‌کند و به سیستم اجازه می‌دهد که وجود دستگاه وصل شده به پورت‌ها را شناسایی کرده و بر اساس نوع دستگاهی که متصل شده است، واکنش نشان دهد.

در زمان‌های گذشته، کانکتور روی برد از نوع هدر AC ’97 بود. در زمان گذار از هدرهای HD Audio به AC ’97 برخی مادربردها در بایوس خود تنظیماتی داشتند که امکان سوئیچ بین این دو حالت را فراهم می‌ساخت، چون کانکتور پین هر دو عملاً یکی است. کیس‌های قدیمی کامپیوتر غالباً یک کابل هدر صوتی انشعابی نیز دارند که دارای کانکتورهایی برای هر دو نوع HD Audio و AC ’97 است. با ظهور مادربردها و کیس‌های جدید، هدر کابل HD Audio به یک استاندارد تبدیل شده است. اما اگر قصد بازیابی کیس قدیمی خود را دارید باید با این تفاوت آشنا باشید.

آشنایی با خطاهای سخت افزاری سیستم

آشنایی با خطاهای سخت افزاری سیستم

بوق‌های بایوس چه می گویند؟

کامپیوتر شما بعد از فشردن کلید Power توسط شما، در ابتدا تمامی فرمان‌ها را از بایوس (BIOS) کامپیوتر دریافت می‌کند. BIOS یک نرم افزار خاص است که بعنوان اینترفیس (میانجی) بین عناصر اصلی سخت افزارهای نصب شده بر روی سیستم و سیستم عامل ایفای وظیفه می‌نماید. زمانیکه کامپیوتر روشن می‌گردد BIOS عملیات‌های متفاوتی را انجام خواهد داد. مانند:

- بررسی محتویات CMOS برای آگاهی از تنظیمات خاص انجام شده

- مقدار دهی اولیه ریجسترها و مدیریت Power

- اجرای عملیاتPOST به منظور اطمینان از صحت عملکرد عناصر سخت افزاری

- تشخیص درایوی که سیستم می‌بایست از طریق آن راه اندازی (Booting) گردد

- و...

عملیات POST یا Power On Self Test یکی از اصلی‌ترین عملیات کامپیوتر در هنگام روشن شدن می‌باشد. که تمامی نرم افزارها و قطعات سخت افزاری لازم برای بوت سیستم را تست کرده و آماده به کار می‌کند. همه بایوس‌ها در هنگام درست بوت شدن سیستم، یک بوق کوتاه در شروع کار می‌زنند که این بوق به معنی درست و کامل کار کردن تمامی نرم افزارها و سخت افزارهای اصلی سیستم است. اما گاهی نیز اتفاق می‌افتد که یک یا چندی از برنامه‌ها یا قطعات معیوب شده یا به عللی از انجام وظیفه باز می‌مانند، اینجاست که بایوس با تنها راه ارتباطی مستقیم (بوق) شما را آگاه می‌سازد. اگر از برنامه بایوس خود اطلاعی ندارید به 3 طریق می‌توانید از آن آگاه شوید. یکی آنکه به راهنمای مادربرد خود رجوع کنید. راه دیگر آن است که به هنگام روشن نمودن رایانه به نوشته‌های ظاهر شده دقت کنید مطمئنا نوع آن ذکر خواهد شد. اگر درب جعبه ( کیس ) رایانه را باز کنید و به چیپ ها و IC های روی مادربرد دقت کنید بر روی بایوس نام آن را نوشته است. عموما بر روی کامپیوترهای شخصی یکی از دو برنامه بایوس AWARD یا AMIBIOS قرار داده شده که در ادامه به بررسی نحوه گزارش دهی خطاها می‌پردازیم.

کدهای بوقی بایوس AWARD :

بایوس آوارد عمدتا به پیام‌های خطا برای آگاه کردن کاربران از وجود مسئله اتکا دارد، اما چند کد بوقی مشهور وجود دارد که این تراشه بایوس تولید می‌کند:

بوق نامحدود (تکرار شونده): خطای حافظه سیستم

یک بوق بلند پس از دو بوق کوتاه: خطای کارت گرافیک

یک بوق بلند پس از سه بوق کوتاه: عدم وجود کارت گرافیک یا خطای حافظه گرافیک

بوق‌های متمادی با فرکانس بالا: خطای داغ شدن پردازنده که در صورت عدم اعتنا ممکن است باعث سوختن cpu شود.

کدهای بوقی بایوس AMI BIOS :

بایوس AMI BIOS محصول شرکت American Megatrends یکی از بایوس‌های متداول است و آخرین نگارش تعدادی کد بوقی دارد که اشکالات زمان بوت شدن را به کاربران می گوید:

تعداد بوق‌ها در زمان راه اندازی (پیش از POST)

1(یک بوق)	دیسکت را در دیسک گردان A: قرار دهید
2	فایل AMIBOOT.ROM بر روی دیسکت بوت شدنی نیست
3	خطای حافظه سیستمی
4	عملیات به روز رسانی بایوس موفقیت آمیز بوده است
5	خطای خواندن دیسک
6	خرابی صفحه کلید
7	حافظه فلش بایوس تشخیص داده نشده است
8	خرابی کنترل کننده دیسکت ران
9	خطای مجموع بررسی (checksum) بایوس
10	خطای پاک کردن حافظه فلش
11	خطای برنامه سازی حافظه فلش
12	اندازه فایل AMIBOOT.ROM درست نیست ( یا حضور ویروس)
3	نا همسانی تصویر BIOS ( فایل ROM دقیقا همان نسخه درون بایوس نیست)

تعداد بوق‌ها در زمان POST

1	اشکال از DRAM میباشد . بنابراین مشکلی در حافظه سیستم به وجود آمده و یا motherboard
2	خطای حافظه سیستم
3	64 کیلو بایت مورد نیاز برای شروع و راه اندازی سیستم در دسترس نیست که این هم به RAM بر می‌گردد .
4	Timer مادربرد کار نمی‌کند
5	CPU با مشکل مواجه است .
6	کامپیوتر نمی تواند به حافظه حالت safe mode برود
7	خطای استثنای عمومی (مربوط به cpu)
8	حافظه کارت ویدئو مشکل دارد
9	ROM شما مشکل دارد. چیپ BIOS ROM روی motherboard دچار خطا است .
10	CMOS مشکل دارد .
11	اشکال آزمایش حافظه cache

نکته : اگر موقع عملیات POST یک ، دو یا سه بوق پشت سر هم بشنوید، تعویض کارت‌های RAM را در نظر بگیرید یا دست کم آنها را بررسی کنید تا اطمینان یابید که درست نصب شده اند.

اگر در عملیات POST هشت بوق بشنوید اطمینان یابید که کارت ویدئویی درست نصب شده است، ممکن است لازم باشد که آن را عوض کنید.

اگر موقع عملیات POST تعداد بوق‌ها با آنچه گفته شد متفاوت بود ( چهار تا هفت یا 9 تا یازده بوق)، ممکن است یک مسئله جدی در مادربرد یا قطعات دیگر وجود داشته باشد، کامپیوتر را به یک تعمیرگاه تخصصی ببرید.

ریکاوری اطلاعات چیست؛ تمام نکات بازیابی اطلاعات کامپیوتر و هارد

فاجعه‌ای که به احتمال زیاد همه ما آن را تجربه کرده‌ایم: از دست رفتن و پاک شدن اطلاعات هارد، فلش مموری، حافظه داخلی تلفن همراه، کارت SD و دوربین دیجیتال است. پاک شدن اطلاعات انواع حافظه‌ها می‌تواند به دلیل وارد شدن ضربه فیزیکی، نفوذ آب به درون دستگاه، فرمت شدن، خطا و اشتباه انسانی و غیره اتفاق بیفتد.

برای برگرداندن اطلاعات کامپیوتر و احیای حافظه نابود شده چه می‌توان کرد؟ چگونه کامپیوتر خود را ریکاوری کنیم؟ در این مطلب نحوه ریکاوری حافظه و بازیابی اطلاعات از دست رفته را به طور جامع برای شما توضیح دهیم، پس با فالنیک همراه باشید.

• دلایل از بین رفتن اطلاعات هارد
• تهیه بکاپ را فراموش نکنید
• سولوشن‌های پیشگیری از فقدان اطلاعات
• نکات مهم در بازیابی و ریکاوری حافظه
• بازیابی اطلاعات هارد فرمت شده
• چگونه هارد را ریکاوری کنیم؟
• چگونه کارت حافظه را ریکاوری کنیم؟
• چگونه کامپیوتر خود را ریکاوری کنیم؟
• چرا بعد از ریکاوری فایل باز نمی شود؟
• پادکست: ریکاوری حافظه و بازیابی اطلاعات

دلایل از بین رفتن اطلاعات هارد

به طور کلی از دست رفتن اطلاعات به دو دلیل سخت افزاری و نرم افزاری اتفاق می‌افتد و در پی آن به ریکاوری و بازیابی اطلاعات نیاز پیدا می‌کنیم:

1. دلایل سخت افزاری مانند خرابی هارد درایوها، خرابی کنترلر RAID، از دست رفتن اطلاعات آرایه های RAID، خرابی و ایراد در هد هارد، بدسکتور، خرابی موتور اسپیندل، شوک و نوسانات برقی، شکستن بورد PCB
2. دلایل نرم افزاری مانند خرابی فریمور و یا ناحیه سرویس سیستم، خرابی در سیستم عامل، ایراد در فایل­‌های پایگاه داده، ایراد در فایل­‌های ماشین مجازی، ایراد در فایل­‌ها به دلیل ویروسی شدن، ویروس­‌ها و باج افزارها و عدم دسترسی به پارتیشن‌ها، نمایش داده نشدن ظرفیت هارد، خرابی جدول پارتیشن.

تهیه بکاپ را فراموش نکنید

از قدیم گفته‌اند که پیشگیری بهتر از درمان است! پس اگر می‌خواهید کابوس وحشتناک از دست رفتن اطلاعات (Data Loss) گریبان‌گیر شما نشود، بهتر است همیشه یک نسخه‌ بکاپ از اطلاعات مهم خود تهیه کرده و داشته باشید. در مورد PC و لپ تاپ ها، معمولا قبل از خراب شدن کامل هارد درایو، شما متوجه برخی اختلالات در عملکرد دستگاه خود می‌شوید. مثلا ممکن است دستگاه شما هنگام کپی کردن اطلاعات روی هارد درایو دچار مشکل شود و یا عملکرد کلی سیستم با مشکل رو به رو شود، به طوری که ریست کردن سیستم و یا حتی عوض کردن سیستم عامل مشکل شما را برطرف نکند.

پس اگر تشخیص دادید که مشکل از هارد درایو شما است، به سرعت و قبل از اینکه سیستم شما به طور کامل از کار بیفتد اقدام به تهیه یک نسخه‌ پشتیبان از اطلاعات مهم خود کنید. نرم افزارهای پشتیبان گیری مختلفی هستند که می‌توانند این کار را برای شما انجام دهند، اما اگر می‌خواهید به طور دستی فایل های خود را کپی پیست کنید، دقت کنید که در هر مرحله فقط این کار را برای تعداد محدودی فایل انجام دهید، زیرا کپی کردن همزمان تعداد زیادی فایل باعث کاهش سرعت عملیات کپی پیست و بالا رفتن احتمال کرش کردن عملیات می‌شود. پس بکاپگیری از اطلاعات خود را دست کم نگیرید!

سولوشن‌های پیشگیری از فقدان اطلاعات

برای این که اطلاعات و داده­ های شما روی سرور از دست نرود، کارهای زیر را انجام دهید:

1. از داده‌­ها و اطلاعات خود بکاپ تهیه کنید. بکاپگیری می‌­تواند به شما برای حفظ داده‌ها و اطلاعات بسیار کمک کند.
2. مراقب سیستم عامل و کارکرد صحیح آن باشید و ترجیح این است که از سیستم عامل اورجینال استفاده کنید.
3. از آنتی ویروس قوی و آپدیت شده استفاده کنید.
4. از سولوشن‌های مطمئن در ریکاوری و بازیابی اطلاعات هارد استفاده کنید.

اگر با رعایت نکاتی که در بالا گفتیم، باز هم هارد از دسترس خارج شد یا فقدان اطلاعات اتفاق افتاد، به نکاتی که در ادامه آمده توجه کنید.

واحد خدمات لپ تاپ، کامپیوتر و بورد فالنیک

تعمیرات لپ تاپ، تبلت، کامپیوتر، All-in-One، بورد (Board) و تعویض انواع پورت (Port) و چیپست (Chipset) خود را به صورت تخصصی با تجهیزات پیشرفته، به فالیک بسپارید. برای ثبت تیکت تعمیر، کلیک کنید.

نکات مهم در بازیابی و ریکاوری حافظه

بیایید ببینیم برای احیای حافظه پاک شده چه می‌توان کرد؟

نرم افزارهای ریکاوری رایگان موجود در اینترنت فقط برخی از فایل ها را می‌توانند بازیابی کنند.

بازیابی اطلاعات هارد فرمت شده

وقتی هارد دیسک، هارد اکسترنال، حافظه داخلی تلفن همراه، USB و کارت SD شما آسیب فیزیکی ندیده باشند و فقط اطلاعات موجود بر روی آن ها پاک شده باشد، شانس بسیار خوبی برای ریکاوری حافظه و بازیابی اطلاعات خود خواهید داشت، به شرط اینکه نکات زیر را رعایت کنید. قدم اول برای اینکه چگونه کارت حافظه را ریکاوری کنیم و یا چگونه هارد را ریکاوری کنیم رعایت این نکات است:

1. شاید فکر می‌کنید که با دانلود کردن یک نرم افزار ریکاوری مشکل شما حل خواهد شد، اما باید بدانید که نرم افزارهای ریکاوری رایگان موجود در اینترنت فقط برخی از فایل ها را می‌توانند بازیابی کنند و حتی ممکن است روند ریکاوری کامل اطلاعات شما را سخت‌تر کنند.
2. اگر اطلاعات موجود بر روی حافظه شما پاک شده باشند (بدون وارد آمدن آسیب فیزیکی)، باید مطمئن شوید که اطلاعات جدیدی به جای اطلاعات پاک شده بر روی حافظه شما ثبت نشوند، زیرا این کار بازاریابی اطلاعات را تا حد بالایی غیر ممکن می‌کند. بنابراین باید از کپی کردن هرگونه اطلاعات جدیدی بر روی حافظه‌ و هارد درایو خودداری کنید. بهتر است به محض پاک شدن اطلاعات، حافظه (جانبی یا داخلی) را از سیستم خود جدا کنید. اگر اطلاعات پاک شده برای شما خیلی با اهمیت هستند، بدون انجام هیچ گونه کار اضافی، درایو یا USB خود را به دست متخصصان مربوطه بسپارید تا عملیات ریکاوری حافظه و بازیابی اطلاعات را برای شما انجام دهند.

در صورتی که برای خدمات مرتبط نرم افزاری و سخت افزاری لپ تاپ و کامپیوتر به کمک نیاز دارید، می‌توانید از کارشناسان ما کمک بگیرید تا از راه دور مشکل را برطرف کنند.
برای مشاوره و تماس با کارشناس فنی می‌توانید از خط ثابت با شماره تلفن [phone] تماس بگیرید.
از ساعت ۸:۳۰ تا ۱۷:۳۰پاسخگوی شما هستیم.

نرم افزارهای مختلفی هم وجود دارند که می‌تواند در امر ریکاوری حافظه و بازیابی اطلاعات، کم و بیش موفق باشند. اگر تصمیم به استفاده از این نرم افزارها را دارید، بهتر است حافظه‌ی خود (اعم از هارد دیسک و هارد اکسترنال و USB و…) را از طریق پورت USB به یک کامپیوتر وصل کرده و از نرم افزارها استفاده کنید. مثلا اگر اطلاعات موجود بر روی هارد دیسک کامپیوتر شما پاک شده باشند، با نصب کردن یک برنامه‌ی ریکاوری ممکن است که فایل های همان برنامه بر روی اطلاعات پاک شده شما بر روی سکتورهای هارد دیسک ذخیره شوند و بازیابی آن ها را مشکل تر کند. پس در اولین قدم پس از پاک شدن اطلاعات، فقط سیستم خود را خاموش کرده و حافظه مربوطه را از آن جدا کنید.

چگونه هارد را ریکاوری کنیم؟

برای ریکاوری حافظه و بازیابی اطلاعات هارد، شرایط درایو خود را بررسی کنید:

1. بررسی آسیب فیزیکی به هارد

در مورد هارد درایو خارجی، باید نگاهی دقیق به درایو خود بیندازید. آیا درایو شما ضربه خورده و یا آسیبی دیده است؟ و یا اثر خم شدگی یا شکستگی بر روی آن دیده می‌شود؟ قبل از هر اقدامی مطمئن شوید که شرایط درایو شما به اندازه‌ی کافی برای استفاده مناسب است، زیرا در غیر این صورت ممکن است آسیب‌های وارده به آن را افزایش دهید. اگر درایو شما از نظر فیزیکی آسیب شدیدی دیده باشد، حتما باید آن را تحویل متخصصان ریکاوری حافظه و بازیابی اطلاعات دهید.

۲. ایراد در اتصالات و کابل‌ها

گاهی اوقات از کار افتادگی هارد درایو خارجی به دلیل مشکل کابل‌های اتصالی آن با کامپیوتر اتفاق می‌افتد، بنابراین باید امیدوار باشید که مشکل شما همین بوده و درایو شما صدمه ندیده باشد! پس قبل از بردن آن به تعمیرگاه مطمئن شوید که اتصال کابل‌های آن سالم باشند. دقت کنید، قبل از اینکه هر نوع سخت افزاری را باز کنید، مطمئن شوید که الکتریسیته ساکن بدن خود را با اتصال به زمین تخلیه کرده باشید سپس می‌توانید هارد دیسک خود را به صورت یک حافظه خارجی به دستگاه دیگری متصل کنید. اگر هارد اکسترنال شما مشکل پیدا کرده باشد، با این کار به سادگی می‌توانید بفهمید که مشکل از خود هارد بوده و یا از اتصالات آن.

برای این که ابزار مورد نیاز برای اتصال امن این درایو به کامپیوتر دیگری را داشته باشید. بهتر است هارد خود را از محفظه‌اش خارج کرده و از یک کابل SATA/IDE به USB یا یک محفظه USB جدید برای اتصال آسان آن به کامپیوتر استفاده کنید. اگر درایو شما بدون مشکل توسط کامپیوتر شناخته شد، پس مشکل از اتصالات آن بوده است، در غیر این صورت مشکل هارد شما جدی است.

در مورد هارد درایو داخلی، از کارکرد صحیح اتصالات آن مطمئن شوید گاهی اوقات از کار افتادگی آن می‌تواند به دلیل مشکل در اتصالات فیزیکی آن با مادربورد باشد. پس در اولین قدم، برق سیستم خود را کاملا قطع کرده، الکتریسیته ساکن موجود در بدن خود را تخلیه کرده و اتصال کابل‌های پاور و دیتای هارد خود را بررسی کنید. پس از انجام این کار، کامپیوتر خود را دوباره روشن کنید.

چگونه کارت حافظه را ریکاوری کنیم؟

در این قسمت می‌خواهیم به ریکاوری حافظه و بازیابی اطلاعات USB و کارت SD بپردازیم. اگر USB شما توسط کامپیوتر تشخیص داده نمی‌شود، آن را بر روی سیستم‌های مختلفی امتحان کنید. ابزارهای موجود روی ویندوز می‌توانند تا حدی شما را کمک کنند. اگر از کار افتادگی حافظه جانبی شما به دلیل آسیب‌های فیزیکی باشد، تقریبا بازگردانی اطلاعات آن غیرممکن می‌شود. اما برخی اوقات USB و کارت SD شما از نظر فیزیکی آسیب ندیده اند ولی به دلایل دیگری کار نمی‌کنند و شما نمی‌توانید به اطلاعات درون آن‌ها دسترسی داشته باشید. در این حالت نرم افزارهایی مثل EaseUS Data Recovery می‌توانند مشکل شما را تا حدی حل کنند. اما اگر در آخر سیستم موفق به تشخیص USB شما نشد، باید برای ریکاوری حافظه و بازیابی اطلاعات آن به متخصصان ریکاوری حافظه و بازیابی اطلاعات مراجعه کنید.

همین امر برای کارت SD هم صادق است. از خشاب‌های مختلف برای اتصال کارت SD به سیستم استفاده کنید تا مطمئن شوید که آیا آسیب از خود کارت SD است یا نه.

ریکاوری و بازیابی اطلاعات کارت حافظه

واحد خدمات لپ تاپ، کامپیوتر و بورد فالنیک

تعمیرات لپ تاپ، تبلت، کامپیوتر، All-in-One، بورد (Board) و تعویض انواع پورت (Port) و چیپست (Chipset) خود را به صورت تخصصی با تجهیزات پیشرفته، به فالیک بسپارید. برای ثبت تیکت تعمیر، کلیک کنید.

چگونه کامپیوتر خود را ریکاوری کنیم؟

شاید برایتان جالب باشد که بدانید ریکاوری کامپیوتر چیست. به فرآیند ریکاور کردن کامپیوتر از مشکل نرم افزاری یا سخت افزاری و سپس ری استور کردن آن به حالت نرمال، ریکاوری PC یا ریکاوری کامپیوتر می‌گویند. در نتیجه‌ی ریکاوری کامپیوتر، کاربر می‌تواند پس ار بروز خرابی که کامپیوتر را غیرقابل استفاده کرده، به کار عادی خود برگردد. ریکاوری کامپیوتر شامل تشخیص مشکل و استفاده از راهکار مناسب برای رفع مشکل است. مقدمه لازم برای اینکه بدانید چگونه کامپیوتر را ریکاوری کنیم و چگونه لپ تاپ را ریکاوری کنیم، رعایت نکات زیر است:

۱. اقدامات غیرعلمی و غیرمنطقی نکنید.

در اینترنت برخی راهکارها مثل گرما دادن به هارد دیسک، تکان دادن آن، خشک کردن آن در اجاق و قرار دادن آن در فریزر پیشنهاد می‌شود. دقت کنید که همه‌ی این کارها بدون منطق و غیر علمی بوده و باعث ایجاد آسیب‌های بیشتر می‌شوند.

۲. به صدای هارد گوش دهید.

پس از روشن کردن کامپیوتر، گوش خود را بر روی هارد درایو گذاشته و به آن گوش دهید. آیا هارد شما به طور کامل از کار افتاده و یا هنوز صدای چرخش از درون آن به گوش می‌خورد؟

آسیب وارده می‌تواند داخلی و یا خارجی باشد. مثلا شنیده شدن صدای کلیک و یا کاهش و افزایش غیرعادی چرخش هارد، می‌تواند دلیلی برای عملکرد نادرست آن به دلیل آسیب داخلی باشد. از سوی دیگر، یک درایو کاملا مرده می‌تواند ناشی از یک مدار چاپی معیوب (PCB) باشد که یک آسیب خارجی است.

نشانه های خرابی هارد دیسک

۲. آیا هارد دیسک شناخته می‌شود؟

گاهی اوقات صدای چرخش هارد دیسک شما به گوش می‌رسد، اما توسط سیستم شناخته نمی‌شود. یا شاید هم هارد دیسک به طور کامل از کار افتاده باشد. برای مشخص کردن نوع آسیب، سعی کنید به صورت دستی بررسی کنید که آیا درایو توسط کامپیوتر شما شناسایی می‌شود یا نه.

این کار را می‌توانید از طریق BIOS انجام دهید. پس از روشن کردن کامپیوتر، با فشردن دکمه‌های مخصوص (که می‌تواند [DEL] [ESC] [F2] یا [F10] باشد) وارد BIOS شوید. در اینجا شما می‌توانید لیست درایوهای متصل به کامپیوتر خود را بررسی کنید.

اگر هارد خود را به کامپیوتر دیگری متصل کرده‌اید، در محیط ویندوز کلیدهای [Windows] + [R] را فشرده و وارد محیط Run شوید. عبارت cmd را تایپ کرده و اینتر بزنید. سپس عبارت diskpart را تایپ کنید و اینتر بزنید تا ابزار مربوطه باز شود. در پنجره‌ی diskpart عبارت list volume را تایپ کرده و اینتر بزنید تا تمام درایوهای متصل به سیستم‌تان مشخص شوند.

اگر درایو شناخته شده باشد (بنابراین در لیست بالا ظاهر می‌شود)، اما به عنوان یک درایو قابل دسترس نشان داده نشود، احتمالا ویندوز تنها PCB (تخته مدار چاپی) را شناسایی می‌کند، اما خود درایو آسیب دیده است (آسیب داخلی). به عبارت دیگر، اگر درایو به هر شکلی توسط سیستم شناخته شود، احتمالا PCB کار می‌کند و جایگزین کردن آن باعث درست شدن هارد دیسک شما نمی‌شود.

۳. آیا مدار چاپی PBC مشکل دارد؟

در بحث ریکاوری حافظه و بازیابی اطلاعات گفتیم که آسیب وارده به هارد درایو می‌تواند داخلی یا خارجی باشد. PCB خارجی می‌تواند به سادگی تعویض شود، هر چند که بهتر است این کار توسط متخصصان انجام پذیرد. زیرا اگر خودتان این کار را انجام دهید ممکن است به درایو آسیب‌های بیشتری وارد کنید که موجب عدم ریکاوری آن در آینده شود و پیشنهاد می‌کنیم به هیچ وجه این کار را خودتان انجام ندهید.

۴. مراجعه به متخصصان ریکاوری حافظه و بازیابی اطلاعات

خب، درایو شما آسیب فیزیکی دیده، یا اطلاعات موجود بر روی آن پاک شده و اطلاعات جدیدی بر روی آن‌ها ذخیره شده و با این حال، شما به شدت به اطلاعات قدیمی خود نیاز دارید. چه می‌توان کرد؟ برای بازیابی و ریکاوری اطلاعات هاردباید اقداماتی انجام دهیم اما این کار به دو مورد بستگی دارد: ارزش اطلاعات از دست رفته برای شما و هزینه‌ای که برای این کار صرف می‌کنید.

تمامی روش‌ها و متدهای بازیابی اطلاعات و استفاده از نرم افزارهای مختلف، هر چند ممکن است باعث موفقیت شما برای بازگردانی درصدی از اطلاعات از دست رفته بشوند، اما به همان مقدار ممکن است باعث شوند اطلاعات شما هیچ گاه بازیابی نشوند! همچنین این نرم افزارها فقط زمانی کاربرد دارند که درایو شما آسیب فبزیکی ندیده باشد و به جای اطلاعات پاک شده شما چیز جدیدی ذخیره نشده باشد.

به خاطر داشته باشید، هر چقدر کمتر برای ریکاوری کردن اطلاعات خود سعی کنید بهتر است! هر اطلاعاتی که از درایو خود می‌خوانید باعث تشدید آسیب‌های وارده به آن می‌شود. هر اطلاعاتی که بر روی درایو خود ثبت کنید هم می‌تواند به جای اطلاعات پاک شده شما ذخیره شده و دیتای قدیمی را از بین ببرد.

بنابراین اگر اطلاعات از دست رفته برای شما خیلی اهمیت دارند، بهترین کاری که می‌توانید انجام دهید این است که هیچ کاری انجام ندهید! فقط حافظه را از سیستم خود جدا کرده و با متخصصان ریکاوری حافظه و بازیابی اطلاعات تماس گرفته و با آن ها مشورت کنید و در صورت لزوم، درایو خود را در اختیار آن‌ها قرار دهید.

چرا بعد از ریکاوری فایل باز نمی شود؟

نحوه پاک شدن فایل ها در ریکاوری فایلها بسیار مهم است اینکه فرمت دلیت انجام شده یا به خاطر ویروس پاک شده است. اما نکته مهم که بالاتر هم به آن اشاره کردیم این است که نباید روی درایو چیزی نوشته شود تا درصد موفقیت ریکاوری فایل ها بالا رود.

استفاده از نرم افزارهای ریکاوری و بازیابی اطلاعات ممکن است کمک کنند اما یا باید اورجینال باشند یا کرک خوبی داشته باشند تا شانس ریکاوری فایل ها به خصوص عکس و فیلم بالا رود.

در نهایت ریکاوری سخت افزاری و مراجعه به مراکز معتبر ریکاوری و بازگردانی اطلاعات می‌تواند شما را به فایل های سالم برساند.

پادکست: ریکاوری حافظه و بازیابی اطلاعات

در این پادکست، به ریکاوری حافظه و بازیابی اطلاعات می‌پردازیم و نکات مهم مربوط به آن را بررسی می‌کنیم. حجم اطلاعاتی که افراد نیاز به ذخیره آنها دارند، روز به روز در حال افزایش است: مانند عکس‌ها و فیلم‌هایی که روزانه با تلفن همراه گرفته می‌شود، اطلاعات بانکی و مالی یا اطلاعات مهم سرمایه و کسب‌وکار؛ این حجم از داده‌ها و اطلاعات باید جایی برای ذخیره داشته باشند اما امنیت آنها نیز باید تامین شود. اما اگر در RAID بندی هارد مشکلاتی به وجود آمده باشد، برای بازیابی و ریکاوری اطلاعات چه کاری باید انجام دهیم؟ با ما در این پرونده همراه باشید.

در این پادکست به موارد زیر پرداخته می‌شود:

• دلایل اصلی از بین رفتن اطلاعات
• دلایل خرابی هارد
• راهکارهای پیشگیرانه برای جلوگیری از فقدان اطلاعات
• دلایل از دست رفتن اطلاعات RAID
• ۸ نکته مهم در ریکاوری و بازیابی RAID
• Firmware چیست؟
• علایم و نشانه‌‌های خرابی Firmware
• بازیابی و ریکاوری اطلاعات هارد با مشکل فریمور

آموزش پارتیشن بندی هارد در ویندوز ۷ و ۸ و ۱۰

در این آموزش می‌خواهیم چگونگی پارتیشن بندی هارد در ویندوز ۱۰ را قدم به قدم ارایه دهیم. انجام پارتیشن بندی هارد در ویندوز ۷ و ۸ و ۱۰ مشابه هم است پس اگر یکی را یاد بگیرید روی بقیه نسخه‌های ویندوزی هم می‌توانید استفاده کنید. در این آموزش از هارد استفاده شده اما پارتیشن بندی هارد ssd در ویندوز ۱۰ همانند پارتیشن بندی هارد درایو در ویندوز ۱۰ است. آنچه در این آموزش می‌خوانید به ترتیب زیر است:

• پارتیشن بندی هارد چیست؟
• مزایای پارتیشن بندی هارد
• بهترین اندازه پارتیشن برای هارد ۱ ترابایتی
• آموزش پارتیشن بندی هنگام نصب ویندوز
• آموزش پارتیشن بندی ویندوز بعد از نصب
• پارتیشن بندی ویندوز ۱۰ بدون حذف اطلاعات
• آموزش اختصاص فضای خالی یک درایو به درایو دیگر

پارتیشن بندی هارد چیست؟

اگر هارد جدیدی خریده‌اید باید قبل از استفاده، آن را پارتیشن بندی کنید. پروسه پارتیشن بندی در هارد جدید و هاردی که قبلا استفاده شده به یک شکل است. هر هارد و SSD ای باید به یک یا چند پارتیشن فرمت شود. برخی سیستم عامل ها، چندین پارتیشن را ساپورت می‌کنند مثل ویندوز و لینوکس و برخی دیگر مثل macOS فقط به یک درایو نیاز دارند. ویندوز، فایل‌های سیستمی را در System Partition ذخیره می‌کند و فایل‌های اطلاعاتی کاربر را در پارتیشن های دیتا. برخی ویندوزها Recovery Partition دارند که فایل‌هایی که Windows Recovery Environment (WinRE) استفاده می‌کند را ذخیره می‌کند. این پارتیشن برای رفع مشکلات بوت نشدن سیستم عامل استفاده می‌شود.

فرض کنید هارد ۲ ترابایتی دارید و آن را به سه پارتیشن ۳۰۰ گیگ بایت و ۷۰۰ گیگ بایت و ۱ ترابایت فرمت کرده‌اید. هر یک از این پارتیشن‌ها به صورت Volume جداگانه روی کامپیوتر نمایش داده می‌شوند حتی اگر روی یک هارد فیزیکی باشند. می‌توانید هر یک از این پارتیشن‌ها را Mount یا Unmount کنید.

مزایای پارتیشن بندی هارد

پارتیشن بندی هارد، روش بسیار مفیدی برای سازماندهی کردن فایل‌ها و فولدرها و برنامه‌ها در چندین درایو مجازی است. داشتن چندین درایو فیزیکی، مزایای خودش را دارد اما پارتیشن بندی یک درایو، به سیستم، چندین درایو با فضای خالی زیاد می‌دهد در نتیجه هزینه اضافی برای درایو ثانویه پرداخت نمی‌کنید.

ایجاد پارتیشن‌های جداگانه برای فایل‌های سیستمی تان از دیتای سیستمی شما محافظت می‌کند چون هر پارتیشن، فایل سیستم خودش را دارد.

روی هر درایو می‌توانید یک نوع سیستم عامل نصب کنید.

پارتیشن بندی هارد باعث افزایش سرعت و کارایی و کاهش minimum sector size می‌شود. البته با file system های مدرن و SSD ها و HDD های سریعتر، ایجاد چندین پارتیشن دیگر چنین مزایای ندارد.

در سیستم عامل‌های قدیمی کار پارتیشن بندی فقط در پروسه formatting یا reformatting انجام می‌شود یعنی باید هارد را reformat کنید (و تمام اطلاعات را پاک کنید) تا پارتیشن بندی تغییر کند. اما سیستم عامل‌های مدرن و disk utility ها امکان resize کردن پارتیشن‌ها و ایجاد ولوم‌ها و پارتیشن‌های جدید را به راحتی فراهم می‌کنند. مثلا اپل با فایل سیستم APFS از resize کردن پارتیشن‌ها و ایجاد ولوم‌های جدید بدون فرمت کردن و پاک کردن اطلاعات پشتیبانی می‌کند.

بهترین اندازه پارتیشن برای هارد ۱ ترابایتی

روی هارد یک ترابایت می‌توان بین ۲ تا ۵ پارتیشن ایجاد کرد. اما بهترین گزینه ۴ پارتیشن است:

C drive: برای سیستم عامل و فایل‌ سیستم‌های مربوط به آن با فضای بین ۱۰۰GB تا ۲۰۰GB. این فایل‌ها معمولا حدود ۷۰GB فضا لازم دارند.

D drive: برای Program File و برنامه ها. اگر برنامه‌های زیادی روی درایو c نصب کنید، سرعت و کارایی سیستم عامل به شدت کم می‌شود. بهتر است برای برنامه‌ها درایو جداگانه‌ای با اندازه ۱۰۰GB در نظر بگیرید.

E drive: برای اطلاعات شخصی مثل فایل‌های کاری، درسی، ویدئوها و عکس‌ها با اندازه بین ۵۰GB و ۱۰۰GB.

F drive: برای سرگرمی‌ها مثل فیلم‌‌ها و موزیک‌ها با اندازه بین ۶۰۰GB و ۷۰۰GB.

آموزش پارتیشن بندی هنگام نصب ویندوز

آموزش پارتیشن بندی هنگام نصب ویندوز به ترتیب زیر است:

در صفحه نصب ویندوز وقتی به انتخاب پارتیشن برای نصب ویندوز می‌رسیم مراحل زیر را انجام می‌دهیم. مطلب “آموزش کامل نصب ویندوز ۱۰” را بخوانید تا به راحتی بتوانید ویندوز ۱۰ خود را نصب کنید. اگر هم مشکلی با کامپیوتر و لپ تاپ خود دارید می‌توانید از خدمات و تعمیر لپ تاپ در فالنیک استفاده کنید.

۱- پارتیشنی که می‌خواهید ویندوز روی آن نصب شود را انتخاب کنید و دکمه Delete را بزنید. این پارتیشن باید همان پارتیشنی باشد که ویندوز قبلی روی آن نصب است. این پارتیشن معمولا Drive 0 است. اگر چند Drive 0 می‌بینید، یکی یکی آنها را انتخاب کنید و دکمه Delete و سپس گزینه Yes را بزنید تا کل درایو برای نصب جدید آماده شود. توجه کنید که لازم نیست پارتیشن های درایوهای secondary را Delete کنید. با Delete کردن کل درایوها یک هارد خام با Drive 0 Unallocated Space داریم که باید برای نصب ویندوز پارتیشن بندی شود.

۲- Drive 0 Unallocated Space را انتخاب کنید و دکمه New را بزنید.

۳- مقدار فضای موردنظرتان را برای نصب ویندوز و برنامه‌ها به مگابایت وارد کنید. سیستم عامل حداقل ۲۰ گیگابایت لازم دارد اما باید آینده‌نر باشید و فضای لازم برای آپدیت‌ها و برنامه‌ها در نظر بگیرد پس بین ۶۰GB تا ۱۰۰GB مقدار مناسبی است. سپس Apply و Ok را بزنید.

۴- دوباره Drive 0 Unallocated Space را انتخاب کنید و دکمه New را بزنید تا پارتیشن دیگری اضافه کنید. البته این کار را بعد از نصب ویندوز هم می‌توانید انجام دهید. این کار را تا تمام شدن فضای هارد ادامه دهید.

۵- حالا می‌توانید یکی از درایوهای Primary را برای نصب انتخاب کنید و بقیه مراحل نصب ویندوز را ادامه دهید. مثلا اینجا درایو Drive 0 Partition 4 انتخاب شده است.

آموزش پارتیشن بندی ویندوز بعد از نصب

برای پارتیشن بندی هارد در ویندوز ۱۰ می‌توانید از نرم افزار پارتیشن بندی ویندوز ۱۰ استفاده کنید اما خود ویندوز ۱۰ برای پارتیشن بندی، ابزاری به نام Disk Management Tool دارد. برای پارتیشن بندی ویندوز ۱۰ بعد از نصب با این ابزار به ترتیب زیر عمل کنید:

۱- در منوی استارت، عبارت Disk Management را تایپ کنید و از لیست نتایج گزینه Create and Format Hard Disk Partitions را انتخاب کنید. همچنین می‌توانید با فشردن همزمان دو کلید Windows key و X منوی Power User را باز کنید و از این منو گزینه Disk Management را انتخاب کنید. راه سوم برای این کار این است که دو کلید Windows key و R را همزمان بزنید و دستور diskmgmt.msc را در پنجره Run تایپ و اینتر کنید تا پنجره Disk Management باز شود.

۲- لیستی از هارد درایوهای نصب روی سیسمتان را می‌بینید. اگر درایو جدیدی را می‌خواهید پارتیشن بندی کنید یعنی پارتیشن بندی هارد خام، این مرحله را رد کنید و مرحله ۴ را ادامه دهید. اگر می‌خواهید هارد درایو موجود که حاوی فایل‌ها و سیستم عامل نصب شده تان است را پارتیشن بندی کنید، باید قبل از پارتیشن بندی، فضای غیر تخصیص داده شده‌ای ایجاد کنید. روی هارد موردنظر راست کلیک و گزینه Shrink Volume را انتخاب کنید.

در این مرحله پارتیشنی به نام System Reserved را می‌بینید که نباید تغییری در آن ایجاد کنید.

۳- کامپیوترتان مقدار فضایی که می‌توانید به پارتیشن جدید اختصاص دهید را محاسبه می‌کند. پس از پایان محاسبه از شما می‌پرسد چه مقدار از این فضا را می‌خواهید استفاده کنید. اگر می‌خواهید همه آن را استفاده کنید روی گزینه Shrink بزنید. اما اگر می‌خواهید مقداری از آن را بردارید باید این مقدار را بر حسب مگابایت در قسمت مربوط به آن وارد کنید سپس کلید Shrink را بزنید.

این پروسه بسته به سرعت هارد، چند دقیقه‌ای طول می‌کشد. پس از پایان، دقیقا در کنار درایو فیزیکی، فضای اختصاص داده نشده – Unallocated partition جدیدی را می‌بینید که در نیمه دوم پنجره Disk Management قرار دارد.

۴- روی Unallocated Partition راست کلیک و گزینه New Sample Volume را انتخاب کنید. بدین ترتیب پنجره New Simple Volume wizard باز می‌شود.

۵- در پنجره New Simple Volume wizard مواردی مانند اندازه پارتیشن و حرفی که می‌خواهید به عنوان نام پارتیشن قرار گیرد را مشخص کنید.

۶- فرمت پارتیشن را مشخص کنید. معمولا NTFS انتخاب می‌شود اما اگر روی فلش USB و دیگر دستگاه‌های پورتابل در حال ساخت پارتیشن هستید می‌توانید FAST32 یا ExFAT را انتخاب کنید. مقدار allocation unit size را به صورت پیش فرض نگه دارید. می‌توانید گزینه Quick Format را تیک بزنید. به ندرت نیاز به فول فرمت پیدا می‌کنید.

۷- گزینه های Next را بزنید تا به Finish برسید. حالا دیگر هارد درایوتان پارتیشن جدیدی دارد و می‌توانید اطلاعات آن را در صفحه Disk Management ببینید.

پارتیشن بندی ویندوز ۱۰ بدون حذف اطلاعات

استفاده از نرم افزار پارتیشن بندی ویندوز ۱۰ برای Shrink و ایجاد و Extend کردن پارتیشن روش راحتی است. برخی از این برنامه‌ها عبارتند از Mini Tool Partition Wizard Free و EaseUS Partition Master Free و AOMEI و GParted.

یکی از بهترین نرم افزارها در این زمینه نرم افزار EaseUS Partition Master است. این برنامه برای ویندوزهای XP و ویستا و ۷ و ۸ و ۸.۱ و ۱۰ موجود است و توانایی‌های زیر را بدون فرمت کردن و پاک کردن اطلاعات دارد:

• ایجاد و فرمت و پاک کردن پارتیشن‌ها
• ادغام پارتیشن‌ها
• حذف پارتیشن‌ها
• تقسیم پارتیشن‌ها
• Resize کردن هارد
• Resize کردن Dynamic Disk
• مهاجرت سیستم عامل
• تبدیل MBR به GPT و تبدیل GPT به MBR هنگام نصب ویندوز

با استفاده از برنامه EaseUS Partition Master به ترتیب زیر می‌توانید بدون فرمت هارد، پارتیشن جدید اضافه کنید.

قسمت unallocated را انتخاب کرده و راست کلیک کنید. سپس گزینه Create partition را بزنید و در نهایت Apply کنید.

آموزش اختصاص فضای خالی یک درایو به درایو دیگر

با استفاده از نرم افزار EaseUS می‌خواهیم فضای خالی یک درایو را به درایو دیگری منتقل کنیم. مثلا اگر بخواهید فضای خالی درایو D را به درایو C اضافه کنید به صورت زیر عمل کنید:

۱- روی درایو D که فضای خالی کافی دارد راست کلیک کنید و گزینه Allocate Space را بزنید تا این فضا به درایوی که در مرحله دوم انتخاب می‌کنید اختصاص یابد.

۲- پارتیشن مقصد را که می‌خواهید Extend شود را انتخاب کنید. اینجا ما درایو C را انتخاب می‌کنیم. پنل پارتیشن را به سمت راست بکشید تا فضای allocated از پارتیشن مبدا به پارتیشن مقصد اضافه شود. سپس Ok را بزنید.

۳- روی دکمه Execute Operation کلیک کنید و سپس Apply را بزنید تا فرآیند انتقال فضای خالی از درایو D به درایو C شروع شود.

آموزش تصویری بکاپ گرفتن در ویندوز 10

ویندوز 10 به کاربران اجازه می‌دهد تا چندین حساب کاربری در یک کامپیوتر داشته باشند. بنابرین بسیاری از افراد می‌توانند از یک کامپیوتر استفاده کنند و تنظیمات و اولیت‌های خودشان را داشته باشند. زمانیکه شما کامپیوتر خودتان را ارتقاء می‌دهید یا ویندوز 10 را دوباره نصب می‌کنید، ممکن است دوست داشته باشید همان پروفایل قبلی خودتان را داشته باشید. چطور چنین چیزی ممکن است؟

آموزش بکاپ گرفتن در ویندوز 10 از یک پروفایل

در این مطلب به شما نحوه بکاپ گرفتن از پروفایل خود در ویندوز 10 و بازیابی (Restore) کردن آن را آموزش خواهیم داد. با ما همراه باشید.

گام اول

به قسمت Update & Security رفته و بر روی گزینه Backup کلیک کنید. گزینه Go to Backup and Restore – Windows 7 را انتخاب کنید تا پنجره جدیدی باز شود.

گام دوم

بر روی گزینه Set up backup کلیک کنید تا فرایند تهیه نسخه پشتیبان ویندوز آغاز شود (البته برای رسیدن به این مرحله راه‌های دیگری مانند تایپ گزینه Backup در منوی جستجو یا ورود از راه Control Panel نیز وجود دارد). این امکان اولین بار در ویندوز 7 بوجود آمد و حتی حالا این امکان وجود دارد که فایل بکاپ گرفته شده از ویندوز 7 را در ویندوز 10 بازیابی کنید.

گام سوم

در این مرحله بخش تنظیمات بکاپ از شما سوال خواهد کرد که نسخه پشتیبان را در کجا ذخیره کند. شما می‌توانید درایوی را انتخاب کنید که ویندوز در آن نصب نشده است. بدین ترتیب نیازی نیست نگران از دست رفتن اطلاعات خود باشید. درایو مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه Next را بزنید. شما حتی می‌توانید نسخه پشتیبان را در فضای ابری نیز ذخیره کنید، برای اینکار باید گزینه save on a network را انتخاب کنید، نسخه بکاپ در OneDrive و یا هر فضای دردسترس دیگری ذخیره خواهد شد.

گام چهارم

در این مرحله باید تصمیم بگیرید که آیا خود ویندوز خودکار نسخه بکاپ را تهیه کند و یا شما دستی آنها را انتخاب کنید. اگر فقط قصد دارید از یک پروفایل بکاپ بگیرید گزینه let me choose را انتخاب کرده و Next را بزنید.

گام پنجم

تیک گزینه Username Libraries (نام کاربری خودتان) را بزنید. بهتر است که تیک گزینه پایین include a system image of drives را نزنید، چرا که حجم فایل بکاپ را زیاد می‌کند، مگر آنکه ندانید چطور می‌توان ویندوز 10 را وقتی بالا نمی‌آید (دوباره) نصب کرد. سپس گزینه Next را انتخاب کنید. از این روش می‌توانید برای بکاپ گرفتن درایوهای دیگر نیز استفاده کنید.

گام ششم

در این مرحله پنجره‌ای باز شده و اطلاعات مختصری از نحوه بکاپ گیری در صفحه ظاهر می‌شود. با انتخاب گزینه save settings and run backup تهیه نسخه پشتیبان آغاز می‌شود. البته می‌توانید در قسمت schedule تنظیم کنید که به‌صورت روازنه یا هفنگی و … نسخه پشتیبان جدیدی گرفته شود.

گام هفتم

سیستم در حال بکاپ گرفتن از پروفایل شما است و می‌توانید مراحل پیشرفت آن را در همان صفحه مشاهده کنید. بسته به میزان فایل‌های شما این مرحله چند دقیقه یا چند ساعت زمان می‎برد.

نکته: برای کاهش حجم نسخه بکاپ، فایل‌های بزرگ درایو ویندوز را به درایو دیگری منتقل کنید.

نحوه بازیابی (Restore) از فایل بکاپ پروفایل در ویندوز 10

برای بازگردان اطلاعات خود با استفاده از فایل بکاپ، به تنظیمات Updates and backup رفته و گزینه Go to Backup and Restore – Windows 7 را انتخاب کنید. در این قسمت گزینه Select another backup to restore files from را انتخاب کرده و با آدرس دادن به فایل بکاپ گرفته شده، آن را بازیابی کنید.

آموزش قدم به قدم بکاپ ویندوز 10

بکاپ ویندوز 10 یکى از کارهاى واجب پس از نصب ویدوز تهیه نسخه پشتیبان است. براى این کار فرقى نمى‌کند که چه لایسنسى تهیه کرده‌اید. گرفتن بک‌آپ یکى از ضرورت‌هاى ویندوز است چرا که در اکثر مواقع گره‌گشاى شما مى‌شود.

بکاپ گرفتن از ویندوز 10 مراحل مختلفى دارد ولى قرار است در این مقاله روشى را براى شما ارائه دهیم که بهترین و کامل‌ترین روش موجود و یکی از ترفند های ویندوز 10 است. در ذیل به آموزش بکاپ گرفتن از ویندوز10 اورجینال مى‌پردازیم.

مراحل بکاپ ویندوز 10 و آموزش برگرداندن بکاپ ویندوز 10

فرض کنید ویندوزتان را نصب کرده‌اید و حالا قرار است قدم به قدم به کمک این مقاله از آن بکاپ بگیرید.

• ابتدا پس از نصب ویندوز و اکتیو کردن آن، ویندوز را آپدیت نمایید
• اگر علاوه‌ بر ویندوز، برنامه‌هاى دیگرى مثل مجموعه آفیس، یا آنتى ویروس و idm دارید آن را هم نصب کنید و بعد از فعال کردن کردن آنها را آپدیت نمایید تا نحوه بکاپ گرفتن از اطلاعات کامپوترتان را در ادامه بررسى کنیم
• سعى کنید برنامه‌هاى دیگر مثل فتوشاپ و… را در این مرحله نصب نکنید.(چرایی این کار را بعدتر مى‌گوییم)
• سعى کنید یک هارد اکسترنال هم در دسترس داشته باشید. بهتر از حدود 50 گیگ حافظه خالى داشته باشد و آن را به کامپیوتر یا لپ تاپتان نصب کنید
• در نوار جستجو عبارت control panel را جستجو کنید و سپس روى آن کلیک کنید.

• بر روى گزینه large icons کلیک کنید

• در روى صفحه جدیدى که باز شده است بر روى گزینه file history کلیک کنید.

بررسی بازی اوری 2 (Ori and the Will of the Wisps) + موسیقی

• در صفحه جدیدى که براى شما باز مى‌شود، گزینه creat a system image را بزنید.

• در این صفحه جدید که برایتان باز شده است باید بر روى گزینه creat a system image کلیک کنید.

• در این صفحه جدید از شما سوال پرسیده مى‌شود که چه محلى را براى ذخیره فایل پشتیبانى در نظر گرفته‌اید که 3 گزینه مى‌بینید که معمولا از گزینه اول one hard drive استفاده مى‌شود. گزینه اول گویاى این است که بر روى هارد اکسترنال فایل بک آپ ذخیره شود. گزینه دوم one one or mor DVD از شما مى‌خواهد که بر روى دى وى دى آن را رایت کنید. این گزینه براى کسانى که هارد اکسترنال ندارند و از دى وى دى استفاده مى‌کنند مناسب است و باید بر حسب حجم فایل بک آپ تعدادى دى وى دى لازم در دسترش داشته باشند. گزینه سوم اما از شما مى‌خواهد که آن را بر روى شبکه سازمانى یا شرکت خود بک آپ گیرى کنید. همانطور که گفته شد در اکثر مواقع ما از گزینه اول، یعنى ذخیر روى هارد اکسترنال استفاده مى‌کنیم. چراکه باعث مى‌شود نحوه بک آپ گیرى ساده‌تر و باعث افزایش سرعت ویندور 10 باشد.

• در این مرحله بکاپ گرفتن از ویندوز 10 از شما پرسیده مى‌شود که از کدام درایو مى‌خواهید بکاپ گرفته شود، در اینجا جواب درایوى است که ویندوز در آن نصب شده است. پس درایو c را انتخاب مى‌کنیم چون معمولا ویندوز در این درایو ذخیره مى‌شود. همچنین این قابلیت را دارید تا ببینید که حجم بکاپ شما به چه میزان مى‌باشد، بنابراین باید روى گزینه start Backup کلیک کنید.

• اکنون مانند تصویر زیر بکاپ گیرى شروع مى‌شود.

• بعد از پایان بکاپ گیرى تصویر زیر را خواهید دید، از شما خواسته مى‌شود که اگر فایل بوت یا DVD ویندوز ندارید، همین جا براى شما ایجاد نماید. اگر دى وى دى ویندوز دارید یا از طریق آموزش بکاپ گرفتن از لپ تاپ و یا نحوه بکاپ گرفتن از ویندوز 10 اورجینال ( آموزش بکاپ گرفتن از ویندوز) در همین مقاله مى‌توانید USB بوت بسازید، نیاز به این کار نمى‌باشد. پیشنهاد مى‌کنیم بر روى NO بزنید.
• بکاپ ویندوز 10 تمام مى‌شود.

اکنون نحوه بکاپ گرفتن از اطلاعات کامپیوتر شما تمام شده تلقى مى‌شود. همچنین با این روش شما آموزش برگرداندن اطلاعات و بک آپ ویندوز 10 را هم یادگرفته‌اید. از این بکاپ همیشه نگهدارى کنید، چرا که بهترین و تمیز ترین فایل بکاپ شما مى‌باشد. اگر اتفاقى براى ویندوز شما افتاد، لازم نیست نگران چیزى باشید. این فایل تمام ویندوز سالم و تمیزتان را پس خواهد داد و از تعمیر ویندوز 10 خود مطمئن هستید.

چند نکته راجب بکاپ ویندوز 10

• در مرحله 3 از شما خواستیم که برنامه‌هاى جانبى و… را نصب نکنید که دلایل آن این بود که

بالا رفتن حجم بکاپ

تداخل بعضى از برنامه‌ها

ممکن است از برنامه‌هایى استفاده کنید که کرک شده‌اند و در نتیجه پایدارى ویندوز را از بین مى‌برند.

• اگر نیاز دارید که از برنامه‌‌‌‌‌هاى جانبی هم بکاپ گرفته شود بهتر است که پس از این روش مجددا اقدام به بکاپ گیرى کنید که در این صورت فضاى بیشتر بر روى هارد اکسترنال نیازتان مى‌شود.
• اگر برنامه‌هاى کرک شده روى ویندوزتان نصب نکنید این قول را به شما مى‌دهیم که سالیان دراز از وینوز اورژینالتان نهایت استفاده را بکنید.

برخی از سوالات رایج:

1.چه نکاتی را در بکاپ ویندوز 10 باید رعایت کرد؟

-اگر نیاز دارید که از برنامه‌‌‌‌‌هاى جانبی هم بکاپ گرفته شود بهتر است که پس از این روش مجددا اقدام به بکاپ گیرى کنید که در این صورت فضاى بیشتر بر روى هارد اکسترنال نیازتان مى ‌شود.
– اگر برنامه‌ هاى کرک شده روى ویندوزتان نصب نکنید این قول را به شما مى ‌دهیم که سالیان دراز از وینوز اورژینالتان نهایت استفاده را بکنید.

2.نحوه بکاپ گرفتن از ویندوز 10 اورجینال به چه صورتی است؟

ابتدا ویندوز را نصب کرده، برنامه ها و ویندوز را آپدیت کنید. از طریق control panel، وارد file history شده. روی گزینه creat a system image کلیک کرده. در آخر مکان مورد نظر برای بکاپ گیری را انتخاب کرده و روی گزینه start Backup کلیک کنید. تا روند بکاپ گیری آغاز شود.

نحوه‌ی بکاپ گرفتن از سیستم‌ های عامل ویندوز 10 ، 7 و 8

ابزار‌های موجود در ویندوز که برای بکاپ گیری مورد استفاده قرار می‌گیرد عملکرد بسیار مطلوبی دارند. علاوه بر این ابزار‌ها می‌توان نرم افزار‌های دیگری نیز یافت که می‌توانید با استفاده از آن‌ها نسبت به بکاپ گیری اقدام نمایید.

بکاپ گرفتن از ویندوز می‌تواند منتج به یک فایل ایمیج شود که شبیه به یک تصویر از همه‌ی فایل‌ها و داده‌های موجود در هارد سیستم است. یکی از خوبی‌های ایمیج گرفتن از ویندوز این است که وقتی سیستم دچار مشکل شد، شما می‌توانید با بازیابی ایمیج گرفته شده، سیستم را به حالتی برگردانید که به خوبی کار می‌کرد. با استفاده از این روش دیگر نیازی نیست ویندوز یا اپلیکیشن‌های خود را مجددا نصب نمایید.

البته ایمیج گرفتن از سیستم خالی از ایراد هم نیست. یکی از مشکلات این است که شما نمی‌توانید ایمیج گرفته شده را در کامپیوتر‌های دیگر مورد استفاده قرار دهید. همانطور که نمی‌توانید هارد کامپیوتر خود را به یک کامپیوتر دیگر متصل کنید و انتظار داشته باشید همه چیز به خوبی و درستی کار کند.

برخی از نرم افزار‌های شخص ثالث -البته نسخه‌ی حرفه‌‌ای و غیر رایگانشان- ویژگی‌های قابل توجهی را برای بکاپ گیری از ویندوز برای کاربران فراهم می‌کنند که در بکاپ گیری عادی با استفاده از ویندوز در دسترس نیست.

اما بدون استفاده از این نرم افزار‌ها نیز می‌توانید از سیستم عامل خود بکاپ بگیرید و ایمیج مربوط به آن را نگه دارید. در این مطلب قصد داریم به آموزش چگونگی بکاپ گرفتن از سیستم‌های عامل‌ ویندوزی بپردازیم. این مطلب را از دست ندهید.

گام اول: System Image Backup را اجرا کنید

فرآیند پیدا کردن System Image Backup در ویندوز 7 با ویندوز 8 و ویندوز 10 متفاوت است. بنابراین باید روند یافتن همه‌ی آن‌ها را توضیح دهیم:

اجرای System Image Backup در ویندوز 10

در ویندوز 10، استارت را بزنید و Backup را جستجو نمایید و سپس در نتایج پیدا شده گزینه‌ی مشخص شده در تصویر پایین را انتخاب کنید.

از پنجره‌ی باز شده، لینک مربوط به Create a system image را بزنید.

اجرای System Image Backup در ویندوز 8

در ویندوز 8 روی استارت کلیک کرده و سپس file history را سرچ نمایید. در نتایج File History را انتخاب کنید.

در پنجره‌ی باز شده لینک System Image Backup را انتخاب نمایید.

اجرای System Image Backup در ویندوز 7

استارت را زده و سپس روی فلش کنار Getting Started کلیک کنید. حالا گزینه‌ی Back up your files را انتخاب نمایید.

از پنجره‌ی باز شده روی لینک Create a system image کلیک نمایید.

گام دوم: ایمیج گرفتن از سیستم عامل

وقتی ابزار مربوط به بکاپ گرفتن یا همان ایمیج گرفتن از سیستم را اجرا کردید، ادامه‌ی کار در همه‌ی ویندوز‌ها یکسان خواهد بود.

وقتی برای اولین بار ابزار یاد شده را اجرا می‌کنید، همه‌ی درایو‌های شما برای یافتن یک هارد اکسترنال یا درایو خارجی (مثل DVD ROM) اسکن می‌شود. محلی که می‌خواهید ایمیج در آن ذخیره شود را انتخاب نمایید و سپس گزینه‌ی Next را بزنید.

به طور پیش فرض، این ابزار تنها از درایو سیستم عامل بکاپ می‌گیرد. شما می‌توانید درایو‌های دیگری را که می‌خواهید از آن‌ها نیز بکاپ بگیرید را انتخاب کنید. باید به یاد داشته باشید که با اضافه کردن هر درایو، حجم ایمیج نهایی بیشتر خواهد شد.

در صفحه‌ی بعدی باید عملیات خود را تایید نمایید. در این صفحه می‌توانید حجم نهایی ایمیج خود را نیز ببینید. اگر همه چیز سر جایش بود، می‌توانید گزینه‌ی Start Backup را بزنید تا ایمیج گرفتن از سیستم عامل آغاز گردد.

با زدن این گزینه می‌توانید یک نوار را مشاهده کنید که فرایند بکاپ گیری را به تصویر می‌کشد.

این فرایند ممکن است مدتی به طول بیانجامد. در مثالی که در تصاویر نیز مشخص است، حجم ایمیج ۳۱۹ گیگابایت است. فرایندی که در تصویر می‌بینید حدود ۲.۵ ساعت طول کشید. با توجه به قدرت سیستم و حجم انتخابی برای بکاپ گرفتن، زمان مورد نیاز متفاوت خواهد بود.

گام چهارم: ایجاد یک دیسک برای تعمیر ویندوز

وقتی بکاپ به پایان رسید، ویندوز به شما گزینه‌ای را نمایش می‌دهد که می‌توانید با استفاده از آن یک دیسک برای تعمیر ویندوز بسازید. شما می‌توانید از دیسک یاد شده برای بازگرداندن سیستم عامل معیوب خود به حالتی که به درستی کار می‌کرد استفاده کنید. توصیه می‌کنیم که حتما این کار را انجام دهید و یک دیسک برای تعمیر ویندوز ایجاد کنید.

درایوی که می‌خواهید آن را تبدیل به دیسک تعمیر ویندوز کنید را انتخاب نمایید.

هر زمان که خواستید سیستم عامل خود را به با استفاده از ایمیج گرفته بازیابی کنید، گزینه‌های زیادی از طریق این دیسک برایتان پدیدار خواهد شد.

همانطور که مشاهده کردید، بکاپ گرفتن از کامپیوتر و ایجاد یک ایمیج از فایل‌های ذخیره شده در درایو‌ها، کاری زمان بر است. بنابراین توصیه می‌کنیم که این کار را زمانی انجام دهید که نیازی به استفاده از کامپیوتر ندارید.

BackUp یا بکاپ چیست؛ نحوه صحیح بک آپ گیری

روز ۳۱ مارچ روز جهانی بک آپ است. پیشنهاد نامگذاری این روز ۲ سال پیش به وسیله کاربران شبکه اجتماعی ردیت (Reddit) مطرح گردید. هدف این ایده تبدیل کردن بک اپ گیری اطلاعات به یک رویه همیشگی و روتین وار همانند چک آپ دوره ای پزشک یا تعویض روغن ماشین بود. همچنین تلاش شد این روز نشان دهنده اهمیت بسیار زیاد این مقوله باشد. پیاده سازی رویه همیشگی که پیش تر مطرح شد به صورت بالقوه برای خیلی از تجارت ها که می خواهند اطلاعات حیاتی خود را امن نگهدارند یک تصمیم دشوار است. به همین بهانه در این مقاله می خواهیم بگوییم backup یا پشتیبان گیری چیست و به بررسی نحوه صحیح بک آپ گیری بپردازیم.

پشتیبان گیری یا بک آپ چیست؟

در پاسخ به معنی بک آپ چیست بایستی گفت بکاپ (BackUp) یا نسخه ی پشتیبان، نسخه‌ی کپی شده اطلاعات شما است که در محلی جداگانه ذخیره سازی می شود. پشتیبان‌گیری اطلاعات به چه معناست؟ پشتیبان گیری اطلاعات یعنی همان تهیه بک آپ یا نسخه پشتیبان و برای زمانی که به هر دلیلی اطلاعات اصلی شما صدمه ببینند و یا از بین بروند قابل استفاده است و به همین دلیل اهمیت بالایی دارد.

همانطور که سایت ذخیره سازی کلاد CloudWards در نمودار آماری خود اعلام نمود، از دلایل رایج از دست رفتن اطلاعات، مواردی مانند مشکلات و خرابی‌های سخت افزاری یا سیستمی (۴۴ درصد)، خطای انسانی (۳۲ درصد)، خرابی نرم افزار (۱۴ درصد) و ویروس های کامپیوتری (۷ درصد) است. حال که با بک آپ و بک آپگیری چیست آشنا شدید در امتداد مقاله به بررسی نکاتی که باید در زمان بک آپ گیری رعایت شود می پردازیم.

.

نکات مهم در تهیه بکاپ چیست ؟

سایت CloudWards به این نکته اشاره می‌کند که شرکت‌ها می بایست مولفه امنیت را جزو مولفه‌های مورد نظر هنگام تصمیم گیری برای انتخاب ارائه دهنده سرویس ابری در نظر بگیرند و پیشنهاد می‌دهد یک ارائه دهنده سرویس بک آپی را انتخاب کنید که https را پشتیبانی می‌کند و به مالک اطلاعات، کلید رمزگذاری خصوصی ارائه می‌دهد. همچنین ارائه دهنده بکاپ می‌بایست از سیستم رمز گذاری SSL برای انتقال اطلاعات استفاده کند و فایل‌های آپلود شده می بایست به وسیله رمز AES-256 بیتی رمزگذاری شود.

علاوه بر رعایت موارد امنیتی که با خرید ssl certificate تامین می‌شود نکات دیگری نیز می‌بایست توسط سازمان ها در رابطه با پشتیبان گیری و همین طور بازیابی اطلاعات در نظر گرفته شود، بقول آلکسندر نگرش، مدیر بازاریابی در CloudBerry Lab، (یک شرکت که به صورت تخصصی به صاحبان تجارت ها و فروشندگان کمک می کند تا سیستم بک آپ ایجاد کنند.)

دلیل اهمیت محل ذخیره backup چیست ؟

اکثر ارائه دهنده‌های سرویس‌های backup به مشتریان خود نمی‌گویند بک آپ ها در کجا ذخیره می‌شوند در حالیکه مشتریان باید بدانند فایل‌های بک آپ‌شان در کجا ذخیره می‌شود تا در صورتیکه شرکت ارایه دهنده خدمات ورشکسته شد، بدانند فایل‌ها کجا هستند و اینکه چگونه آنها را بدست بیاورند. همچنین ایده آل است اگر مشتریان راهی داشته باشند تا بتوانند به اطلاعات بصورت مستقیم دسترسی پیدا کنند و نیازی به ارتباط با ارائه دهنده بک آپ وجود نداشته باشد.

موقعیت جغرافیایی محل نگهداری بک آپ نیز به خاطر قوانین کشورها اهمیت زیادی دارد. خیلی از شرکت ها، مخصوصا در صنعت‌هایی که قوانین بسیار سختی دارند و اطلاعات شخصی کاربران را ذخیره سازی می‌کنند، اجازه ندارند اطلاعات سازمان خود را در خارج از کشور ذخیره نمایند.

بهترین راه تهیه نسخه پشتیبان یا بکاپ

در اینجا به چند روش مطمئن برای بکاپ گیری اشاره می کنیم:

• بک آپ گرفتن روی درایو اکسترنال
• بکاپ گرفتن از طریق اینترنت و سرویس پشتیبان گیری آنلاین
• تهیه نسخه ی پشتیبان در سرویس ذخیره سازی ابری

اما بهتر است برای اطمینان از بیشتر از یک روش برای بکاپ گرفتن استفاده کنید.

تفاوت ذخیره سازی ابری (پشتیبان گیری ابری) و بکاپ چیست ؟

خیلی از تجارت‌ها فکر می‌کنند ذخیره سازی ابری یعنی اینکه اطلاعات خود به خود بکاپ گرفته و نسخه پشتیبان دارد، که معمولا این مورد واقعیت ندارد. در این روش، به علاوه بر اینکه اطلاعات روی سیستم شما و هارد دیسک کامپیوترتان ذخیره شود در فضای ابری نیز ذخیره می شود. شما می‌بایست ذخیره سازی ابری خود را مستقل از راهکار بک اپ خود کنید. شما باید یک نسخه از بک آپ ها را خارج از محیط کاری ذخیره داشته باشید.

به شما پیشنهاد می شود مقاله ما را برای کسب اطلاعات بیشتر در حوزه رایانش ابری چیست مطالعه نمایید.

اهمیت بررسی وضعیت و کیفیت بک آپ ها

خیلی مهم است که مطمئن شوید بک آپ گیری در حال انجام شدن است و این بکاپ ها به هنگام بازیابی اطلاعات به درستی بازگردانی می شوند. شما نمی خواهید در موقعیتی قرار بگیرید که نیاز به بازیابی اطلاعات از دست رفته خود دارید ولی متوجه می شوید که بک آپ ها ناقص هستند یا یک ماه پیش تهیه شده بودند و حاوی تغییرات اخیر نیستند. به خاطر همین امر مهم است که شما سیستم اطلاع رسانی داشته باشید تا در رابطه با وضعیت بک آپ ها به شما اطلاع رسانی کند و راههای خودکاری برای مقایسه فایل‌های بک آپ ها و فایل‌های اصلی داشته باشید.

در یک نظرسنجی سال گذشته، CloudBery متوجه شد که کمتر از ۲۰ درصد از متخصصین IT بازگشت پذیری اطلاعات backup را بررسی می‌کردند.

هنگام انتخاب شرکت ارائه دهنده بک آپ می‌بایست مواردی بجز قیمت را در نظر بگیرند:

۱) پیش نیازهای فنی نرم افزار پشتیبان گیری و اطلاعات که می‌خواهند بک آپ بگیرند

۲) با چه تناوبی می خواهند از اطلاعات بک آپ بگیرند

۳) با چه سرعتی می‌توانند فایل های بک آپ را بازیابی کنند

۴) چه نوع رمزگذاری را می‌خواهند استفاده کنند.

شرکت‌هایی که به صورت سنتی بک آپ های خود را ذخیره می‌کنند می بایست در روز جهانی بک آپ فرصت را غنیمت شمرده و جابجایی به سرویس بک آپ ابری را در نظر بگیرند.

امیدواریم با مفهوم بکاپ چیست آشنا شده باشید و به یاد داشته باشید در روز جهانی بک آپ نباید تنها به فکر بک اپ گیری باشید، شرکت ها می بایست نحوه بک آپ گیری صحیح را نیز در نظر بگیرند.